Wilhelm Christian
Ludwig Dilthey
Urodzony 19 listopada 1833, zmarł 1
października 1911 filozof niemiecki.
Profesor uniwersytetów w Bazylei
(od 1866), Kilonii (od 1868),
Wrocławiu (od 1871) i Berlinie
(od 1882). Zajmował się głównie
metodologią nauk humanistycznych i
teorią kultury. Stworzył pojecie nauk
o duchu. Wysunął tezę o ich
odrębności od przyrodoznawstwa.
Podstawą wykształcania się
światopoglądów są nastroje
życiowe i postawy wobec świata.
Nastroje życiowe
Nastoje życiowe zależą od
bodźców, które ukazują człowiekowi
życie od pewnej swoistej strony; świat
ukazuje się wówczas w innym
barwach. Tymi bodźcami są
doświadczenia życiowe. Nasze
nastroje życiowe kształtują się gdy
takie doświadczenia powtarzają się i
wiążą ze sobą. Początkowo ujawniają
się nastroje uniwersalne, z czasem
przekształcają się w inne. Pośród
zasadniczych nastrojów życiowych
powszechne są optymizm i pesymizm.
Doświadczenie
życiowe
Doświadczenie życiowe powstaje z refleksji
nad życiem
Zasadnicze rysy doświadczenia życiowego
wspólne są wszystkim, jednak odmiennie się
kształtują
Wszystko co panuje nad nami jako moralność,
obyczaj, tradycja uargumentowane jest w
doświadczeniu życiowym.
Ramy doświadczenia życiowego stanowią
Realność własnej jaźni, innych osób i rzeczy
na około nas oraz prawidłowe zależności
między nimi
Najważniejszymi doświadczeniami życiowymi
są te, które organizują moje istnienie,
wywierają na nie presję. Następnie te, które
stanowią nieoczekiwane przeszkody dla moich
zamiarów
Na podstawie doświadczeń życiowych,
dokonują się próby rozwiązywania
zagadki życia
W wyższych formach doświadczeń
życiowych zaznacza się szczególnie
jeden proces: zrozumienie
nieuchwytnych danych poprzez to co
wyraźne Nauka. analizuje na
podstawie jednorodnych stanów
rzeczy ich ogólne relacje a religia,
poezja i autentyczna metafizyka
wyrażają znaczenie i sens całości.
A zatem można powiedzieć, że
interpretacja świata, która
uwydatnia jego wieloraką istotę za
pomocą prostszej, zaczyna się już
na szczeblu języka i rozwija się
m.in. W metaforze jako
zastępowaniu pewnego obrazu
innymi, pokrewnymi, który w
jakimś sensie wyjaśnia lub w
personifikacji, która poprzez
uczłowieczenie zbliża go i czyni
zrozumiałym.
Podsumowując:
Interpretacja świata
Światopogląd
Nastroje życiowe
Doświadczenie życiowe
2. Różnorodność
2. Różnorodność
światopoglądów
światopoglądów
Światopoglądy rozwijają się w
różnych warunkach. Na ich
różnorodność wpływa m.in. klimat,
rasy, uwarunkowania narodów
przez historię, kształtowanie się
państwowości a także odmienność
jednostek, ich środowiska i życiowe
doświadczenia.
Na zróżnicowanie form
światopoglądów wpływa także
różnorodność życia, następowanie
po sobie epok, sytuacji naukowych,
geniusz narodu i jednostek.
Nieustannie zmieniające się
zainteresowania, coraz to inne
idee, które wyrastają z życia
historycznego i zapanowują nad
nim.
W życiu człowieka rozwijają się
różne formy światopoglądów i
walczą ze sobą o władzę nad duszą.
Światopoglądy, które sprzyjają
rozumieniu życia i prowadzą do
użytecznych celów życiowych mają
zdolność przetrwania i wypierają
inne, mniej znaczące. W ten sposób
odbywa się selekcja
Podczas próby poznania form
światopoglądów Dilthey wysnuł tezę:
„Światopoglądy nie są wytworami
czystego myślenia. Nie powstają z
czystej woli poznania. Ujęcie
rzeczywistości jest ważnym
momentem ich kształtowania się,
jednakże tylko jednym z momentów.
Wypływają one z postawy życiowej,
doświadczenia życiowego, ze
struktury całości naszej psychiki.”
Jako przyczyny wykształcania się
światopoglądów Dilthey podał:
pragnienie utrwalenia obrazu
świata, oceny życia i kierowanie
wolą.
4. Typy światopoglądów
4. Typy światopoglądów
Zdaniem Ditheya każdy
światopogląd tworzy system: “w
którym na podstawie pewnego
obrazu świata rozstrzygnąć
można pytanie o znaczenie i sens
świata i na tej podstawie
wyprowadzić ideał, dobro
najwyższe, najogólniejsze zasady
kierowania życiem”
Typy światopoglądów wg
Dilthey'a:
Światopogląd religijny
Światopogląd filozoficzny
Światopogląd poetycki
Światopogląd
religijny
Wyrasta ze swoistości odnoszenia się człowieka do życia.
Próba wchłonięcia mocy sił wyimaginowanych prowadzi
do wytworzenia obrzędów. Powstaje wówczas
rzemiosło cudów, znachora, kapłana. Umacnianie się
tego staniu prowadzi do gromadzenia się metod,
doświadczenia, wiedzy i szczególnego sposobu życia.
Rozwój zabobonnej religijności rozpoczynający się w
czynnościach kultowych z czasem przechodzi w
religijność. Prymitywne pojęcia religijne rozwijają się na
tle wszechobecnych i powtarzających się przeżyć. Siła
oddziaływania tego, co niewidzialne jest podstawą
pierwotnego życia religijnego, której obecna moc tkwi
w tradycji. Wszystkie światopoglądy religijne zawierają
w sobie wizję konfliktu istot dobrych i złych, świata
zmysłowego i wyższego, że istnieje siła boska.
Światopogląd
poetycki
Sztuka rozwija się pod wpływem oddziaływania
religii. Wydobywając pewne zdarzenie ze
splotu zależności wolicjonalnych i
przekształcając w owym świecie ułudy jego
poetycki symbol w ekspresję natury życia,
poezja uwalnia duszę od ciężaru
rzeczywistości, a jednocześnie ujawnia jej
znaczenia. Poezja poszerza osobowość i
horyzont życiowych doświadczeń. Poezja nie
pragnie poznawać świata, ale ukazywać
ważność zdarzeń, ludzi i rzeczy tkwiącą w
związkach życiowych.
Światopogląd
metafizyczny
Proces powstawania i utrwalania się
światopoglądów zmierza do tego, aby
odpowiadały one wymogowi wiedzy ważnej
powszechnie. Wola panowania obecna w
religiach w metafizyce zostaje zastąpiona
wymogiem rozumu. Gdy światopogląd zostaje
ujęty w system pojęciowy i naukowo
uzasadniony oraz występuje z rozczepieniem do
ważności powszechnej, powstaje metafizyka,
którą zawsze poprzedza religia. Strukturę
świadomości w metafizyce na początku
determinował jej związek z nauką. Z czasem
stała się zależna od kultury świeckiej podlegając
duchowi panującym systemom i udzielając im
swojej energii w postaci swojej myśli.