– zjawisko optyczne i 

meteorologiczne występujące w postaci 
charakterystycznego wielobarwnego łuku, 
widocznego gdy Słońce oświetla krople wody 
w ziemskiej atmosferze.                         Tęcza 
powstaje  w wyniku dyspersji (rozszczepienia 
światła) oraz przez załamanie i odbicie 
światła przez niemal kuliste krople wody.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tęcza w literaturze i sztuce

Tęcza jest często podmiotem utworów literackich i dzieł sztuki, 
malowali ją m.in.

      Peter

 

Paul Rubens i George Inness

 (zobacz też 

skrót do Wikicytatów po prawej stronie). Jak wspomniano powyżej, 
tęcza wspomniana jest w Biblii – Biblia Gdańska, Stary Testament, 
Księga Rodzaju, Rozdział 9 (

hebr.

 תשק qeszet):

[...] 
12 Tedy rzekł Bóg: To jest znak przymierza, który Ja dawam 
między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą, która 
jest z wami, w rodzaje wieczne. 
13 Łuk mój położyłem na obłoku, który będzie na znak 
przymierza między mną, i między ziemią. 
14 I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże 
się łuk na obłoku: 
15 Że wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i 
między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdem ciele; i nie 
będą więcej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała. 
[...] 

Tęcza występuje również w wielu utworach literatury międzynarodowej – należy tutaj wymienić takich twórców jak

 

 

Maria Konopnicka

 napisała wiersz zatytułowany Tęcza:

A kto ciebie, śliczna tęczo, 

Siedmiobarwny pasie, 

Wymalował na tej chmurce 

Jakby na atłasie? 

[...] 

O tęczy również napisał 

Antoni Kucharczyk:

Po długiej niepogodzie zajaśniało słońce,

 

Na niebie zachmurzonym, na kształt pół-obręczy 

Zajaśniał łuk świetlany siedmiobarwnej tęczy, 

Piją zbyteczne wody obydwa jej końce. 

[...] 

 

 

Pomimo faktu, że w tęczy występuje niemal ciągłe widmo kolorów, 
tradycyjnie uznaje się, że kolorami tęczy są: 

czerwony

 (na zewnątrz łuku), 

pomarańczowy

, 

żółty

, 

zielony

, 

niebieski

, 

indygo

 

i 

fioletowy

 (wewnątrz łuku).

 

 

Barwy podstawowe

 – minimalne zestawy kolorów, które łączone umożliwiają 

uzyskanie dowolnych kolorów z podanego zakresu. Do stosowania u ludzi, układy są 
oparte o trzy kolory, do addytywnego składania barw stosowanych np w 
wyświetlaczach, zwykle używane są kolory czerwony, zielony i niebieski lub czerwony, 
żółty i niebieski. Dla subtraktywnycego mieszania kolorów, jak mieszanie pigmentów 
lub barwników, zwykle wykorzystywane są magenta, cyjan i żółty
Ogólnie panującym, aczkolwiek błędnym przeświadczeniem jest, że trzy podstawowe 
kolory to: czerwony, niebieski i żółty.
Jeśli zachodzi mieszanie światła emitowanego, wówczas zachodzi zjawisko syntezy 
addytywnej. W oparciu o syntezę addytywną mieszania barw pracują monitory oraz 
inne wyświetlacze kolorowe, emitując wiązki świateł Red (czerwony), Green (zielony), 
Blue (niebieski) (RGB). Czarny ekran to wynik braku emisji światła, a biały to wynik 
złożenia świateł R + G + B z jednakową jasnością.
Jeśli natomiast zachodzi mieszanie kolorów światła odbitego (np. wydruk na papierze 
lub zestaw filtrów szklanych), wówczas występuje zjawisko syntezy subtraktywnej. W 
takim przypadku przyjmuje się najczęściej trzy podstawowe kolory to magenta 
(fioletoworóżowy), cyjan (błękitny) i żółty. Zjawisko to wykorzystuje się m.in. do druku 
na białym papierze. Farba drukarska, pokrywając papier tworzy filtr, a niepochłonięte 
długości fal świetlnych docierają do oka wywołując wrażenia określonej barwy.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tęcza pierwotna i wtórna, 
tęczę światła odbitego oraz odbicie tęczy w wodzie.

 

 

Koniec/początek tęczy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

                                                                                                                       

                               

 

 

 

 

 

 

 

 

Koniec/początek tęczy.

Koniec/początek tęczy.

Podwójna tęcza uwidoczniona 
na obrazie olejnym autorstwa Petera Rubensa