MAKROEKONOMIA
II. RYNKI W AKCJI
II. RYNKI W AKCJI
1.
Subsydia
2.
Kwoty
3.
Cena maksymalna
4.
Cena minimalna
5.
Płaca minimalna
6.
RZ
1. subsydium produkcyjne
D
S0
Q (ton rocznie)
40
P (zł)
E0
50
30
20
50
S1
(po uzyskaniu
subsydium)
E1
30
subsydium
40
60
cena płacona
przez klienta spada
cena uzyskiwana
przez producenta rośnie
ilość kupowana
przez klienta rośnie
subsydium jest to dopłata rządowa do produkcji
Wykres przedstawia równowagę na rynku kokosów. Jej punkt jest wyznaczony przez
przecięcie się krzywej popytu D oraz krzywej podaży kokosów S0. Jest to punkt E0,
wyznaczający cenę równowagi na poziomie 50 złotych za tonę oraz ilość równowagi na
poziomie 30 ton rocznie.
Następnie rząd udziela subsydium w wysokości 20 złotych za tonę kokosów. Udzielenie
subsydium zmniejsza koszty producentów. Powoduje, że są oni gotowi sprzedawać tę
samą ilość po niższej cenie. Oznacza to zwiększenie podaży. Krzywa podaży przesuwa
się w prawo do S1.
Aby określić położenie nowej prostej podaży, należy odjąć kwotę subsydium od ceny
dla każdej ilości. O ile bez subsydium farmerzy oferowali 30 ton po 50 złotych,
to z subsydium będą oferować te same 30 ton po 30 złotych za tonę (50-20).
Nowy punkt równowagi E1 pojawia się na przecięciu nowej krzywej obrazującej
zwiększoną podaż S1 oraz niezmienionej krzywej popytu D.
Oznacza to nową ilość sprzedaży: 50 ton rocznie.
Cena płacona przez kupujących spada o 10 złotych, do 40 złotych za tonę. W dodatku,
kupują oni teraz więcej, bo 50 ton.
Natomiast producent sprzedając 50 ton, otrzymuje teraz cenę rynkową, czyli 40
złotych, od kupującego oraz 20 złotych subsydium od rządu, czyli razem 60 złotych za
tonę – więcej niż poprzednio.
Czyli wszystko świetnie??
Subsydia
nadprodukcja
= czyli nieefektywna
alokacja zasobów, co jest stratą
społeczną.
problem
sfinansowania
subsydium.
skutki dla zagranicy
- przy obniżonej
w ten sposób cenie, wyroby
subsydiowanych rolników są bardziej
konkurencyjne na zagranicznych
rynkach, co zmniejsza produkcję i
dochody zagranicznych rolników bez
subsydiów.
2. kwota produkcyjna
na
rynku buraków cukrowych
D
S
Q (mln ton rocznie)
40
P
(euro)
50
30
20
50
E0
30
40
60
OBSZAR
NIELEGALNY
E1
Kwota produkcyjna jest to
limit na maksymalną
wyprodukowaną ilość w
określonym czasie.
Wykres przedstawia rynek buraka cukrowego w Polsce. Bez kwoty cena równowagi wynosi 40 euro
za tonę oraz produkuje się 50 mln ton rocznie w punkcie E0.
Następnie lobby producentów postanawia ograniczyć produkowaną ilość, aby podnieść cenę.
Nakłania więc rząd do nałożenia kwoty w wysokości 30 mln ton rocznie. Efekt kwoty zależy od tego
czy jest ona poniżej, czy powyżej ilości równowagi. Gdyby była powyżej, nic by się nie stało, ale
jeśli jest poniżej początkowej ilości 50 mln ton, równowaga ulegnie zmianie.
Aby zrealizować kwotę, każdy producent buraków otrzymuje indywidualny przydział na
maksymalną produkcję tak, by suma wszystkich przydziałów była równa 30 mln ton. Produkcja
ponad ten limit jest nielegalna. Tak więc producenci buraków nie mogą już produkować ilości
równowagi 50 mln ton rocznie. Siły rynkowe i polityczne są w konflikcie.
W przypadku kwoty, rząd reguluje jedynie maksymalną ilość a nie cenę. Cena jest wynikiem
działania rynku i ustalania nowej równowagi. Kupujący są skłonni kupić 30 mln ton po 50 euro za
tonę.
Minimalna cena, po jakiej sprzedający są skłonni sprzedać 30 mln ton, to 30 euro za tonę. Jednak
jeśli kupujący są skłonni zapłacić więcej za 30 ton, to sprzedawcy zażądają jednak owych 50 euro
za tonę! Powoduje to oczywiście zwiększenie zysku producenta ze stratą dla kupującego.
Nowa równowaga rynkowa ustala się w punkcie E0 przy cenie 50 euro za tonę i sprzedaży w
wysokości 30 mln ton rocznie.
W nowej równowadze koszt krańcowy (na krzywej podaży) jest poniżej krańcowego zysku (na
krzywej popytu) i mamy stratę społeczną związaną ze złą alokacją zasobów. Kwota powoduje
niedobór produkcji.
Dobrowolne kwoty ->
kartele
3. Cena maksymalna
D0
S0
ilość
(mln rocznie)
1,1
40
cena
E0
E1
20
maksymalna
cena = 0,9
60
nadwyżka popytu
=
niedobór
(40 mln)
Cena maksymalna to najwyższa legalna
cena.
0,9
4. Cena minimalna
D0
S0
Ilość
(mln ton rocznie)
300
40
cena
(za 1 tonę)
E0
E1
20
minimlana
cena skupu
400
60
nadwyżka podaży
pszenicy 40 mln ton
Cena minimalna jest to gwarantowana przez rząd
cena minimalna skupu. Jeśli rząd dokona takiego
interwencyjnego skupu, wówczas gromadzi on
zapasy.
Wykres przedstawia rynek pszenicy. Równowaga
konkurencyjna na rynku ustaliłaby się przy 40 mln ton
rocznie i cenie 300 złotych za tonę, czyli w punkcie E0.
Jeśli jednak rząd gwarantuje minimalną cenę skupu na
poziomie 400 złotych za tonę, taka właśnie cena
ustala się na rynku (producenci nie sprzedają poniżej,
ponieważ zawsze mogą sprzedać rządowi za 400
złotych).
Przy tej wyższej cenie, popyt na pszenicę wynosi tylko
20 mln ton rocznie, zaś podaż aż 60 mln rocznie.
Mamy więc nadwyżkę podaży pszenicy na rynku w
wysokości 40 mln ton. Ta nadwyżka jest skupowana i
gromadzona przez rząd. I to właśnie rząd ma
następnie problem, co z nią zrobić.
5. Płaca minimalna
D0
S0
L (zatrudnienie)
w0
L0
w
(płaca)
E0
E1
LD
w1
płaca
minimalna
LS
bezrobocie
klasyczne
Na rynku pracy ludzie reprezentują podaż pracy – LS (labour supplied), zaś
pracodawcy reprezentują popyt na pracę (rąk ludzkich)- LD (labour demanded). Na
wolnym rynku pracy, równowaga byłaby w punkcie E0, przy zatrudnieniu równym L0 i
cenie za pracę, czyli płacy w0 (wage).
Rząd jednak uznaje, że taka niska płaca jest nieakceptowalna społecznie lub
politycznie. Postanawia więc wprowadzić wyższą płacę minimalną: w1. Zatrudnienie
poniżej niej jest nielegalne.
W tej sytuacji płaca równowagi w0 jest nielegalna. Przy minimalnej płacy równej w1,
podaż na pracę wzrasta do LS ale popyt maleje do LD. Mamy więc nadwyżkę podaży
nad popytem na pracę.
Efektywne zatrudnienie będzie równało się wielkości
mniejszej
, czyli popytowi i wyniesie LD. Różnica między LS a LD to bezrobocie
(klasyczne).
W sytuacji wolnego rynku, każdy, kto jest gotowy do pracy po rynkowej płacy, może
znaleźć zatrudnienie. Rynek rozlokowuje rzadki zasób pracy do stanowisk, na których
praca ta jest najlepiej opłacana.
W sytuacji płacy minimalnej, powstaje bezrobocie (marnuje się zasób pracy) oraz
występuje niepotrzebne marnowanie czasu na bezowocne poszukiwanie
zatrudnienia.
Kto zyskuje?
Kto traci?
płaca minimalna w Polsce od 1 I 2012:
1500 pln brutto ≈ 1112 pln netto
średnia płaca w Polsce w pierwszej połowie 2012:
w całej gospodarce-> 3571,68 pln brutto≈ 2554 pln
netto
sektor publiczny -> 4103,70 pln brutto≈ 2925 pln
netto
sektor prywatny -> 3321,95 pln brutto≈ 2381 pln
netto