OBRÓBKA PLASTYCZNA
METALI
• Plastyczność: zdolność metali i stopów do
trwałego odkształcania się bez naruszenia
spójności
• Obróbka plastyczna: walcowanie, kucie,
prasowanie, ciągnienie
• Wyroby i półwyroby hutnicze: pręty,
kształtowniki, rury, druty, blachy, odkuwki
• Rodzaje obróbki plastycznej: na zimno lub na
gorąco
• Wielkość odkształcenia plastycznego: Stopień
gniotu Z = S
0
– S
1
/ S
0
(S
0
i S
1
– przekroje
poprzeczne elementu przed i po obróbce
plastycznej
Mechanizmy
odkształcenia
plastycznego
• Poślizg dyslokacyjny
• Bliźniakowanie
• Pełzanie dyslokacyjne
• Pełzanie dyfuzyjne
• Poślizg po granicach ziaren
Temperatura homologiczna
T/T
t
T – temperatura w skali
bezwzględnej T
t
– temperatura
topnienia w skali
bezwzględnej
Poślizg
Systemy poślizgu
A1
A2
Linie i pasma poślizgu
Wynik poślizgu – odkształcenie plastyczne metali na
zimno i gorąco. Poślizg jest ograniczony w niskich
temperaturach, głównie w wypadku metali o sieci A2
Bliźniakowanie
Bliźniakowanie może być
znaczącym mechanizmem
odkształcenia plastycznego
w wypadku zahamowania
poślizgu, zwłaszcza w
metalach o sieci A2 i A3
Odkształcenie plastyczne na zimno
polikryształów
Górna granica plastyczności
g
(R
eg
)
wywołana odrywaniem
dyslokacji od atmosfer
atomów obcych
•
Dolna granica plastyczności
d
(R
ed
)
– zależna od wielkości
ziarna, zgodnie z równaniem
Halla-Petcha R
ed
=
0
+ kd
(-
1/2)
(d
–
wielkość ziarna, k –
stała,
0
- naprężenie tarcia
sieci
= F/S
o
, = L/L
o
F – siła, S
o
– przekrój początkowy, L
o
– długość
początkowa, L – przyrost długości
Odkształcenie plastyczne metalu powoduje
zmiany:
•kształtu i wymiarów elementu,
•mikrostruktury,
•stanu naprężeń,
•właściwości.
Całokształt zmian określa się mianem zgniotu.
Tekstura zgniotu – uprzywilejowana orientacja
krystalograficzna ziaren względem kierunku i
płaszczyzny obróbki plastycznej, decydująca o
anizotropii właściwości mechanicznych i
fizycznych metali obrobionych plastycznie na
zimno
Mikrostruktura stopu jednofazowego po
odkształceniu plastycznym
Procesy aktywowane cieplne podczas
wyżarzania metali uprzednio
odkształconych plastycznie na zimno
• Zdrowienie statyczne
• Rekrystalizacja statyczna
Zdrowienie statyczne
• Proces aktywowany cieplnie, zachodzący
podczas wyżarzania poniżej temperatury
rekrystalizacji w metalach uprzednio
odkształconych plastycznie na zimno
• Proces związany ze zmniejszeniem liczby
defektów punktowych (dyfuzja i anihilacja
defektów), gęstości dyslokacji oraz zmianami
struktury przestrzennej dyslokacji (anihilacja
dyslokacji różnoimiennych, kurczenie się i zanik
pętli dyslokacyjnych)
• Proces związany z poligonizacją
Poligonizacja
• Prosta - w wypadku działania
jednego systemu poślizgu
podczas odkształacenia
plastycznego na zimno: tworzą
się niskokątowych granice
daszkowe w wyniku
przegrupowania się nadmiaru
dyslokacji jednoimiennych
• Złożona – odkształcenie
plastyczne w wielu systemach
poślizgu: powstają komórki
dyslokacji o małej gęstości
dyslokacji, otoczone ściankami
o dużej gęstości dyslokacji (rys.
4.25 e-h)
Rekrystalizacja statyczna
• Proces aktywowany cieplnie
• Przebiega powyżej temperatury rekrystalizacji
• Polega na powstawaniu i migracji
szerokokątowych granic ziaren
• Niezbędny jest pewien minimalny stopień
odkształcenia, tzw. gniot krytyczny
• Zachodzi przez zarodkowanie i wzrost ziaren
Zarodkowanie
Mechanizmy:
• wzrost podziaren
• migracja odcinków szerokokątowych granic
ziaren pierwotnych
Tworzenie zarodków rekrystalizacji następuje w
obszarach o największej krzywiźnie sieci: w
obszarach o dużym gradiencie odkształcenia, w
pobliżu granic ziaren, dużych cząstek innych faz,
w pasmach poślizgu.
Zarodkowanie przez wzrost podziaren
Przebiega
wskutek:
- Migracji granic
podziaren
powstałych podczas
poligonizacji, jeżeli
tworzą one z
osnową
szerokokątową
granicę i wykazują
promień większy od
krytycznego (a)
- Wzrostu
podziaren
utworzonych w
wyniku
koalescencji, jeżeli
osiągną one
granicę
szerokokątową z
osnową i wielkość
krytyczną (b)
Występuje w wypadku znacznie zróżnicowanych co do
wielkości podziaren o zróżnicowanych kątach
dezorientacji
Koalescencja polega na wspinaniu dyslokacji lub obrocie
jednego z sąsiadujących podziaren
Zarodkowanie przez migrację odcinków
szerokokątowych granic ziaren
pierwotnych
W silnie zdefektowaną osnowę przemieszcza się
granica szerokokątowa w wyniku uchodzenia do niej
wakansów i dyslokacji
Zarodkowanie przez migrację odcinków szerokokątowych
granic ziaren pierwotnych przebiega głównie w
metalach, w których po odkształceniu plastycznym na
zimno nie występuje wyraźna komórkowa podstruktura
dyslokacyjna, np. w metalach po odkształceniu
plastycznym na zimno z małym gniotem, bliskim
krytycznemu. Przy większym stopniu gniotu wielkość
ziaren jest mniejsza, co jest wynikiem wzrostu szybkości
zarodkowania, głównie przez wzrost podziaren.
Rekrystalizacja pierwotna
-Polega na migracji szerokątowych granic
zarodków rekrystalizacji do chwili, gdy
zrekrystalizowane ziarno zajmie całą objętość
uprzednio odkształconego plastycznie metalu
-Siłą napędowa jest energia zmagazynowana w
odkształconym metalu
Temperatura rekrystalizacji
-pojęcie umowne, praktycznie za temperaturę
rekrystalizacji przyjmuje się temperaturę, w
której metal odkształcony plastycznie na zimno
ulega rekrystalizacji w ciągu 1 h.
-
T
R
= (0,350,6) T
t
- można ją wyznaczyć z poniższych krzywych
-
zależy od
stopnia gniotu,
temperatury i
szybkości
odkształcenia
plastycznego,
czasu
wyżarzania,
wielkości ziarna
Normalny wzrost ziaren
-po rekrystalizacji, w czasie dalszego
wyżarzania ma miejsce wzrost ziaren w wyniku
migracji szerokokątowych granic ziaren
utworzonych w czasie rekrystalizacji
-wielkość ziaren powstałych w wyniku wzrostu
jest statystycznie jednorodna
Rekrystalizacja wtórna:
-selektywny wzrost niektórych ziaren, w wyniku
zahamowania wzrostu innych, spowodowany
obecnością obcych faz na granicach, a także
teksturą zgniotu
-zachodzi zwykle w temperaturach znacznie
wyższych od temperatury rekrystalizacji, w
wypadku stali o około kilkuset stopni Celsjusza
-nie jest związana z tworzeniem zarodków
rekrystalizacji