Teza o śmierci klas
Przyczyny
W zaczynają cych się intensywnie rozwijać
krajach zachodnich rozpoczął się liczebny wzrost
kategorii pracowników umysłowych, nazywanych
nową klasą średnią i żyjących na stosunkowo
przyzwoitym poziomie. Równocześnie podniósł
się poziom życia robotników, usytuowanych na
najniższych piętrach hierarchii społecznej.
Poprawa warunków materialno-bytowych i wzrost
poziomu zarobków spowodował osła bienie
widoczności dystansów dzielących klasę
robotniczą od klasy średniej co skutkowało
głosami wskazujące na „zburżuazyjnienie"
kategorii robotniczych.
rewizjonizm
Za prekursora rewizjonizmu uznawany jest
Edward Bernstein, który sformułował prognozę o
postępującym zróżni cowaniu struktury klasowej.
wskazywano w nich na brak zdolności
klasotwórczych klasy średniej, której członkowie
zorientowani są bardziej na indywidualne
strategie, wykazując brak skłonności do
kolektywnego działania. Klasa średnia tylko z
nazwy jest klasą, co oczywiście było argumentem
przemawiającym za rozmywaniem się
tradycyjnych linii podziału.
liczebny wzrost klasy średniej bynajmniej nie
prze kładał się na wzrost zamożności i stopy
życiowej.
Zapowiedź „śmierci klas" powstała w latach
pięćdziesiątych ubiegłego stulecia, a za jej twórcę uzna
wany jest Robert Nisbet - który zarzucił pojęciu klasy
społecznej przestarzałość i brak adekwatności, przestało
ono bowiem identyfikować zwarte zbiorowości
(rozumiane jako podmioty) w sferze eko nomicznej,
politycznej, materialno-bytowej i w dziedzinie kultury.
Uzasadniając tę tezę, Nisbet wyróżnił przyczyny
związane z pluralizacją gospodarki i systemu poli
tycznego oraz wyłonienie się nowych mechanizmów
władzy i nierówności społecz nych, prowadzących do
dekompozycji tradycyjnych solidarności klasowych
Zmiany
W obrębie pracy
W obrębie własności
Pojawienie się nowych lojalności
Pojawienie się nowych wzorów
konsumpcji
Zmiany w zachowaniach wyborczych i
politycznych
Zmiany w obrębie pracy
pojawienie się form zatrudnienia
określanych w literaturze anglosaskiej
mianem non-standard job forms, które
zmodyfikowały rela cje między
pracownikami, właścicielami firm i
kadrą kierowniczą przedsiębiorstw.
Zmiany w obrębie pracy
Głównym celem wprowadzenia
„niestandardowych" rozwiązań miało być ob
niżenie kosztów siły roboczej. Niektóre z nich -
takie jak ruchomy czas pracy, wynajmowanie do
zadań produkcyjnych (budownictwo) i usług
(sekretarki, księgowość i finanse), zatrudnianie na
część etatu, czy wynagradza nie za określoną ilość
wytworzonego produktu (na akord) - stosowano
na mniej szą skalę już wcześniej. Pod koniec wieku
XX zaczęto je wprowadzać masowo, jako środek
walki z powtarzającymi się okresami recesji
Zmiany w obrębie pracy
Wzrastający spadek pewności zatrudnienia
dotyczy również klas średnich, powodując
„odburżuazyjnienie" klasy średniej. Pracow
nicy najemni zatrudniani na części etatu stają
się słabiej przypisani do klas, a ich pozycja
mniej jednoznacznie determinuje zachowania
i orientacje życiowe. Ozna czałoby to
przesuwanie się dużych zbiorowości z
centrum struktury klasowej na peryferia, co
sugeruje jej malejący wpływ na
funkcjonowanie jednostek.
Zmiany w obrębie pracy
nastąpiła zmiana treści ról zawodowych, co interpretuje się
jako wynik po stępu technologicznego, zmian koniunktury i
zapotrzebowania na pewne zawo dy. Powoduje to
przesuwanie się kategorii zawodowych w górę lub w dół.
Jedną z długofalowych konsekwencji zmian w treści
zawodów jest tzw. „dekwalifikacja" roli pracowników
biurowych Polega ono na obniżaniu się poziomu
umiejętności wymaganych do wykonywania danego
zawodu. Ponieważ kategorie te bezpośrednio sąsiadują w
hierarchii społecznej z klasą robotniczą ich przesuwanie się
w dolne partie hierarchii można by uznać za świadectwo
malejącej wyrazistości dystansów klasowych Wydłużanie się
hierarchii stanowisk jest czynnikiem sprzyjającym
delegowaniu władzy z góry w dół, co powoduje
przekształcanie się dychotomicznych podziałów w
stopniowalne hierarchie
Zmiany w obrębie pracy
przesuwanie nakładów inwestycyjnych z przemysłu do
usług. W przemyśle prac mniej, a tradycyjne gałęzie są
likwidowane lub ograniczane. Konsekwencją procesu są
zmiany struktury zawodowej, o czym świadczy stopniowe
zanik kategorii robotniczych związanych z produkcją.
Zjawisku temu sprzyja polityka międzynarodowych
koncernów, przesuwających część inwestycji dc krajów o
tańszej sile roboczej, co powoduje, że w rozwiniętych
krajach zachodnich likwidowane są całe zawody i branże
-trzon klasy robotniczej traci w ten sposób rację bytu w
porządku światowym. Następuje przemieszczanie się osi
konfliktów i usuwanie ich z pola widzenia.
Zmiany w obrębie własności
Rozszerza się krąg posiadaczy akcji,
uczestni ków funduszy emerytalnych,
ubezpieczeniowych i funduszy
inwestycyjnych przy noszących
właścicielowi dochody. Chodzi o
dochody, których źródłem jest zysk.
Klasyczne linie podziału uległy
pewnemu rozmyciu i trudno je
interpretować tak samo, jak kiedyś
Drugim ważnym aspektem stały się
zmiany na rynku nieruchomości.
Jednym z wyznaczników pozycji
klasowej jest teraz własny dom - w tym
punkcie zwolen nicy tezy o „śmierci
klas" nawiązują do definicji „klas
posiadających" sformułowa nej przez
Maxa Webera.
zachowania polityczne
Ponieważ ludzi od dających swój głos na tę samą
partię integruje wspólnota interesów i potrzeb,
preferencje wyborcze bliskie są identyfikacji
„prawdziwych klas", traktowanych jako aktywnie
działające podmioty. Wsparciem tych badań stały
się m.in. rozważania Giddensa, który argumentuje,
że malejący odsetek robotni ków we wszystkich
krajach zachodnich powoduje kurczenie się
elektoratu lewicy i z natury rzeczy prowadzi do
osłabienia wpływu przynależności klasowej na wy
niki wyborów Powo duje to, że podziały polityczne
są teraz bardziej kwestią gustu i stylu niż interesów
wynikających z własności i wykonywanego zawodu.
Nowe lojalności
Argumentem przemawiającym za zanikaniem
roli klas byłby wzrost znacze nia innych
lojalności niż klasa. Znaczenia nabierają
podziały związane z płcią, narodowością i
pochodzeniem etnicz nym
(Czynników tych nie uwzględniano w ramach
klasycznych teorii. Wprawdzie Weber i Marks
dostrzegali wpływ narodowości i rasy na
nierówności społeczne, ale zaliczali je do
drugorzędnych osi konfliktów.)
Nowe lojalności
etniczność i narodowość .
płeć
wiek
zatrudnienie
w
sektorze
gospodarki
lokalność
etniczność i narodowość .
przekonanie, które towarzyszy uzyskiwaniu niepodle głości przez
byłe kolonie, że podziały rasowe są zaprzeczeniem wszelkich
norm, wyrządziły więcej zła i mają ważniejsze konsekwencje dla
nierówności społecz nych niż przynależność klasowa.
mapa etniczna krajów Europy Zachodniej, znacznie bardziej
skomplikowana niż kiedyś. Były one za wsze celem dużych
migracji z Afryki i Azji, teraz jednak zasiliły je nowe fale imi
grantów z Europy Wschodniej i Rosji. Niewątpliwie osłabia to
przejrzystość para dygmatu klasowego, stworzonego w zasadzie
dla społeczeństw jednolitych etnicznie.
Wzrastający wpływ podziałów narodowościowo-etnicznych na
struktury państwowe. Żądania autonomii i swobód wysuwane
przez mniejszości etniczne kiedyś były tłumione lub pozostawały
w uśpieniu. Jest to przypadek Tamilów na Sri Lance, Basków w
Hiszpanii, mieszkańców Korsyki we Francji, mniejszości
węgierskiej w Słowacji i Rumunii czy sytuacji Rosjan w Estonii.
Obecnie te separatystyczne nastroje odżyły, i muszą być
uwzględniane przez rząd i silniej determinują stosunki spo łeczne
niż kiedyś.
płeć
podkreśla, że nierówności płci nie są
wtórną, ale pierwszoplanową osią
nierówności społecznych Obiektywnych
wskaźników wpływu płci dostarczają
analizy nad nierównościa mi zarobków,
dostępem do wysokich stanowisk i
„feminizacją ubóstwa".
wiek
więzi wewnątrzgeneracyjne są
alternatywny mi ośrodkami lojalności
wobec podziałów klasowych. Być może
generacje uczą się pewnych ról i
uczestniczenie w tych samych wydarze
niach pozostawia ślad na osobowości,
jednak więzi generacyjne nie mogą pod
względem trwałości konkurować z rolami,
które wynikają z pozycji określonych
przez mechanizmy rynkowe i stosunki
produkcji.
zatrudnienie w sektorze
gospodarki
trwałym wyznacznikiem pozycji społecznej jest
zatrudnienie w sek torze gospodarki. Autorzy
szukający przejawów zanikania klas koncentrują
się na podziale między sektorem prywatnym a
sferą publiczną. -
W interesie pracowników zatrudnionych przez
państwo jest ekspansja sfery publicznej i
domaganie się większych świadczeń z budżetu.
W porównaniu z pracownikami prywatnych firm
mają też większe poczucie bezpieczeństwa, a
rozbudowany aparat administracyjny stwarza im
większe możliwości awansowania. Z drugiej
strony jest sektor pry watny, w którego interesie
leży zmniejszanie podatków
lokalnośc
Nowym rodzajem lojalności - prawie jak w
średniowiecznej Europie - są separatyzmy
lokalne. Zamieszkiwanie na tym samym
terytorium jest wymiarem, który przecina w
poprzek
tradycyjne
hierarchie.
Autorzy
dostrzegający w tym za grożenie dla klas,
przywołują przykłady Zagłębia Ruhry w RFN,
okręgów Rennes i Nord we Francji czy
prowincjonalne lojalności w Toskanii jako
oczywiste - ich zdaniem - linie podziałów
niwelujących bariery klasowe.