TASIEMIEC

KARŁOWATY

HYMENOLEPIS NANA

ROZPRZESTRZENIENIE

GEOGRAFICZNE:

występują kosmopolitycznie;

zazwyczaj w krajach o klimacie ciepłym

(basen

Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, południowo-
wschodnia Azja, Ameryka Środkowa, południowe krainy
Ameryki Północnej i północne Ameryki Południowej);

Częstość występowania tasiemca u osób
dorosłych sięga kilkunastu procent, u dzieci
jest ona znacznie wyższa;

w Polsce, podobnie jak w innych krajach
strefy klimatu umiarkowanego, zarażenie
spotykane jest sporadycznie i ma charakter
endemiczny lub rodzinny;

pasożytuje w jelicie cienkim człowieka i
gryzoni.

BUDOWA MORFOLOGICZNA:

Długość strobili tasiemców dojrzałych waha
się w granicach 2-6 cm;

w miarę wzrastającej liczebności pasożyty
osiągają mniejsze rozmiary;

Kulisty skoleks ma cztery przyssawki i krótki
ryjek uzbrojony w pojedynczy wieniec 20-28
haków;

liczba proglotydów waha się od 100 do 800;

Zatoki płciowe umieszczone są
jednostronnie, trzy jądra ułożone liniowo i
poprzecznie, krótka torebka cirrusa, która nie
sięga do podłużnych przewodów wydalniczych,
w środku członu hermafrodytycznego znajduje
się trójpłatowy jajnik, a za nim mały zbity
żółtnik.

ROZWÓJ



jaja uwalniają się w jelicie żywiciela przez

odrywanie się i pękanie ostatnich członów;



tasiemiec karłowaty posiada zdolność rozwoju

monoksenicznego lub heteroksenicznego;



rozwój monokseniczny polega na wyeliminowaniu

żywiciela pośredniego, przekształcenie onkosfery
w cerkoid następuje w kosmkach jelitowych
żywiciela otatecznego;



cysta otaczająca skoleks odpada w świetle jelita,

uwalniając skoleks, który przytwierdza się do
błony śluzowej jelita i w ciągu 10-20 dni rozwija
się w strobilarną postać tasiemca.

CHOROBOTWÓRCZOŚĆ:

CHOROBA: Hymenolepioza (Hymenolepisidios);

LOKALIZACJA: jelito cienkie;

MATERIAŁ DO BADAŃ: kał;

POSTAĆ WYKRYWANA W MATERIALE: jaja, rzadziej
proglotydy;

DIAGNOSTYKA: Pasożyt występuje bardzo często u
dzieci przebywających w licznych grupach np.
przedszkolach. Proglotydy są wykrywane bardzo rzadko,
ponieważ rozpadają się one w obrębie jelit.
Prawdopodobieństwo pojawienia się członów w kale
zwiększa się w przypadku biegunek lub po podaniu leków
zwalczających tasiemca.

 OBJAWY: bóle głowy, zaburzenia równowagi, brak

łaknienia, anoreksja, wymioty, bóle brzucha, biegunki
na przemian z zaparciami, pobudliwość, zaburzenia
snu, niekiedy zaburzenia rozwoju psychicznego i
fizycznego dziecka, zmiany zapalne jelita, martwica
błony śluzowej; CZĘSTO PRZEBIEG ZARAŻENIA JEST
BEZOBJAWOWY !

 PROFILAKTYKA: przestrzeganie zasad higieny i

zabezpieczanie środków spożywczych przed
zanieczyszczeniem jajami inwazyjnymi;

 LECZENIE: niklozamid, prazykwantel;

KONTROLNE BADANIE KAŁU NALEŻY PRZEPROWADZIĆ

2 TYGODNIE I 3 MIESIĄCE PO LECZENIU !