Rada Europy
Standardy ochrony
praw człowieka oraz
wpływ na
administrację
publiczną państw-
członków.
Rada Europy
Rada Europy, założona w 1949 roku, jest najstarszą
organizacją polityczną na Kontynencie, która:
- skupia 46 państw, w tym 21 państw Europy Środkowej i
Wschodniej,
(Polska od 1991 r.)
- otrzymała wniosek o przyznanie członkostwa 2 państwom
(Białoruś, Czarnogóra),
- przyznała status obserwatora dalszym 5 państwom (Japonia,
Kanada, Meksyk, Stany Zjednoczone, Stolica Apostolska),
- jest odrębna od Unii Europejskiej złożonej z 27 państw, jednak
żadne państwo nie zostało członkiem Unii, jeśli wcześniej nie
należało do Rady Europy,
- ma siedzibę w Strasburgu, w północno-wschodniej Francji.
Główne cele Rady Europy
Rada Europy została utworzona, aby:
- chronić praw człowieka, bronić demokracji
parlamentarnej i rządów prawa,
- rozwijać porozumienia o zasięgu
kontynentalnym w celu ujednolicania praktyki
społecznej i prawnej poszczególnych państw,
- promować świadomość europejskiej
tożsamości opartej na wspólnych wartościach
i obecnej w różnych kulturach.
Zadania Rady Europy
Od 1989 roku główne zadania Rady Europy
to:
- działanie jako ostoja demokracji i strażnik
praw człowieka w postkomunistycznych,
demokratycznych państwach Europy,
- pomoc krajom Europy Środkowej i
Wschodniej w przeprowadzaniu i
umacnianiu reform politycznych, prawnych i
konstytucyjnych, wprowadzanych równolegle do
reform gospodarczych,
- przekazywanie wiedzy w dziedzinach takich
jak prawa człowieka, demokracja lokalna,
edukacja, kultura i środowisko.
Działania Rady Europy
Szczyt Rady Europy
głów państw i szefów rządów, który miał
miejsce w Warszawie 16 i 17 maja 2005 roku, zakończył się
przyjęciem deklaracji politycznej oraz planu działania
wytyczającego główne zadania dla Rady Europy na najbliższe
lata:
promowanie
wspólnych podstawowych wartości praw
człowieka, rządów prawa i demokracji;
wzmacnianie bezpieczeństwa obywateli Europy
,
w szczególności poprzez walkę z terroryzmem, przestępczością
zorganizowaną i handlem ludźmi;
popieranie współpracy
z innymi międzynarodowymi i
europejskimi organizacjami.
Obecnie Organizacja nadal rozwija się,
rozszerzając jednocześnie monitoring,
aby zagwarantować poszanowanie
przez wszystkie państwa członkowskie
zobowiązań przyjętych wraz z
uzyskaniem członkostwa.
Organy Rady Europy
Głównymi organami i instytucjami Rady Europy są:
Komitet Ministrów
złożony z 46 ministrów spraw
zagranicznych lub ich zastępców rezydujących w
Strasburgu (ambasadorów lub stałych
przedstawicieli). Komitet jest organem decyzyjnym
Organizacji.
jest organem decyzyjnym Rady
Europy, w którym zasiadają ministrowie spraw
zagranicznych wszystkich państw członkowskich (lub
ich stali przedstawiciele).
Komitet Ministrów
Komitet Ministrów jest organem decyzyjnym Rady Europy, w
którym zasiadają ministrowie spraw zagranicznych wszystkich
państw członkowskich lub ich stali przedstawiciele
dyplomatyczni w Strasburgu.
Komitet jest zarówno ciałem rządowym, gdzie mogą być
dyskutowane na zasadzie równości, stanowiska rządów wobec
problemów nurtujących europejskie społeczeństwa, jak i
organem kolegialnym, na forum, którego formułowane są w
skali europejskiej odpowiedzi na pojawiające się wyzwania.
Przy współpracy ze Zgromadzeniem Parlamentarnym,
Komitet stoi na straży podstawowych wartości Rady Europy
oraz czuwa nad przestrzeganiem przez państwa członkowskie
przyjętych przez nie zobowiązań.
Zgromadzenie Parlamentarne
, skupiające 630
członków (315 przedstawicieli i 315 zastępców) z
46 parlamentów krajowych oraz delegacje o
statusie gościa specjalnego. Przewodniczącym
Zgromadzenia jest obecnie René van der Linden
(Holandia).
jest organem
"obradującym" Organizacji, którego członkowie są
wybierani przez parlamenty krajowe.
Kongres Władz Lokalnych i
Regionalnych
Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych
Rady Europy
, złożony z Izby Władz Lokalnych
i Izby Regionów. Przewodniczącym Kongresu
jest obecnie Halvdan Skard (Norwegia).
Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych
Rady Europy
jest organem doradczym reprezentującym
władze lokalne i regionalne.
SEKRETARIAT
- 1800-osobowy sekretariat, na którego
czele stoi od września 2004 roku Sekretarz
Generalny Terry Davis (Zjednoczone
Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej), były Wiceprzewodniczący
Zgromadzenia Parlamentarnego i były
Przewodniczący Grupy Socjalistycznej
Zgromadzenia Parlamentarnego.
Struktura
Instrumenty działania Rady
Europy
Decyzje Komitetu Ministrów przekazywane są rządom w
formie zaleceń (rekomendacji) lub stają się przedmiotem
europejskich konwencji i porozumień. Dwa ostatnie
instrumenty mają charakter wiążący w stosunku do
państw, które je ratyfikują. Komitet Ministrów uchwala
również deklaracje i rezolucje (uchwały) na temat
aktualnych problemów politycznych.Do chwili obecnej
opracowano około 200
. Dotyczą one nie tylko
praw człowieka, ale również innych dziedzin działalności
Rady Europy, potwierdzając i wzmacniając w ten sposób
demokratyczną, społeczną i kulturową spójność Rady
Europy.
Większość decyzji Komitetu Ministrów wymaga większości
dwóch trzecich oddanych głosów. Zwykła większość
stosowana jest do kwestii proceduralnych.
Zgromadzenie
Parlamentarne
Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy
powstało jako pierwsze zgromadzenie europejskie w historii
naszego kontynentu. Grupując delegacje z 46 parlamentów
krajowych jest najbardziej reprezentatywnym gremium
europejskim.
Zgromadzenie, dysponując pełną swobodą w ustalaniu swojego
porządku obrad, zajmuje się zagadnieniami istotnymi w danej
chwili, a także o znaczeniu perspektywicznym. Dotyczą one w
szczególności problemów nurtujących współczesne społeczeństwa
oraz aspektów polityki międzynarodowej.
Dyskusje prowadzone na forum Zgromadzenia odgrywają ważną
rolę, wpływając na kierunki działania Komitetu Ministrów oraz
międzyrządowych organów i instytucji Rady Europy. Ponadto
dyskusje te, przenoszone przez członków delegacji do
parlamentów krajowych, wywierają wpływ na poszczególne rządy.
Prace zgromadzenia
Członkowie Zgromadzenia Parlamentarnego w liczbie 315
osób oraz ich zastępcy, w takiej samej liczbie, są wybierani
lub wyznaczani przez parlamenty krajowe spośród
parlamentarzystów danego państwa. Liczba przedstawicieli
przypadająca danemu państwu członkowskiemu zależy od
liczby jego mieszkańców i mieści się w granicach od 2 do 18.
Skład delegacji parlamentów krajowych do Zgromadzenia jest
skomponowany w sposób zapewniający reprezentację
wszystkich partii i ugrupowań politycznych wchodzących do
parlamentu krajowego.Na forum Zgromadzenia działa 5 grup
politycznych: Grupa Socjalistyczna (SOC), Grupa Europejskiej
Partii Ludowej (EPP/CD), Grupa Demokratów Europejskich
(EDG), Grupa Liberalno-Demokratycznych Reformatorów
(LDR) i Grupa Jedności Lewicy Europejskiej (UEL). Niektórzy
członkowie Zgromadzenia nie należą do żadnej grupy
politycznej.
Prace zgromadzenia
Zgromadzenie zbiera się cztery razy do roku,
na tygodniowe publiczne sesje plenarne, które
odbywają się w sali posiedzeń Pałacu Europy
w Strasburgu. Każdego roku odbywa się
również wiosenna sesja Zgromadzenia w
jednym z państw członkowskich.
Prace zgromadzenia
Zgromadzenie wybiera również Sekretarza Generalnego
Rady Europy, Zastępcę Sekretarza Generalnego,
Sekretarza Generalnego Zgromadzenia, sędziów
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Komisarza
Praw Człowieka Rady Europy.
Prace Zgromadzenia przygotowywane są na
posiedzeniach komisji wyspecjalizowanych w zakresie:
spraw politycznych, zagadnień prawnych i praw
człowieka, spraw społecznych, zdrowia i rodziny, kultury
i edukacji, środowiska i rolnictwa, ekonomii i rozwoju,
migracji, uchodźców i demografii, równości kobiet i
mężczyzn oraz wypełniania zobowiązań przez państwa
członkowskie.
Kongres Władz Lokalnych i
Regionalnych Rady Europy
Rada Europy stała zawsze na stanowisku, że demokracja na
szczeblu lokalnym i regionalnym spełnia nadrzędną rolę.
Ostatecznie, wolność jest kwestią zarówno lokalną, jak i
państwową. Samorządy lokalne muszą spełniać potrzeby
wszystkich Europejczyków, w miastach i na wsiach, w regionach
centralnych, peryferyjnych i granicznych.W 1957 roku Rada
Europy podjęła pierwsze kroki w kierunku zapewnienia
reprezentacji władz lokalnych i jej działalność w tym zakresie
rozciąga się od Islandii po Rosję i od Norwegii po Bałkany.
W 1994 roku Rada Europy powołała do życia jako ciało
konsultacyjne Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy
(CLRAE), obecnie - Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Rady
Europy, który zastąpił Stałą Konferencję Władz Lokalnych i
Regionalnych. Kongres niesie pomoc nowym państwom
członkowskim w kwestiach praktycznych związanych z
tworzeniem skutecznie działających samorządów lokalnych i
regionalnych.
Kongres Władz Lokalnych i
Regionalnych
Kongres:
jest głosem europejskich regionów, miast i gmin,
stanowi forum, na którym wybrani przedstawiciele
szczebla lokalnego i regionalnego mogą
dyskutować nurtujące ich problemy, zbierać
doświadczenie i dzielić się z rządami własnymi
poglądami,
doradza Komitetowi Ministrów i Zgromadzeniu
Parlamentarnemu Rady Europy we wszystkich
aspektach polityki lokalnej i regionalnej,
Kongres Władz Lokalnych i
Regionalnych
współpracuje ściśle z organizacjami krajowymi i
międzynarodowymi, reprezentując samorządy lokalne i
regionalne,
organizuje publiczne debaty i konferencje pragnąc
dotrzeć do szerokich kręgów społeczeństwa, których
zaangażowanie jest bardzo istotne w tworzeniu
demokracji,
przygotowuje raporty na temat stopnia rozwoju
demokracji lokalnej i regionalnej we wszystkich
państwach członkowskich i w krajach ubiegających się
o członkostwo oraz prowadzi
monitoring,
szczególnie realizacji zasad zawartych w Europejskiej
Karcie Samorządu Terytorialnego.
Kongres Władz Lokalnych
Kongres składa się z dwóch izb: Izby Władz
Lokalnych i Izby Regionów. Dwuizbowe
zgromadzenie składa się z 315 członków
tytularnych i 315 zastępców, a każdy z nich jest
przedstawicielem wybranym z ponad 200 tys.
władz lokalnych i regionalnych, działających w
państwach członkowskich Rady Europy. Izby
wybierają wymiennie Przewodniczącego Kongresu
na dwuletnią kadencję.
Kongres Władz Lokalnych
Kongres organizuje swoją pracę w ramach czterech komisji
statutowych:
Komisji Instytucjonalnej, której głównym zadaniem jest
przygotowywanie
raportów odnośnie rozwoju
demokracji w Europie na szczeblu lokalnym i
regionalnym,
Komisji Kultury i Edukacji, zajmującej się sprawami mediów,
młodzieży, sportu i komunikacji społecznej,
Komisji Zrównoważonego Rozwoju, zajmującego się problemami
środowiska oraz planowaniem przestrzennym i urbanistycznym,
Komisji do spraw Spójności Społecznej, której zadania
koncentrują się na kwestiach dotyczących zatrudnienia,
obywatelstwa, relacji między społecznościami, zdrowia
publicznego oraz równości kobiet i mężczyzn.
SIEĆ ENTO
Europejska Sieć Centrów Szkolenia dla Władz
Lokalnych i Regionalnych (ENTO)
Europejska Sieć Centrów Szkolenia (European Network of Training
Organizations) zapewnia pomoc fachową i szkolenie dla pracowników z
krajów Europy Środkowej i Wschodniej, którzy nie posiadają
doświadczenia i specjalistycznych umiejętności w dziedzinie zarządzania.
Sieć ENTO ma na celu rozwijanie współpracy między centrami
szkoleniowymi władz lokalnych i regionalnych oraz nawiązywanie bliskich
kontaktów między krajowymi organizacjami i ich odpowiednikami w
innych krajach. Priorytetowym zadaniem programu pomocy
wyspecjalizowanej na rzecz rozwoju demokracji w krajach Europy
Środkowej i Wschodniej jest pomoc w opracowywaniu ustawodawstwa
władz lokalnych.
SIEĆ ENTO
W ramach programu oferowane jest szkolenie i
doradztwo fachowe w zakresie prowadzenia reform
instytucjonalnych na szczeblu lokalnym. Ponadto
obejmuje on spotkania grup roboczych, wizyty
studyjne i kursy na temat opieki zdrowotnej w
miastach, niezależności fiskalnej oraz finansów
władz lokalnych.
Jakie dziedziny obejmuje
ochrona w ramach Rady
Europy?
- 200 wiążące prawnie traktaty lub konwencje
europejskie, dotyczące zagadnień rozciągających
się od praw człowieka do walki ze zorganizowaną
przestępczością i od zapobiegania torturom do
ochrony danych czy współpracy kulturalnej. Wiele
z nich otwartych jest dla państw nie będących
członkami Organizacji.
- Zalecenia (rekomendacje) dla rządów
zawierające wytyczne polityki wobec kwestii
takich jak zagadnienia prawne, zdrowie, edukacja,
kultura i sport.
Podstawy systemu ochrony praw
człowieka Rady Europy
System ten musi funkcjonować najpierw
na poziomie
danego państwa.
Obowiązkiem
każdego państwa członkowskiego Rady Europy jest
zagwarantowanie, że wszystkim osobom podlegającym
jego jurysdykcji zostaną zapewnione prawa wymienione
w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
W praktyce postanowienia Konwencji zostały
wprowadzone do systemów prawnych poszczególnych
krajów członkowskich Rady, dzięki czemu ich obywatele
mogą dochodzić praw wymienionych w Konwencji przed
sądami krajowymi, które z kolei muszą odwoływać się
do obszernego orzecznictwa Europejskiego Trybunału
Praw Człowieka.
W jaki sposób państwo realizuje wolności,
sposoby realizacji przez administrację
publiczną ?
Jeżeli ten mechanizm okaże się nieskuteczny, każdy ma
prawo, o ile spełni pewne warunki, wnieść o
rozpatrzenie swojej sprawy przez Europejski Trybunał
Praw Człowieka mający siedzibę w Strasburgu.
Skarżący musi wykazać, iż wykorzystał wszystkie środki
dostępne w kraju, w którym nastąpiło domniemane
naruszenie praw - zwykle oznacza to, że w odczuciu
skarżącego jego skarga nie została przez sąd krajowy
najwyższej instancji rozpatrzona w sposób właściwy.
Państwa mogą także wnosić do Trybunału skargi
przeciwko innym państwom, czynią to jednak rzadko -
zwykle w przypadkach poważnego naruszenia praw
człowieka.
Rodzaje skarg wnoszonych do
Trybunału
Do Trybunału trafia coraz więcej skarg składanych przez osoby
prywatne - dzieje się tak dlatego, że coraz więcej ludzi wie o
istnieniu takiej możliwości. Skargi te dotyczą różnych spraw, na
przykład:
• zaginięć i zabójstw,
• stosowania tortur i niewłaściwego traktowania zatrzymanych,
• nieuzasadnionego pozbawienia wolności,
• pozbawienia dostępu do sądu,
• nie przeprowadzenia rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym
terminie,
• podsłuchu rozmów telefonicznych,
• deportacji i ekstradycji,
• dyskryminacji osób o orientacji homoseksualnej,
• wolności prasy,
• praw rodziców w stosunku do dzieci znajdujących się pod ich
opieką,
• przypadków naruszenia prawa własności,
• delegalizacji partii politycznych.
Przykłady działań podjętych
przez państwa europejskie.
Austria dokonała zmian w ustawodawstwie
dotyczącym traktowania więźniów
przebywających w szpitalach psychiatrycznych
oraz przyznała obcokrajowcom prawo do
zasiłków socjalnych w sytuacjach nagłych.
Belgia dokonała zmian w ustawodawstwie
dotyczącym bezdomnych oraz podjęła działania
służące wyeliminowaniu dyskryminacji dzieci ze
związków pozamałżeńskich.
Przykłady działań podjętych
przez państwa europejskie
Bułgaria zniosła prawo zezwalające prokuratorowi
na wydanie nakazu osadzenia obwinionego w
areszcie śledczym do czasu rozpoczęcia procesu.
Dania wprowadziła zmiany w przepisach
prawnych dotyczących zatrzymania oskarżonego
przed rozpoczęciem procesu.
Finlandia zmieniła przepisy dotyczące opieki nad
dziećmi i prawa do odwiedzin.
Przykłady działań podjętych
przez państwa europejskie.
Grecja dokonała zmian w przepisach dotyczących
zatrzymania w areszcie śledczym.
Włochy wprowadziły prawo obligujące adwokatów
do stawiennictwa przed Sądem Kasacyjnym.
Holandia zmieniła przepisy dotyczące
zatrzymania osób chorych psychicznie.
Przykłady działań podjętych
przez państwa.
Portugalia przeprowadziła reformę sądów administracyjnych i
zwiększyła liczbę sędziów.
Rumunia przyznała obywatelom większe prawa do
odwoływania się od decyzji prokuratorskich w sprawach
dotyczących praw własności.
Szwecja dokonała zmian w przepisach dotyczących
obowiązkowego nauczania religii.
Turcja wprowadziła ograniczenia maksymalnego
dopuszczalnego czasu trwania dozoru policyjnego.
Wielka Brytania wprowadziła zakaz stosowania kar
cielesnych w szkołach.
Ramowa Konwencja o ochronie
mniejszości narodowych
To pierwszy prawnie obowiązujący, wielostronny instrument mający na celu
ochronę mniejszości narodowych, rozumianą w sensie ogólnym. Jego
przestrzeganie gwarantują przepisy prawa krajowego poszczególnych
państw oraz założenia realizowanej przez nie polityki. Konwencja określa
zasady, jakie muszą być respektowane przez ratyfikujące ją państwa.
Należy do nich gwarantowanie równości wobec prawa, obowiązek
podejmowania działań służących ochronie i rozwojowi różnych kultur i
narodów, ich tożsamości, wyznania, języka i obyczajów, gwarantowanie
dostępu do środków masowego przekazu oraz stworzenie obywatelom
legalnie przebywających na terytorium danego kraju możliwości
przekraczania granicy państwa w celu utrzymywania swobodnych i
pokojowych kontaktów z obywatelami mającymi prawo pobytu na
terytorium innego kraju.
Konwencja przewiduje określone procedury służące realizacji jej
postanowień - nadaje Komitetowi Ministrów Rady Europy,
wspomaganemu przez Komitet Doradczy złożony z niezależnych
ekspertów - prawo do oceny, na ile postanowienia te są
przestrzegane w praktyce.
Europejska Komisja Przeciwko
Rasizmowi i Nietolerancji
Komisja została powołana w 1993 roku. Jej zadaniem jest
koordynowanie i stymulowanie na szczeblu europejskim działań
służących walce z wszelkimi przejawami rasizmu
,
ksenofobii, antysemityzmu i nietolerancji
w Europie.
Komisja ocenia wszelkie działania podejmowane w skali krajowej
i międzynarodowej służące zwalczaniu rasizmu oraz zachęca do
podejmowania inicjatyw lokalnych, ogólnokrajowych i
ogólnoeuropejskich w tej dziedzinie zarówno z zakresu prawa, jak
i polityki. Komisja aktywnie uczestniczyła w działaniach
stanowiących europejski przyczynek do Światowej Konferencji
przeciwko Rasizmowi, Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i
Towarzyszącej im Nietolerancji, zorganizowanej przez Radę
Europy w październiku 2000 roku.
Standardy ochrony praw
człowieka oraz wpływ na
administrację publiczną państw-
członków
Artykuł 8 - Prawo do poszanowania życia
prywatnego i rodzinnego
Masz prawo do poszanowania twojego życia
prywatnego i rodzinnego, mieszkania i
korespondencji.
Artykuł 9 - Wolność myśli, sumienia i
wyznania
Masz prawo do wolności myśli, sumienia i
wyznania. Możesz praktykować swoją religię
publicznie lub prywatnie oraz zmienić wyznanie,
jeżeli tego zechcesz. Instytucje administracji
publicznej nie mogą utrudniać działalności
kościołów i związków wyznaniowych.
Standardy ochrony praw
człowieka oraz wpływ na
administrację publiczną państw-
członków
Artykuł 10 - Wolność wyrażania opinii
Masz prawo do wyrażania swoich opinii w sposób odpowiedzialny oraz do
otrzymywania i przekazywania informacji. Prawo to obejmuje również
wolność prasy. Oznacza to również że zakazana jest cenzura w jakiejkolwiek
postaci.
Artykuł 11 - Wolność zgromadzeń i stowarzyszania
się
Masz prawo do udziału w pokojowych zgromadzeniach oraz do tworzenia
stowarzyszeń - w tym związków zawodowych - i przystępowania do nich.
Organy administracji publicznej nie wydają decyzji o pozwoleniu na wiec,
zgromadzenie, marsz, pochód itp. Właściwe organy administracji publicznej
informuje się jedynie o czasie i miejscu zgromadzenia, po to by możliwe
było zapewnienie uczestnikom zgromadzenia bezpieczeństwa, zmiany
organizacji ruchu ulicznego itp. Kwestie techniczne, a także informacje i
poglądy które mają być wygłaszane podczas zgromadzenia nie mogą być
przyczyną do zakazu organizacji zgromadzenia. Zgromadzenie można
rozwiązać tylko w przypadku naruszenia łądu i porządku publicznego, np.
bójki, zamieszki, niszczenie samochodów, sklepów itp.
Standardy ochrony praw
człowieka oraz wpływ na
administrację publiczną państw-
członków
artykuł 12 - Prawo do zawarcia małżeństwa
Masz prawo do zawarcia małżeństwa i założenia
rodziny.
Artykuł 13 - Prawo do skutecznego środka
odwoławczego
Jeżeli twoje prawa i wolności zostały naruszone,
masz prawo odwołać się do sądu lub innego
organu. Oznacza to dwuinstancyjność
postępowania w administracji i sądową kontrolę
administracji publicznej.
Standardy ochrony praw
człowieka oraz wpływ na
administrację publiczną państw-
członków
Artykuł 14 - Zakaz dyskryminacji
Artykuł 1 Protokołu nr 12 - Ogólny zakaz
dyskryminacji
Nie możesz być dyskryminowany przez władze z
takich powodów, jak kolor skóry, płeć, język,
przekonania polityczne, wyznanie lub pochodzenie.
Przysługują ci prawa i wolności wymienione w
Konwencji niezależnie od twojego koloru skóry,
płci, języka, wyznania, przekonań politycznych lub
pochodzenia. Również administracja publiczna nie
może stosować takich kryteriów które
dyskryminowałyby poszczególne grupy obywateli.
Standardy ochrony praw
człowieka oraz wpływ na
administrację publiczną państw-
członków
Artykuł 2 Protokołu nr 1 - Prawo do
nauki
Masz prawo do nauki. Administracja ma
obowiązek zapewnić dostęp do publicznej
oświaty. W Polsce: obowiązek szkolny do
18 roku życia, bezpłatne studia
stacjonarne na uczelniach publicznych,
pomoc materialna dla uczniów i studentów
z budżetu państwa.
Przykładowe deklaracje
Komitetu Ministrów Rady Europy
Deklaracja o ochronie roli mediów w
demokracji
w kontekście koncentracji środków
masowego przekazu – 31-01-2007
Oświadczenie
przewodniczącego Komitetu
w sprawie sytuacji na Białorusi – 14-05-2005
Deklaracja w sprawie represjonowania
demonstrantów na Białorusi
– 28-03-2006
Deklaracja w sprawie gwarancji
niezależności mediów publicznych
w
państwach członkowskich – 27-09-2007
Wolne media
Wolne, niezależne i pluralistyczne media, zgodnie
z artykułem 10 Europejskiej Konwencji Praw
Człowieka, mają kluczowe znaczenie dla
funkcjonowania naszych demokratycznych
społeczeństw.
Działania Rady Europy w dziedzinie mediów są nastawione na:
- umacnianie wolności wypowiedzi i informacji, a także
swobodnego przepływu informacji i idei, niezależnie od granic;
- tworzenie zasad paneuropejskiej polityki oraz odpowiednich,
służących temu, instrumentów prawnych i pozaprawnych;
- formułowanie właściwych środków, zapewniających by prawo i
polityka medialna nadążały za zmianami technologicznymi,
ekonomicznymi i zmianami regulacji w sektorze mediów.
Wolne media
Bieżące priorytety
Bieżąca praca koncentruje się między innymi na:
równowadze pomiędzy wolnością wypowiedzi a innymi podstawowymi
prawami (prawo do prywatności, prawo do sprawiedliwego procesu
sądowego itd.);
usługach on-line i demokracji (szkodliwe i nielegalne treści w
internecie, umiejętność korzystania z internetu);
spójności technologii i usług komunikacyjnych oraz ich wpływie na
przepisy odnoszące się do mediów;
pluralizmie i zróżnicowaniu mediów w świetle zwiększania się
koncentracji oraz rozwoju nowych technologii i usług komunikacyjnych;
wzajemnych powiązaniach pomiędzy wolnością wypowiedzi i informacji
a walką z terroryzmem.
Działania na rzecz rozwoju i
umacniania demokratycznej
stabilności
Stworzenie, szczególnie w nowych państwach
członkowskich i państwach kandydujących do członkostwa,
systemu mediów spełniającego wszystkie wymogi
demokratycznego społeczeństwa, stanowi priorytet wśród
inicjatyw podejmowanych przez Radę Europy w celu
rozwijania demokratycznego bezpieczeństwa.
Programy współpracy w dziedzinie mediów zapewniają
tym państwom wsparcie poprzez ekspertyzy
ustawodawcze, a także podnoszące świadomość seminaria
i warsztaty, dotyczące zagadnień takich jak korzystanie z
wolności dziennikarskiej, działania mediów a rasizm,
relacjonowanie wyborów, dostęp do informacji itd.
Europejskie Obserwatorium
Audiowizualne
Obserwatorium jest porozumieniem częściowym
zawartym w 1992 roku. Gromadzi ono, przetwarza i
dystrybuuje informacje o zmianach rynku, prawa i
zasobów – trzech strategicznych obszarów sektora
audiowizualnego w Europie. Informacje pozyskiwane są z
35 krajów i Komisji Europejskiej, będących obecnie
członkami Obserwatorium. Informacje te są
upowszechniane poprzez Statistical Yearbook (Rocznik
Statystyczny) i Iris – miesięczny przegląd prawny.
Głównymi użytkownikami usług Obserwatorium są osoby
profesjonalnie zajmujące się sektorem audiowizualnym w
Europie oraz instytucje publiczne państw członkowskich.