WYKŁAD 1.
Przedmiot nauki makroekonomii. Rachunek
produktu krajowego i dochodu narodowego.
Kilka definicji przedmiotu (zakresu) nauki
makroekonomii:
• „
Makroekonomia wyjaśnia działanie gospodarki jako
całości.” (R. Barro)
• „Makroekonomia jest gałęzią ekonomii, próbującą
wyjaśnić JAK? i DLACZEGO? z upływem czasu
gospodarka rozwija się, podlega fluktuacjom i zmianom.”
(R.Hall, J.Taylor)
• „Makroekonomia jest nauką, badającą jak ludzie
(społeczeństwa) radzą sobie z rzadkością, czyli racjonalnie
gospodarują ograniczonymi zasobami” (P. Samuelson)
• „Makroekonomia zajmuje się strukturą i funkcjonowaniem
gospodarki jako całości”
TEORIA MAKROEKONOMII
ZAKRES ZAINTERESOWAŃ EKONOMISTÓW:
OKREŚLENIE PODSTAWOWYCH CZYNNIKÓW
WYZNACZAJĄCYCH PROCESY ZMIAN W ODNIESIENIU DO:
POZIOMU PRODUKTU I JEGO STRUKTURY;
ZATRUDNIENIA;
INFLACJI;
RÓWNOWAGI WEWNĘTRZNEJ I ZEWNĘTRZNEJ.
TEORIA PRÓBUJE ZBADAĆ I WYJAŚNIĆ: „JAK
FUNKCJONUJE GOSPODARKA, I JAK
FUNKCJONOWAŁABY W OKREŚLONYCH
WARUNKACH”
Metodologia badań
makroekonomii
Dotyczy wielkich zbiorowości, więc zakresem obejmuje:
-
gromadzenie i systematyzację danych;
-
formułowanie i weryfikację hipotez;
-
formułowanie uogólnień, tzn. PRAW EKONOMICZNYCH.
Prawa ekonomiczne działają i sprawdzają się jako
przeciętna,
a nie jako ścisła, dokładna i niezmienna współzależność.
Teorie ekonomiczne są w istocie uproszczonymi
modelami.
A.
Ekonomia pozytywna –
opisuje świat, jaki jest,
powstrzymuje się od sądów i tez wartościujących
B.
Ekonomia normatywna -
prezentuje sądy i opinie,
jaki...
Makroekonomia a mikroekonomia.
ASPEKT EKONOMICZNEJ DOSTĘPNOŚCI
ZASOBÓW
TECHNICZNE I TECHNOLOGICZNE MOŻLIWOŚCI
POZYSKANIA ZASOBÓW ORAZ KOSZT POZYSKANIA
ZASOBÓW.
ZASOBY:
ZIEMIA
(
GLEBA, KLIMAT, ZASOBY NATURALNE
);
PRACA
(
ZASOBY SIŁY ROBOCZEJ I SPOSÓB
WYDATKOWANIA ENERGII LUDZKIEJ W PROCESIE
WYTWARZANIA)
KAPITAŁ
(
DOBRA INWESTYCYJNE I ŚRODKI
FINANSOWE)
TECHNOLOGIA
(WIEDZA I JEJ PRODUKCYJNE
ZASTOSOWANIE)
ASPEKT RZADKOŚCI
OBIEKTYWNY FAKT:
NIE MOŻEMY WYTWARZAĆ,
MIEĆ I KONSUMOWAĆ ZAWSZE (I WSZYSTKIEGO)
ZGODNIE Z POTRZEBAMI. („JAK LUDZIE RADZĄ SOBIE?”)
Wnioski:
1.
Zawsze istnieje więcej niż jeden sposób produkcyjnego
wykorzystania danego zasobu; zmiany w technologii
umożliwiają np. elastyczność w zaangażowaniu zasobu
pracy.
2.
Musimy, jako społeczeństwo gospodarujące,
wybierać
spośród alternatywnych sposobów wykorzystania zasobów.
3.
Z każdym wyborem wiąże się KOSZT tego, co mogłoby
powstać w zamian. Taki koszt, zwany kosztem
alternatywnym, to wartość najcenniejszej, odrzuconej
alternatywy.
KRZYWA MOŻLIWOŚCI PRODUKCYJNYCH
WYBÓR A - B, GDY ZASOBY SĄ W PEŁNI WYKORZYSTANE
PUNKTY (KOMBINACJE) POZA KRZYWĄ MOŻLIWOŚCI
TECHNOLOGICZNYCH
D – NIEPEŁNE WYKORZYSTANIE ZASOBÓW
C – KOMBINACJA NIEMOŻLIWA
TECHNOLOGICZNIE
POSTĘP TECHNOLOGOCZNY
PUNKT „R” – NA NOWEJ KRZYWEJ
postęp techniczny, uruchomienie nowych zasobów
Makroekonomia
– historia rozwoju
nauki
• EKONOMIA JAKO DYSCYPLINA AKADEMICKA –
PONAD 200 LAT
• 1776 – ADAM SMITH PUBLIKUJE: „BADANIA NAD
NATURĄ I PRZYCZYNAMI BOGACTWA NARODÓW”
Nowe spojrzenie na funkcjonowanie gospodarki (jako
całości!!!).
Problemy: ile „Państwa”, a ile „Rynku” w
gospodarce? Jaka jest rola mechanizmów rynkowych, i
czy
są skuteczne w regulowaniu gospodarki?
Makroekonomia w dzisiejszej formule
powstała w XX w.
JOHN M. KEYNES – nowy
rozdział w nauce makroekonomii
• Na podstawie analizy przyczyn i mechanizmów Wielkiego
Kryzysu (1929 – 1933) J.M. Keynes dokonał krytycznej
analizy teorii makroekonomicznych (klasyków), m.in. w
kwestii roli mechanizmów rynkowych i skuteczności
regulacyjnej tzw. „niewidzialnej ręki rynku” w gospodarce.
• W książce
„Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i
pieniądza”
(1936) po raz pierwszy wskazano m.in. na rolę
wahań popytu globalnego w mechanizmie wahań
(koniunktury) w gospodarce, nieskuteczność mechanizmu
rynkowego w regulowaniu gospodarki (proporcji),
potrzebę interwencyjnych przedsięwzięć regulacyjnych
państwa w gospodarce (interwencjonizm) itd.
Współczesne kierunki
makroekonomii
Nie tylko w krytycznej opozycji wobec
keynesizmu
• MONETARYZM (od połowy lat 70-tych)
• NEOKLASYCYZM
• TEORIA REALNEGO CYKLU
KONIUNKTURALNEGO
• NEOKEYNESIZM