Teorie słyszenia

 

Dotychczasowe teorie próbowały w adekwatny do danego czasu

wyjaśnić zjawisko słyszenia.

Najbardziej znane historyczne teorie, to teoria rezonacyjna

Helmholtza (1863 r.) - tzw. teoria „harfy”, teoria „telefoniczna”

Rutheforda

(1886

r.)

oraz

najbardziej

współczesna

hydromechaniczna Békésyego.

Opisany przez Békésyego w 1960 roku pasywny,

hydromechaniczny model fali wędrującej w ślimaku nie wyjaśniał

zjawisk selektywności częstotliwości, czy też wielkości amplitudy

fali wędrującej.

W 1961 Békésy za swoją teorię słyszenia otrzymał nagrodę Nobla.

Jego pasywna teoria fali wędrującej aktualnie została

uzupełniona o nowe odkrycia, świadczące o aktywnych

mechanizmach zachodzących w ślimaku.



Przenoszenie dźwięku drogą kostną do ślimaka tłumaczą
teorie:



mechanizmu kompresyjnego - gdzie przyjmuje się, że
czaszka drga jako całość a kapsuła kostna błędnika ulega
kompresji i dekompresji,



mechanizmu bezwładnościowego - czaszka drga jako
całość a błona bębenkowa z układem kosteczek słuchowych
nie nadążając przyczynia się do pobudzenia strzemiączka w
okienku owalnym,



mechanizmu przemieszczenia żuchwy - głowa żuchwy na
skutek różnicy drań z czaszką powoduje drgania części
chrzęstnej przewodu słuchowego zewnętrznego i pobudzenie
słupa powietrza w przewodzie słuchowym zewnętrznym.



Badanie słuchu akumetryczne



(przy pomocy mowy)



 



Ponieważ słyszenie mowy jest dla człowieka

najważniejsze, badanie słuchu mową ma istotne

znaczenie w orzecznictwie zawodowym i sądowo-

lekarskim.



W praktyce audiologicznej przeprowadza się badanie

szeptem. Badanie powinno się przeprowadzić w

wyciszonym pomieszczeniu o długości 5-6 m. Badany

powtarza usłyszane słowa. Należy posługiwać się

odpowiednimi słowami o strukturze fonetycznej,

zachowującej proporcje głosek wysokich i niskich.



Badanie słuchu przy pomocy stroików



Stroiki (kamertony) wytwarzają po pobudzeniu

ton czysty harmoniczny. W zależności od wielkości

wytwarzają tony o różnych częstotliwościach.



Najczęściej stosuje się do badań słuchu stroiki:

256 Hz, 512 Hz, 1024 Hz, i 2048 Hz. Badanie

stroikami w sposób prosty pozwala na ocenę

słyszenia na drodze przewodnictwa powietrznego i

kostnego. Mimo znacznego rozwoju technik

audiometrycznych stroiki stanowią narzędzie

orientacyjnej diagnostyki przewodzeniowych i

odbiorczych uszkodzeń słuchu.



Audiometria tonalna progowa



Jest subiektywnym i najczęściej stosowanym badaniem słuchu,
którego wynik zależy, zarówno od osoby badanej, jak i
badającego.



Oprócz klasycznych prób stroikowych i badania mową i
szeptem, badanie audiometryczne, za pomocą tonów czystych,
podawanych na drodze powietrznej i kostnej określa wielkość
ubytków słuchu w zakresie częstotliwości słyszalnych. Audiogram
jest graficznym przedstawieniem stwierdzonych ubytków słuchu.



Celem badania jest określenie progu słyszenia na drodze
powietrznej i kostnej. Badanie przeprowadza się w specjalnie
przystosowanej i wyciszonej kabinie zawsze od ucha lepiej
słyszącego.