Mikroekonomia
pozytywna
„Ryzyko w działalności
gospodarczej”
Wykład XIV
Podstawowe pojęcia:
•
Neutralność wobec ryzyka
•
Unikanie ryzyka
•
Skłonność do ryzyka
•
Malejąca użyteczność krańcowa majątku
•
Łączenie ryzyka
•
Dzielenie ryzyka
•
Ryzyko moralne
•
Selekcja negatywna
•
Dywersyfikacja (różnicowanie)
•
Zyski i straty kapitałowe
Podstawowe pojęcia:
•
Korelacja dochodów
•
Współczynnik Beta
•
Efektywne rynki aktywów
•
Bąble spekulacyjne
•
Rynki terminowe i rynki z dostawą
natychmiastową
•
Zabezpieczenie przed ryzykiem
•
Gracze
•
Różnice wyrównawcze
Wykład ten ma odpowiedzieć na dwa pytania:
W jaki sposób istnienie ryzyka wpływa na nasze
postępowanie?
Oraz
Jak zmieniały się instytucje ekonomiczne, aby ułatwić
życie w warunkach ryzyka?
Ryzyko towarzyszy wszystkim naszym działaniom, lecz
niektóre z nich zwiększają a inne zmniejszają ryzyko.
Każde nasze działanie wywołuje określone
skutki w przyszłości i zawsze towarzyszy mu
niepewność
Indywidualne postawy wobec
ryzyka
Ryzykowne działanie charakteryzuje się
dwiema cechami:
1.
Prawdopodobieństwem wystąpienia
określonego wyniku
(np.:
prawdopodobny dochód z inwestycji)
2.
Skalą zmienności wszystkich możliwych
wyników
.
Gra uczciwa
Załóżmy że dano nam możliwość zarobienia 100
zł z prawdopodobieństwem 50%.
Prawdopodobieństwo utraty 100 zł wynosi
również 50%.
Decydując się na udział w takiej grze przeciętnie
biorąc nie mamy szans na zarobienie pieniędzy.
Tego rodzaju grę określamy mianem
gry uczciwej
.
Gra uczciwa
to taka gra, w przypadku której zyski
– przeciętnie rzecz biorąc są równe zeru.
Gra nieuczciwa i korzystna
Jeżeli szansa zarobienia 100 zł równa się
przykładowo 30% a szansa przegrani
wynosi 70%, to grę określimy jako
nieuczciwą
.
W sytuacji odwrotnej jeżeli szansa
przegrania 100 zł równa się
przykładowo 30% a szansa wygrania
wynosi 70%, to grę określimy jako
korzystna
.
Analiza ludzkich postaw
Ekonomiści dzielą ludzi na:
Osoby neutralne wobec ryzyka
Nie zwracają uwagi na stopień ryzyka i
rozproszenia możliwości wyników gry.
Decyzję o rozpoczęciu gry podejmują
jedynie wtedy, kiedy szanse na
osiągnięcie zysków przeważają.
Osobę neutralną interesuje jedynie to czy
– przeciętnie rzecz biorąc – uczestnictwo
w grze przyniesie jakieś korzyści.
Analiza ludzkich postaw
Osoby unikające ryzyka
Nie weźmie udziału w grze uczciwej.
Jeśli szanse na wygraną są dostatecznie
duże, to nadzieja na prawdopodobne
zyski pokona naturalną niechęć do
ryzyka.
Jednak im bardziej jednostka unika
ryzyka, tym większe muszą być szanse
wygrania.
Analiza ludzkich postaw
Osoby lubiące ryzyko
Podejmuje wyzwania nawet wtedy, kiedy
według ścisłych matematycznych
obliczeń prawdopodobieństwo
przegranej przeważa.
Im silniejsze jest przy tym zamiłowanie do
ryzyka, tym większe muszą być szanse
przegranej, aby ktoś taki zrezygnował z
gry.
Niechęć do ryzyka a malejąca
użyteczność krańcowa.
Ekonomiści przyjmują, że indywidualne gusty
kształtują się zgodnie z zasadą
malejącej
użyteczności krańcowej majątku
.
Jego kolejne przyrosty o takiej samej wartości
pieniężnej w coraz mniejszym stopniu zwiększą
użyteczność całkowitą.
Jeśli kupimy za 1000 zł niezbędne nam dobra, to
następne 1000 zł wydamy np.: na dobra
luksusowe, a następne 1000 zł na dobra coraz
mniej nam potrzebne.
W miarę zwiększania dochodów użyteczność
krańcowa przyrostów dochodów maleje.
Ubezpieczenie a ryzyko
Łączenie ryzyka –
polega na agregowaniu
niezależnych od siebie rodzajów ryzyka w celu
obniżenia niepewności dla całej zbiorowości.
Istnieje również inny sposób zmniejszania kosztów
ryzyka. Określa się go mianem dzielenie ryzyka.
Dzielenie ryzyka jest wtedy konieczne, gdy nie
można zmniejszyć go poprzez jego łączenie.
Dzięki łączeniu i dzieleniu ryzyka ubezpieczenie
pozwala ograniczyć jednostkom wiele rodzajów
ryzyka za przystępną cenę.
Ryzyko moralne
Problem ryzyka moralnego pojawia się
wtedy, kiedy akt ubezpieczenia
zwiększa prawdopodobieństwo
wystąpienia zdarzenia, przeciwko
któremu się ubezpieczaliśmy.
Przykładowo ubezpieczenie na wypadek
choroby może zmniejszyć naszą
motywację do przeprowadzania badań
okresowych.
Selekcja negatywna
Niektórzy ludzie palą papierosy, a inni nie.
Ci co nie palą żyją z reguły dłużej od
palaczy. Ponieważ przedsiębiorstwa
ubezpieczeniowe nie mają dostępu do
informacji kto pali a kto nie i dla tego
składka jest skumulowana dla całej
populacji.
Składka ta może okazać się atrakcyjna dla
palaczy i mniej atrakcyjna dla
normalnych ludzi. Dlatego przyjmuje się
że wszyscy klienci są palaczami i ustala
odpowiednio wyższą składkę.
Różnicowania
Jest to różnicowanie cen ubezpieczenia w
zależności od stopnia ryzyka.
Przykładem może być różnicowanie
wysokości składek ubezpieczeń na życie
między kobietami a mężczyznami.
Ponieważ kobiety z reguły żyją dłużej
płacą nieco niższe składki ubezpieczenia
niż mężczyźni.
Niepewność a dochód z
posiadanych aktywów
Inwestycje w akcje obdarzone są większym
ryzykiem niż inwestycje w bony skarbowe.
Osoba, która nabywa akcje musi liczyć się z
dużo większym ryzykiem, kompensowanym
jednak przeciętnie wyższymi dochodami.
Duże ryzyko jest równoznaczne z możliwością
utraty dużych sum pieniężnych.
Aby nie zniechęcić ludzi do podejmowania
ryzyka, przeciętne dochody z akcji muszą
być odpowiednio wysokie.
Wybór portfela inwestycyjnego
Portfel inwestora
finansowego to zbiór
aktywów finansowych i rzeczowych (np.:
wkładów bankowych, bonów
skarbowych, akcji przedsiębiorstw).
Wybór portfela wpływa na stopień ryzyka i
zysków.
Dywersyfikacja
Dywersyfikacja
(zróżnicowanie) aktywów
to strategia zmniejszania całkowitego
ryzyka przez łączenie ryzyka
związanego z kilkoma różnymi
aktywami o odmiennym rozkładzie
dochodów.
Strategię różnicowania aktywów można
określić jako zasadę nie wkładania
wszystkich jajek do jednego koszyka.
Korelacja dochodów
Łączenie ryzyka jest opłacalne, jeśli dochody z
poszczególnych aktywów są od siebie niezależne.
Gdy zmiany dochodów zmiany dochodów z różnych
aktywów zależą od siebie mówimy o
dochodach
skorelowanych
.
Kiedy dochody z dwóch aktywów zmieniają się w
tym samym kierunku występuje
korelacja
dodatnia
.
Jeśli natomiast zyski zmieniają się w przeciwnym
kierunku mówimy o
korelacji ujemnej
.
Współczynnik Beta
Współczynnik Beta
jest miarą stopnia, w jakim dochód
z danej akcji zmienia się w porównaniu ze średnią
dochodowością wszystkich akcji na giełdzie
papierów wartościowych.
Akcje o wysokim beta
zapewniają dochody wyższe od
przeciętnych przy dobrej sytuacji na rynku, niższe
zaś gdy rynek załamuje się.
Akcje o niskim beta
przynoszą dochód, który również
się zmienia w tym samym kierunku co dochody na
całym rynku. Amplituda zmian jest jednak mniejsza.
Większość akcji zachowuje się tak jak rynek. Ich
współczynniki beta są bliskie jedności. Niewiele jest
natomiast akcji o ujemnym beta.
Efektywne rynki aktywów
Istnieją dwa podstawowe wyobrażenia o rynkach
papierów wartościowych.
Pierwszy z nich utożsamia go z kasynem, co
oznacza, że nie ma racjonalnych podstaw do
gry.
Drugi pogląd to
teoria rynków efektywnych
,
traktująca giełdę jako czuły instrument
przetwarzania informacji, który szybko reaguje
na nowe informacje i sprawia, że odpowiednio
dostosowuje się do nich ceny akcji.
Bąble spekulacyjne
Weźmy pod uwagę rynek złota. Złoto, w odróżnieniu od
akcji czy obligacji, nie przynosi dochodów z dywidend
ani odsetek.
Na tego rodzaju rynku wszystko zależy od tego, co
ludzie myślą dziś o jutrzejszych przewidywaniach
innych ludzi dotyczących rozwoju oczekiwań pojutrze.
Na takim rynku łatwo powstają
bąble spekulacyjne
.
Jeśli wszyscy spodziewają się, że jutro wzrosną ceny,
stosowne staje się kupno akcji już dzisiaj. Dopóki
spodziewane są dalsze wzrosty cen, dopóty
racjonalne są kolejne zakupy, mimo że ceny znacznie
już wzrosły.
Rynki asekuracyjne i rynki
transakcji terminowych.
Rynek transakcji terminowych
(ang.
Forward market) obejmuje kontrakty
podpisywane dziś na dostawę dóbr w
ustalonym terminie w przyszłości po
cenach określonych dzisiaj.
Na tego rodzaju rynkach są m.in.
sprzedawane: zboża, kawa, cukier,
miedź, złoto.
Gracze
Graczem
jest osoba bądź instytucja,
która kupuje dany towar jedynie z
myślą odsprzedania go z zyskiem
w okresie późniejszym.
Różnice wyrównawcze
Ludzie zwykle unikają ryzyka,
oczekuje się więc, że ci, których
praca wiąże się z niepewnością
powinni zarabiać więcej, niż ci,
których praca pozbawiona jest
ryzyka.