Konflikty w Ameryce

Konflikty w Ameryce

Płd. – Środk.

Płd. – Środk.

W latach 70-tych i 90-tych.

W latach 70-tych i 90-tych.

CHILE

CHILE

Pucz w Chile 1973

Pucz w Chile 1973

Strony to chilijska lewica i chilijska prawica. W

wyniku wyborów prezydenckich z 1970 r. do

władzy doszedł socjalista Salvador Allende, który

nieznacznie wygrał z dwoma innymi

kandydatami. Rozpoczął reformy wzorowane na

państwach socjalistycznych. Była to przede

wszystkim nacjonalizacja banków, reforma rolna,

co doprowadziło kraj do zapaści ekonomicznej.

Efektem był zamach stanu zorganizowany

września 1973 r. przez gen. Augusto Pinocheta,

który przejął władzę i wprowadził w Chile

dyktaturę, która trwała do 1989 roku, kiedy to

przeprowadzono wolne wybory prezydenckie.

Augusto Pinochet

Salvador Allende

NIKARAGUA

NIKARAGUA

Sandinistowski Front

Wyzwolenia
Narodowego - FSLN
(sandiniści) - lewicowa
partia polityczna w
Nikaragui wywodząca
się z ugrupowania
partyzanckiego, które
zdobyło władzę w
wyniku powstania
narodowego w 1979
zwanego rewolucją
nikaraguańską.

Rewolucja nikaraguańska

Rewolucja nikaraguańska

Zbrojne powstanie przeciw dyktaturze A. Somozy

Debayle w Nikaragui. Rewolucję poprzedziła fala

strajków i manifestacji antyrządowych po

zamordowaniu przywódcy opozycji, P.J. Chamorro

Cardenala. We wrześniu 1978r FSLN rozpoczęła

ofensywę, powstrzymaną przez siły Gwardii

Narodowej. Działaniom zbrojnym towarzyszyły

negocjacje dyplomatyczne z udziałem USA. Ich

celem było skłonienie dyktatora do ustąpienia.

Przyczyny, początki walk

Pod koniec maja 1979 ruszyła tzw. końcowa

ofensywa FSLN. Działania zaczęły się

jednocześnie na Froncie Południowym (dowódca -

E. Pastora Gómez) i na Froncie Północnym

(dowódcy - bracia Ortega Saavedra). 8 czerwca

wybuchło powstanie w Managui. Zwycięstwa sił

partyzanckich na Froncie Północnym, uwieńczone

ich wkroczeniem do Managui 19 VII 1979 i

ucieczką Samozy, umożliwiły objęcie władzy przez

Rząd Odbudowy Narodowej.

Przebieg i zakończenie walk

ARGENTYNA

ARGENTYNA

Zamach stanu w Argentynie

Zamach stanu w Argentynie

1943r.

1943r.

Sąsiedzi Argentyny dzięki dobrymi stosunkom z

Waszyngtonem rozpoczęli zbrojenia. Armia

domagała się od rządu włączenia kraju do ustawy

o Lend-Lease, ale w zamian Stany Zjednoczone

zażądały zerwania stosunków z Osią. Wśród

rozpolitykowanej kadry oficerskiej najważniejszą

siłę stanowiła Grupa Zjednoczonych Oficerów

(GOU), której członkiem był pułkownik Juan Perón.

Celem GOU było zdobycie supremacji dla kraju w

Ameryce Południowej. Wojskowi znaleźli

sojuszników w osobach generałów i polityków

przeciwnych orientacji neutralistycznej i 4

czerwca 1943 r. dokonali zamachu stanu.

Na czele rządu wojskowego stanął generał Arturo

Rawson, obalony już po trzech dniach.

Obowiązki prezydenta przejął generał Pedro

Ramírez. W połowie 1944 r. po serii porażek

wojsk III Rzeszy i coraz bliższej wizji zakończenia

wojny, rząd podjął decyzję o zerwaniu

stosunków dyplomatycznych z Japonią i

Niemcami. W obozie wojskowych cały czas

trwała walka o władzę, co wykorzystał przeciw

Ramírezowi generał Edelmiro Farrell, który został

nowym prezydentem. Funkcję ministra wojny

oraz pracy i opieki pełnił w jego gabinecie Juan

Peron, który w 1946r. objął urząd prezydenta.

Juan Domingo Perón

Juan Domingo Perón

FALKLANDY

FALKLANDY

Wojna o Falklandy 2 IV

Wojna o Falklandy 2 IV

1982 - 14 VI 1982

1982 - 14 VI 1982

Wojna o Falklandy lub

wojna o Malwiny to
konflikt zbrojny, który
miał miejsce pomiędzy
Argentyną i Wielką
Brytanią w okresie od
marca do czerwca 1982
roku. Wyspy na
południowym Atlantyku
należące do Wielkiej
Brytanii zostały
zaatakowane przez
wojska argentyńskie.

Strony konfliktu

Strony konfliktu

Wielka Brytania

Argentyna

Margaret Thatcher

Leopoldo Galtieri

Przyczyny

Przyczyny

• Morderstwa przeciwników politycznych, terror i

masowe aresztowania.

• Kryzys gospodarczy (zwiększające się bezrobocie,

wzrastający wskaźnik inflacji)

• Kiepska sytuacja polityczna w kraju, przez którą

klasa średnia wydała wojnę rządowi.

• Przeprowadzenie operacji zbrojnej, mającej na

celu przyłączenie Falklandów do Argentyny

Podsumowanie

Podsumowanie

Ta niezapowiedziana wojna trwała 72 dni, zabrała

życie 236 brytyjskich żołnierzy i 655

argentyńskich. Łącznie kosztowała 2 miliardy

dolarów. Z politycznego punktu widzenia wojna

przyniosła znaczący wzrost poparcia społecznego

dla Margaret Thatcher, której notowania przed

konfliktem falklandzkim były mocno obniżone.

Upadł także rząd Leopoldo Galtieriego, który

szybko podał się do dymisji, a Argentyna

otrzymała szansę powrotu do demokracji.

MEKSYK

MEKSYK

Bunt Chiapas

Bunt Chiapas

Strony to siły rządowe Meksyku, które wystąpiły

przeciw bezrolnym rolnikom (Indianie) i ich

zwolennikom. Powstanie miało miejsce w latach

1994 – 1995. Powodem był bunt bezrolnych

Indian, potomków Majów, zamieszkałych w

prowincji Chiapas. Na czele protestu stała Armia

Wyzwolenia Narodowego im. Zapaty (bohater

narodowy Meksyku). Domagali się oni

przestrzegania ich praw, a także zgłaszali

postulat demokratyzacji życia politycznego w

Meksyku. Pomimo zawarcia porozumienia w 1995

roku stan napięcia w zbuntowanej prowincji

utrzymuje się po dzień dzisiejszy.

PERU

PERU

Świetlisty Szlak

Świetlisty Szlak

Świetlisty Szlak powstał w środowisku studenckim w

latach 60. XX w. Organizacja miała zwalczyć rządy

elity poprzez rewolucję zbrojną. Uważano

bowiem, że rządy wojskowe w latach 70. nie

rozwiązywały problemu biedy i niesprawiedliwości

społecznej w kraju. To doprowadziło do wzrostu

ich radykalizmu i ostatecznie do rozpoczęcia

działań przeciwko rządowi w roku 1980. Świetlisty

Szlak poparli przede wszystkim ludzie biedni.

Cieszyli się oni, że wreszcie ktoś się nimi

interesował, ktoś bronił ich praw, które dotąd

istniały tylko na papierze.

Powstanie, cele, poparcie

Walka rządu ze Świetlistym Szlakiem

Początkowo nie zdawano sobie sprawy z wymiaru

siły i wpływu organizacji. Dopiero po kilku latach

zorientowano się, że nie są to zamieszki, lecz

regularna wojna. W 1982 roku rozpoczęto

działania, w wyniku których bardzo ucierpiała

ludność cywilna. Organizowano areszty,

przesłuchania, z których nie raz podejrzani nie

wychodzili żywi. To była walka „oko za oko, ząb za

ząb". Za każdą udaną akcję przeciw terrorystom

przychodziła odpowiedź w postaci samochodów-

pułapek wybuchających w godzinach szczytu i

zabijających ludzi idących do pracy czy

wracających do domu.

Ruch Rewolucyjny im.

Ruch Rewolucyjny im.

Tupaca Amaru

Tupaca Amaru

Movimiento

Revolucionario Tupac
Amaru (MRTA) Leninowsko-
marksistowska organizacja
terrorystyczna utworzona w
Peru w roku 1984. Ruch
Rewolucyjny im. Tupaca
Amaru wziął swoją nazwę od
XVIII-wiecznego bohatera
narodowego Peru, Indianina
Tupaca Amaru II, który stanął
na czele ludowego powstania
skierowanego przeciwko
Hiszpanom.

Celem MRTA jest ustanowienie w Peru rządów

socjalistycznych. Struktura militarna organizacji

składa się z trzech stopni. Pierwszy z nich

stanowią stali członkowie-żołnierze. Drugi stopień

to doraźnie powoływane oddziały milicji, a trzeci –

wiejskie komitety samoobrony. Organizacja ta od

1986 roku prowadzi wojnę z rządami w swoim

kraju. Jej pierwszym głośnym atakiem było zajęcie

w lutym 1987 roku siedmiu stacji radiowych w

Limie i odczytanie manifestu. Jest w konflikcie z

inną lewicową organizacją partyzancką –

maoistowskim Świetlistym Szlakiem.

Julia Rzyszkiewicz

kl. III D