Ochrona Know – how –

polskie przepisy w

ustawie własności

przemysłowej.

Czym jest Know – how?

Termin Know – how pochodzi z języka

angielskiego. „Know” oznacza

wiedzieć, natomiast „How” jest

odpowiednikiem jak. Jest to definicja

określająca konkretną wiedzę

techniczną z danej dziedziny,

umiejętność wykonania lub

wyprodukowania czegoś,

kompetencję, biegłość.

Czym jest Know – how?

Nowe orzecznictwo opisujące Know how,

opisuje je jako zespół informacji poufnych,

istotnych i zidentyfikowanych we właściwej

formie. Termin „poufny” oznacza, że

przedmiot umowy nie jest powszechnie

dostępny i znany. Termin „istotny” oznacza,

że informacje są ważne i niebanalne, zaś

termin „zidentyfikowany” oznacza, że know –

how jest opisane lub utrwalone w taki sposób,

aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono

kryterium poufności i istotności.

Know – how

przedsiębiorcy w

praktyce może być:

• Wypracowanym systemem standardów jakości

obsługi klientów

• Metodą zmniejszania kosztów produkcji danego

towaru

• Długoterminową strategią public relation wobec

danego klienta

• Bazą kontaktów do przedstawicieli klientów,

kontrahentów lub mediów zawierającą

charakterystyki poszczególnych osób, czy

wskazówki, co do sposobu kontaktowania się

• Oryginalnym systemem archiwizacji danych, czy

też zarządzania zamówieniami

Definicja prawna

Definicja przyjęta przez

Międzynarodową Izbę Handlową w

Paryżu jako Know – how określa

całokształt wiadomości, czyli fachowej

wiedzy oraz doświadczeń w zakresie

technologii i procesu produkcyjnego

dla określonego wyrobu.

Definicja prawna

W prawie europejskim definicja know-how

zawarta jest w Rozporządzeniu nr

772/2004 w sprawie stosowania art. 81

ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o

transferze technologii (Dz.U. L 123 z

27.4.2004, str. 11—17). Stanowi ona, iż

know - how to pakiet nieopatentowanych

informacji praktycznych, wynikających z

doświadczenia i badań.

Know – how w rozumieniu

polskiego prawa

Polskie prawo stanowi, że umowa know – how

upoważnia do korzystania z określonych praw

podmiotowych. Jedna ze stron mogąca być

przekazującym, dostawcą czy też

udzielającym zobowiązuje się stronie drugiej –

zamawiającemu czy też odbiorcy – przekazać

wiedzę techniczną lub organizacyjną, która

ma charakter poufny lub tajny, mogąca w

bezpośredni sposób zostać użyta w

działalności gospodarczej w zakresie jakim

opisuje umowa.

Cechy charakterystyczne

umowy Know – how

• Przedmiotem umowy jest obrót wiedzą

techniczną o poufnym charakterze

• Dotyczy jedynie dóbr niematerialnych

• Nie przenosi praw majątkowych

• W prawie polskim jest umową

nienazwaną, a w związku z tym

możliwość jej zawarcia wynika z

zasady swobody umów

Umowa Know – how

stanowi ochronę dla

poniższych dóbr:

• Nie opatentowane wynalazki

• Nie zarejestrowane wzory użytkowe

• Informacje techniczne dotyczące

stosowania patentów lub wzorów

użytkowych

• Doświadczenie administracyjne i

organizacyjne związane z własnością

przemysłową

Know – how w rozumieniu

polskiego prawa

W związku z powyższą charakterystyką

umowa ta może być uzupełnieniem

ochrony przewidzianej prawem na

dobrach niematerialnych (własność

przemysłowa: patenty, wzory

użytkowe, także takie które nie

posiadają zdolności patentowej).

Prawa i obowiązki stron -

udzielający

Obowiązkiem udzielającego Know –

how jest:

• Udostępnić wiadomości będące

przedmiotem umowy

• Umożliwić korzystanie z przedmiotu

umowy (dostarczenie odpowiedniej

dokumentacji technicznej,

przeszkolenie specjalistów

kontrahenta, montaż urządzeń itp.)

Prawa i obowiązki stron -

odbiorca

Obowiązkiem odbiorcy Know – how jest:

• Utrzymać wiadomości w tajemnicy

• Wypłacić wynagrodzenie za

korzystanie z przedmiotu umowy

• Może zostać też nałożony obowiązek

udzielania gwarancji, zabezpieczenia

lub zapewnień co do wartości i efektów

ekonomicznych Know - how

Ochrona idąca w kierunku

zwalczanie nieuczciwej

konkurencji

Zarządca Know – how ma do dyspozycji faktyczną

wyłączność do korzystania z niego. Wynika ona z

jego starań zmierzających w kierunku zachowania tej

wiedzy w tajemnicy. Wyłączność dysponowania Know

– how chroniona jest przez regulacje dotyczące

zwalczania nieuczciwej konkurencji, a także reżim

deliktów prawa cywilnego. Takie podejście zgodne

jest z logiką systemu praw własności intelektualnej,

który udziela prawnego monopolu na określone

dobra niematerialne (takie jak utwory czy

wynalazki), gdy spełniają one określone ustawowo

kryteria, zaś pomija inne dobra niematerialne,

niespełniające tych kryteriów, zostawiając ich

ochronę mechanizmom prawnym spoza systemu

prawa patentowego i prawa autorskiego.

Nieuczciwa konkurencja –

opis prawny

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 16 kwietnia

1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji (tekst jednolity: Dz. U. z 2003

r., nr 153, poz. 1503, dalej Ustawa)

czynem nieuczciwej konkurencji jest

przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie

cudzych informacji stanowiących

tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich

nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli

zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy.

Know – how w odniesieniu

do tajemnicy

przedsiębiorstwa (1)

Tajemnicą przedsiębiorstwa są nieujawnione do

wiadomości publicznej informacje techniczne,

technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub

inne informacje które posiadają wartość

gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął

niezbędne działania mające na celu zachowanie ich

poufności (art.. 11 ust. 4 Ustawy). Poddając

analizie definicje powyższą, a także definicje Know

– how dochodzimy do wniosku że są one całkowicie

tożsame z pojęciem tajemnic przedsiębiorstwa,

jednakże w zdecydowanej większości wypadków

cenne dla przedsiębiorcy Know – how będzie

chronione na gruncie art. 11 ust. 2 Ustawy.

Know – how w odniesieniu

do tajemnicy

przedsiębiorstwa (2)

Elementem niezwykle istotnym jest

fakt iż ochronę stosuje się również w

stosunku do osoby, która świadczyła

pracę na podstawie stosunku pracy

lub innego stosunku prawnego –

przez okres trzech lat od jego

ustania, chyba że umowa stanowiła

inaczej albo ustał stan tajemnicy.

Ochrona Know – how –

stosunki z partnerami

gospodarczymi (1)

Okres trwania tajemnic przedsiębiorstwa, a

zatem i Know – how, zależy głównie od tego

czy dysponent danej informacji objętej

stanem tajemnicy życzy sobie jej ujawnienia,

czy też woli by nadal była ona poufna. Jeżeli

dysponent Know – how wyraża wolę jego

ujawnienia określonym podmiotem

wchodzącym z nim w różnego typu stosunki

prawne, w takiej sytuacji na gruncie regulacji

dotyczących nieuczciwej konkurencji ochrona

dobrowolnie ujawnionych tajemnic

przedsiębiorstwa w stosunku do danego

podmiotu będzie wyłączona.

Ochrona Know – how –

stosunki z partnerami

gospodarczymi (2)

Przedstawione podejście zapewnia ochronę

Know – how na gruncie prawa zobowiązań, a

bardziej precyzyjnie na gruncie

odpowiedzialności odszkodowawczej za nie

dotrzymanie zobowiązań umownych Takie

zobowiązania tworzone są za pomocą

odpowiednich klauzul umownych

dotyczących zachowania poufności

umieszczanych wewnątrz umowy tworzącej

dany stosunek prawny albo za pomocą

zupełnie odrębnych umów o poufności (tzw.

non – disclosure agreements).

Ochrona Know – how –

stosunki z partnerami

gospodarczymi (3)

Zobowiązanie do zachowania udostępnionych

informacji w tajemnicy pojawia się zwykle w

stosunkach łączących pracownika z pracodawcą, w

porozumieniach typu joint – venture i partnerskich,

w umowach o wspólne prace badawczo – rozwojowe

oraz przy umowach licencyjnych, w których

przedmiotem licencji jest poufne Know – how.

Czasami jednak zobowiązanie do zachowania

poufności lub zakaz wykorzystywania informacji

poufnych może zostać wywnioskowane z ogólnych

warunków porozumienia lub wynikać z samej istoty

łączącego strony stosunku prawnego.

Dziękuję za uwagę.