Rada Europy

Standardy ochrony
praw człowieka oraz
wpływ na
administrację
publiczną państw-
członków.

Rada Europy



Rada Europy, założona w 1949 roku, jest najstarszą

organizacją polityczną na Kontynencie, która:

- skupia 46 państw, w tym 21 państw Europy Środkowej i

Wschodniej,

(Polska od 1991 r.)



- otrzymała wniosek o przyznanie członkostwa 2 państwom

(Białoruś, Czarnogóra),

- przyznała status obserwatora dalszym 5 państwom (Japonia,

Kanada, Meksyk, Stany Zjednoczone, Stolica Apostolska),

- jest odrębna od Unii Europejskiej złożonej z 27 państw, jednak

żadne państwo nie zostało członkiem Unii, jeśli wcześniej nie

należało do Rady Europy,

- ma siedzibę w Strasburgu, w północno-wschodniej Francji.

Główne cele Rady Europy



Rada Europy została utworzona, aby:
- chronić praw człowieka, bronić demokracji
parlamentarnej i rządów prawa,
- rozwijać porozumienia o zasięgu
kontynentalnym w celu ujednolicania praktyki
społecznej i prawnej poszczególnych państw,
- promować świadomość europejskiej
tożsamości opartej na wspólnych wartościach
i obecnej w różnych kulturach.

Zadania Rady Europy



Od 1989 roku główne zadania Rady Europy

to:

- działanie jako ostoja demokracji i strażnik

praw człowieka w postkomunistycznych,

demokratycznych państwach Europy,

- pomoc krajom Europy Środkowej i

Wschodniej w przeprowadzaniu i

umacnianiu reform politycznych, prawnych i

konstytucyjnych, wprowadzanych równolegle do

reform gospodarczych,

- przekazywanie wiedzy w dziedzinach takich

jak prawa człowieka, demokracja lokalna,

edukacja, kultura i środowisko.

Działania Rady Europy

Szczyt Rady Europy

głów państw i szefów rządów, który miał

miejsce w Warszawie 16 i 17 maja 2005 roku, zakończył się

przyjęciem deklaracji politycznej oraz planu działania

wytyczającego główne zadania dla Rady Europy na najbliższe

lata:



promowanie

wspólnych podstawowych wartości praw

człowieka, rządów prawa i demokracji;



wzmacnianie bezpieczeństwa obywateli Europy

,

w szczególności poprzez walkę z terroryzmem, przestępczością

zorganizowaną i handlem ludźmi;



popieranie współpracy

z innymi międzynarodowymi i

europejskimi organizacjami.

Obecnie Organizacja nadal rozwija się,
rozszerzając jednocześnie monitoring,
aby zagwarantować poszanowanie
przez wszystkie państwa członkowskie
zobowiązań przyjętych wraz z
uzyskaniem członkostwa.

Organy Rady Europy



Głównymi organami i instytucjami Rady Europy są:

Komitet Ministrów

złożony z 46 ministrów spraw

zagranicznych lub ich zastępców rezydujących w

Strasburgu (ambasadorów lub stałych

przedstawicieli). Komitet jest organem decyzyjnym

Organizacji.

Komitet Ministrów

jest organem decyzyjnym Rady

Europy, w którym zasiadają ministrowie spraw

zagranicznych wszystkich państw członkowskich (lub

ich stali przedstawiciele). 

Komitet Ministrów



Komitet Ministrów jest organem decyzyjnym Rady Europy, w

którym zasiadają ministrowie spraw zagranicznych wszystkich

państw członkowskich lub ich stali przedstawiciele

dyplomatyczni w Strasburgu.



Komitet jest zarówno ciałem rządowym, gdzie mogą być

dyskutowane na zasadzie równości, stanowiska rządów wobec

problemów nurtujących europejskie społeczeństwa, jak i

organem kolegialnym, na forum, którego formułowane są w

skali europejskiej odpowiedzi na pojawiające się wyzwania.

Przy współpracy ze Zgromadzeniem Parlamentarnym,



Komitet stoi na straży podstawowych wartości Rady Europy

oraz czuwa nad przestrzeganiem przez państwa członkowskie

przyjętych przez nie zobowiązań.



Zgromadzenie Parlamentarne

, skupiające 630

członków (315 przedstawicieli i 315 zastępców) z
46 parlamentów krajowych oraz delegacje o
statusie gościa specjalnego. Przewodniczącym
Zgromadzenia jest obecnie René van der Linden
(Holandia).



Zgromadzenie Parlamentarne

jest organem

"obradującym" Organizacji, którego członkowie są
wybierani przez parlamenty krajowe.

Kongres Władz Lokalnych i

Regionalnych



Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych
Rady Europy

, złożony z Izby Władz Lokalnych

i Izby Regionów. Przewodniczącym Kongresu
jest obecnie Halvdan Skard (Norwegia).



Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych
Rady Europy

jest organem doradczym reprezentującym
władze lokalne i regionalne.

SEKRETARIAT



- 1800-osobowy sekretariat, na którego
czele stoi od września 2004 roku Sekretarz
Generalny Terry Davis (Zjednoczone
Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
Północnej), były Wiceprzewodniczący
Zgromadzenia Parlamentarnego i były
Przewodniczący Grupy Socjalistycznej
Zgromadzenia Parlamentarnego.

Struktura

Instrumenty działania Rady

Europy



Decyzje Komitetu Ministrów przekazywane są rządom w

formie zaleceń (rekomendacji) lub stają się przedmiotem

europejskich konwencji i porozumień. Dwa ostatnie

instrumenty mają charakter wiążący w stosunku do

państw, które je ratyfikują. Komitet Ministrów uchwala

również deklaracje i rezolucje (uchwały) na temat

aktualnych problemów politycznych.Do chwili obecnej

opracowano około 200

konwencji

. Dotyczą one nie tylko

praw człowieka, ale również innych dziedzin działalności

Rady Europy, potwierdzając i wzmacniając w ten sposób

demokratyczną, społeczną i kulturową spójność Rady

Europy.



Większość decyzji Komitetu Ministrów wymaga większości

dwóch trzecich oddanych głosów. Zwykła większość

stosowana jest do kwestii proceduralnych.

Zgromadzenie

Parlamentarne



Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy

powstało jako pierwsze zgromadzenie europejskie w historii

naszego kontynentu. Grupując delegacje z 46 parlamentów

krajowych jest najbardziej reprezentatywnym gremium

europejskim.



Zgromadzenie, dysponując pełną swobodą w ustalaniu swojego

porządku obrad, zajmuje się zagadnieniami istotnymi w danej

chwili, a także o znaczeniu perspektywicznym. Dotyczą one w

szczególności problemów nurtujących współczesne społeczeństwa

oraz aspektów polityki międzynarodowej.



Dyskusje prowadzone na forum Zgromadzenia odgrywają ważną

rolę, wpływając na kierunki działania Komitetu Ministrów oraz

międzyrządowych organów i instytucji  Rady Europy. Ponadto

dyskusje te, przenoszone przez członków delegacji do

parlamentów krajowych, wywierają wpływ na poszczególne rządy.

Prace zgromadzenia



Członkowie Zgromadzenia Parlamentarnego w liczbie 315

osób oraz ich zastępcy, w takiej samej liczbie, są wybierani

lub wyznaczani przez parlamenty krajowe spośród

parlamentarzystów danego państwa. Liczba przedstawicieli

przypadająca danemu państwu członkowskiemu zależy od

liczby jego mieszkańców i mieści się w granicach od 2 do 18.

Skład delegacji parlamentów krajowych do Zgromadzenia jest

skomponowany w sposób zapewniający reprezentację

wszystkich partii i ugrupowań politycznych wchodzących do

parlamentu krajowego.Na forum Zgromadzenia działa 5 grup

politycznych: Grupa Socjalistyczna (SOC), Grupa Europejskiej

Partii Ludowej (EPP/CD), Grupa Demokratów Europejskich

(EDG), Grupa Liberalno-Demokratycznych Reformatorów

(LDR) i Grupa Jedności Lewicy Europejskiej (UEL). Niektórzy

członkowie Zgromadzenia nie należą do żadnej grupy

politycznej.

Prace zgromadzenia



Zgromadzenie zbiera się cztery razy do roku,

na tygodniowe publiczne sesje plenarne, które

odbywają się w sali posiedzeń Pałacu Europy

w Strasburgu. Każdego roku odbywa się

również wiosenna sesja Zgromadzenia w

jednym z państw członkowskich.

Prace zgromadzenia



Zgromadzenie wybiera również Sekretarza Generalnego

Rady Europy, Zastępcę Sekretarza Generalnego,

Sekretarza Generalnego Zgromadzenia, sędziów

Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Komisarza

Praw Człowieka Rady Europy.



Prace Zgromadzenia przygotowywane są na

posiedzeniach komisji wyspecjalizowanych w zakresie:

spraw politycznych, zagadnień prawnych i praw

człowieka, spraw społecznych, zdrowia i rodziny, kultury

i edukacji, środowiska i rolnictwa, ekonomii i rozwoju,

migracji, uchodźców i demografii, równości kobiet i

mężczyzn oraz wypełniania zobowiązań przez państwa

członkowskie.

Kongres Władz Lokalnych i

Regionalnych Rady Europy



Rada Europy stała zawsze na stanowisku, że demokracja na

szczeblu lokalnym i regionalnym spełnia nadrzędną rolę.

Ostatecznie, wolność jest kwestią zarówno lokalną, jak i

państwową. Samorządy lokalne  muszą spełniać potrzeby

wszystkich Europejczyków, w miastach i na wsiach, w regionach

centralnych, peryferyjnych i granicznych.W 1957 roku Rada

Europy podjęła pierwsze kroki w kierunku zapewnienia

reprezentacji władz lokalnych i jej działalność w tym zakresie

rozciąga się od Islandii po Rosję i od Norwegii po Bałkany.



W 1994 roku Rada Europy powołała do życia jako ciało

konsultacyjne Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy

(CLRAE), obecnie - Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Rady

Europy, który zastąpił Stałą Konferencję Władz Lokalnych i

Regionalnych. Kongres niesie pomoc nowym państwom

członkowskim w kwestiach praktycznych związanych z

tworzeniem skutecznie działających samorządów lokalnych i

regionalnych.

Kongres Władz Lokalnych i

Regionalnych



Kongres:



jest głosem europejskich regionów, miast i gmin,



stanowi forum, na którym wybrani przedstawiciele

szczebla lokalnego i regionalnego mogą

dyskutować nurtujące ich problemy, zbierać

doświadczenie i dzielić się z rządami własnymi

poglądami,



doradza Komitetowi Ministrów i Zgromadzeniu

Parlamentarnemu Rady Europy we wszystkich

aspektach polityki lokalnej i regionalnej,

Kongres Władz Lokalnych i

Regionalnych



współpracuje ściśle z organizacjami krajowymi i

międzynarodowymi, reprezentując samorządy lokalne i

regionalne,



organizuje publiczne debaty i konferencje pragnąc

dotrzeć do szerokich kręgów społeczeństwa, których

zaangażowanie jest bardzo istotne w tworzeniu

demokracji,



przygotowuje raporty na temat stopnia rozwoju

demokracji lokalnej i regionalnej we wszystkich

państwach członkowskich i w krajach ubiegających się
o członkostwo oraz prowadzi

monitoring,

szczególnie realizacji zasad zawartych w Europejskiej

Karcie Samorządu Terytorialnego.

Kongres Władz Lokalnych



Kongres składa się z dwóch izb: Izby Władz

Lokalnych i Izby Regionów. Dwuizbowe

zgromadzenie składa się z 315 członków

tytularnych i 315 zastępców, a każdy z nich jest

przedstawicielem wybranym z ponad 200 tys.

władz lokalnych i regionalnych, działających w

państwach członkowskich Rady Europy. Izby

wybierają wymiennie Przewodniczącego Kongresu

na dwuletnią kadencję.

Kongres Władz Lokalnych



Kongres organizuje swoją pracę w ramach czterech komisji

statutowych:



Komisji Instytucjonalnej, której głównym zadaniem jest

przygotowywanie

raportów odnośnie rozwoju

demokracji w Europie na szczeblu lokalnym i

regionalnym,



Komisji Kultury i Edukacji, zajmującej się sprawami mediów,

młodzieży, sportu i komunikacji społecznej,



Komisji Zrównoważonego Rozwoju, zajmującego się problemami

środowiska oraz planowaniem przestrzennym i urbanistycznym,



Komisji do spraw Spójności Społecznej, której zadania

koncentrują się na kwestiach dotyczących zatrudnienia,

obywatelstwa, relacji między społecznościami, zdrowia

publicznego oraz równości kobiet i mężczyzn.

SIEĆ ENTO



Europejska Sieć Centrów Szkolenia dla Władz

Lokalnych i Regionalnych (ENTO)

Europejska Sieć Centrów Szkolenia (European Network of Training

Organizations) zapewnia pomoc fachową i szkolenie dla pracowników z

krajów Europy Środkowej i Wschodniej, którzy nie posiadają

doświadczenia i specjalistycznych umiejętności w dziedzinie zarządzania.

Sieć ENTO ma na celu rozwijanie współpracy między centrami

szkoleniowymi władz lokalnych i regionalnych oraz nawiązywanie bliskich

kontaktów między krajowymi organizacjami i ich odpowiednikami w

innych krajach. Priorytetowym zadaniem programu pomocy

wyspecjalizowanej na rzecz rozwoju demokracji w krajach Europy

Środkowej i Wschodniej jest pomoc w opracowywaniu ustawodawstwa

władz lokalnych.

SIEĆ ENTO

W ramach programu oferowane jest szkolenie i

doradztwo fachowe w zakresie prowadzenia reform

instytucjonalnych na szczeblu lokalnym. Ponadto

obejmuje on spotkania grup roboczych, wizyty

studyjne i kursy na temat opieki zdrowotnej w

miastach, niezależności fiskalnej oraz finansów

władz lokalnych.

Jakie dziedziny obejmuje

ochrona w ramach Rady

Europy?



- 200 wiążące prawnie traktaty lub konwencje

europejskie, dotyczące zagadnień rozciągających

się od praw człowieka do walki ze zorganizowaną

przestępczością i od zapobiegania torturom do

ochrony danych czy współpracy kulturalnej. Wiele

z nich otwartych jest dla państw nie będących

członkami Organizacji.

- Zalecenia (rekomendacje) dla rządów

zawierające wytyczne polityki wobec kwestii

takich jak zagadnienia prawne, zdrowie, edukacja,

kultura i sport.

Podstawy systemu ochrony praw

człowieka Rady Europy



System ten musi funkcjonować najpierw

na poziomie

danego państwa.

Obowiązkiem

każdego państwa członkowskiego Rady Europy jest

zagwarantowanie, że wszystkim osobom podlegającym

jego jurysdykcji zostaną zapewnione prawa wymienione

w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.



W praktyce postanowienia Konwencji zostały

wprowadzone do systemów prawnych poszczególnych

krajów członkowskich Rady, dzięki czemu ich obywatele

mogą dochodzić praw wymienionych w Konwencji przed

sądami krajowymi, które z kolei muszą odwoływać się

do obszernego orzecznictwa Europejskiego Trybunału

Praw Człowieka.

W jaki sposób państwo realizuje wolności,

sposoby realizacji przez administrację

publiczną ?



Jeżeli ten mechanizm okaże się nieskuteczny, każdy ma

prawo, o ile spełni pewne warunki, wnieść o

rozpatrzenie swojej sprawy przez Europejski Trybunał

Praw Człowieka mający siedzibę w Strasburgu.

Skarżący musi wykazać, iż wykorzystał wszystkie środki

dostępne w kraju, w którym nastąpiło domniemane

naruszenie praw - zwykle oznacza to, że w odczuciu

skarżącego jego skarga nie została przez sąd krajowy

najwyższej instancji rozpatrzona w sposób właściwy.

Państwa mogą także wnosić do Trybunału skargi

przeciwko innym państwom, czynią to jednak rzadko -

zwykle w przypadkach poważnego naruszenia praw

człowieka.

Rodzaje skarg wnoszonych do

Trybunału



Do Trybunału trafia coraz więcej skarg składanych przez osoby

prywatne - dzieje się tak dlatego, że coraz więcej ludzi wie o

istnieniu takiej możliwości. Skargi te dotyczą różnych spraw, na

przykład:

• zaginięć i zabójstw,

• stosowania tortur i niewłaściwego traktowania zatrzymanych,

• nieuzasadnionego pozbawienia wolności,

• pozbawienia dostępu do sądu,

• nie przeprowadzenia rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym

terminie,

• podsłuchu rozmów telefonicznych,

• deportacji i ekstradycji,

• dyskryminacji osób o orientacji homoseksualnej,

• wolności prasy,

• praw rodziców w stosunku do dzieci znajdujących się pod ich

opieką,

• przypadków naruszenia prawa własności,

• delegalizacji partii politycznych.

Przykłady działań podjętych

przez państwa europejskie.



Austria dokonała zmian w ustawodawstwie

dotyczącym traktowania więźniów

przebywających w szpitalach psychiatrycznych

oraz przyznała obcokrajowcom prawo do

zasiłków socjalnych w sytuacjach nagłych.



Belgia dokonała zmian w ustawodawstwie

dotyczącym bezdomnych oraz podjęła działania

służące wyeliminowaniu dyskryminacji dzieci ze

związków pozamałżeńskich.

Przykłady działań podjętych

przez państwa europejskie



Bułgaria zniosła prawo zezwalające prokuratorowi

na wydanie nakazu osadzenia obwinionego w

areszcie śledczym do czasu rozpoczęcia procesu.



Dania wprowadziła zmiany w przepisach

prawnych dotyczących zatrzymania oskarżonego

przed rozpoczęciem procesu.



Finlandia zmieniła przepisy dotyczące opieki nad

dziećmi i prawa do odwiedzin.

Przykłady działań podjętych

przez państwa europejskie.



Grecja dokonała zmian w przepisach dotyczących

zatrzymania w areszcie śledczym.



Włochy wprowadziły prawo obligujące adwokatów

do stawiennictwa przed Sądem Kasacyjnym.



Holandia zmieniła przepisy dotyczące

zatrzymania osób chorych psychicznie.

Przykłady działań podjętych

przez państwa.



Portugalia przeprowadziła reformę sądów administracyjnych i

zwiększyła liczbę sędziów.



Rumunia przyznała obywatelom większe prawa do

odwoływania się od decyzji prokuratorskich w sprawach

dotyczących praw własności.



Szwecja dokonała zmian w przepisach dotyczących

obowiązkowego nauczania religii.



Turcja wprowadziła ograniczenia maksymalnego

dopuszczalnego czasu trwania dozoru policyjnego.



Wielka Brytania wprowadziła zakaz stosowania kar

cielesnych w szkołach.

Ramowa Konwencja o ochronie

mniejszości narodowych



To pierwszy prawnie obowiązujący, wielostronny instrument mający na celu

ochronę mniejszości narodowych, rozumianą w sensie ogólnym. Jego

przestrzeganie gwarantują przepisy prawa krajowego poszczególnych

państw oraz założenia realizowanej przez nie polityki. Konwencja określa

zasady, jakie muszą być respektowane przez ratyfikujące ją państwa.

Należy do nich gwarantowanie równości wobec prawa, obowiązek

podejmowania działań służących ochronie i rozwojowi różnych kultur i

narodów, ich tożsamości, wyznania, języka i obyczajów, gwarantowanie

dostępu do środków masowego przekazu oraz stworzenie obywatelom

legalnie przebywających na terytorium danego kraju możliwości

przekraczania granicy państwa w celu utrzymywania swobodnych i

pokojowych kontaktów z obywatelami mającymi prawo pobytu na

terytorium innego kraju.



Konwencja przewiduje określone procedury służące realizacji jej

postanowień - nadaje Komitetowi Ministrów Rady Europy,

wspomaganemu przez Komitet Doradczy złożony z niezależnych

ekspertów - prawo do oceny, na ile postanowienia te są

przestrzegane w praktyce.

Europejska Komisja Przeciwko

Rasizmowi i Nietolerancji



Komisja została powołana w 1993 roku. Jej zadaniem jest

koordynowanie i stymulowanie na szczeblu europejskim działań
służących walce z wszelkimi przejawami rasizmu

,

ksenofobii, antysemityzmu i nietolerancji

w Europie.

Komisja ocenia wszelkie działania podejmowane w skali krajowej

i międzynarodowej służące zwalczaniu rasizmu oraz zachęca do

podejmowania inicjatyw lokalnych, ogólnokrajowych i

ogólnoeuropejskich w tej dziedzinie zarówno z zakresu prawa, jak

i polityki. Komisja aktywnie uczestniczyła w działaniach

stanowiących europejski przyczynek do Światowej Konferencji

przeciwko Rasizmowi, Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i

Towarzyszącej im Nietolerancji, zorganizowanej przez Radę

Europy w październiku 2000 roku.

Standardy ochrony praw

człowieka oraz wpływ na

administrację publiczną państw-

członków



Artykuł 8 - Prawo do poszanowania życia

prywatnego i rodzinnego

Masz prawo do poszanowania twojego życia

prywatnego i rodzinnego, mieszkania i

korespondencji.



Artykuł 9 - Wolność myśli, sumienia i

wyznania

Masz prawo do wolności myśli, sumienia i

wyznania. Możesz praktykować swoją religię

publicznie lub prywatnie oraz zmienić wyznanie,

jeżeli tego zechcesz. Instytucje administracji

publicznej nie mogą utrudniać działalności

kościołów i związków wyznaniowych.

Standardy ochrony praw

człowieka oraz wpływ na

administrację publiczną państw-

członków



Artykuł 10 - Wolność wyrażania opinii

Masz prawo do wyrażania swoich opinii w sposób odpowiedzialny oraz do

otrzymywania i przekazywania informacji. Prawo to obejmuje również

wolność prasy. Oznacza to również że zakazana jest cenzura w jakiejkolwiek

postaci.



Artykuł 11 - Wolność zgromadzeń i stowarzyszania

się

Masz prawo do udziału w pokojowych zgromadzeniach oraz do tworzenia

stowarzyszeń - w tym związków zawodowych - i przystępowania do nich.

Organy administracji publicznej nie wydają decyzji o pozwoleniu na wiec,

zgromadzenie, marsz, pochód itp. Właściwe organy administracji publicznej

informuje się jedynie o czasie i miejscu zgromadzenia, po to by możliwe

było zapewnienie uczestnikom zgromadzenia bezpieczeństwa, zmiany

organizacji ruchu ulicznego itp. Kwestie techniczne, a także informacje i

poglądy które mają być wygłaszane podczas zgromadzenia nie mogą być

przyczyną do zakazu organizacji zgromadzenia. Zgromadzenie można

rozwiązać tylko w przypadku naruszenia łądu i porządku publicznego, np.

bójki, zamieszki, niszczenie samochodów, sklepów itp.

Standardy ochrony praw

człowieka oraz wpływ na

administrację publiczną państw-

członków



artykuł 12 - Prawo do zawarcia małżeństwa

Masz prawo do zawarcia małżeństwa i założenia

rodziny.



Artykuł 13 - Prawo do skutecznego środka

odwoławczego

Jeżeli twoje prawa i wolności zostały naruszone,

masz prawo odwołać się do sądu lub innego

organu. Oznacza to dwuinstancyjność

postępowania w administracji i sądową kontrolę

administracji publicznej.

Standardy ochrony praw

człowieka oraz wpływ na

administrację publiczną państw-

członków



Artykuł 14 - Zakaz dyskryminacji



Artykuł 1 Protokołu nr 12 - Ogólny zakaz

dyskryminacji

Nie możesz być dyskryminowany przez władze z

takich powodów, jak kolor skóry, płeć, język,

przekonania polityczne, wyznanie lub pochodzenie.

Przysługują ci prawa i wolności wymienione w

Konwencji niezależnie od twojego koloru skóry,

płci, języka, wyznania, przekonań politycznych lub

pochodzenia. Również administracja publiczna nie

może stosować takich kryteriów które

dyskryminowałyby poszczególne grupy obywateli.

Standardy ochrony praw

człowieka oraz wpływ na

administrację publiczną państw-

członków



Artykuł 2 Protokołu nr 1 - Prawo do
nauki
Masz prawo do nauki. Administracja ma
obowiązek zapewnić dostęp do publicznej
oświaty. W Polsce: obowiązek szkolny do
18 roku życia, bezpłatne studia
stacjonarne na uczelniach publicznych,
pomoc materialna dla uczniów i studentów
z budżetu państwa.

Przykładowe deklaracje

Komitetu Ministrów Rady Europy



Deklaracja o ochronie roli mediów w

demokracji

w kontekście koncentracji środków

masowego przekazu – 31-01-2007



Oświadczenie

przewodniczącego Komitetu

w sprawie sytuacji na Białorusi – 14-05-2005



Deklaracja w sprawie represjonowania

demonstrantów na Białorusi

– 28-03-2006



Deklaracja w sprawie gwarancji

niezależności mediów publicznych

w

państwach członkowskich – 27-09-2007

Wolne media



Wolne, niezależne i pluralistyczne media, zgodnie

z artykułem 10 Europejskiej Konwencji Praw

Człowieka, mają kluczowe znaczenie dla

funkcjonowania naszych demokratycznych

społeczeństw.



Działania Rady Europy w dziedzinie mediów są nastawione na:

- umacnianie wolności wypowiedzi i informacji, a także

swobodnego przepływu informacji i idei, niezależnie od granic;

- tworzenie zasad paneuropejskiej polityki oraz odpowiednich,

służących temu, instrumentów prawnych i pozaprawnych;

- formułowanie właściwych środków, zapewniających by prawo i

polityka medialna nadążały za zmianami technologicznymi,

ekonomicznymi i zmianami regulacji w sektorze mediów.

Wolne media



Bieżące priorytety

Bieżąca praca koncentruje się między innymi na:



równowadze pomiędzy wolnością wypowiedzi a innymi podstawowymi

prawami (prawo do prywatności, prawo do sprawiedliwego procesu

sądowego itd.);



usługach on-line i demokracji (szkodliwe i nielegalne treści w

internecie, umiejętność korzystania z internetu);



spójności technologii i usług komunikacyjnych oraz ich wpływie na

przepisy odnoszące się do mediów;



pluralizmie i zróżnicowaniu mediów w świetle zwiększania się

koncentracji oraz rozwoju nowych technologii i usług komunikacyjnych;



wzajemnych powiązaniach pomiędzy wolnością wypowiedzi i informacji

a walką z terroryzmem.

Działania na rzecz rozwoju i

umacniania demokratycznej

stabilności



Stworzenie, szczególnie w nowych państwach

członkowskich i państwach kandydujących do członkostwa,

systemu mediów spełniającego wszystkie wymogi

demokratycznego społeczeństwa, stanowi priorytet wśród

inicjatyw podejmowanych przez Radę Europy w celu

rozwijania demokratycznego bezpieczeństwa.



Programy współpracy w dziedzinie mediów zapewniają

tym państwom wsparcie poprzez ekspertyzy

ustawodawcze, a także podnoszące świadomość seminaria

i warsztaty, dotyczące zagadnień takich jak korzystanie z

wolności dziennikarskiej, działania mediów a rasizm,

relacjonowanie wyborów, dostęp do informacji itd.

Europejskie Obserwatorium

Audiowizualne



Obserwatorium jest porozumieniem częściowym

zawartym w 1992 roku. Gromadzi ono, przetwarza i

dystrybuuje informacje o zmianach rynku, prawa i

zasobów – trzech strategicznych obszarów sektora

audiowizualnego w Europie. Informacje pozyskiwane są z

35 krajów i Komisji Europejskiej, będących obecnie

członkami Obserwatorium. Informacje te są

upowszechniane poprzez Statistical Yearbook (Rocznik

Statystyczny) i Iris – miesięczny przegląd prawny.

Głównymi użytkownikami usług Obserwatorium są osoby

profesjonalnie zajmujące się sektorem audiowizualnym w

Europie oraz instytucje publiczne państw członkowskich.