FUNKCJA OPIEKUŃCZO- ALIMENTACYJNA

RODZINY

(opiekuńczo- pielęgnacyjna,

zabezpieczająca)



Próba zdefiniowania:



F. opiekuńczej,



F. zabezpieczającej,



F. alimentacyjnej,

•

Zabezpieczenie przestrzeni życiowej w

rodzinie

FUKCJA OPIEKUŃCZO- ALIMENTACYJNA

(opiekuńczo- pielęgnacyjna,

zabezpieczająca)

Ustalenie sztywnej granicy między

funkcjami jest niemożliwe ze względu na to,

że badaniu podlegają żywe jednostki ze

swymi dążeniami, aspiracjami postawami i

preferencjami, mając świadomość, że pracuje

się z człowiekiem a nie nad człowiekiem

dlatego też jedne funkcje nakładają się na

drugie.

W pewnych zakresach funkcja ta

pokrywa się z funkcją socjalizacyjną,

integracyjno- ekspresyjną, materialno-

ekonomiczną, kulturalną.

L. Kocik funkcję tę umieszcza

m.in. wśród:
1).

f. instytucjonalnych, czyli

takich, które dotyczą rodziny i
małżeństwa jako instytucji
społecznych,
2).

f. akcydentalnych, takich,

których obecność nie jest
bezwzględnie konieczna dla
funkcjonowania rodziny i
społeczeństwa.



f. pielęgnacyjno- higieniczna: to
czynności skierowane na trzy grupy
członków rodziny: dzieci, dorosłych i
całą rodzinę. (Z. Kawczyńska- Butrym)



f. opiekuńcza: dotyczy tych
członków rodziny którzy sami nie są w
stanie zaspokoić swoich potrzeb
(małe dzieci, ludzie starzy,
zniedołężniali, ludzie chorzy),
(Adamski)

Czynności jakie wchodzą w zakres
przedstawianej funkcji wg. A. Kotlarskiej-
Michalskiej to:



Sprawowanie nadzoru nad małymi dziećmi,



Pielęgnacja małych dzieci,



Gwarantowanie bezpieczeństwa dzieciom w domu i poza nim,



Zapewnienie odpowiednich warunków mieszkaniowych rodzinie,



Okazywanie życzliwej postawy i gotowości udzielania pomocy,



Ponoszenie kwalifikacji w zakresie opiekuństwa,



Świadczenie pomocy osobom kalekim,



Świadczenie pomocy osobom zniedołężniałym,



udzielanie opieki osobom starszym,



wykazywanie dbałości o fachowość porad lekarskich,



zapewnienie leków i środków higieny,



świadczenie opieki osobom przewlekle chorym,



zapewnienie opieki okresowo chorym,



zapewnienie startu życiowego dzieciom,



świadczenie porad potrzebującym wsparcia członkom rodziny,



gwarantowanie utrzymania niepracującym okresowo członkom

rodziny,



okazywanie zainteresowania warunkami bytowymi bliższej i

dalsze rodziny,



świadczenie różnorakiej pomocy rodzinie bliższej i dalszej w

wypadku trudnej sytuacji życiowej.



f. zabezpieczająca: to takie elementy jak

przekazywanie mienia oraz pozycji społecznej,

zabezpieczenie członków rodziny w czasie

okresowej lub trwałej niewydolności jednostki a

także zapewnienie przyszłości potomstwu, ( A.

Dodziuk- Lityńska, D. Markowska)



f. zabezpieczająca: „zespół czynności

pielęgnacyjnych związanych z opieką nad

niemowlęciem i małym dzieckiem w rodzinie

oraz czynności związanych z opieką nad

okresowo lub stale chorymi i świadczenie

pomocy osobom niepełnosprawnym,

niedołężnym i innym członkom rodziny

wymagającym szczególnej troski ”, (A. Kotlarska-

Michalska), dotyczy tylko tych członków rodziny,

którym pomoc jest niezbędna.



f. usługowo- opiekuńcza: wystąpiło ograniczenie zadań

ściśle związanych z tą funkcją i wyraźne ich

przemieszczenie się w pewnym stopniu poza rodzinę,

przejmują je natomiast często instytucje specjalnie do tego

powołane. (M. Ziemska) Dzielenie funkcji między rodzinę a

instytucję społeczną staje się znakiem czasu nowej epoki.
Realnie rzecz ujmując to instytucje ograniczają się

do zabezpieczenia, a realną opiekę nad chorymi

sprawuje rodzina. Faktu tego nie należy pomijać ze wzg.

na to, że:

1. Rodzice koncentrują swe działania zwłaszcza na

czynnościach pielęgnacyjnych,

2. Wzrasta poczucie wyobcowania, osamotnienia, izolacji

wśród rodziców posiadających chore dziecko,

3. Instytucje te są często jedynym miejscem gdzie rodzice

dzieci chorych mogą spotkać się ze specjalistami,

4. Współpraca z instytucjami daje możliwość kontaktu z

rodzicami w podobnej sytuacji życiowej,

5. Pomoc instytucjonalna może wpływać na poprawę sytuacji

finansowej rodziny m.in. przez możliwość podjęcia pracy

przez matki.

Funkcja opiekuńczo- alimentacyjna: stanowi

w pewnym sensie materialno- kulturową

płaszczyznę koordynowania fizycznych

właściwości organizmu oraz środowiska,

którym ten organizm żyje w celu

wykształcenia najlepszej postawy dla rozwoju i

utrzymania uzdolnień naturalnych oraz rytmiki

życia, która w każdej strukturze może być

odmienna, a która reguluje i ułatwia

zaspokajanie głodu, snu, pragnienia, fizycznej i

psychicznej potrzeb bezpieczeństwa, potrzeby

działania. (L. Kocik)

f. opiekuńczo- zabezpieczająca: „materialne i

fizyczne zabezpieczenie członków rodziny

małej lub dużej pozbawionych całkowicie lub

częściowo środków do życia, albo fizycznie

niesprawnych, wymagających opieki”, (Tyszka)

ALIMENTACJA ORAZ JEJ KULTUROWE I

SOCJOTECHNICZNE ZNACZENIE

Pojęcie z łac. alimentum – oznacza pokarm, oznacza środki

świadczone w naturze i pieniądzu mające zapewnić

świadczeniobiorcy utrzymanie się przy życiu.

Levi- Strauss twierdzi, że jako ludzie jesteśmy fragmentami

natury, a jako istoty rozumne częścią kultury. Nasze

przetrwanie jako ludzi uzależnione jest od spożywania

pokarmów, a nasze przetrwanie jako istot rozumnych

uwarunkowane jest stosowaniem się do kategorii

społecznych. Jedzenie jest tutaj szczególnie ważnym

łącznikiem, ponieważ jedząc, tworzymy, w dosłownym

sensie bezpośrednią tożsamość między nami (kulturą) i

pożywieniem (naturą).

Jednakże najpełniej alimentum czyli wszelki pokarm

symbolizują chleb i zboże, np. w kulturze chrześcijańskiej

chleb zyskał miano sacrum, choćby sam wywód słowa

zboże jest taki sam jak zbożny, pobożny, wedle Boga.

Przysłowia związane z tematem:

„Ciężka boleść, gdy chce się jeść” gdyż dla wielu

ludzi możliwość jedzenia do syta staje się

wartością cenioną,

„Żyje w dostatku jak robak w słoninie”,
„Trzeba się kształcić, żeby mieć lekki chleb”-

motywacja dzieci przez rodziny chłopskie,

„Syty głodnego nie zrozumie”,
„Co się należy oraczowi to nie smarkaczowi” w

związku z wydzielaniem chleba,

„Chleb daje rogi a głód nogi”,
„Nie dospać trzeba kto chce dostać chleba”,
„Dałeś komu chleb wziąłeś serce”,
„Za chlebem ciało woła nawet przez usta anioła”.

ZABEZPIECZENIE WŁASNEJ, „PRYWATNEJ”

PRZESTRZENI ŻYCIOWEJ W RODZINIE

Mówiąc o mikroprzestrzeni życiowej rodziny

zawsze mamy na myśli dom.

Wg A. Sicińskiego dom- jest instytucją, którą

współtworzą trzy elementy tzw. trzy aspekty
domu: materialny, społeczny i aksjologiczny
(kulturowy).

Dom tak rozumiany jest to jedyna z instytucji,

która towarzyszyła człowiekowi zawsze i
wszędzie.

Aspekty funkcjonowania domu:



ASPEKT MATERIANY Dom to konkretne miejsce jak

również konkretna materia wyznaczająca owo miejsce,

czyli: mieszkanie, jego wyposażenie i najbliższe

otoczenie. Organizacja życia społecznego (typ i wielkość

rodziny, a także organizacja czasu społeczności) oraz

zróżnicowania ściśle kulturowe (obyczaje, style życia,

normy społeczne) wpływają na materialny aspekt domu,



ASPEKT SPOŁCZNY Dom to pewna zbiorowość

społeczna, zespół domowników, ich role, funkcje,

aktywność domowa, style życia, ich wzajemne relacje.



ASPEKT KULTUROWY Dom to pewna wartość,

zaspokajająca różne potrzeby materialne, społeczne, a

także symboliczne. Aspekt ten jest kształtowany w

zależności od tego jakie instytucje i w jakim zakresie

funkcjonują w danym społeczeństwie i jaka jest ich

relacja z domem.