Konsument
Konsument
Konsument to osoba fizyczna, która dokonuje
zakupu lub sprzedaży towaru na własne potrzeby.
Jednak zakup lub sprzedaż nie mają związku z
prowadzoną działalnością gospodarczą lub
zawodową.
Unia Europejska obejmująca 27 państw
członkowskich posiada niemal pół miliarda
konsumentów. Państwa członkowskie stopniowo
rozwijają środki mające na celu ochronę
określonych interesów konsumentów, którzy
odgrywają w społeczeństwie zasadniczą rolę
gospodarczą i polityczną.
2
Ochrona praw
Ochrona praw
konsumenta
konsumenta
Ochrona konsumenta obejmuje następujące
zagadnienia:
ochronę zdrowia i bezpieczeństwa,
ochronę ekonomicznych interesów
konsumentów,
prawo do rzetelnej informacji,
ochronę prawną,
reprezentowanie konsumentów na poziomie
narodowym i komunalnym.
3
Ochrona praw
Ochrona praw
konsumenta
konsumenta
Zagadnienia wchodzące w zakres ochrony praw
konsumenta nie stanowią katalogu, który istnieje od
samego początku współpracy między państwami w
ramach Wspólnoty Europejskiej. Do dzisiejszego kształtu
ochrony praw konsumenckich dochodzono przez lata, a
tylko jedno jest pewne – ze względu na rozwój nowych
technologii wspomniane zagadnienia z całą pewnością
będą poszerzać swój zakres.
U podstaw formalnoprawnych obszaru ochrona
konsumentów i zdrowia leżało pragnienie podniesienia
standardu życia. Temu celowi przyświecała preambuła
traktatu założycielskiego Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej, w której w 1957 roku sformułowano
zadanie poprawy warunków życia w państwach
członkowskich, a także artykuł 2 Traktatu o Wspólnotach
Europejskich.
4
Ochrona praw
Ochrona praw
konsumenta
konsumenta
Kolejnym aktem prawnym wydanym na rzecz ochrony praw
konsumenta był uchwalony w 1975 roku przez Radę Unii
Europejskiej „Pierwszy Program Europejskiej Wspólnoty
Gospodarczej ds. Polityki na rzecz Ochrony i Informacji
Konsumentów”. Wydanie tego aktu zapoczątkowała
Rezolucja Rady z 14 kwietnia 1975 roku. W dokumencie
tym zawarty był wspomniany wyżej katalog praw.
Kolejnym ważnym dokumentem, który przyczynił się do
nowej dynamiki w tej dziedzinie, był Jednolity Akt
Europejski z 1987 roku, zmieniający art. 95 ust. 3 Traktatu
o Wspólnotach Europejskich, który stanowił, że przy
rozwoju rynku wewnętrznego jako podstawę należy
przyjmować „wysoki poziom ochrony” w dziedzinie
zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i
konsumentów.
5
Ochrona praw
Ochrona praw
konsumenta
konsumenta
Traktat o Unii Europejskiej, który wszedł w życie w
listopadzie 1993 roku, zdefiniował po raz pierwszy
europejską politykę ochrony konsumenta jako
samodzielna dziedzina polityki unijnej za pośrednictwem
art. 153 Traktatu o Wspólnotach Europejskich. Unia
Europejska uzyskała uprawnienia do współtworzenia
systemu ochrony konsumentów wraz z ustawodawcami
krajowymi. Od tej pory przepisy UE w tej dziedzinie mogą
(ale nie muszą) być przyjmowane w kontekście działań
związanych z harmonizacja przepisów krajowych.
Wspomniany artykuł 153 daje Wspólnocie Europejskiej
uprawnienia do uchwalania regulacji, które „wspierają,
uzupełniają i monitorują działania państw członkowskich”.
6
Ochrona praw
Ochrona praw
konsumenta
konsumenta
Po zakończeniu konferencji międzyrządowej
poświęconej reformie Traktatu o UE na szczycie w
Amsterdamie w czerwcu 1997 roku sektor polityki
ochrony konsumenta został wzmocniony. Podczas tego
szczytu artykuł 153 Traktatu o Wspólnotach
Europejskich zyskał potwierdzenie. W Traktacie główne
cele, które zostały wyznaczone w tej dziedzinie,
dotyczą: ochrony zdrowia i bezpieczeństwa
ekonomicznego interesów ekonomicznych obywateli
Unii, a także rozwijania prawa do informacji.
7
Dyrektywy Unii
Dyrektywy Unii
Europejskiej
Europejskiej
Głównym instrumentem realizacji polityki ochrony
konsumentów w Unii Europejskiej są dyrektywy. Są to
specyficzne akty prawne, właściwe prawu
europejskiemu, wydawane przeważnie przez Parlament
Europejski wspólnie z Radą.
Dyrektywy są aktem prawnym o charakterze wiążącym
dla państw członkowskich, ale wymagają
przekształcenia w prawo krajowe. Pozwalają realizować
przepisy wspólnotowe przy jednoczesnym
uwzględnianiu specyficznej sytuacji danego kraju.
8
Dyrektywy Unii
Dyrektywy Unii
Europejskiej
Europejskiej
Pośród dyrektyw odnoszących się do ochrony
konsumentów w Unii Europejskiej wymienić trzeba:
Dyrektywę 2006/114/WE z dnia 12.12.2006 r. dotyczącą
reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy
porównawczej;
Dyrektywę 2005/29/WE z dnia 11.05.2005 r. dotyczącą
nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez
przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku
wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę 84/450/EWG,
dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE oraz
rozporządzenie (WE) nr 2006/2004;
Dyrektywę 2002/77/WE z dnia 16.09.2002 r. w sprawie
konkurencji na rynkach sieci i usług łączności
elektronicznej;
9
Dyrektywy Unii
Dyrektywy Unii
Europejskiej
Europejskiej
Dyrektywę 93/13/EWG z dnia 05.04.1993 r. w sprawie
nieuczciwych klauzul umownych zawieranych z
konsumentem;
Dyrektywę 2001/95/WE z dnia 03.12.2001 r. w sprawie
ogólnego bezpieczeństwa produktów;
Dyrektywę 1999/34/WE z dnia 10.05.1999 r.
nowelizującą dyrektywę 85/374/EWG o zbliżeniu praw,
regulacji i przepisów administracyjnych państw
członkowskich dotyczących odpowiedzialności za
produkty wadliwe;
Dyrektywę 98/6/WE z dnia 18.02.1998 r. w sprawie
ochrony praw konsumentów poprzez podawanie cen
produktów oferowanych konsumentom.
10
Dyrektywy Unii
Dyrektywy Unii
Europejskiej
Europejskiej
Dyrektywy są skierowane do wszystkich państw
członkowskich, które na mocy art. 100a i art. 129a
Traktatu z Maastricht są zobowiązane do harmonizacji
prawa krajowego z prawem wspólnotowym.
W tym obszarze można mówić o „minimalnej harmonizacji”.
Państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić bardziej
restrykcyjne środki, ale muszą być one zgodne z Traktatem.
11
Program Unii
Program Unii
Europejskiej
Europejskiej
Produktywna, zintegrowana gospodarka UE powinna
zwiększyć zaufanie konsumentów do transakcji
międzynarodowych. Ale przed dokonaniem zakupu za
granicą klienci muszą mieć pewność, że informacje,
którymi dysponują, są dokładne, oraz że istnieją przepisy,
które jasno określają ich prawa w przypadku jakichkolwiek
problemów z zakupem. Obowiązujące w całej UE przepisy
gwarantują konsumentom odpowiednią ochronę.
Obecny program UE w tej dziedzinie na lata 2007-2013 ma
zapewnić:
wysoki poziom ochrony konsumentów,
skuteczne egzekwowanie przepisów.
12
Wysoki poziom ochrony
Wysoki poziom ochrony
Wraz z rozwojem usług finansowych oraz wzrostem
sprzedaży przez Internet Komisja zaproponowała wytyczne
w sprawie dobrych praktyk w handlu elektronicznym
oraz przepisy obejmujące wszelkie aspekty kredytów
konsumenckich oraz płatności bezgotówkowych.
Interesy konsumentów są już uwzględniane w aktach
prawnych dotyczących liberalizacji najważniejszych
sektorów usług publicznych, takich jak transport,
dostawy energii elektrycznej i gazu, telekomunikacja i
usługi pocztowe. W ten sposób wszyscy obywatele
uzyskają swobodny dostęp do wysokiej jakości usług po
przystępnych cenach.
13
Egzekwowanie przepisów
Egzekwowanie przepisów
Konsumenci muszą mieć prawo do dochodzenia swoich
praw, jeśli przepisy przyjęte przez UE nie są
odpowiednio wdrażane. Wymaga to sprawniejszej
współpracy pomiędzy krajami UE. Sprawy sądowe,
zwłaszcza pod jurysdykcją innego państwa
członkowskiego, bywają kosztowne i czasochłonne. W
ramach zachęcania do pozasądowego rozstrzygania
sporów Komisja Europejska opracowała alternatywne
mechanizmy ugodowe, które są bezpłatne lub
pociągają za sobą jedynie niewielkie koszty.
14
Egzekwowanie przepisów
Egzekwowanie przepisów
Pomocy w dochodzeniu swoich praw udziela również
sieć Europejskich Centrów Konsumenckich (ECC-
Net). Oferują konsumentom bezpłatną pomoc i porady.
Centra to ochrona konsumenta europejskiego za
granicą i porady prawne w razie sporów ze
sprzedawcami w UE oraz w Norwegii i Islandii.
Dostarczają bezpłatnych, specjalistycznych porad
konsumentom, którzy chcą złożyć skargę na
sprzedawcę z innego kraju UE – na przykład na sklep
internetowy lub biuro podróży z sąsiedniego kraju – w
związku z niewłaściwym rozpatrzeniem reklamacji.
Dostęp do ECK:
http://ec.europa.eu/consumers/ecc/index_pl.ht
m
15
Nieuczciwe praktyki
Nieuczciwe praktyki
handlowe
handlowe
Nieuczciwe praktyki handlowe, takie jak reklamy
wprowadzające w błąd oraz agresywne techniki
sprzedaży (nękanie klienta, stosowanie przynęt lub
nacisku), zostały w UE zabronione.
Konsumenci unikają zakupów za granicą, ponieważ nie
są pewni, jakie prawa im w takim przypadku
przysługują, oraz boją się, że zostaną oszukani. Nowa
dyrektywa wprowadza jednolity poziom ochrony przed
nieuczciwymi praktykami handlowymi, bez względu na
to, czy konsument kupił produkt w lokalnym sklepie,
czy też przez Internet w innym kraju UE.
16
Obszary ochrony
Obszary ochrony
UE już od lat zapewnia konsumentom wysoki poziom
ochrony w wielu obszarach:
zabawki, wyposażenie ochrony osobistej, urządzenia
elektryczne, kosmetyki, produkty farmaceutyczne,
żywność, zapalniczki, maszyny i łodzie rekreacyjne muszą
odpowiadać szczegółowym normom bezpieczeństwa;
w całej UE obowiązują też surowe przepisy dotyczące
wycofywania ze sprzedaży wadliwych produktów. Rocznie
do UE wpływa ponad 2 tysiące zgłoszeń dotyczących
produktów mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia.
Najczęściej są to ubrania i dodatki odzieżowe, wyroby
tekstylne i zabawki.
17
Obszary ochrony
Obszary ochrony
Dzięki działaniom UE chronione są szeroko rozumiane
interesy konsumentów, również w dziedzinach takich jak:
uczciwe praktyki handlowe,
reklamy wprowadzające w błąd i reklamy
porównawcze,
sposoby podawania cen i etykietowanie,
nieuczciwe warunki umów,
sprzedaż wysyłkowa i handel obwoźny,
timeshare (korzystanie z nieruchomości w oznaczonym
czasie) oraz wycieczki zorganizowane,
prawa podróżnych,
oświadczenia żywieniowe i zdrowotne na produktach,
nowa żywność,
składniki żywności i opakowania.
18
Ochrona konsumentów
Ochrona konsumentów
Komisja Europejska wydała broszurę „Ochrona
konsumenta w Unii Europejskiej. Dziesięć
podstawowych zasad”. Jednak broszura ma wyłącznie
charakter informacyjny i nie zawiera oficjalnych
wskazówek Komisji Europejskiej w kwestii interpretacji
praw lub polityk UE. Broszura jest dostępna do
pobrania w 20 europejskich językach na stronie
internetowej
http://europa.eu.int/comm/consumers/con
s_info/10principles_en.htm
19
10 podstawowych zasad
10 podstawowych zasad
Zakupy według własnego uznania i w wybranym
przez siebie miejscu - władze rodzimego państwa nie
mogą nikomu uniemożliwić przywozu produktu, który
został zgodnie z prawem zakupiony w innym państwie
UE. Istnieje jednak kilka wyjątków. Należą do nich na
przykład broń palna lub artykuły moralnie szkodliwe.
Jeśli artykuł jest wadliwy, zwróć go - Zasada,
zgodnie z którą produkt musi odpowiadać warunkom
umowy sprzedaży, chroni również konsumentów w
przypadku, gdy otrzymali towar nie taki, jaki
zaakceptowali w chwili zawierania transakcji.
20
10 podstawowych zasad
10 podstawowych zasad
Wysokie normy bezpieczeństwa żywności i innych
towarów konsumpcyjnych - przepisy prawa UE dotyczące
bezpieczeństwa żywności określają zasady produkcji żywności
przez rolników (w tym regulują kwestię środków chemicznych
stosowanych do uprawy roślin i żywienia zwierząt),
przetwarzania żywności, stosowania w jej produkcji substancji
barwiących i dodatkowych, oraz sprzedaży żywności.
Dowiedz się co spożywasz – zasada ta określa kwestie
etykietowania żywności, wykorzystywania nazw produktów o
określonej jakości, pochodzących z poszczególnych regionów
Europy. Konsumenci są również informowani o tym, czy
żywność jest modyfikowana genetycznie (GM), bądź czy
zawiera składniki modyfikowane genetycznie (GM). W takim
przypadku, produkt musi być oznaczony jako modyfikowany
genetycznie.
21
10 podstawowych zasad
10 podstawowych zasad
Warunki umów muszą być uczciwe dla
konsumentów – umowy zawierane na nieuczciwych
warunkach są zabronione. Niezależnie od tego, w
którym państwie UE konsument podpisze taką umowę,
prawo UE chroni go przed tego rodzaju nadużyciami.
Czasem konsumenci mogą zmienić zdanie –
ochrona konsumentów przed „sprzedażą w drzwiach”,
co oznacza, że zgodnie z ogólną zasadą, każdy ma
prawo anulować taką umowę w ciągu siedmiu dni.
Prawo UE chroni również konsumentów, w przypadku
transakcji kupna dokonywanych w systemie sprzedaży
wysyłkowej, za pośrednictwem Internetu, zawieranych z
firmami prowadzącymi sprzedaż na telefon lub
realizującymi sprzedaż na odległość w innej formie.
Konsument może odstąpić od umowy, bez podawania
przyczyn, w ciągu siedmiu dni roboczych.
22
10 podstawowych zasad
10 podstawowych zasad
Ułatwione porównywanie cen - przepisy prawa UE
wymagają od supermarketów podawania ceny
jednostkowej produktów, by konsumentom łatwiej było
rozstrzygnąć, który zakup jest dla nich korzystniejszy.
Prawo wymaga również od firm świadczących usługi
finansowe podawania klientom niektórych informacji w
ustandaryzowanej formie.
Konsument nie może być wprowadzany w błąd -
Reklamy, które wprowadzają w błąd lub dezinformują
konsumentów, są zabronione na mocy prawa UE. Przepisy
prawa UE wymagają, by firmy prowadzące sprzedaż
wysyłkową, w formie telezakupów lub detaliści
prowadzący sprzedaż w systemie on‑line podawały pełne
informacje na swój temat, a także na temat oferowanych
przez siebie towarów, cen (włącznie z podatkiem i
kosztami dostawy) i czas oczekiwania na doręczenie
zakupionych towarów.
23
10 podstawowych zasad
10 podstawowych zasad
Ochrona podczas urlopu - prawo UE chroni konsumentów
w czasie ich urlopu – a nawet po powrocie do domu. Na
przykład 0rganizator imprezy urlopowej musi zapewnić
powrót do domu jej uczestnikom, nawet jeśli ogłosi
upadłość lub ma również obowiązek zaproponować
rekompensatę, jeśli nie wywiązał się z obietnic zawartych w
ulotkach informacyjnych.
Pomoc w skutecznym rozstrzyganiu sporów
transgranicznych – Konsumenci powinni mieć prawo do
świadomego wyboru zakupywanych towarów i usług. Ich
interesy powinny być promowane i chronione, szczególnie w
związku z rosnącą kompleksowością rynków, na których
podmioty te prowadzą działalność. Konsumenci muszą mieć
pewność, że znajdą najlepsze możliwości na terenie całej
Europy.
24
Bibliografia
Bibliografia
red. Andrzej Powałowski „Leksykon prawa ochrony
konsumentów – 100 podstawowych pojęć”, C.H. Beck,
Warszawa 2010.
red. Iwona Bielska „Uprawnienia konsumenta do
korzystania z przysługującej ochrony prawnej”, Instytut
Europejski, Łódź 1998.
William Nicoll, Trevor C. Salamon „Zrozumieć Unię
Europejską”, Książka i Wiedza, Warszawa 2002.
http://europa.eu/
http://www.cie.gov.pl/
25