Salmonellozy

Dur brzuszny - typhus abdominalis
Chorobę wywołuje Gram ujemna pałeczka duru brzusznego
Salmonella typhi, rezerwuarem i źródłem zakażenia jest
człowiek lub chory nosiciel.
Materiał zakaźny stanowi kał rzadziej mocz.
Główna rola w szerzeniu się duru odgrywa:
- Woda
- Żywność i mleko
- Owady - muchy
- Kontakt bezpośredni z chorym lub nosicielem
Patogeneza - pałeczki duru brzusznego po dostaniu się do
przewodu pokarmowego w dolnym odcinku jelita cienkiego
wnikają do układu chłonnego i z prądem limfy do węzłów
chłonnych i do krwi – dochodzi do bakteriemii i zaczynają
się objawy chorobowe – odczyn z układu siateczkowo –
śróbłonkowego – powiększenie wątroby i śledziony,
namnażanie w wątrobie i drogach źółciowych .
Krążąca we krwi endotoksyna uszkadza narządy miąższowe,
mięsień sercowy,OUN, szpik, układ autonomiczny.

Obraz kliniczny

okres wylęgania 10 – 14 dni podstępne, objawy
pseudogrypowe
okres narastania objawów
okres pełnego rozwoju choroby – tu często luźne stolce
okres zdrowienia

Rozpoznanie - wywiad epidemiologiczny

Posiew krwi i kału

Odczyn Widala aglutynacyjny dla antygenu rzęskowego H i
somatycznego O

Leczenie z wyboru chloramphenicol, rzadziej
amoksycylina, ciprobay, biseptol

Zapobieganie – przestrzeganie higieny, szczepienia tylko w
razie zagrożenia epidemią. Leczenie nosicielstwa trudne.

 

Dury rzekome paratyphi

Etiologia – pałeczki Salmonella paratyphi A,
Salmonella paratyphi B, Salmonnella paratyphi C.

W Polsce prawie wyłączne dur rzekomy B, kilka
przypadków rocznie.

Zakażenia drogą pokarmową – częściej zdarzają się
masowe epidemie na sposób podobny do zatruć
pokarmowych. Przebieg choroby lżejszy.

Rozpoznanie i leczenie jak duru brzusznego

.

 

 

 

Inne salmonellozy

Etiologia – w Polsce najczęściej Salmonella enterica,
Salmonella enteritidis, Salmonella typhimurium. W
związku z importem żywności pojawiają się i inne
szczepy.

Obraz kliniczny wieloobrazowy

Postać żołądkowo – jelitowa najczęstsza
Postać septyczna i durowa
Postać ogniskowa lub narządowa

Rozpoznanie izolacja bakterii z krwi, stolca,

Leczenie antybiotyki, uzupełnianie niedoborów wodno
– elektrolitowych

Czerwonka bakteryjna

Choroba zakaźna i zaraźliwa wywołana przez różne grupy
pałeczek Shigella. Podobne objawy mogą wywołać i inne
drobnoustroje: Proteus vulgaris, Escherichia coli,
Pseudomonas aeruginosa, niektóre Salmonella – dlatego
tę jednostkę chorobowa często określa się mianem
zespołu czerwonkowego. Objawy tego zespołu to
kurczowe bóle brzucha, częste wypróżnienia z domieszką
śluzu, krwi i ropy, parciem na stolec, gorączką oraz
objawami zatrucia i odwodnienia organizmu.

Objawy kliniczne w czerwonce bakteryjnej sa
spowodowane działaniem endotoksyny.

Rozpoznanie – obraz kliniczny, rektoskopia, posiewy kału.

Leczenie – uzupełnienie strat wodno – elektrolitowych,
loperamid, biseptol, ciprobay, nifuroksazyd,

Jersiniozy - Yersinia species infectiones

Wywołane przez pałeczki Yersinia enterocolica i Yersinia
pseudotuberculosis. Obie wytwarzają endotoksynę , a
Yersinia enterocolica enterotoksynę powodującą zatrucia
pokarmowe.

Rezerwuarem pałeczek są zwierzęta. Człowiek zakaża się
spożywając zakażone produkty pochodzenia zwierzęcego –
mleko, mięso a także przez zanieczyszczoną wodę.

Objawy enteritis lub enterocolitis z domieszką krwi w
stolcu, obecne częste bóle brzucha, czasami może się
wykształcić obraz ciężkiej posocznicy.

Rozpoznanie – na podstawie badania bakteriologicznego.

Leczenie – uzupełnianie płynów i elektrolitów, czasami
ampicillinę

Zapobieganie – przestrzeganie zasad higieny.