Szczerbak Mariusz

Nauka o pracy czyli dyscyplina

naukowa zajmująca się
dostosowaniem pracy do
możliwości psychofizycznych
człowieka

Dotyczy usprawnienia już

istniejących, ukształtowanych w
przeszłości warunków pracy, tak aby
do minimum ograniczyć ich ujemny
wpływ na organizm ludzki i
zwiększyć niezawodność
współdziałania z maszyną.



drgania mechaniczne



hałasy: infradźwiękowe, słyszalne,

ultradźwiękowe



mikroklimat (temperatura, wilgotność i ruch

powietrza oraz promieniowanie cieplne)



emisja energii szkodliwej (promieniowanie

elektromagnetyczne, przenikliwe)



oświetlenie



zanieczyszczenia powietrza (gazowe,

cieczowe i pyłowe)



kontakt z substancjami agresywnymi,

chorobotwórczymi, nieprzyjemnymi itp.



pozycja ciała przy pracy (uwarunkowana
wymiarami urządzenia technicznego i
sposobami pracy)



rytm (powtarzalność) i tempo (szybkość
ruchów) pracy



przerwy w pracy



metody pracy.

Właściwie dobrana metoda pracy pozwala

na redukcję różnego rodzaju
uciążliwości, np.:



eliminuje z procesu pracy zbędne ruchy
fizjologiczne,



zmniejsza wydatek energetyczny,



zmniejsza obciążenia statyczne mięśni i
hipokinezę (niedostatek ruchu), zapewnia
pracownikowi możliwie największą
naturalność pozycji ciała i ruchów.

Praca statyczna występuje, gdy na

zewnątrz nie obserwuje się ruchu
kończyny czy tułowia, ale mięśnie są
napięte (skurcze izometryczne) i
wytwarzana siła może przeciwdziałać sile
równej sile ciężkości. Nie ma zatem pracy
w sensie mechanicznym. Jednak wzrost
napięcia mięśnia jest czynnym procesem
fizjologicznym i często stanowi duże
obciążenie dla organizmu człowieka.

Praca statyczna w porównaniu z pracą dynamiczną jest przy jednakowym
wydatku energetycznym bardziej uciążliwa. Jest to spowodowane różnicą
miejscowego niedoboru tlenu. Mięśnie zmęczone wykazują słabszą czynność,
gdy nie dysponują odpowiednią dla swej pracy ilością tlenu. Okazuje się, że
przy pracy statycznej na skutek długotrwałego skurczu mięsień

staje się twardy,

a naczynia włosowate, którymi dostarczana jest krew, ulegają

zaciśnieniu i tym

samym wzrasta opór stawiany przepływowi krwi. W rezultacie mniej krwi
przepływa przez mięsień, a tkanka mięśniowa nie otrzymuje już niezbędnych
składników i utrudnione jest usuwanie produktów przemiany materii.
Zmniejszenie przepływu krwi następuje już wówczas, gdy mięśnie są napięte
powyżej 5% siły maksymalnej, a jest całkowite przy około 50% siły
maksymalnej.

Na komfort pracy duży wpływ

ma krzesło, które powinno

zapewniać wygodną pozycję

ciała i swobodę ruchów oraz

być wyposażone w: regulację

wysokości siedziska – 40-50

cm od podłogi, regulację

wysokości oparcia i regulację

pochylenia oparcia,

podłokietniki, płytę siedziska

wyprofilowaną odpowiednio

do odcinka udowego nóg i

oparcia do naturalnego

wygięcia kręgosłupa.

Wyposażając

stanowisko pracy w
podnóżek, ustaw go
pod odpowiednim
kątem (max. 15°)
tak, aby możliwe
było płaskie,
spoczynkowe
ustawienie na nim
stóp.

Biurko powinno być na tyle szerokie i

głębokie, aby można było ustawić elementy
wyposażenia stanowiska pracy w
odpowiedniej odległości od siebie. Celem jest
zapobieganie przyjmowaniu wymuszonych
pozycji.

Ustaw wysokość

stołu, krzesła i

podłokietników, w

taki sposób, aby

zapewnić naturalne

położenie rąk przy

obsłudze klawiatury,

z zachowaniem co

najmniej kąta

prostego między

ramieniem i

przedramieniem.

Pozwoli to na

odciążenie mięśni.

Ustaw monitor na

biurku w odległości 40-

75 cm od oczu ,

zapewniając, by kąt

obserwacji ekranu

wynosił 20°-50° w dół

od linii poziomej

prowadzonej na

wysokości oczu. Taka

organizacja stanowiska

pracy pozwoli na

zminimalizowanie

obciążenia oczu i karku.

Po każdej godzinie pracy przy komputerze

zrób 5-minutową przerwę. Wstań z
krzesła. Taki sposób postępowania i
ćwiczenia fizyczne pozwolą Twojemu
organizmowi zmienić rodzaj obciążenia i
rozluźnić mięśnie.

Dziękuję za uwagę.