Zaburzenia Afektywne
Zaburzenia Afektywne
Prof. Dr hab. Andrzej Zięba
Klinika Psychiatrii Dorosłych
CMUJ
1.Infekcje dolnych dróg
oddechowych
2.Biegunki
3.Powikłania okołoporodowe
4.Depresja
5.Choroba niedokrwienna
serca
Depresja - narastający
Depresja - narastający
problem
problem
1.Choroba niedokrwienna
serca
2.
Depresja
3.Wypadki drogowe
4.Choroby naczyniowe
mózgu
5.Przewlekła obturacyjna
choroba płuc
Murray, Lopez; WHO, World Bank, Harvard School of Public Health;
2001
Przyczyny niepełnosprawności na świecie
Rok 1990
Rok 2020 -
przewidywania
Ryzyko zachorowania na
Ryzyko zachorowania na
depresję
depresję
w populacji ogólnej - to 1:5
w populacji ogólnej - to 1:5
Depresje łagodne i umiarkowane
12-13%
Depresje ciężkie 4-5%
Depresje wieku podeszłego
>15%
Depresje
Depresje
Duże rozpowszechnienie depresji
wśród pacjentów lekarza ogólnego
Długa droga chorego z depresją do
uzyskania pomocy specjalistycznej
Istotne problemy zdrowotne i
społeczne
Następstwa zaburzeń
Następstwa zaburzeń
depresyjnych
depresyjnych
Niekorzystny wpływ na przebieg chorób
somatycznych
Ryzyko uzależnienia od alkoholu i innych
substancji
Negatywny wpływ na funkcjonowanie
zawodowe, rodzinne, duże ryzyko trwałej
niezdolności do pracy
Przedwczesna umieralność (samobójstwa)
Poważne następstwa ekonomiczne
Znaczenie wczesnego
Znaczenie wczesnego
rozpoznawania
rozpoznawania
i poprawnego leczenia depresji
i poprawnego leczenia depresji
Zmniejszenie ryzyka pojawienia się postaci
lekoopornych czy nawracających depresji
Poprawa rokowania we współistniejących
chorobach somatycznych
Zapobieganie samobójstwom
Możliwość powrotu do pracy zawodowej
Poprawa jakości życia chorych
Obniżenie kosztów ekonomicznych
związanych z depresją
Pomimo dużego
rozpowszechnienia oraz
społecznych obciążeń
związanych z zaburzeniami
depresyjnymi, depresje są:
rozpoznawane rzadziej niż
być powinny
niewłaściwie leczone
Przyczyny rzadszego rozpoznawania
Przyczyny rzadszego rozpoznawania
zaburzeń depresyjnych
zaburzeń depresyjnych
Niedostateczne rozpoznawanie depresji
Pacjent
1. stygmatyzacja
związana z
zaburzeniami
psychicznymi
2. niemożliwość
dostrzeżenia u
siebie lub
sygnalizowania
objawów depresji
3. dolegliwości o
charakterze
somatycznym
(maski
somatyczne)
Służba Zdrowia
1. Uprzednie
przekonania
2. Niewystarczający
czas konsultacji
3. nadmierna
koncentracja na
objawach
somatycznych
F 30 Epizod maniakalny
•Hipomania
•Mania bez objawów psychotycznych
•Mania z objawami psychotycznymi
F 31 Zaburzenia afektywne
dwubiegunowe
•Epizod hipomanii
•Epizod maniakalny bez objawów psychotycznych
•Epizod maniakalny z objawami psychotycznymi
•Epizod depresyjny o łagodnym lub umiarkowanym
nasileniu
•Epizod ciężkiej depresji bez objawów
psychotycznych
•Epizod ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi
•Epizod mieszany
Zaburzenia nastroju
Zaburzenia nastroju
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
10/
10/
Zaburzenia nastroju
Zaburzenia nastroju
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
10/
10/
F32 Epizod depresyjny
Epizod depresyjny łagodny bez objawów
somatycznych
Epizod depresyjny łagodny z objawami somatycznymi
Epizod depresyjny umiarkowany bez objawów
somatycznych
Epizod depresyjny umiarkowany z objawami
somatycznymi
Epizod depresyjny ciężki bez objawów
psychotycznych
Epizod depresyjny z objawami psychotycznymi
Zaburzenia nastroju
Zaburzenia nastroju
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
(afektywne)-F30 – F39 /wg ICD-
10/
10/
F33 Zaburzenia depresyjne nawracające
(epizody jw.)
F34 Uporczywe, utrwalone zaburzenia
afektywne
Dystymia
Cyklotymia
F38 Inne zaburzenia nastroju
Mieszany epizod afektywny
Nawracające, krótkotrwałe zaburzenia
depresyjne(tzw. depresja podprogowa)
Objawy zespołu
Objawy zespołu
depresyjnego według ICD-10
depresyjnego według ICD-10
Objawy podstawowe:
obniżenie nastroju
(afekt pacjenta jest przy
tym zawężony i często zamrożony tj. nie
podlega zmianom pod wpływem czynników
zewnętrznych, pacjent przeżywa głęboki
smutek i cierpienie, nastrój może ulegać
dobowym zmianom, najczęściej z tendencją do
polepszania się samopoczucia pacjenta w
godzinach wieczornych)
utrata zainteresowań i/lub zadowolenia,
niezdolność do odczuwania przyjemności
(anhedonia)
zmniejszenie energii lub zwiększona
męczliwość
Objawy zespołu depresyjnego
Objawy zespołu depresyjnego
według ICD-10 c.d.
według ICD-10 c.d.
Objawy dodatkowe:
zaburzenia koncentracji uwagi i zdolności myślenia,
skargi na zaburzenia pamięci
utrata poczucia własnej wartości
poczucie winy (w najcięższych przypadkach urojenia winy
i grzeszności)
Zahamowanie (aż do stupor melancholicus) lub niepokój
psychoruchowy (aż do raptus melancholicus)
Pesymizm, ujemny bilans życiowy
myśli i próby samobójcze (od przelotnych myśli o śmierci i
życzeń aż do zmasowanych ruminacji)
zaburzenia snu (zaburzenia zasypiania, sen przerywany i
przedwczesne budzenie się z niemożnością
ponownego zaśnięcia)
zmiany łaknienia i masy ciała (z reguły spadek łaknienia i
masy ciała co najmniej o 5%/miesiąc; w depresji atypowej
– odwrotnie)
Wygląd i zachowanie chorego
Wygląd i zachowanie chorego
depresyjnego
depresyjnego
Słaby kontakt wzrokowy
Płaczliwość
Zaniedbanie wyglądu zewnętrznego
Mowa spowolniała, niekiedy opóźnione
odpowiadanie na pytania, mowa ściszona,
skłonność do odpowiadania pojedynczymi
słowami
Niekiedy obniżenie kącików ust, fałd
Veragutha na czole, przygarbienie , pochylenie
Chory większość czasu spędza w łóżku, jednak
w przypadku znacznego lęku może pojawić się
niepokój manipulacyjny (częsta zmiana
pozycji, palenie, porządkowanie rzeczy czasem
wyglądające jak natręctwo)
Skargi somatyczne w
depresji
Skóra i błony śluzowe
•pieczenie lub świąd skóry i błon
śluzowych,
•wysychanie w ustach
Układ oddechowy
•płytki oddech,
•brak powietrza,
•bóle lub zaciskanie w
klatce piersiowej
Układ moczowo-
płciowy
•obniżenie lub brak potencji,
•częste oddawanie moczu,
•bóle spastyczne lub kolki
nerkowe
Inne
•napięciowe bóle głowy
•bóle nerwowe
•zawroty głowy
Układ krążenia
•bicie serca,
•niepokój i lęk w okolicy
serca
•bóle przedsercowe
Przewód pokarmowy
•zaparcia, uczucie
niestrawności
•nudności, odbijanie
•bóle typu wrzodowego
•bóle spastyczne
•bóle typu kolki wątrobowej
Układ mięśniowo-
szkieletowy
•zmęczenie mięśniowe
•osłabienie lub bóle mięśni
•bóle stawów typu mięśniowego
Choroby w których może
Choroby w których może
wystąpić depresja
wystąpić depresja
Rodzaj chorób somatycznych:
•zaburzenia endokrynologiczne
•cukrzyca
•zakażenia wirusowe
•nowotwory
•choroby układu krążenia
•choroby nerek
•choroby wątroby
•choroby krwi
•choroby OUN
•zespoły bólowe
Rozpowszechnienie
depresji:
20-30%
do 10%
< 10%
20-40%
15-25%
do 20%
do 15%
b.d.
Do 60%
do 50%
Jak rozpocząć rozmowę z
chorym?
•
Przedstawienie się, podanie ręki
•
Luźna, otwarta atmosfera
•
Początek rozmowy - pytania otwarte, np.:
Jak się Pan/Pani ostatnio czuje?
W jakim jest Pan/Pani ostatnio nastroju?
•
Zadawanie pytań bardziej szczegółowych
o poszczególne objawy depresji
Rozpoznanie
depresji
•
Nastrój
•
Zainteresowania, odczuwanie
radości
•
Codzienna aktywność, energia,
męczliwość
•
Sen
•
Apetyt
•
Okołodobowe zmiany nastroju
Pytania o poszczególne
Pytania o poszczególne
objawy (1)
objawy (1)
•
Lęk, niepokój
•
Plany na przyszłość
•
Poczucie winy
•
Myśli samobójcze
•
Pamięć i koncentracja
uwagi
•
Dolegliwości
somatyczne
Pytania o poszczególne
Pytania o poszczególne
objawy (2)
objawy (2)
•
Wsłuchanie się w pacjenta
•
Okazanie zainteresowania,
empatii
•
Zyskanie zaufania pacjenta
•
Kierowanie rozmową
•
Ocena ryzyka samobójstwa
Rozpoznanie depresji w trakcie
rozmowy z chorym
•
Częste wizyty u lekarza
•
Objawy somatyczne bez uchwytnej
przyczyny
•
Nawracanie objawów na wiosnę lub
jesienią
•
Brak reakcji objawów na typowe
leczenie
•
Problemy ze snem lub apetytem
•
Poranne nasilanie się objawów
Nietypowe problemy sugerujące
obecność depresji
Nietypowy obraz kliniczny
Nietypowy obraz kliniczny
depresji
depresji
Depresje maskowane:
maski bólowe
maski wegetatywne i psychosomatyczne
zaburzenia rytmów biologicznych
maski psychopatologiczne i
behawioralne (rozdrażnienie, nasilenie
wcześniej istniejących nastawień
hipochondrycznych, natręctw, zachowań
histerycznych, nadużywanie alkoholu i
leków uspakajających)
NAWRÓT
Wystąpienie nowego epizodu depresji, w
trakcie okresu remisji.
Wymagany jest okres co najmniej 6 miesięcy
remisji, a poprzedni epizod depresji powinien
mieć miejsce w ciągu ostatnich 5 lat.
REMISJA
Stan pełnego ustąpienia wszystkich objawów
depresyjnych oraz powrót do właściwego
poziomu funkcjonowania psychospołecznego i
zawodowego
Leczenie depresji
Leczenie depresji
Około 80-90% zaburzeń
depresyjnych
może być bezpiecznie leczonych
w warunkach ambulatoryjnych
przez lekarza ogólnego
Etapy leczenia depresji (1)
Etapy leczenia depresji (1)
Rozpoznanie:
wnikliwa ocena stanu somatycznego
i przyjmowanych leków
wywiad z pacjentem i osobami z jego
otoczenia
dokładna ocena stanu psychicznego
ocena ryzyka samobójstwa
Etapy leczenia depresji (2)
Etapy leczenia depresji (2)
W czasie badania pacjenta warto
zapytać o:
-
poprzednie leczenie u psychiatry lub
z powodu depresji
-
problemy ze snem
-
dominujące uczucia w ostatnim okresie
-
chęć do działania i podejmowania
swoich zainteresowań
Etapy leczenia depresji (3)
Etapy leczenia depresji (3)
W czasie badania pacjenta warto
zwrócić uwagę na:
-
powtarzające się wizyty i zgłaszane te
same
dolegliwości w ostatnim czasie
-
objawy somatyczne uporczywie
utrzymujące się pomimo leczenia
-
charakter wypowiedzi i okazywanie
uczuć przez pacjenta
Poprosić o wypełnienie kwestionariusza
samooceny depresji (np. inwentarza Becka)
Etapy leczenia depresji (4)
Etapy leczenia depresji (4)
Jeśli chcemy rozpocząć leczenie depresji:
należy:
- poinformować pacjenta o istocie choroby i
możliwości leczenia
- poinformować pacjenta o opóźnionym
działaniu leków przeciwdepresyjnych -
cierpliwość
- uwzględnić odpowiedni czas trwania kuracji
wybrać odpowiedni lek
Etapy leczenia depresji (5)
Etapy leczenia depresji (5)
W czasie leczenia depresji warto
pamiętać o:
- początkowo częstszym kontakcie z
pacjentem
- rutynowym prowadzeniu badań
dodatkowych
- konsultacji psychiatrycznej w razie
potrzeby
Wybór leku
Wybór leku
przeciwdepresyjnego
przeciwdepresyjnego
obraz kliniczny depresji
skuteczność leków w przeszłości
otrzymywanie i skuteczność leków u
innych członków rodziny
Przeciwwskazania
działania niepożądane
interakcje z innymi lekami
tryb życia pacjenta
możliwości finansowe pacjenta
COMT
Pęcherzyk
neuronalny
Błona presynaptyczna
MAO
Katabolizm
wewnątrz
neuronu
Transport metabolitu na
zewnątrz
Błona postsynaptyczna
Wychwyt zwrotny
Wychwyt do
tkanek.
pozaneuronalnych
Prekursor
neuroprzekaźnika
Transport
do neuronu
Jądro
komórkowe
Receptor
presynaptyczny
Receptor
postsynaptyczny
Katabolizm
Uwalnianie
neuroprzekaźnika
Neuroprzekaźnik
w formie wolnej
Działanie na receptor presynaptyczny. Regulacja uwalniania
neuroprzekaxnika
Białko
G
Second
Messenger
CAMP, cGMP,
CaP1
Fosforylacja
białek
Leki przeciwdepresyjne
Leki przeciwdepresyjne
Działanie prawie wszystkich leków
przeciwdepresyjnych polega na zwiększaniu stężenia
neurotransmitera (serotoniny i/lub noradrenaliny,
rzadziej dopaminy) w szczelinie synaptycznej,
poprzez:
Hamowanie wychwytu zwrotnego neurotransmitera
do zakończenia presynaptycznego
(TLPD,SSRI,SSNRI, SNRI)
Hamowanie rozkładu aminy (IMAO)
Hamowanie hamowania uwalniania neurotransmitera
do szczeliny synaptycznej (NASSA, mianseryna)
Leki przeciwdepresyjne ,
Leki przeciwdepresyjne ,
nieselektywne
nieselektywne
To takie leki które poza działaniem na
receptory serotoninergiczne i
noradrenergiczne związane z
wydzielaniem neurotransmiterów do
szczeliny synaptycznej działają również
na inne receptory ( muskarynowe,
histaminowe typ1, alfa, etc.) co jest
odpowiedzialne zarówno za szereg
objawów ubocznych jaki i za
dodatkowe działania kliniczne.
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE STAREJ
GENERACJI
–leki nieselektywne, lub mało
selektywne
•
Leki trójpierścieniowe (TLPD), czyli
nieselektywne inhibitory wychwytu
zwrotnego noradrenaliny i serotoniny –
można je podzielić na dwie grupy:
1.
TLPD z działaniem silnie aktywizującym
Imipramina,, Desypramina (Petylyl)
2.
TLPD z przewagą komponenty sedatywnej
:
Amitryptylina, Klomipramina (Anafranil,
Hydiphen)
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE
–leki nieselektywne, lub mało
selektywne
•
Leki czteropierścieniowe (CLPD) –
Maprotylina (ludiomil)-
lek ten zwiększa nie
tylko przekaźnictwo serotoninergiczne i
noradrenergiczne ale i dopaminergiczne
,
•
Nieselektywne i/lub nieodwracalneInhibitory
monoaminooksydazy (IMAO) –
hamujące jednocześnie
aktywność monoaminooksydazy A i B tzn. zmniejszające
degradacje noradrenaliny, dopaminy i serotoniny, leki te nie są
zarejestrowane w Polsce
Fenelyzyna, Izokarboksazyd,
Tranylcypromina
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE
-leki nowej generacji (selektywne)
•
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego
Serotoniny ( SSRI )
Fluoxetyna (Prosac, Bioxetin, Deprexetin)
Fluvoxamina (Fevarin)
Sertralina (Zoloft)
Paroxetyna (Seroxat)
Citalopram(Cipramil)
Escitalopram
•
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotego
noradrenaliny oraz serotoniny (SSNRI) –
Wenlafaxyna (Efectin), Milnacipram (Ixel)
•
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego
Noradrenaliny ( SNRI )
– Reboxetyna (Edronax)
LEKI PRZECIWDEPRESYJNE
-leki nowej generacji(selektywne) cd.
•
Leki serotoninergiczne i noradrenergiczne ,
których działanie jest oparte na blokadzie
hamowania uwalniania monoamin (NASSA)
-
Mianseryna (Lerivon, Norserin, Mianserin),
Mirtazapina (Remeron)
•
Leki o działaniu paradoksalnym
-
Tianeptyna (Coaxil)
•
Selektywne odwracalne inhibitory MAO typ A
(RIMA)
– Moklobemid (Aurorix, Mocloxil)
Neuroleptyki w depresji
Neuroleptyki w depresji
Niektóre neuroleptyki oprócz działania
przeciwpsychotycznego posiadają również
aktywność przeciwdepresyjną i dlatego mogą być
wykorzystywane jako do potencjalizacji leczenia lub
jako leki uspakajające. Są to:
Flupentixol (Fluanxol)
Chlorprotixen
Lewomepromazyna (Tisercin)
Sulpiryd
Amisulpiryd (Solian)
Najczęstsze błędy w
Najczęstsze błędy w
leczeniu depresji
leczeniu depresji
„Leczenie” depresji za pomocą anksjolityków
Stosowanie niskich dawek leków, krótki czas
leczenia
Nie informowanie pacjenta o początku
działania leków i objawach ubocznych - zła
współpraca (compliance)
Pomijanie problemu interakcji leków
Nieuwzględnianie kontekstu
psychospołecznego
NAWROTOWOŚĆ W ZABURZENIACH
AFEKTYWNYCH WG. PRIENA (1995)
•
Duża depresja – nawrót zaburzeń afektywnych u
około
50 % chorych.
Kolejne epizody zwiększają prawdopodobieństwo
wystąpienia następnego nawrotu.
•
Epizod maniakalny – nawrót zaburzeń
afektywnych
u 80-90% chorych.
•
Około 15% chorych umiera z powodu samobójstwa
Leki stosowane do augmentacji
Leki stosowane do augmentacji
farmakoterapii depresji w przypadku
farmakoterapii depresji w przypadku
lekooporności i/lub dużej nawrotowości
lekooporności i/lub dużej nawrotowości
Połączenie TLPD +SSRI, lub TLPD+mianseryna
Kombinacje leków nowej generacji
Połączenie TLPD + Lit
Połączenie SSRI + Pindolol
Dołączenie trójjodotyroniny
Połączenia leków przeciwdepresyjnych z
neuroleptykami (Flupentixol, Chlorprotixen,
Sulpiryd, Amisulpiryd, Olanzapina, Kwetiapina)
Połączenia ze stabilizatorami nastroju
(Valproinian, Karbamazepina, Lamotrygina)
Połączenia z Buspironem
Kryteria WHO – nawracające zaburzenia depresyjne po 3
epizodach, jeśli 2 były w ostatnich 5 latach,
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe po 2 epizodach
chorobowych.
Kryteria amerykańskie – duża depresja i 3 epizody
zaburzeń afektywnych lub :
-
2 epizody zaburzeń afektywnych i obciążenie rodzinne,
początek choroby przed 20 rokiem życia,
-
2 epizody zaburzeń afektywnych w ciągu ostatnich 3 lat,
zagrożenie życia, ostry początek choroby.
Goodwin – pierwszy epizod maniakalny, zwłaszcza u
młodzieży
Należy brać pod uwagę : nagłość występowania
nawrotów,
przeciwwskazania do leczenia, sytuację życiową, nastawienie
chorego.
Choroba afektywna
Choroba afektywna
dwubiegunowa
dwubiegunowa
Choroba afektywna
Choroba afektywna
dwubiegunowa
dwubiegunowa
spośród zaburzeń psychicznych stanowi drugą co
do częstości ( po depresji nawracającej) przyczynę
niezdolności do pracy
choruje na nią około 3 mln dorosłych Amerykanów
szacuje się, że dotyka 1-3% populacji
40-60% chorych na CHAD w USA nie jest objętych
leczeniem
od czasu pierwszego epizodu do właściwego
rozpoznania
i leczenia mija średnio 3-10 lat (stwarza bardzo
duże trudności diagnostyczne)
Podtypy CHAD
Podtypy CHAD
CHAD I - z. maniakalne i depresyjne
CHAD II - z. hypomaniakalne i
depresyjne
CHAD III - (pseudo-jednobiegunowa):
depresja +
hypomania indukowana lekami
CHAD w rodzinie
osobowość cyklotymiczna/hypertymiczna
Fałszywie jednobiegunowa:
depresja
nawracająca z rozwinięciem manii lub hypomanii
Drugi biegun - typy
Drugi biegun - typy
MANIA
–
euforyczna (czysta mania)
–
dysforyczna (agresja, wrogość)
–
psychotyczna (z urojeniami spójnymi
lub niespójnymi z nastrojem)
HYPOMANIA
Obraz epizodu maniakalnego
Obraz epizodu maniakalnego
Wzmożenie nastroju niezależne i/lub
nieadekwatne do sytuacji oraz okoliczności,
mogące zmieniać się od jowialności do
podniecenia i dysforii
Podniesienie napędu psychoruchowego
Wielomówność, mowa zwykle głośna,
ekspansywność w kontaktach, skracanie dystansu,
zniesienie normalnych zahamowań występujących
w kontaktach z ludźmi
Zmniejszona potrzeba snu (niekiedy pacjent śpi po
3 i mniej godzin)
Zaburzenia skupienia uwagi, trudności w
skupieniu uwagi na rozmowie, przerzutność uwagi
Obraz epizodu maniakalnego –
Obraz epizodu maniakalnego –
c.d.
c.d.
Samoocena optymistyczna, nastawienia wielkościowe
Zaburzenia percepcji – np postrzeganie kolorów jako
nader żywych i pięknych, zainteresowanie detalami i
powierzchniami materiałów, nadwrażliwość na dźwięki,
często głośne słuchanie muzyki
Skłonność do zachowań nakierowanych na łatwe oraz
intensywne przeżywanie przyjemności (sex, używki etc),
skłonność do ekstrawagancji,
Mnożenie pomysłów z następowym ich porzucaniem,
obmyślanie nierealnych planów obliczonych na zdobycie
szybkiego i dużego zysku, skłonność do zawierania
ryzykownych transakcji, zaciąganie kredytów,
niepohamowane i chaotyczne kupowanie często
bezużytecznych produktów
Mania z objawami
Mania z objawami
psychotycznymi
psychotycznymi
Obraz kliniczny jw.ale większe nasielnie objawów
Dodatkowo:
Urojenia wielkościowe, urojenia wielkiej misji, oraz
szczególnych właściwości i zdolności (chory jest
przekonany że może uzdrawiać dotykiem,że wynalazł
lekarstwo na raka , że jest wirtuozem wszystkich
instrumentów)
Podejrzliwość , urojenia prześladowcze (chory wypatruje
osób które mogą przeszkodzić mu w wypełnieniu wielkiej
misji etc.)
Gonitwa myśli i słowotok, częsta zmiana tematów
wypowiedzi
Silne pobudzenie psychoruchowe aż do agresywność i
przemocy
Zaniedbywanie odżywiania się i picia, brak snu
(niebezpieczeństwo skrajnego wyczerpania i odwodnienia)
Omamy (głównie głosy)
Drugi biegun - typy c.d.
Drugi biegun - typy c.d.
Epizody mieszane: (20-30% manii)
nastrój euforyczny
nastrój depresyjny
pobudzenie psychomotoryczne
zahamowanie
psychomotoryczne
gonitwa myśli
zahamowanie myślenia
Drugi biegun - typy c.d.
Drugi biegun - typy c.d.
mania z lękiem i objawami
depresyjnymi
mania z lękiem i zahamowaniem
mowy
mania z zahamowaniem
Przebieg
Przebieg
10% pojedyncze epizody
15% > 10 epizodów
10-20% objawy rezydualne, duża
niesprawność
Rapid cycling - 4 lub więcej epizodów
/ rok
Ultra rapid cycling - częste i szybkie
zmiany faz od manii do depresji, brak
remisji
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POGARSZANIE SIĘ PRZEBIEGU
POGARSZANIE SIĘ PRZEBIEGU
Z CZASEM NASTĘPUJE
–
zwiększenie nasilenia epizodów
–
zwiększenie długości epizodów
–
zmniejszenie odstępów pomiędzy epizodami
(zwiększenie częstości)
–
pogorszenie funkcjonowania pomiędzy
epizodami
–
tendencja do szybkiej zmiany faz oraz do
epizodów mieszanych
Przebieg c.d.
Przebieg c.d.
Często współistnieje z:
Uzależnieniami (alkohol, leki, narkotyki)
zaburzeniami lękowymi
zaburzeniami osobowości typu borderline
niedoczynnością tarczycy
w etiologii istotna rolę odgrywa
nadmierne stosowanie leków
przeciwdepresyjnych!!!
UDZIAŁ LEKÓW
UDZIAŁ LEKÓW
PRZECIWDEPRESYJNYCH
PRZECIWDEPRESYJNYCH
GENEROWANIU CHADB
GENEROWANIU CHADB
Mania wywołana leczeniem lekami
przeciwdepresyjnymi
krótkie stany hypomaniakalne po
leczeniu przeciwdepresyjnym
rapid cycling - „stosowano
wcześniej wiele leków
przeciwdepresyjnych, często w
sposób chaotyczny...”
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
Finansowe (długi, bezsensowne
inwestycje, niekorzystne interesy)
Życiowe (zwolnienie z pracy, degradacja
społeczna)
związki (rozwody, konflikty małżeńskie –
rodzina nie wytrzymuje „wyczynów”
chorego w manii)
sfera kontaktów seksualnych (infekcje
przenoszone drogą płciową jako wynik
maniakalnego promiskuityzmu)
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
Samobójstwo: 15-20% osób z
CHAD popełnia samobójstwo
częściej mężczyźni w pierwszych 5
latach chorowania
30 x częściej niż w populacji
ogólnej
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
uzależnienie od substancji psychoaktywnych
Alkoholizm
zaburzenia nastroju są często wtórne do
nadużywania substancji
cięższy przebieg CHAD ( z czasem - epizody
mieszane, rapid cycling, powikłania)
więcej prób samobójczych
więcej hospitalizacji
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
KONSEKWENCJE - alkohol, narkotyki
KONSEKWENCJE - alkohol, narkotyki
NADUŻYWANIE SUBSTANCJI
PSYCHOAKTYWNYCH (SP) i
UZALEŻNIENIA
60% w ciągu życia nadużywa SP, w tym
33% alkohol
43% alkohol i narkotyki
w sumie 70% nadużywa okresowo
alkoholu
JAMA 1990;262511-
2518.
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
KONSEKWENCJE - alkohol, narkotyki
KONSEKWENCJE - alkohol, narkotyki
Ryzyko nadużywania substancji w
populacji chorych z chorobą
afektywną dwubiegunową typu I w
porównaniu z populacja
generalną:
Wzrasta razy 7
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
NARKOTYKI
alkohol, amfetamina, kokaina
(stymulanty) - w celu uzyskania/
odzyskania stanu pobudzenia
(hypomanii)
mogą być czynnikiem wyzwalającym
manię
zmniejszają kontrolę impulsów
(zachowania agresywne, samobójstwa
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
POWIKŁANIA, KONSEKWENCJE
NARKOTYKI
marihuana, haszysz
nasilenie objawów psychotycznych w
manii
oraz indukowanie wystąpienia manii