background image

F I Z Y K A

Dr Joanna Kłobukowska

background image
background image

Granice zainteresowań fizyki wyznaczają 
dziedziny 

leżące na pograniczu fizyki i innych nauk:

matematyki  -  fizyka matematyczna

biologii        -  biofizyka

chemii          -  chemia fizyczna

geologii        -  geofizyka

astronomii    -  astrofizyka

background image
background image
background image
background image
background image
background image
background image
background image
background image
background image

Podstawy kinematyki

Zasady dynamiki punktu materialnego

Zasady dynamiki dla bryły sztywnej

Zasady zachowania w mechanice

Grawitacja

Elementy szczególnej teorii względności

Drgania

Fale

Elektrostatyka

background image

Prąd elektryczny stały

Magnetostatyka

Indukcja elektromagnetyczna

Drgania i fale elektromagnetyczne

Elementy optyki geometrycznej

Elementy optyki falowej

Wybrane zagadnienia fizyki ciała stałego

Podstawy mechaniki kwantowej

Elementy fizyki jądrowej

Cząstki elementarne i elementy kosmologii

background image

           

a) Literatura główna:

1.J. Orear, Fizyka, t 1 i 2, WNT, Warszawa, 2005

2. M. A .Herman, A. Kalestyński, L. WidomskiPodstawy fizyki 
dla kandydatów na wyższe uczelnie i studentów, PWN, Warszawa, 

2004

3. W. Bogusz, J. Grabarczyk, F. Krok, Podstawy fizyki, 
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2005

 4. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy fizyki, t. 1-5, PWN,
 Warszawa, 2003
   
  b) Literatura zalecana:

1. J. Massalski, M. Massalska, Fizyka dla inżynierów. Część I.
 Fizyka klasyczna, WNT, Warszawa, 1980

2. J. Massalski, Fizyka dla inżynierów. Część II.
 Fizyka współczesna, WNT, Warszawa, 1977

3. A. Bujko, Zadania z fizyki z rozwiązaniami i komentarzami,
 WNT, Warszawa, 2006

background image
background image
background image

Długość,

 pole powierzchni, objętość są zdefiniowane 

w geometrii Euklidesowej.

Definicje 1 metra (historycznie):

część (1/107) odległości od bieguna do równika,

odległość między rysami na sztabie platynowej 
(Międzynarodowe Biuro Miar i Wag w Sevres, Francja),

w oparciu o długość fal pewnej linii widmowej kryptonu 86Kr.

droga, którą w próżni przebywa światło w czasie 1/299792458 sekundy.

background image

Czas

 - jest pojęciem fizycznym, jego definicja jest związana 

z pewnymi prawami fizyki. Np. prawa fizyki mówią, że:

 (a) okres obrotu Ziemi musi być z dużą dokładnością stały; 

(b) okres drgań oscylatora krystalicznego (zegarek, zegar komputera)
 jest stały przy stałych warunkach zewnętrznych, takich jak np. 
temperatura.

Obecnie najdokładniejsze zegary zliczają drgania promieniowania
 emitowanego przez atomy izotopu cezu 133Cs. 

Sekundę definiuje się

 jako czas trwania 919263177109 drgań promieniowania 

emitowanego przez 133Cs.

background image

Modele matematyczne w fizyce

W fizyce wyniki badań podaje się w postaci liczb i praw

 wyrażonych matematycznie. Matematyka jest, więc,

 językiem fizyki; bez użycia matematyki nie można

 opisać zjawisk fizycznych ani z teoretycznego ani 

z doświadczalnego punktu widzenia (opis jakościowy,

 opis ilościowy). 

background image

Stykając się z określoną sytuacją fizyczną fizyk stara się 

dokonywać jej 

idealizacji matematycznej

 czy, jak mówimy, 

symulacji

, sporządzając wyidealizowany model 

matematyczny 

tej sytuacji. 

background image

Idealizacja

 polega na przyjęciu założeń upraszczających,

np. dla wahadła złożonego z kulki zawieszonej na nici:

przyjmujemy, że wahadło waha się w jednej płaszczyźnie,

pomijamy opór powietrza,

zaniedbujemy tarcie w punkcie zawieszenia,

zaniedbujemy masę nici,

zakładamy, że nić jest nierozciągliwa,

zakładamy, że cała masa kulki jest skupiona w jednym 
punkcie
 w jej środku masy.

background image
background image
background image
background image
background image
background image
background image

Rozkładanie wektorów na składowe

 

  W działaniach na wektorach operuje się składowymi tych wektorów wyznaczonymi 
w wybranym układzie odniesienia. 
Składowe wektora wyznaczamy umieszczając początek wektora w początku 
układu współrzędnych i rzutując koniec wektora na poszczególne osie wybranego
 układu współrzędnych.

Rys. Wektor r i jego składowe r

x

, r

y

, r

z

 w układzie współrzędnych

background image
background image
background image
background image

Iloczyn wektorowy

 

Iloczyn wektorowy dwóch wektorów a x b jest nowym 
wektorem c, którego długość (wartość bezwzględna) jest 
równa iloczynowi długości tych wektorów i sinusa kąta 
pomiędzy nimi 

Wektor c jest prostopadły do płaszczyzny wyznaczonej przez 
wektory a i b. Zwrot jego jest określony regułą śruby 
prawoskrętnej lub regułą prawej ręki. Jeżeli palce prawej ręki 
zginają się w kierunku obrotu wektora a do wektora b (po 
mniejszym łuku) to kciuk wskazuje kierunek wektora 
c = a b.

background image

               

  

Rys. 1.3. Iloczyn wektorowy 

background image

Document Outline