Biskupin
Stanowisko
archeologiczne w
Biskupinie położone
jest na terenie
należącym do wsi
Biskupin w
województwie
kujawsko-pomorskim,
w powiecie żnińskim,
w gminie Gąsawa (na
Pojezierzu
Gnieźnieńskim).
Rekonstrukcja
Osada starożytna w Biskupinie została
odkryta w 1933 r. przez miejscowego
nauczyciela, Walentego Szwajcera. O odkryciu
wystających z wody drewnianych bali,
powiadomił on prof. Józefa Kostrzewskiego z
Poznania. Badania wykopaliskowe zostały
zainicjowane w roku 1934 i kontynuowane
były do wybuchu II wojny światowej. Po
wojnie archeolodzy polscy, pod kierunkiem
Zdzisława Rajewskiego, wznowili badania i
kontynuowali je do roku 1974. Ogółem
przebadano ok. 3/4 powierzchni osiedla.
Podstawowe
informacje
Na początku budowniczowie Biskupina
wznieśli drewniany falochron, aby
umocnić brzegi półwyspu obmywanego
przez wody jeziora. Składał się on z
kilkunastu ostro zakończonych pali
nakładanych jeden na drugi. Następnie
zbudowano wał obronny, a na koniec
postawiono trzynaście rzędów długich
chat.
W biskupińskim grodzie żyło około 600-800
mieszkańców, a w jego szczytowym okresie
nawet około 1200 osób. Ludność Biskupina
trudniła się przede wszystkim uprawą roli,
hodowlą zwierząt i rzemiosłem (np.:
tkactwo, garncarstwo, odlewy z brązu i
żelaza), ale też myślistwem, rybołówstwem
i zbieractwem. Co roku około 150 ha ziemi
obsiewano pszenicą, prosem i jęczmieniem.
Uprawiano rośliny strączkowe, oleiste oraz
rzepę i len. Hodowano konie, bydło, kozy,
owce, świnie, trzymano też psy.