Metoda kinezjologii

Metoda kinezjologii

edukacyjnej –

edukacyjnej –

gimnastyka mózgu

gimnastyka mózgu

Paula Dennisona.

Paula Dennisona.

Bibliografia:

Bibliografia:

• Grzywniak C. - Kinezjologia Edukacyjna – metoda

wspomagania rozwoju i terapii
psychomotorycznej, Kraków 2006

• Hannaford C.- Zmyślne ruchy, które doskonalą

umysł, Warszawa 1998

• Koneberg L., Forder G, „Kinezjologia dla dzieci –

Jak uwolnić się od blokad w uczeniu się”, Gdańsk
2009

Wyrażenie kinezjologia edukacyjna powstało ze słów:
kinematos(gr.) - ruch, logos (gr.) - mowa, słowo, i educatio (łac.) -
edukacja, wychowanie, wykształcenie.

Kinezjologia

Kinezjologia

edukacyjna

edukacyjna

obejmuje wiedzę o ruchu i

możliwościach stymulacji różnych funkcji psychicznych przy
wykorzystaniu naturalnych ruchów całego ciała. Jej celem jest
wspomaganie rozwoju dziecka lub osoby dorosłej, korygowanie
dysfunkcji rozwojowych, wspomaganie procesów uczenia się, a
także poszukiwanie wiedzy o samym sobie i przeszkodach
uniemożliwiających rozwój i dążenie do wybranych celów.

Podstawową metodą kinezjologii edukacyjnej jest

Gimnastyka

Gimnastyka

Mózgu

Mózgu która została opracowana przez Paula i Gail Dennisonów.
Jej głównym celem jest usunięcie w ludzkim ciele i mózgu
ukrytych blokad. Ogromne, więc znaczenie gimnastyka mózgu
ma dla dzieci dyslektycznych, dysortograficznych,
dysgraficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z
porażeniem mózgowym, czyli dla tych, u których współdziałanie
obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne.

Gimnastyka mózgu polega na świadomym wykorzystaniu mięśni
celem wzbogacenia odpowiednich partii mózgu o nowe połączenia
nerwowe, bo nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem.
Kieruje on poszczególnymi częściami ciała poprzez impulsy
rozchodzące się w układzie nerwowym. Impulsy te mają ważną
zaletę - mogą wędrować w obu kierunkach: od mózgu do danej
części ciała i od ciała do mózgu.
Ćwiczenia Paula Dennisona prowadzą do sprawnego posługiwania
się obiema półkulami mózgowymi.

Według Dennisona ważnym czynnikiem sprzyjającym dobremu
funkcjonowaniu ludzkiego organizmu jest picie dużej ilości wody,
ponieważ bierze ona udział we wszystkich procesach zachodzących
w organizmie.

Metoda Gimnastyka Mózgu jest metodą uznaną i zaaprobowaną w
30 krajach świata, a w 20 z nich jest włączona do programu
szkolnego w szkołach państwowych i prywatnych. W Polsce jest
znana od 1993 roku i obecnie posługuje się nią wielu psychologów i
pedagogów.

Ogólnie można powiedzieć, że metoda ta

Ogólnie można powiedzieć, że metoda ta

polega na systematycznym stosowaniu

polega na systematycznym stosowaniu

odpowiednich ćwiczeń, które mają na celu :

odpowiednich ćwiczeń, które mają na celu :

* pobudzić różne obszary mózgu
* polepszyć koncentracje
* regulować emocje,
* usprawnienie pisma i czytania ze zrozumieniem, rysowania
* odnoszą się do koordynacji ruchowej całego ciała,
* koordynacji ruchowo-wzrokowej,
* koordynacji zmysłów słuchu, wzroku, czucia proprioceptywnego,
równowagi,
* planowania ruchu i poruszania się w przestrzeni,
* umiejętności przewidywania i myślenia.
* ćwiczenia te integrują pracę centralnego układu nerwowego, a
także wpływają na
polepszenie procesu uczenia się i zwiększenia równowagi
emocjonalnej.

Metodyka ćwiczeń z Kinezjologii

Metodyka ćwiczeń z Kinezjologii

Edukacyjnej

Edukacyjnej

Ćwiczenia z wymiaru lateralnego to ćwiczenia na
przekraczanie linii środka. Do nich P. Dennison zaliczył:

* ćwiczenia naprzemienne
* leniwe ósemki
* rysowanie oburącz,
* ósemki alfabetyczne,
* „słoń”,
* krążenie szyją,
* kołyska,
* oddychanie przeponowe,
* rowerek,
* akumulator

Ćwiczenia z wymiaru koncentracji to ćwiczenia wydłużające i
rozciągające.
Oto one:

* sowa,
* aktywna ręka,
* zginanie stopy,
* pompowanie piętą,
* luźne skłony,
* wypady w przód.

Ćwiczenia z wymiaru stabilności. Popijanie wody przez całe
spotkanie terapeutyczne. W skład ćwiczeń z wymiaru stabilności
wchodzą ćwiczenia energetyzujące i są to:

* punkty aktywujące myślenie,
* punkty równowagi,
* ziewanie na energię
* kapturek myśliciela,
* pozycja Dennisona (Cooka)

Opis najważniejszych ćwiczeń:

Opis najważniejszych ćwiczeń:

-"leniwe ósemki" , doskonalą ruchy gałki ocznej, koordynację
ręka- oko, poprawiają sprawność pisania.
Ćwiczenia rozpoczynamy lewą ręką i kreślimy znak położonej
ósemki. Znak ósemki zakreślamy tak, aby punkt przecięcia linii
znajdował się na wysokości oczu, na wprost nosa. Ręka porusza
się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, w górę,
zatacza pętlę

- "słoń" , daje poczucie równowagi i koncentrację, ułatwia
zapamiętywanie cyfr i literowanie.
Wygodna pozycja ciała, kolana lekko rozstawione. Głowa dotyka
ramienia. Zakreślając ręką odpowiedni ruch śledzimy ją oczyma
jak wyobrażoną przez siebie na dalszym planie ósemkę.

- "sowa" , wzmacnia pamięć, wzmaga matematyczną precyzję,
polepsza słuch.
Chwytamy mocno i ściskamy mięsień barku lewego prawą dłonią.
Powoli odwracamy głowę spoglądając za siebie przez lewe ramię,
głęboko oddychamy, opuszczamy luźno głowę, robimy głęboki
wdech i rozluźniamy mięśnie karku. Powtarzamy ściskając drugi
bark.

- "ruchy naprzemienne" , poprawiają intuicję, wyostrzają jasność
myślenia, poprawiają wymowę i pisownię.
Ruch polega na jednoczesnym wymachu ręki do przeciwnej do niej
nogi. W ten sposób uaktywniamy obie półkule mózgu do
równoczesnej pracy.

- "sięganie po piłkę" , (luźne skłony), wzrost pewności siebie,
poczucie równowagi i koordynacja ciała, poprawa abstrakcyjnego
myślenia.
Nogi skrzyżowane w kostkach. Wykonujemy skłon klatką piersiową
do nóg na wydechu. Sięgamy dłońmi jak najdalej przed siebie.
Wdech wykonujemy przy podnoszeniu ciała.

- "krążenie szyją" , odciążenie centralnego systemu nerwowego,
prawidłowe oddychanie.
Krążenia wykonujemy bardzo wolnym i delikatnym ruchem
przenosząc głowę od jednego do drugiego obojczyka. Na koniec
pomyśl, że po twojej szyi spływa ciepły wodospad.
- "punkty na myślenie" , stymulują przepływ krwi do mózgu.
Kładziemy jedną rękę na pępku, podczas gdy druga ręka stymuluje
punkty pomiędzy żebrami.

Zajęcia

Zajęcia

:

:

Program każdej sesji określany jest jako przeprowadzenie tzw.
równoważenia. Należy ją definiować jako sekwencje ćwiczeń
wspierających naturalny proces uczenia się. Równoważenie
ukierunkowane jest na konkretny cel, który dziecko chce
osiągnąć. Proces równoważenia przebiega zawsze w pięciu
etapach:
 
wyciszenie (ćwiczenia przygotowawcze) – cel – czynność -
ćwiczenia korekcyjne – podziękowanie ( ćwiczenia
końcowe)
 
Pierwszy etap
ma na celu skoncentrowanie dziecka na obecnej sytuacji i
uspokojenie. Stosuje się wówczas ćwiczenia, takie jak: masaż
punktów określanych w tej metodzie jako aktywizujące myślenie,
ćwiczenia naprzemienne, pozycję Dennisona oraz picie wody.

Drugi etap
zajęć to ustalenie celu równoważenia. Dziecko samo decyduje w
czym chciało by być lepsze i w czym chciałoby być lepsze. Osoba
prowadząca ustala z dzieckiem cel i zapisuje go na kartce.

Trzeci etap
polega na tym że dziecko odgrywa dramę dobraną do zapisanego
celu.

Czwarty etap
Po odegraniu dramy, czyli przedstawieniu swojego celu, stosuje
się ćwiczenia korekcyjne, które należy odpowiednio dobrać.

Piąty etap
w nim następuje zakończenie, podziękowanie i ponowne
zilustrowane celu za pomocą ruchu. Prowadzący i dziecko
omawiają czy ruchy ciała potrzebne do odegrania scenki(dramy)
tym razem wykonane były lepiej i łatwiej niż przed ćwiczeniami
korekcyjnymi.

Jeżeli osoba prowadząca widzi potrzebę pracy domowej, to prosi
aby dziecko powtarzało te same ćwiczenia w domu. Zazwyczaj
zaleca je się przy dużych trudnościach występujących podczas
zajęć.
Program równoważenia realizowany jest podczas zajęć zawsze w
tych samych etapach. Metoda jest stosowana w formie
indywidualnej lub grupowej o ile cała grupa pracuje nad realizacją
tego samego celu.

Każda sytuacja w której czegoś się uczymy

Każda sytuacja w której czegoś się uczymy

posiada takie same etapy:

posiada takie same etapy:

•wkład sensoryczny (czyli informacje z otoczenia przekazywane
do mózgu za pomocą narządów zmysłu)

•integracja i asymilacja

•działanie

Gimnastyka mózgu wspomaga każdy etap tego procesu poprzez
pobudzanie układu umysł-ciało i przygotowuje go do uczenia się.
 
Ćwiczenia ruchowe, oprócz kształtowania mięśni, kości, serca i
płuc, wzmagają również zwoje podstawy mózgu, móżdżek i ciało
modzelowate mózgu. Ćwiczenia aerobiku zwiększają dostawę
krwi do mózgu. Seria skoordynowanych ruchów powoduje wzrost
neurotrofin (naturalne czynniki neuronalnego wzrostu) i zwiększa
liczbę połączeń pomiędzy neuronami.