KONCYPOWANIE I
KONCYPOWANIE I
OPTYMALIZACJA
OPTYMALIZACJA
Piotr
Piotr
GENDARZ
GENDARZ
Wydział Mechaniczny Technologiczny
Instytut Automatyzacji Procesów Technologicznych
i Zintegrowanych Systemów Wytwarzania
METODY KONCYPOWANIA
METODA MORFOLOGICZNEJ
SKRZYNKI
ALGORYTM JONESA
1. ANALIZA
1.1. Zebranie wykazu danych, wśród których znajdują się
również wiadomości
przypadkowe.
1.2. Klasyfikacja danych.
1.3. Sporządzenie wykazu źródeł informacji.
1.4. Analiza danych i rozpoznanie współzależności między
danymi.
1.5. Opracowanie wykazu kryteriów działania (osiągów).
1.6. Uwzględnienie obowiązujących kryteriów.
2. SYNTEZA
2.1. Przeprowadzenie procesu obmyślania twórczego.
2.2. Opracowanie części całości.
2.3. Wyznaczenie rozkładów struktur tych części
(elementów).
2.4. Rozpatrzenie różnych kombinacji rozwiązań części.
Tzw. ukartowanie uzyskanych rozwiązań
(systematyczne
uporządkowanie umożliwiające łatwy wgląd w wynik
opracowań).
3. OCENA
3.1. Dobranie metody oceny.
3.2. Przeprowadzenie oceny ze względu na działanie,
wytwarzanie i
zbyt.
OPTYMALIZACJA W PROCESIE
OPTYMALIZACJA W PROCESIE
KONSTRUOWANIA
KONSTRUOWANIA
A
D
4
-51D-d
4
0
q=5,25*10
-4
q=7,8*10
-4
3,5
5
D*10
-2
[m]
d*10
-2
[m]
4,4
- zbiór dopuszczalnych rozwiązań
d-0,2D0
q=10,6*10
-3
5-D0
0,8D-d
d>0
D>0
Wynik
Wynik
:
:
[m]
10
*
3,5
d
ˆ
[m]
10
*
4,4
D
ˆ
2
2
OPTYMALIZACJA W PROCESIE KONSTRUOWANIA
OPTYMALIZACJA W PROCESIE KONSTRUOWANIA
4. Optymalizacja punktowa
4. Optymalizacja punktowa
SStadia metody:
SStadia metody:
1. ocena kryteriów g
1. ocena kryteriów g
n
n
, (n=1,n
, (n=1,n
z
z
),
),
2. ocena rozwiązań konstrukcyjnych względem układu kryteriów w
2. ocena rozwiązań konstrukcyjnych względem układu kryteriów w
nl
nl
,
,
(n=1,n
(n=1,n
z
z
, l=1,l
, l=1,l
z
z
),
),
3. wybór na podstawie wartości znaczenia rozwiązania z
3. wybór na podstawie wartości znaczenia rozwiązania z
l
l
, (l=1,l
, (l=1,l
z
z
)
)
rozwiązań konstrukcyjnych
rozwiązań konstrukcyjnych
najlepiej spełniających układ
najlepiej spełniających układ
kryteriów.
kryteriów.
Rodzaje optymalizacji
Podstawowe metody polioptymalizacji
OPTYMALIZACJA W PROCESIE
OPTYMALIZACJA W PROCESIE
KONSTRUOWANIA
KONSTRUOWANIA
8. Metoda gradientowa
8. Metoda gradientowa
Rodzaje optymalizacji
Podstawowe metody polioptymalizacji
Wśród metod sekwencyjnego badania wielowymiarowych przestrzeni zmiennych decyzyjnych najbardziej
rozpowszechnione są metody polegające na postępowaniu wzdłuż największego wznoszenia się funkcji celu,
czyli tzw. metody gradientowe.
Stosując prostą metodę gradientową, wybiera się początkowy punkt poszukiwań XΩ, a następnie wyznacza się gradient
funkcji celu w tym punkcie: grad ƒ(X
0
, P). Kierunek i zwrot tego gradientu wskazują kierunek największego wznoszenia się funkcji
celu. Posuwając się w tym kierunku o pewien krok, wyznacza się nowy punkt X
1
, w którym wartość funkcji celu jest większa niż
wartość w punkcie X
0
.
ƒ(X
1
, P)> ƒ(X
0
, P)
Następnie wyznacza się znowu kierunek i zwrot gradientu i posuwa się w kierunku zgodnym z tym nowym wektorem o następny
krok do punktu X
2
. Tak postępując, wyznacza się kolejne punkty. Postępowanie prowadzi się tak długo, aż wartości funkcji celu
przestaną rosnąć bądź do momentu, w którym osiągnie się brzeg obszaru decyzji dopuszczalnych.
Algorytmy genetyczne
Operuje się podobnymi pojęciami jak w samej
genetyce. Istnieją chromosomy – populacje
abstrakcyjnych osobników, które pretendują
do stania się rozwiązaniami – osobnikami.
Łączenie oraz podział chromosomów zgodnie
z zasadami występującymi w naturze zmierza
do uzyskania rozwiązania optymalnego.
Proces ewolucji zaczyna się od utworzenia
losowej populacji osobników i zdarzeń w
generacji. W każdej generacji, dla całej
populacji obliczana jest funkcja dopasowania.
Mnożone
osobniki
są
stochastycznie
wybierane
spośród
obecnej
populacji,
modyfikowane
(mutowane
lub
rekombinowane)
do
postaci
nowych
osobników, w nowej populacji, która stanie
się bieżącą w następnej iteracji algorytmu.