Ruch obiegowy Ziemi

W 1543 roku Mikołaj

Kopernik wydał w
Norymberdze dzieło „O
obrotach sfer niebieskich”
W dziele tym przedstawia
heliocentryczną teorię
Układu Słonecznego.
Poprzednicy Kopernika
propagowali teorię
geocentryczną.

Mikołaj Kopernik

Prędkość liniowa z jaką porusza się Ziemia jest
zmienna i w zależności od położenia wynosi od
29,291 km/s do 30,287 km/s. Ziemia obiega Słońce
w ciągu jednego roku czyli: 365 dni 5 godzin 49
minut. W ciągu roku Ziemia przebywa drogę ok. 930
mln km. Oś ziemska jest nachylona do ekliptyki pod
kątem 66°33' i ulega powolnym zmianom, jednak są
one tak niewielkie, iż położenie Ziemi określa się
jako stabilne. Pochylenie to powoduje
nierównomierne oświetlenie Ziemi w ciągu roku, a
co za tym idzie, wydzielenie stref oświetlenia Ziemi.

Odległość Ziemi od Słońca jest różna.
Największa odległość to

aphelium

-

152,1 mln km (3 lipca)
Najmniejsza odległość to

peryhelium

– 147,1 mln km (2 stycznia)

Źródło: http://www.wiking.edu.pl/upload/geografia/images/orbita_ziemi_01.gif

Oś ziemska nachylona jest względem
orbity pod stałym kątem

66°33'

Konsekwencją tego nachylenia jest
nierównomierne oświetlenie Ziemi
Im większy kąt padania promieni
słonecznych tym więcej energii
dociera do powierzchni Ziemi

Następstwa ruchu
obiegowego

Wynikające ze zmiany położenia w ciągu roku

obserwowany ruch wsteczny planet i innych
ciał Układu Słonecznego,
występowanie i zmiany aktywności rojów
meteorów,
rachuba czasu – kalendarz słoneczny,

Następstwa ruchu
obiegowego

Wynikające z ruchu obiegowego i nachylenia osi obrotu:

występowanie pór roku,
zmienna długość dnia i nocy,
zmienna pora wschodu i zachodu Słońca,
zmienny azymut punktów wschodu i zachodu Słońca,
zmiana maksymalnej wysokości Słońca nad
widnokręgiem w południe,
zjawisko dnia i nocy polarnej,
różne strefy oświetlenia kuli ziemskiej,
występowanie stref klimatycznych

Ruch obiegowy Ziemi wokół Słońca

odbywa się po orbicie w kierunku
przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
Podczas ruchu nachylenie osi ziemskiej
względem orbity nie zmienia się. Ziemia
odwraca się do Słońca raz północną, raz
południową półkulą.

Równonoc wiosenna – 21
III

-

Promienie Słońca
padają pod kątem
prostym na równik

-

Na całej Ziemi
dzień i noc trwają
po 12 godzin

-

Na półkuli
północnej
rozpoczyna się
wiosna

Przesilenie letnie – 22 VI

-

Promienie Słońca
padają pod kątem
prostym na
zwrotnik Raka

-

Na biegunie
północnym
występuje dzień
polarny, na
południowym noc
polarna

-

Na półkuli
północnej
rozpoczyna się lato

Równonoc jesienna – 23 IX

-

Promienie Słońca
padają pod kątem
prostym na równik

-

Na całej Ziemi
dzień i noc trwają
po 12 godzin

-

Na półkuli
północnej
rozpoczyna się
jesień

Przesilenie zimowe – 22
XII

-

Promienie Słońca
padają pod kątem
prostym na
zwrotnik
Koziorożca

-

Na biegunie
północnym
występuje noc
polarna, na
południowym
dzień polarny

-

Na półkuli
północnej
rozpoczyna się
zima

Kalendarz

Jednym z następstw ruchu obiegowego jest rachuba
czasu w postaci kalendarza. W historii dominowały dwa
kalendarze juliański oraz gregoriański.
Kalendarz juliański – kalendarz słoneczny
opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez
astronoma egipskiego Sosygenesa i wprowadzony w
życie 1 stycznia 45 p.n.e. jako kalendarz obowiązujący
w państwie rzymskim. Obowiązywał w Europie przez
wiele stuleci: w Polsce do 1582, w Rosji do 1918 a w
Grecji aż do 1923. Został zastąpiony przez kalendarz
gregoriański, jednak niektóre kościoły wciąż jeszcze
posługują się kalendarzem juliańskim.

Kalendarz

W wyniku opóźnienia kalendarza juliańskiego w stosunku do
roku zwrotnikowego (1 dzień na 128 lat) Luigieg Lilio na zlecenie
Grzegorza XIII dokonał reformy kalendarza.
Kalendarz gregoriański - Opóźnienie kalendarza
gregoriańskiego wynosi 1 dzień na ok. 3000 lat. Różnice
pomiędzy kalendarzami juliańskim a gregoriańskim sprowadzają
się do dwóch kwestii:

ominięcia 10 dat, od 5 do 14 października 1582 roku; miało to na celu

skorygowanie powstałego opóźnienia,

wprowadzeniu zasady, że lata o numerach podzielnych przez 100, ale nie

przez 400, nie będą przestępne (przy zachowaniu przestępności pozostałych
lat o numerach podzielnych przez 4). Jak łatwo policzyć, poprawka ta
znalazła dotychczas zastosowanie trzykrotnie: lata 1700, 1800 i 1900 były w
kalendarzu gregoriańskim latami zwyczajnymi (podczas gdy np. 1600 i 2000
pozostały przestępne).