Neorealizm

„Złodzieje rowerów”

Neorealizm: geneza

• Formacja złożona, pełna sprzeczności. Wyrastająca z

tradycji kina faszystowskiego i trochę zaprzeczająca mu.

• Ewolucja neorealizmu wiązała się z przemianami, jakie

następowały w społeczeństwie włoskim w sferze polityki,
ekonomii, życia społecznego i kultury.

• Jego ideologia była rezultatem wielkich nadziei, jakie

zrodziły się wraz z upadkiem faszyzmu i końcem wojny.
Społeczeństwo zdezorientowane i zagubione, oczekiwało
fundamentalnych zmian społecznych, radykalnego
przeobrażenia form życia, szansy wzięcia spraw we własne
ręce. Nadzieje te rychło się rozwiały, stąd pesymistyczny w
przeważającej mierze wydźwięk tego kina.

Daty graniczne

Okres pełnej żywotności neorealizmu

był krótki. Najczęściej zamyka się go w

latach:

• 1945 – Rzym miasto otwarte, reż.

Roberto Rosselini

• 1951 – Umberto D., reż. Vittorio De Sica

Tematyka filmów

neorealistycznych

• życie codzienne zwykłych ludzi
• ukazywanie ich rozterek, małych

sukcesów, ciężkiej pracy

• bieda, powojenny kryzys ekonomiczny
• zwrócenie uwagi na ludzi z nizin

społecznych

• wojna, jeśli nie wprost, to poprzez

czytelne nawiązania i aluzje

Środki wyrazu, cz.1

podporządkowane idei prezentowania prawdy, nie

zaś zdobieniu i stylizacji:

• zdjęcia na ulicy i w plenerze; wykorzystanie

autentycznych scenerii; naturalne środowisko

• nieużywanie sztucznego oświetlenia
• odejście od estetyki teatralnej i wpływów malarstwa
• szeroki nieskrępowany gest aktora; wykorzystanie

aktorów niezawodowych – ludzie grający samych
siebie; ewentualnie mało opatrzeni, nieznani aktorzy

• zastąpienie literackiego dialogu potokiem

codziennej mowy

Środki wyrazu, cz. 2

• brak troski o kompozycję zdjęć
• zredukowany montaż; tylko jako sposób

porządkowania materiału

• dzieło otwarte; konstrukcja narracyjna otwarta na

żywioł życia; zerwanie z tradycyjną, zwartą
kompozycją, poprzez wprowadzenie w jej
strukturę bogactwa epizodów „wziętych z życia”.

Paisá (1946),
reż. Roberto
Rosselini

Ziemia drży
(1948), reż.
Luchino Visconti

Złodzieje
rowerów (1948),
reż. Vittorio de Sica
(scen. Cesare
Zavattini)