Odciski palców

Odciski palców nadają się do identyfikacji ponieważ są:
• uniwersalne, tzn. każdy człowiek posiada określoną

cechę w stopniu pozwalającym na identyfikację;

• unikatowe, tzn. dwie osoby nie mają identycznej

charakterystyki odciska palca;

• trwałe, tzn. nie zmieniają się w czasie w stopniu

uniemożliwiającym identyfikację; 

• określone, tzn. dają się opisać w sposób ilościowy.

Do celów identyfikacyjnych wykorzystuje

się:

• ogólny wzór linii papilarnych;
• nieregularny kształt ich krawędzi;
• kształt i rozmieszczenie porów;
• tzw. minuncje - czyli charakterystyczne

cechy budowy w postaci początków linii,
oczek, rozwidleń kropek itp. 

Podstawowe typy linii papilarnych to

wzory:
łukowy, pętlicowy i wirowy.
Wzory pętlicowe możemy podzielić

jeszcze na pętlicowy lewy i pętlicowy

prawy. 

Odciski palców

Skład chemiczny odcisków

palca

Skwalen

Trwałość odcisków na
podłożu

Cholesterol

HO

3

5

6

Ester cholesterolu

O

CH

3

(CH

2

)

14

C

O

Rodzaj

gruczołów

Składniki

Nieorganiczne

Organiczne

Gruczoły potowe

ekrynowe

chlorki, jony

metali (Na

+

, K

+

,

Ca

2+

), siarczany,

fosforany,

amoniak, woda

(98%)

aminokwasy,

mocznik, kwas

moczowy, cukry,

keratynina,

cholina

Gruczoły potowe

apokrynowe

żelazo, woda

proteiny,

węglowodany,

sterole

Gruczoły łojowe

----

kwasy

tłuszczowe,

glicerydy,

węglowodory,

alkohole

Odciski palców- metody

ujawniania

OPTYCZN

E

FIZYCZN

E

CHEMICZN

E

FIZYKO-

CHEMICZ

NE

oględziny w

promieniowa
niu

widzialnym
i UV
luminescencj
a własna

proszki

daktyloskop
ij-ne:

zwykłe
ferromagne

ty-czne
fluorescenc

yj-ne

ninhydryna
azotan srebra
czerń
amidowa

cyjanoakryla

n
metody
fluorescencyj

ne

Metody ujawniania śladów linii papilarnych można

podzielić na:

• optyczno-fotograficzne

-

oświetlenie

i

sfotografowanie śladu;

• mechaniczne - przede wszystkim proszki

daktyloskopijne, np. biel cynkowa, grafit, sadza

angielska, tkanol itp. potem ślad przenoszony

jest na folię daktyloskopijną;

• metody chemiczne - roztwór ninhidryny,

roztwór alloksanu, pary jodu czy azotan srebra

itp.;

• inne

-

pędzle

magnetyczne

i

proszki

ferromagnetyczne,

sadza przy spalaniu sztucznych żywic, metoda

radioaktywna lub laserowa.

Ekspertyza daktyloskopijna objęła swoim zasiągiem

także inne części ciała, nie tylko odciski palców.

Wśród badań daktyloskopijnych wyróżnia się m.

innymi:

• Cheiroskopję - czyli badanie odcisku wewnętrznej

powierzchni dłoni.

• Podoskopję - czyli badanie śladu nieobutej stopy.

Czasem bada się również ślad psich łap.

• Badanie linii białych - czyli lokalnych zmian skóry

na skutek przemian fizjologicznych. Są one jednak

zmienne - może je zmienić dieta, starzenie się,

choroba. Dlatego też ekspertyza taka jest ekspertyzą

czasową.  

• Badanie blizn.
• Krawedzioskopię - badanie krawędzi listewek

papilarnych.

• Poroskopię - metoda opiera się na założeniu, że

wzajemne

położenie

porów

skórnych

ulokowanych na grzbietach listewek papilarnych

jest stałe indywidualne i niezniszczalne.  

• Dermatoskopię - cała powierzchnia ciała

ludzkiego podzielona na tzw. poletka skórne.

Przybierają formę nieskomplikowanych figur

geometrycznych (np. trójkątów, sześciokątów

itp.)

• Konchoskopię  - czyli badanie odcisku

małżowiny usznej.

• Frontoskopię - przedmiotem zainteresowania

jest czoło i części doń przyległe. 

• Gantiskopię - Badanie śladów rękawiczek.
• Cheiloskopię - badanie czerwieni wargowej.

Daktyloskopia – podział

Ogólnie daktyloskopie można podzielić

na trzy główne działy:

• dermatoskopię
• cheiloskopię
• i lofoskopię.