Zarządzanie
szkoleniami

© Aleksandra Matusiewicz

SZKOLENIE

Zaplanowany proces zmieniania postawy, wiedzy lub
umiejętności poprzez uczenie się i osiągnięcie właściwych
efektów w zakresie jednego lub kilku zadań.
Jego celem jest rozwijanie umiejętności pracowników, aby
zaspokoić obecne i przyszłe potrzeby personalne organizacji.

Michael Armstrong, Zarządzanie zasobami ludzkimi. Kraków 2001, s. 448.

Systematyczny, planowany i kontrolowany proces, a nie
wyciąganie wniosków z przypadkowych doświadczeń.
Koncentruje się na zmianie poglądów, umiejętności i postaw
zarówno poszczególnych osób, jaki całych grup.
Celem szkolenia jest poprawa wyników pracy poszczególnych
grup i osób, a przez to efektywności całej organizacji.

Peter Bramley, Ocena efektywności szkoleń. Kraków 2001, s. 13.

RODZAJE SZKOLEŃ



Zamknięte:



przygotowane i prowadzone w ramach
własnych możliwości,



przygotowane przez zamawiającego,
ale realizowane przez zewnętrznych
szkoleniowców lub zewnętrzną firmę,



przygotowane i prowadzone przez firmę
szkoleniową.



Otwarte.

Ocena potrzeb

szkoleniowych

Kto ma być
szkolony?
Czego powinien się
nauczyć?
Co już wie?

Ustalenie

celów

szkolenia

Planowanie

oceny szkolenia

Opracowanie

programu

szkolenia

Realizacja

szkolenia

Ocena szkolenia

Modyfikacja

programu

Na podst.: Ricky W. Griffin,
Podstawy zarządzania
organizacjami.
Warszawa 1999, s. 437.

ZNACZENIE
KONTRAKTÓW,
TWORZENIA ZASAD

Na poziomie programu:



uczestnictwo,



zaliczanie modułów, przedmiotów,



ukończenie programu.

Na poziomie szkolenia/zadania:



jesteśmy punktualni,



nie krytykujemy, nie oceniamy,



kierujemy swoją aktywnością,



wyłączamy komórki,



zachowujemy trzeźwość.

PEDAGOGIKA –
ANDRAGOGIKA

(wg. Malcolma Knowles’a,1980)

Uczeń jest zależny,

podporządkowany woli

nauczyciela, który ponosi

odpowiedzialność za proces

uczenia się.

Dorosły traktowany jest jako osoba

samokierująca się, samodzielna.

Nauczyciel wspiera proces ujawniania

potrzeb i pomaga w ich

zaspokojeniu.

PEDAGOGIKA –
ANDRAGOGIKA

(wg. Malcolma Knowlesa)

Uczeń wnosi niewielkie

doświadczenie, jest zależny od

nauczyciela-eksperta. Główne

metody to wykład i lektura

podręcznika.

Dorosły ma doświadczenie

stanowiące potencjał dla niego

i innych. Przywiązuje

duże znaczenie do tego czego

doświadcza.

PEDAGOGIKA –
ANDRAGOGIKA

(wg. Malcolma Knowlesa)

Uczniowie uczą się

przedmiotów, z akcentem na

treści.

Dorośli uczą się tego, co sami

uznają za potrzebne.

PEDAGOGIKA –
ANDRAGOGIKA

(wg. Malcolma Knowlesa)

Uczniowie uczą się tego, czego

się od nich oczekuje, aby

uzyskać aprobatę rodziców,

nauczycieli.

Dorośli potrzebują sprawności,

kompetencji, szukają okazji do

rozwoju osobowego, muszą

widzieć przydatność

i zastosowanie wiedzy

i umiejętności.

Ludzie generalnie

pamiętają

Poziomy

abstrakcji

czytani
e

10% tego co
czytają

odbiór werbalny

słuchan

ie

20% tego co

słyszą

oglądanie

obrazków

ruchomych

50% tego co

widzą i słyszą

oglądanie

obrazków

nieruchomych

30% tego co

widzą

odbiór wizualny

demonstracja

70% tego co

mówią i piszą

aktywne

„zwiedzanie”

słyszenie

mówienie

widzenie

robienie

90% tego co

mówią

podczas

wykonywani

a

dramatyczne prezentacje

gry z podziałem na role i

symulacje

zastosowanie w praktyce

? ? ? ?

S

to

że

k

d

o

ś

w

ia

d

c

ze

n

ia

D

a

le

’a

NAUCZANIE,
A STYLE UCZENIA SIĘ

Każdy z nas uczy się najlepiej w unikatowy dla

siebie sposób, który często jest mieszaniną
różnych stylów uczenia się.

Z drugiej strony, nauczyciele rzadko kiedy

prezentują wiedzę w sposób najlepiej nam
odpowiadający.

Jest to chyba najczęstsza przyczyna porażek

edukacyjnych - niedostosowanie sposobu
przekazywania wiedzy do stylu uczenia się
odbiorcy.

Robert Gajewski, O stylach uczenia się i I-edukacji.

http://www.e-mentor.edu.pl/artykul_v2.php?numer=11&id=189 (11.02.2007)

METODOLOGIE
IDENTYFIKACJI STYLÓW
UCZENIA SIĘ



Allinson and Hayes' Cognitive Styles Index (CSI),



Apter's Motivational Style Profile (MSP),



Dunn and Dunn model and instruments of learning styles,



Entwistle's Approaches and Study Skills Inventory for Students

(ASSIST),



Gregorc's Mind Styles Model and Style Delineator (GSD),



Herrmann's Brain Dominance Instrument (HBDI),



Honey and Mumford's Learning Styles,



Index of Learning Styles (ILS) - Felder, Silverman, Solomon,



Questionnaire (LSQ),



Jackson's Learning Styles Profiler (LSP),



Kolb's Learning Style Inventory (LSI),



Memletics Learning Styles,



Myers-Briggs Type Indicator (MBTI),



Paragon Learning Style Inventory (PLSI),



Riding's Cognitive Styles Analysis (CSA),



Sternberg's Thinking Styles Inventory (TSI),



Vermunt's Inventory of Learning Styles (ILS).

UCZENIE SIĘ PRZEZ
DOŚWIADCZENIE wg. DAVIDA
KOLBA

Uczenie się to proces ciągłej modyfikacji

uprzedniego doświadczenia poprzez
doświadczenie następujące po nim.

Idee nie są stałymi i niezmiennymi

elementami sądów – są formułowane i
przeformułowywane przez doświadczenie.

Proces uczenia się to cykl, w którym

kluczową rolę odgrywa doświadczenie
jednostki i jego analiza.

ĆWICZENIE

Diagnoza stylów

uczenia się

wg. D. Kolba

ETAPY PROCESU UCZENIA
SIĘ (ZDOLNOŚCI I
UMIEJĘTNOŚCI)

KONKRETNE

DOŚWIADCZENIE

uczenie się rozpoczyna

się w konkretnym

doświadczeniu. Zgadza

się ono lub nie

z dotychczasowymi

poglądami uczącego się.

OBSERWACJA

I REFLEKSJA

doświadczenie jest

analizowane, zbiera się dane,

obserwuje, następuje

refleksja – doświadczenie

ujmowane jest z różnych

perspektyw.

TWORZENIE

ABSTRAKCYJNYCH

HIPOTEZ

uczący kontynuuje analizę

danych, wyciąga wnioski,

tworzy uogólnienia i teorie,

integrujące obserwacje w

logiczną całość.

Internalizuje to, czego się

nauczył z

doświadczenia.

TESTOWANIE

W NOWYCH

SYTUACJACH

zaczyna się, gdy uczący się

zmienia swoje zachowanie.

Eksperymentuje i sprawdza

nową wiedzę, patrzy, jak

nowe teorie sprawdzają się

w praktyce.

PODSTAWOWE

CZYNNOŚCI W

PROCESIE UCZENIA SIĘ

ODCZUWANI

E (feeling)

OBSERWACJ

A (watching)

MYŚLENIE

(thinking)

DZIAŁANIE

(doing)

STYLE UCZENIA SIĘ
wg. D. KOLBA

KONKRETNE

DOŚWIADCZENI

E

odczuwanie

OBSERWACJA

I REFLEKSJA

obserwacja

TWORZENIE

ABSTRAKCYJNYCH

HIPOTEZ

myślenie

TESTOWANIE

W NOWYCH

SYTUACJACH

działanie

C

o

m

y

śli

m

y

o

ty

m

, c

o

ro

b

im

y

?

Jak coś robimy ?

ĆWICZENIE

ĆWICZENIE

Układanie prostokątów

Ćwiczenie - analiza

Ćwiczenie - analiza

Dlaczego udało się (bądź nie udało się)
wykonać zadanie?

Co o tym
zadecydowało?

Czym kierowały się osoby (grupy)

dokonując swego sposobu

postępowania?

Tkwiąca w ludziach tendencja

do zachowań rywalizacyjnych

i przekonanie, że wygrać

można tylko wówczas, gdy

przegra inny, jest wynikiem

doświadczeń i

uczenia się takich zachowań

w życiu.