TELEFON, INTERNET, PORADY W PRASIE
Zasady obowiązujące w trakcie
udzielania pomocy psychologicznej
na odległość
Psycholog ma pozytywny stosunek do klienta,
przejawia troskę, zainteresowanie i szacunek
do klienta:
1. zachowuje własną odrębność w kontakcie z
klientem, niezależnie od uczuć empatycznych;
2. przyzwala na rzeczywistą odrębność
osobie, której pomaga;
3. jasno przekazuje wszystkie konieczne
informacje dotyczące zasad udzielania
pomocy oraz swoich intencji;
4. jest zdolny do plastycznej zmiany
zachowania w zależności od potrzeb klienta.
Pomoc psychologiczna przez
telefon
Zasady przyjęte przez APA w roku 1995
Telefon może być używany w następujących
przypadkach:
1. informacje edukujące
2. gorąca linia dla osób z myślami
samobójczymi
3. krótka interwencja kryzysowa
4. działalność rozjemcza
Użycie telefonu do prowadzenia
systematycznej psychoterapii czy celów
diagnostycznych jest niedopuszczalne
Kontakt powinien być jednorazowy
Pytania, które należy stawiać w
przypadku udzielania pomocy
psychologicznej przez telefon
1. Czy ten rodzaj pomocy jest wystarczający
dla klienta, czy też należy skierować go do
psychologa udzielającego pomocy
bezpośrednio?
2. Czy jest możliwe adekwatne określenie
psychologicznej sytuacji klienta. Czy
psycholog jest świadomy ograniczeń w
diagnozie, sądach czy prognozach w trakcie
rozmowy przez telefon?
3. Czy obydwoje – klient i psycholog, są wolni
od zakłóceń komunikacji i uwagi oraz innych
oddziaływań w czasie kontaktu ?
4. Czy psycholog ma niezbędne
doświadczenie, trening i cechy
temperamentalne, niezbędne do udzielania
pomocy przez telefon ?
5. Czy psycholog ma wypracowany system
nagrywania i przechowywania nagrań rozmów
klientami oraz zasady udostępniania ich
klientom ?
6. Czy psycholog wie, jakie są oczekiwania
klienta wobec pomocy przez telefon ?
7. Czy psycholog wie, jakie są koszty
ponoszone przez klienta ?
Udzielanie pomocy psychologicznej
przez internet
Kontakt internetowy nie pozwala na zawarcie
kontraktu, ponieważ:
A. nieznane są oczekiwania klienta
B. brak poinformowanej zgody klienta
C. brak możliwości zachowania poufności
D. ograniczone możliwości ustalenia celu
interwencji
Poufność w internecie
Połączenie internetowe nie zapewnia ani
prywatności ani poufności, ponieważ:
A. każdy komunikat może zostać przeczytany
przez wielu ludzi
B. można zidentyfikować nazwisko i adres
użytkowników tej usługi
C. dane klienta mogą zostać wykorzystane
wbrew jego woli.
Obowiązki psychologa
udzielającego pomocy w internecie
Psycholog musi poinformować klienta, że:
- system pozwala na przechowywanie
wszystkich danych klienta;
- system nie zapewnia poufności i
prywatności;
- psycholog ma obowiązek ujawnić informacje,
jeżeli uzna, że klient stanowi zagrożenie dla
siebie lub innych osób.
Zagrożenia pomocy przez
internet
Brak kompetencji psychologów (nowa
metoda, brak systematycznych szkoleń):
- stosowanie tych samych metod, jak w
przypadku pomaganiu „twarzą w twarz”
- diagnozowanie
- udzielanie porad
Przykład
„Nie mogę uwolnić się od matki”
Dzień dobry,
Moje życie od śmierci starszego brata (zmarł 7 lat
temu) obraca się wokół mamy, a praktycznie
zaspokajaniu jej nieograniczonych względem mnie
potrzeb i wymagań. Mam już 24 lata i nadal nie mogę
się od niej uwolnić. Właśnie skończyłam studia i
uzyskałam licencjat. W związku z tym, że nie
dostałam się na studia dzienne, zaczęłam studiować
zaocznie. Mój tata zmarł 10 lat temu, więc dzięki
uzyskiwanej rencie, mogłam sobie na to pozwolić. I
tak po niedługim czasie poszłam do pracy.
Moja mama stwierdziła więc, a właściwie
zadecydowała, że będzie mi teraz zabierać te
pieniądze w ramach utrzymania. Niestety, na tym się
nie skończyło. Wiecznie pożycza (na wieczne
oddanie) ode mnie pieniądze, których mi też na
wszystko brakuje. Dzięki jej staraniom muszę wziąć
kredyt na kontynuowanie nauki. Praktycznie nie
uciekłam z domu dlatego, że mam 11-letniego brata,
którego nie chcę zostawić z mamą. Ona by albo
wszystko przepiła, albo wykończyłaby go psychicznie.
Wiecznie się truje i usiłuje popełnić samobójstwa,
których przyczyna tkwi we mnie. Właśnie jestem w
pracy i przed chwilą zadzwoniła do mnie, żeby
się ze mną pożegnać. Mam naprawdę wszystkiego dosyć. Brak
pieniędzy na studia – magisterskie – wieczne z nią kłopoty
odbijają się nie tylko na mojej pracy, ale i na całym życiu.
Praktycznie wiecznie mam ochotę płakać, a nawet
najdrobniejsza sprawa potrafi wyrwać mnie z równowagi, o ile
mogę o czymś podobnym wspomnieć w takiej sytuacji.
Proszę pomóżcie mi. Nie wiem co mam zrobić, jak z nią
rozmawiać. Staram się jej pomóc, rozmawiać, ale to nic nie
daje. Leczy się nawet u psychiatry już od pół roku, ale to też nie
przynosi efektów. Czuję się jakbym nie żyła… albo co najmniej
powoli i boleśnie umierała. Czy zbyt mało bólu przeżyłam, aby
mieć jeszcze gorzej. Wiem, że jestem silna, a przynajmniej się
staram, ale nie mogę odpowiadać za trzy osoby, nie jestem w
stanie, nie chcę i już nie potrafię. Co mam robić ? Joanna
Odpowiedź
Witaj Joanno,
Twoja matka stosuje wobec ciebie szantaż emocjonalny – stara
się Ciebie wykorzystać grożąc śmiercią, jeśli się jej nie
podporządkujesz. Nie powinnaś się temu poddawać – skoro
renta po ojcu jest Twoja, to nie musisz jej oddawać matce. Tak
samo z pożyczaniem pieniędzy. Rozumiem, że matka ma także
jakieś źródła dochodu (np. rentę po mężu). Powinnaś
wyprowadzić się z domu – nie ma co zostawać z matką. Wiem,
że troszczysz się o brata, ale czy to, ze jesteś blisko niego coś
zmienia? Czy matka i tak nie robi tego na co ma ochotę ?
Gdybyś sie wyprowadziła, paradoksalnie Twoja pozycja mogłaby
ulec wzmocnieniu i miałabyś większy wpływ na matkę.
Powinnaś porozmawiać z nią i powiedzieć jej, że Ty także bardzo
cierpisz po stracie brata, jest ci ciężko, ale ciężko pracujesz,
budujesz swoje szczęśliwe i niezależne życie. Twoja matka wciąga
Cię w bagno przeszłości i nie pozwala, żebyś się z niego
wydobyła.
Pamiętaj, nie jesteś odpowiedzialna ani za matkę, ani za brata.
Jesteś przede wszystkim odpowiedzialna ZA SIEBIE i jeśli
zapomnisz o tym, to Twoje życie potoczy się tak, jak życie Twojej
matki. Nie staraj się być ratownikiem całej rodziny – stań się
ratownikiem samej siebie. Nie pozwalaj aby matka Cie niszczyła !
Bądź z nią stanowcza. Skoro chce popełnić samobójstwo –
niech popełnia. Nikt nikogo jeszcze nie odwiódł od
samobójstwa, jeśli ktoś bardzo chce je popełnić.
Co do brata – myślę, że także dla niego pobyt w domu jest
destrukcyjny. Staraj się mu pomagać, ale najlepiej sama nie
będąc w domu – wówczas Twój głos i stanowcze zachowania będą
bardziej wysłuchiwane przez matkę. Będziesz w jej domu
gościem, który może w każdej chwili z niego wyjść. Nie
będziesz już skazana na jej humory. Podejrzewam, że to
także choć trochę zmieni jej zachowania.
Myślę, że dobrze zrobiłaby Ci psychoterapia lub DDA. Jeśli
Twoja matka nadużywa alkoholu, to może warto pochodzić
do grupy DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików.
Trzymaj się i pisz gdybyś miała dalsze pytania.
Jacek
www.swiatpsychologii.pl/listy
Granice kompetencji w trakcie
kontaktu przez internet
Możliwość błędu diagnostycznego, wynikający
z braku danych obserwacyjnych i krótkiego
czasu na rozpoznanie problemu – ryzyko
błędnej identyfikacji problemów klienta czy też
zlekceważenia patologii jest bardzo duże;
Klient jest bardziej niż w osobistym kontakcie
narażony na stratę i cierpienie.
Zasady etyczne obowiązujące w
przypadku usług psychologicznych
w internecie
Informacja o usługach musi być tak
skonstruowana aby klient wiedział, że:
A. Jest to metoda eksperymentalna i brak jest
danych na temat jej skuteczności;
B. Kontakt nie jest poufny;
C. Nie jest to relacja psychoterapeutyczna;
D. Kontakt powinien być jednorazowy !
Warto obejrzeć w internecie odpowiednie
strony
Zasady etyczne odpowiadania na
listy w prasie
1. Psycholog stara się zachować anonimowość
klienta.
2. Psycholog nie ma podstaw do stawiania
diagnozy.
3. Psycholog stara się aby żadna z jego opinii
nie została potraktowana jako osąd.
4. Psycholog przedstawia różne
możliwości a nie jedno najlepsze
rozwiązanie.
Przykład
List:
Ostatnio kilkakrotnie zauważyłam, że mój siedemnastoletni
syn wracał do domu pachnący piwem, chociaż zachowywał
się normalnie i nie był pijany. Na razie nie robiłam mu
żadnych uwag, nie mówiłam też mężowi w obawie, że zrobi
dzieciakowi awanturę.
Chłopak uczy się dobrze, nie ma z nim kłopotów
wychowawczych, nigdy nie zawiódł naszego zaufania. Nie
wiem, jak reagować jeśli się to powtórzy, czy powinnam go
zganić ?
Joanna
Odpowiedź
Powinna Pani nie tyle zganić, ile raczej szczerze z nim
porozmawiać.
Dobrze by było dowiedzieć się, gdzie, z kim, kiedy, a także
dlaczego pije piwo. Być może to, że parę razy pachniał piwem,
to jeszcze nie powód do niepokoju, lecz niekiedy taka sytuacja
bywa sygnałem dla rodziców, iż z dzieckiem zaczynają się
poważne kłopoty i wtedy konieczna jest ostrzejsza interwencja z
ich strony. Myślę, że gdy stworzy Pani atmosferę wzajemnego
zaufania, zwierzy się Pani. Trzeba dać chłopcu kilka przykładów,
choćby z sąsiedztwa, czym kończy się nadmierne picie. Wskazać
kogoś wiecznie podchmielonego, kto nie budzi swoja
osobą szacunku. Takie przykłady mogą działać odstraszająco.
Proszę też nie robić w domu tematu tabu za spraw alkoholu.
Wyjaśnić, że i on jest dla ludzi, ale w rozsądnych ilościach;
wypicie kieliszka wina lub
Szklanki piwa do obiadu nie jest niczym nagannym, byle
odbywało się w sposób kulturalny. Chodzi przecież o to, żeby
latorośl wzorce zachowań wyniosła z domu, a nie z ulicy.
Życie na gorąco – mgr Anna Karska
Radzi psycholog