Najczęściej popełniane

błędy

przez fizjoterapeutów…

• Błędne rozeznanie, co do rodzaju,

stopnia ciężkości i okresu schorzenia

---> błędna diagnoza.

• Błędna prognoza.
• Nieprzestrzeganie zasad fizjoterapii

np. zasady wczesności, zasady

kompleksowości.

• Brak znajomości przebiegu różnych

schorzeń.

• Zbyt szybkie tempo rehabilitacji – zbyt

szybkie przechodzenie na wyższe etapy

usprawniania.

• Zbyt duże wymagania względem

pacjenta.

• Brak reakcji na nieskuteczność

prowadzonej rehabilitacji.

• Zawężanie działania do samej tylko

fizjoterapii – terapia powinna być

kompleksowa, powinna więc obejmować

wszystkie sfery życia pacjenta, które

tego wymagają.

 Stosowanie nieskutecznych,

przestarzałych metod.

• Stosowanie specjalistycznych metod

fizjoterapeutycznych nie posiadając
profesjonalnej, specjalistycznej wiedzy na
ten temat.

• Bezkrytyczne przyjmowanie każdego

sposobu rehabilitacji.

• Nie uwzględnianie w procesie rehabilitacji

nowych objawów, powikłań lub odmiennych
od oczekiwanych mechanizmów
kompensacyjnych.

• Brak kontroli uzyskiwanych wyników

rehabilitacji.

• Dogmatyczne i schematyczne

programowanie rehabilitacji – nie

dostrzeganie konieczności modyfikowania

programu stosownie do zmieniającego się

stanu pacjenta – trwanie przy

dotychczasowym programie, pomimo braku

możliwości osiągnięcia określonego rezultatu

(celu, poziomu sprawności, likwidacji

jakiegoś objawu itp.).

• Brak indywidualnego podejścia do pacjenta –

nie uwzględnianie indywidualnie

zróżnicowanego przebiegu procesu

chorobowego i indywidualnego potencjału

rehabilitacyjnego.

 Nieodpowiedni dobór środków i

sposobów realizacji poszczególnych
celów etapowych i ogólnych.

 Nie poinstruowanie pacjenta, co od

korzystania z pomocy
rehabilitacyjnych np. kul, wózka
inwalidzkiego, protezy.

• Stosowanie przymusu psychicznego,

a co gorsza fizycznego, zamiast siły
cierpliwego przekonywania pacjenta
co do konieczności wykonywania
zaleconych ćwiczeń…

• Niecierpliwość terapeuty.
• Brak poznania pacjenta, próby 

wytworzenia obustronnego zaufania
przed zasadniczą współpracą.   

• Pominięcie okresu adaptacyjnego w

czasie którego pacjent i jego
organizm oswaja się, przystosowuje
do nowych warunków fizykalnych.

• Obojętność na doznania pacjenta…

bo „to” musi boleć…

• Źle dobrane grupy chorych.
• Niezrozumiale podawane komendy i

polecenia.

• Nieodpowiednie pozycje wyjściowe.

Dziękujemy za uwagę!

Prezentacje wykonały:

• Katarzyna Szendzielorz

• Barbara Październiok

Grupa 12b