Diagnoza i
ekspertyza
psychologiczna
Wykład dla studentów
Społecznej Psychologii Klinicznej
SWPS
(IV rok, tryb dzienny )
30
godzin
semestr letni 2004/2005
czwartki godz. 15.30-17.00
Cel wykładu:
Cel wykładu:
Wykład wprowadzi słuchaczy w
podstawowe
zagadnienia
i
kontrowersje
dotyczące
diagnozy
klinicznej
oraz
ekspertyzy
wykonywanej przez psychologa na potrzeby
instytucji
zewnętrznych.
Współczesne
problemy
oceny
klinicznej
zostaną
zaprezentowane
w
odniesieniu
do
wybranych, najczęściej używanych przez
klinicystów
narzędzi diagnostycznych
: TAT,
MMPI i wywiadu klinicznego. Zaproszeni
eksperci przedstawią wybrane
zagadnienia
specyficzne
,
m.in.
diagnozę
neuropsychologiczną i ekspertyzę sądową.
24.02
Wprowadzenie: Co współczesny klinicysta
powinien
wiedzieć o diagnozie i ocenie
klinicznej?
Katarzyna Stemplewska-Żakowicz
03.03
Podstawy neuropsychologii /anatomii
mózgu i jego
funkcjonalnej organizacji/ jako
baza do diagnostyki
psychologicznej
Ewa Fersten
10.03
Podstawy neuropsychologii c.d.
Ewa Fersten
17.03
Diagnoza dysfunkcji poznawczych,
emocjonalnych i
psychospołecznych w
zaburzeniach psychicznych
Beata Hintze.
31.03
Diagnoza dysfunkcji c.d. Beata Hintze.
14.04
Paradygmat systemowy w diagnostyce
psychologicznej
Magdalena Małkiewicz-Borkowska
21.04
Ekspertyza sądowa: sprawy z zakresu prawa
karnego.
Bohdan Bielski
28.04
Ekspertyza sądowa. sprawy z zakresu prawa
cywilnego.
Bohdan Bielski
05.05
MMPI w praktyce klinicznej.
Adam Tarnowski
12.05
Współczesne kontrowersje wokół oceny
klinicznej - na
przykładzie TAT. Katarzyna
Stemplewska-Żakowicz
19.05
Współczesne kontrowersje c.d..
Katarzyna Stemplewska-Żakowicz
26.05
Wywiad psychologiczny w praktyce klinicznej.
Katarzyna Stemplewska-Żakowicz
02.06
Wywiad psychologiczny ... cd
Katarzyna Stemplewska-Żakowicz
09.06
Czym jest diagnoza i ekspertyza? Podsumowanie
i trochę teorii Katarzyna Stemplewska-Żakowicz
Warunki zaliczenia:
•
Obecność na wykładzie
nie
jest obowiązkowa.
•
Podstawą zaliczenia jest egzamin, mający
formę
testu jednokrotnego wyboru
. W skład
testu wejdzie
40 pytań
z zakresu
lektur
obowiązkowych
.
•
Na egzaminie obowiązuje też znajomość
treści wykładów
(zawartych w materiałach,
udostępnianych sukcesywnie na stronie
internetowej Szkoły).
Co trzeba wiedzieć
o diagnozie
klinicznej?
W wykładzie wykorzystano fragmenty
materiałów profesora Andrzeja Gołąba
z poprzedniej edycji
„Diagnozy i ekspertyzy”
DIAGNOZA (definicja kontekstowa)
„/.../ zadaniem psychologa klinicznego jest
poznanie i rozumienie ludzi, ich
zachowań, zaburzeń w zachowaniu,
związków z otoczeniem, zwłaszcza z
innymi ludźmi /.../ powiązań ludzi z ich
najbliższym „polem życiowym”, z
warunkami materialnymi, ze strukturą
rodziny, z usytuowaniem jednostki w
środowisku szkoły, pracy, grupy
rówieśniczej i towarzyskiej. /.../.
Dotychczas na ten społeczny aspekt
diagnozy niewiele zwracano uwagi w
praktyce psychologa klinicznego dotyczącej
człowieka dorosłego.”
EKSPERTYZA (definicja kontekstowa)
„Celem psychologicznej diagnozy klinicysty
może być selekcja lub ekspertyza - są to
wówczas najczęściej opinie diagnostyczne
dla takich instytucji, jak ZUS, sąd, instytucje
wychowawcze, lub też opinie dla celów
zawodowych, niezbędne tam, gdzie
wymagany jest szczególny stan zdrowia i
odporności psychicznej”
Oba cytaty pochodzą z:
Kowalik S., Sęk H. (1991). Psychologia
kliniczna i psychologia społeczna. W: H. Sęk
(red.) Społeczna psychologia kliniczna.
Warszawa: PWN, s. 26.
Czy to jest diagnoza
kliniczna?
• schizofrenia
Tak, ale psychiatryczna
NIE!
TAK
• osobowość niedojrzała
• upośledzenie umysłowe w stopniu
lekkim
• trudności z radzeniem sobie w życiu
codziennym
• odrzucenie i poczucie osamotnienia
• silna potrzeba miłości i afiliacji
Diagnoza?
• Trudności chłopca w radzeniu sobie, wynikające z
upośledzenia umysłowego, pogłębia odrzucenie przez
rodziców, którzy nie pogodzili się z tym rozpoznaniem
• Tomek potrzebuje państwa troski i miłości, a także
pomocy i wsparcia w uczeniu się wszystkiego, czego -
mimo swojego wolniejszego tempa rozwoju - może się
nauczyć
.
funkcjonalna
interakcyjna
Trzy modele diagnozy
klinicznej:
w ujęciu J. Brzezińskiego i S. Kowalika
(w: H. Sęk, op.cit.)
• różnicowa (nozologiczna)
• funkcjonalna
• interakcyjna
DIAGNOZA NOZOLOGICZNA
(różnicowa)
–
rozpoznanie zaburzenia
• symptom (objaw)
• syndrom (zespół objawów)
• jednostka nozologiczna (jednostka
chorobowa): konkretny rodzaj
choroby, np. grypa, zawał serca/
nerwica lękowa, schizofrenia
Wyodrębnienie jednostki
chorobowej jest wyrazem
nagromadzenia wiedzy o:
• współwystępowaniu objawów (syndromy)
• o możliwości pomylenia się w rozpoznaniu
wskutek tego, że objaw może wchodzić w
skład różnych syndromów (stąd konieczność
RÓŻNICOWANIA)
• o możliwościach leczenia (TERAPIA)
• o typowych przebiegach, zmianach obrazu
zaburzenia (ROKOWANIE, PROGNOZA)
Podręczniki diagnostyczne (ICD 10,
DSM IV-R)
Ryzyko błędów:
• REIFIKACJA OBIEKTU DIAGNOZY
:
dostrzeganie choroby, a nie osoby;
przedmiotowe traktowanie pacjenta ,
• EKSTREMALNOŚĆ MYŚLENIA O
PACJENCIE
: gdy wiadomo, „co mu jest”,
pacjent jest uważany za chorego; gdy nie
wiadomo - za zdrowego
• ETYKIETOWANIE
: pozorne wyjaśnienie
poprzez nazwanie, zastępuje (utrudnia)
zrozumienie osoby i jej problemów
• SAMOSPRAWDZAJĄCA SIĘ PROGNOZA
:
rozpoznanie zaburzenia dostarcza
„instrukcji”, jak rozumieć zachowanie
pacjenta i czego oczekiwać w przyszłości.
Diagnoza funkcjonalna
Szukanie odpowiedzi na pytanie, jak
człowiek funkcjonuje w określonej sytuacji
(w jakiejś roli, w jakimś rodzaju zadań) i z
czego to wynika (jakie znaczenie mają
czynniki psychologiczne).
Np. Czy konkretna osoba z rozpoznaniem
schizofrenii wykazuje wystarczający poziom
umiejętności społecznych i samodzielności,
aby wziąć udział w grupie terapeutycznej
na oddziale dziennym szpitala?
Etapy diagnozy
funkcjonalnej:
1. Analiza dotychczasowych cech zachowania
jednostki oraz zachowania w sytuacji
badania (opis funkcjonowania, zwłaszcza
pod względem występujących w nim
niesprawności, niedomagań, trudności )
2. Poszukiwanie przyczyn niesprawności,
zwłaszcza tych, które leżą w sferze
procesów psychicznych
3. Odkrycie właściwości pozytywnych, które
można wykorzystać w procesie zmian
Diagnoza interakcyjna
[Proces] „uzgadniania definicji
problemu pacjenta i sposobów jego
rozwiązania między psychologiem i
osobą badaną lub jej najbliższym
otoczeniem społecznym” (op.cit., s.235)
[Diagnoza dokonywana] „przy współudziale
pacjenta, ale z uwzględnieniem realnych
warunków sytuacji oraz interesów
instytucji” (op.cit., s.236)
Etapy diagnozy
interakcyjnej:
1.
Określenie własnego problemu
przez pacjenta
Pacjent często pozostaje pod wpływem opinii
otoczenia społecznego na temat tego, co mu
dolega.
Tę opinię autorzy nazywają PROTODIAGNOZĄ.
Można także użyć tu pojęć:
„ETYKIETOWANIE”, „STYGMATYZACJA”
„NAZNACZENIE” (np.. „niedorozwinięty”
„leń”, „agresywny”, „alkoholik” itd.)
Etapy diagnozy
interakcyjnej:
2.
Badanie psychologiczne
Często główny problem pacjenta
psycholog zaczyna spostrzegać inaczej, niż
określił go sam pacjent
3.
Negocjowanie diagnozy
Psycholog w kontakcie z pacjentem lub
osobami z jego otoczenia stara się tak
sformułować problem pacjenta, aby jego
określenie było do przyjęcia dla obu stron.
Cel negocjowania
diagnozy:
a) Uzgodnienie diagnozy może zapoczątkować u
pacjenta bardziej aktywny stosunek do problemu
(lepsze rozumienie go, nastawienie na zmianę)
b) Proces uzgadniania diagnozy podkreśla bardziej
partnerskie podejście psychologa do pacjenta i
jego rodziny ( rola konsultanta, doradcy),
podmiotowe traktowanie jest realizacją ideałów
etycznych
c) Udział pacjenta i jego rodziny w procesie
diagnozy zwiększa szanse na ich współdziałanie
w procesie zmian
nozologicz
na
funkcjonalna interakcyjna
Główny
cel
diagnozy
zaklasyfiko-
wanie
zrozumienie
trudności i jej
źródeł
doprowadzenie
do akceptacji
diagnozy
Odbiorca
diagnozy
instytucja
sam
psycholog,
instytucja
pacjent i jego
otoczenie
społeczne
Typowe
instytucj
e
szpital,
więzienie,
wojsko
szkoła
psycholog
uwzględnia
punkt widzenia
instytucji
ważnych dla
pacjenta
Aktywnoś
ć
diagnost
y
rutynowe
czynności
(standardo
we testy)
elastyczny
wybór
narzędzi
diagnostyczny
ch
+ oddziaływanie
na pacjenta i
jego środowisko
Diagnoza
a terapia
brak
związku
duży związek
duży związek