Zakładanie i pielęgnacja
kwietników, rabat i ogrodów
specjalnych
Opracowanie projektów
wykonawczych dla kwietników
sezonowych i rabat bylinowych
• Takie przygotowanie graficzne, które
umożliwi przeniesienie projektu w teren
• Oznaczenia graficzne i ich opis – wg
normy
– M.in. Podanie rozstawy
• Określenie położenia rabaty w
odniesieniu do stałych, oznaczonych
geodezyjnie punktów terenu
• Pomocna siatka kwadratów
Projekt wykonawczy powinien
zawierać:
• Obliczoną ilość materiału roślinnego
• Opis techniczny – dot. sposobu
wykonania kwietnika/rabaty
• Wykaz norm, które muszą spełniać
zastosowane do tego celu materiały
Obliczanie ilości materiału
roślinnego
• Wynika z przyjętej rozstawy
sadzenia
Zad. Ile roślin należy posadzić na 1
m2,jeżeli sadzimy je w rozstawie:
a. 50x50 cm
b. 20x20 cm
c. 15x15 cm
• Wymaganą ilość roślin obliczamy,
mnożąc liczbę roślin przypadającą na
1 m2 przez wielkość powierzchni
przewidzianej w projekcie
• Powierzchnię oblicza się za pomocą
planimetru lub szacunkowo
Opis techniczny sposobów
wykonania
• Zalecenia dotyczące przyjętych metod
• Ilość potrzebnych materiałów
• Jakość materiałów
• Zwykle zawiera:
– Wymagania stawiane roślinom
– Sposób przygotowania podłoża
– Technikę i terminy sadzenia
– Zalecane zabiegi pielęgnacyjne przez
okres roku
Etapy urządzania
rabat/kwietników
1. Uporządkowanie i oczyszczenie terenu
2. Usunięcie starej darni wraz z
chwastami
3. Plantowanie terenu (wstępne
wyrównanie)
4. Przekopanie gleby
5. Modyfikacja składu chemicznego i
mechanicznego gleby
6. Przemieszanie dodanych składników
z podłożem
7. Wyrównanie przygotowanego podłoża
8. Wytyczenie miejsc sadzenia (wzoru i
miejsc sadzenia)
9. Przygotowanie roślin do sadzenia
10. Sadzenie roślin zgodnie z projektem
11. Podlanie posadzonych roślin
12. Pielęgnacja roślin po posadzeniu
Rabaty bylinowe
• Rośliny zielne trwale zimujące w gruncie
oraz z niektórych krzewinek i
podkrzewów
• Dobór roślin pod względem plastycznym
• Dobór roślin pod względem siedliskowym
• Należy przewidzieć ekspansywność roślin
• Odpowiednia rozstawa
• Przyjmuje się, że odległość sadzenia
bylin wynoszą ok. 10-30 cm w
przypadku roślin niskich i co najmniej
połowę wysokości w przypadku roślin
wysokich
• Odległości sadzenia powinny być
zawsze dostosowane do pokroju
osiąganego przez rośliny (aby w pełni
zaprezentować walory dekoracyjne
roślin)
• Rozstaw zależy także od tego, jak
szybko chcemy uzyskać określony efekt
KWIETNIKI SEZONOWE
• Terminy sadzenia
– Stosuje się trzy terminy obsadzania
– 3 x możliwość zmiany kolorystyki,
układu przestrzennego (zmiana proporcji
zastosowanych roślin), plam barwnych
(wzór)
– => kwietniki najbardziej dynamiczna
forma roślinna stosowana w terenach
zieleni
KWIETNIKI SEZONOWE
• Termin wiosenny
• Ok. połowy IV
• Wysadza się rośliny dwuletnie
przygotowane z rozsady
– Bellis perennis – stokrotka pospolita
– Myosotis sylvatica – niezapominajka leśna
– Viola xwittrockiana – fiołek ogrodowy
• Także byliny; kwitną rośliny cebulowe
posadzone jesienią
KWIETNIKI SEZONOWE
• Termin letni
• Po 15 maja
• Wysadzamy rośliny jednoroczne
uprawiane z rozsady, rośliny dwuletnie
i byliny niezimujące w gruncie,
traktowane w uprawie jak jednoroczne
• Jednoroczne wysiewane do gruntu (w
ogrodach prywatnych)
KWIETNIKI SEZONOWE
• Rośliny jednoroczne wysiewane wprost
do gruntu:
• Amaranthus paniculatus – szarłat
wiechowaty
• Calendula officinalis – nagietek lekarski
• Centaurea cyanus – chaber bławatek
• Centaurea moschata – chaber piżmowy
• Clarkia elegans – klarkia wytworna
KWIETNIKI SEZONOWE
• Coreopsis grandiflora – nachyłek
wielkokwiatowy
• Cosmos bipinnatus – kosmos pierzasty
• Helianthus annuus – słonecznik zwyczajny
• Kochia scoparia – mietelnik żakula
• Mathiola longipetala – lewkonia dwurożna
• Tropaeolum majus – nasturcja większa
KWIETNIKI SEZONOWE
•
Rośliny jednoroczne uprawiane z
Rośliny jednoroczne uprawiane z
rozsady
rozsady:
• Ageratum houstonianium – żeniszek
meksykański
• Begonia xhortensis – begonia stale
kwitnąca
• Helichrysum bracteatum – kocanki
ogrodowe
• Coleus blumei – koleus Blumego
• Impatiens balsamina – niecierpek
balsamina
• Iresine herbstii – irezyna Herbsta
• Iresine lindenii – irezyna Lindena
• Lobelia erinus – lobelia przylądkowa
• Petunia xatkinsiana – petunia ogrodowa
• Salvia splendens – szałwia błyszcząca
• Tagetes patula – aksamitka rozpierzchła
• Tagetes tenuifolia – aksamitka
wąskolistna
• Verbena xhybrida – werbena ogrodowa
• Rośliny dwuletnie:
– Alcea rosea – malwa różówa
– Campanula medium – dzwonek
ogrodowy
– Dianthus barbatus – goździk brodaty
– Digitalis purpurea – naparstnica
purpurowa
• Rośliny wieloletnie niezimujące w gruncie
• Begonia xtuberhybrida – begonia
bulwiasta
• Canna xgeneralis – paciorecznik
ogrodowy
• Dahlia hybrida – dalia zmienna
• Gladiolus – mieczyk
• Fuchsia hybrida – fuksja mieszańcowa
• Pelargonium xhortorum – pelargonia
ogrodowa
• Pelargonium hederaefolium –
pelargonia bluszczolistna
• Termin jesienny
• 2 połowa IX
• Dominują astry (Aster) i złocienie
(Chrysanthemum)
• Zimowit jesnienny (Colchicum
autumnale) – sadzony na przełomie
wiosny/lata, aby zakwitł jesienią
• Zakup, transport i przechowywanie
materiału roślinnego
• Sprawdzamy stan zdrowotny roślin
• Rośliny zdrowe, bez objawów chorób i
szkodników
• Rośliny odpowiednio nawilżone
• Rośliny o wyrównanej wysokości
• O podobnej liczbie lub wielkości
kwiatów
• Rośliny nie mogą być zbyt wybujałe lub
wyetiolowane
• Transport:
– Rośliny umieszczone w skrzynkach ciasno,
aby się nie przewracały itp.
– Zabezpieczenie przed wysychaniem
• Najlepiej wsadzić od razu na miejsce
stałe
– Jeśli niemożliwe – miejsce zacienione,
osłonięte i zraszać wodą
• Rośliny cebulowe:
– Cebule duże, bez uszkodzeń, wyrośniętych
liści czy korzeni, mające łuski okrywające
– Zaetykietowane czytelnie
• Przygotowanie roślin do posadzenia
• Odpowiednie nawilżenie roślin
• Usunąć uszkodzone części roślin
• Wyjęcie rośliny z pojemnika (tuż
przed sadzeniem)
• Cebule – warto umieścić w
specjalnych koszyczkach
(umożliwione wcześniejsze usunięcie
roślin z rabaty)
• Przygotowanie gleby
• Gleba powinna być luźna, spulchniona,
wzbogacona w części organiczne,
żyzna, wilgotna, o pH od 5,5-6,5
• Prace:
– Uporządkowanie terenu
– Usunąć starą darń wraz z korzeniami
– Przekopanie gleby (25-30 cm)
– Usunąć części trwałe chwastów
– Regulacja składu mechanicznego podłoża
przez dodanie np. piasku, gliny
• Wzbogacenie gleby materiałem
organicznym
– Najlepiej odkwaszony torf
• 10-50 l/1 m2 kwietnika
• Rozluźnienie, spulchnienie, zwiększenie
pojemności wodnej podłoża
• Dodać nawozy mineralne z
mikroelementami,np. Azofoska (30-
50 g/m2)
• Dodane składniki mieszamy z
wierzchnią warstwą gleby
• Wyrównać powierzchnię gleby (nadać
określony przez projekt kształt) i podlać
• Wytyczyć wzór kwietnika (paliki,
sznurki)
• Sadzenie roślin
• Dla tulipanów (wymagają gleb
przepuszczalnych i urodzajnych):
– Podłoże wzbogacamy w torf i rozłożony
kompost (na kilka tygodni przed
sadzeniem)
• TECHNIKA SADZENIA
• Roślinę umieszczamy w wykopanym
dołku o głębokości dostosowanej do
wielkości bryły korzeniowej
• Obsypujemy bryłę podłożem i
dociskamy palcami
• Zwrócić uwagę na pionowe ustawienie
rośliny
• Ważna kolejność obsadzania kwietnika
– Układa się deski (aby nie udeptać podłoża)
• Podlewanie po sadzeniu (aby woda
wsiąkła na głębokość ok. 5-10 cm)
• ściółkowanie – np. kora o grubości 2-
3 cm
• Rośliny cebulowe:
– Po sadzeniu ściółkujemy warstwą
rozłożonego obornika zmieszanego z
torfem o grubości 3 cm
• PIELĘGNACJA KWIETNIKÓW
– Usuwanie chwastów
• Systematycznie
• Nie dopuścić do ich bujnego rozwoju
• Nie dopuścić do wysiewanie się chwastów
– Usuwanie zamierających części roślin
• Systematyczne oczyszczanie z przekwitłych
kwiatów i uszkodzonych części roślin
– Podlewanie
• Dostosowane do warunków pogodowych
• Rano lub późne popołudnie
• Nawilżenie podłoża na głębokość 10-20 cm
(20-40 l/m2 powierzchni)
• Zabezpieczanie roślin na zimę
– Kwietniki z roślin cebulowych wymagają
okrycia na zimę – po wystąpieniu
pierwszych przymrozków
– Warstwa ściółki 3-5 cm i gałęzie drzew
iglastych
RABATY BYLINOWE
• Byliny bez bryły korzeniowej
– Sadzenie wiosną (poł. III – poł. V)
– Sadzenie wczesną jesienią (poł. VIII – k.
X)
• Byliny z bryłą korzeniową
– Od poł. III do k. X
RABATY BYLINOWE
• Rośliny cebulowe i bulwiaste
– Sadzenie w okresie ich spoczynku
– Lato – VII i VIII, te które kwitną jesienią
– Jesień – od VIII do X (najlepiej we IX), te
które kwitną wiosną
• Rośliny skalne – od VI do pocz. IX
• Niektóre rośliny źle znoszą sadzenie
jesienne (trawy, paprocie, zawilce,
astry, złocienie ogrodowe, rudbekie,
łubiny) – powinny być sadzone
wiosną
• Zakup, transport i przechowywanie
materiału roślinnego
• Zakupy w sprawdzonych szkółkach
• Rośliny zdrowe, bez objawów chorób i
szkodników
• Czytelnie zaetykietowane
• Rośliny jednego gatunku i odmiany –
jednakowa wielkość
• Transport:
– Materiał stabilnie, ciasno poukładany –
zabezpieczenie przed uszkodzeniami
mechanicznymi
– Zabezpieczenie przed wysychaniem
• Rośliny jak najszybciej wysadzić na
miejsce stałe
• Przechowywanie:
– Zadołować w osłoniętym i zacienionym
miejscu (na bardzo krótko, każdą roślinę
oddzielnie – aby korzenie nie przerosły
się nawzajem)
• Przygotowanie roślin do sadzenia
• Rośliny w pojemnikach
– Zanurzenie w wodzie
• Bryła korzeniowa nasiąknięta wodą
• Ułatwi też wyjęcie roślin z pojemników
• Lekko skracamy wystające poza bryłę
korzenie
• Usuwa się uszkodzone, połamane,
chore części roślin
• W przypadku roślin przesadzanych,
poza skróceniem korzeni często
stosuje się redukowanie części
nadziemnej roślin
• Kłącza, cebule, bulwy – wymagają
ponownego sprawdzenia czy są
zdrowe i nieuszkodzone
• Przygotowanie gleby
– Bierzemy pod uwagę wymagania roślin
– Ważne, bo rośliny rosną na rabacie przez
wiele lat
• Prace:
– Oczyszczenie terenu z zanieczyszczeń i
chwastów oraz starej darni
– Spulchnienie gleby na głębokość 20-40
cm (czasem głębiej zależy od wymagań
roślin)
• Najlepiej jesienią
– Dodanie do podłoża torfu w celu
poprawienia zdolności sorpcyjnej gleby
• Dodanie do podłoża piasku w
przypadku gleb zbyt ciężkich
• Dodanie nawozów organicznych
(kompostowany obornik, ziemia
kompostowa itp.) oraz nawozów
mineralnych
• Wymieszanie dodatków ze
spulchnioną warstwą gleby i lekkiego
wyrównania przed posadzeniem roślin
– Ewentualnie: spulchnienie i pozostawienie
do wiosny
• Specyficzne wymagania mają byliny
rosnące w zacienieniu, np. pod
koronami drzew
– Przekopanie na głębokość ok. 20-30 cm
– Rozluźnienie podłoża, nawożenie
organiczne (rozłożone liście i torfu)
• Technika sadzenia
• Rośliny w pojemnikach i przesadzane
z miejsca na miejsce umieszczamy w
przygotowanym dołku, który ma
odpowiednią wielkość
• Rośliny po umieszczeniu w dołku
obsypujemy podłożem i dociskamy
wokół
– Powinny rosnąć na takiej samej
głębokości jak w szkółce
• Bulwy i cebule:
– Sadzenie na głębokość równą potrójnej
wysokości bulwy/cebuli
– Wsypujemy na dno dołka trochę piasku
(zapobiega stagnacji wody)
• Na powierzchni poziomu gruntu lub
płytko pod powierzchnią powinny
znaleźć się pąki odnawiające roślin:
– Aster gawędka (Aster amellus)
– Kosaciec bródkowy (Iris xbarbata)
– Piwonia chińska (Paeonia lactiflora)
– Płomyk wiechowaty (Phlox paniculata)
• Korzenie roślin podczas sadzenia nie
mogą zawijać się do góry
• Rośliny po posadzeniu podlewamy
obficie wodą
• Powierzchnię gleby ściółkujemy –
warstwa 3 cm
ZABIEGI PIELĘGNACYJNE
• Podlewanie
– Zalecane stałe utrzymanie wilgotności
– Rano lub wieczorem
– Zwłaszcza gdy brak opadów
• Odchwaszczanie
– Systematycznie
– Zwłaszcza bezpośrednio po sadzeniu roślin
(gdy nie są dost. rozwinięte żeby zagłuszyć
chwasty)
– Chwasty usuwane ręcznie, we wczesnym
stadium ich rozwoju
– Przy tej okazji można spulchnić glebę
• Spulchnianie wierzchniej warstwy gleby
– Znacznie poprawia zdolność przyjmowania
wody przez glebę; Uwaga na korzenie
• Ściółkowanie
– Zaleca się torf zmieszany z rozłożonym
obornikiem lub rozdrobniona kora sosnowa
– Ok. 3 cm warstwa
• Zabezpieczenie korzeni i gleby przed
przesuszeniem, przegrzaniem i parowaniem
• Ograniczenie rozwoju chwastów
• Zabezpieczanie przed przemarzaniem
• Dostarczenie dodatkowej próchnicy na rabacie
• Walory estetyczne – jednolite tło
• Nawożenie
– Stosuje się po 2-3 latach
– W latach następnych systematycznie
– Nawozy azotowe do k. VII
– Nawożenie mineralne – nawozy
wieloskładnikowe, dwie dawki, ok. 30-
100g/m2
• Wiosna – 2 poł. V
• Lato – 2 poł. VI
– Najlepszą formą nawożenia jest
stosowanie rozłożonych nawozów
naturalnych podczas ściółkowania roślin
• Zabezpieczanie roślin na zimę
• Pędy większości bylin wycinamy,
pozostawia się rozety liści
– Zostawiamy te, które będą dekoracyjne
zimą
• Przykrywamy rabatę przewiewnym
materiałem (stroisz, maty słomiane)
– Usuwamy na wiosnę
• Częściowe zabezpieczenie – ściółka –
grubość warto zwiększyć do 5-10 cm
• Prace pielęgnacyjne zwiększające
dekoracyjność rabaty
– Wycinanie pożółkłych i suchych liści
– Ścinanie przekwitniętych kwiatostanów
• Spowoduje powtórne kwitnienie
• Zapobiega osłabianiu roślin
– Przycinanie pędów w celu rozkrzewienia
– Wiązanie roślin do podpór (powinny być
jak najmniej widoczne)
Formy kwiatowe w
architekturze krajobrazu
Funkcje kwietników
sezonowych
• Ważne akcenty kompozycyjne
• Pełnią funkcje biologiczne i kulturowe
(jak inne rośliny)
• Podstawowa funkcja związana z
walorami dekoracyjnymi, szczególnie
z kolorystyką
• Ozdobna rola kwietników:
– Podkreślanie rangi obiektów
– Kształtowanie romantycznego charakteru
wnętrz parkowych
– Zwiększają atrakcyjność miejsca
– Mogą stanowić element płaszczyzn
poziomych albo pionowych (na ścianach
budynków w postaci skrzynek balkonowych)
– Mogą stanowić element rytmu w
kompozycji (koszyki z roślinami na
latarniach)
– Mogą stanowić element bryłowy (pojemniki)
• Dzięki kwietnikom możemy również
uzyskiwać efekt złudzeń optycznych
– Umiejętne dobieranie barw i wzorów
• Barwy ciepłe wydają się być bliżej
• Barwy zimne dają efekt oddalenia
• Pasy kwiatów równoległe do obserwatora
dają wrażenie poszerzenia przestrzeni i
przybliżenia widoku
• Pasy kwiatów ułożone prostopadle do
obserwatora dają efekt oddalenia
• Stosowanie roślin o dwóch różnych
barwach lub wysokościach – efekt
rytmizacji przestrzeni
Formy kwietników
sezonowych
• Ze względu na czas pochodzenia
kwietnika i tradycje miejscowe
– Kwietniki historyczne
• W zabytkowych parkach i ogrodach,
towarzyszące zabudowie zabytkowej
• Nawiązują formą do epok historycznych i
stylów z nimi związanych
– Węzłowe partery renesansowe
– Partery barokowe (haftowe, rabatowe, wgłębione,
kompartymentowe)
– Formy kwietne (XIX w): partery kobiercowe,
klomby, kosze kwiatowe, arabeski, girlandy
Formy kwietników
sezonowych
• Kwietniki współczesne
– Towarzyszące obiektom architektury
krajobrazu o charakterze publicznym lub
prywatnym
• Podział ze względu na zastosowany
wzór
– Regularne, o formalnych,
geometrycznych kształtach
– nieregularne
Formy kwietników
sezonowych
• Podział ze względu na wysokość
zastosowanych roślin
– O wyrównanej wysokości roślin, tzw. dywanowe
– O zróżnicowanej wysokości roślin
• Ze względu na zastosowaną formę:
– Zakładane w gruncie
– W pojemnikach wolno stojących, stałych oraz
wiszących
– Stanowiące przestrzenne formy rzeźbiarskie –
obsadzane roślinami sezonowymi
Zasady kompozycji i doboru
barw dla kwietników
sezonowych
• Formę kwietnika dostosowujemy do
rodzaju obiektu, lub do charakteru
jego otoczenia (obiekt historyczny,
współczesny itp.)
– Dotyczy to zwłaszcza stylu
kompozycyjnego danego założenia
• Dobieramy rośliny do istniejących
warunków siedliskowych (zwłaszcza
nasłonecznienie)
• Wielkość formy kwiatowej i
zastosowany wzór nasadzeń
dostosowujemy do otoczenia
– Wielkość wzoru proporcjonalna do wielkości
kwietnika, wnętrza krajobrazowego, do
zasięgu ekspozycji
– Im większy kwietnik i jego ekspozycja, tym
większy wzór możliwy do zastosowania
– Z roślin sezonowych można projektować
typowo geometryczne wzory – utrzymują
nadana formę (nie ulegają odkształceniom
na skutek ekspansywnego rozwoju jak u
bylin)
• Wzór kwietnika i jego wymiary są
ściśle związane z wielkością
możliwych do zastosowania
gatunków
– Na duże kwietniki wybieramy większe
rośliny, które będą dobrze widoczne z
daleka
– Jeśli planujemy na dużym kwietniku
małe rośliny, to powinny być one
zastosowane w dużej masie, aby
stanowiły dobrze widoczną plamę
• Dobór barw ściśle związany z charakterem
miejsca
• W zależności od efektu, jaki chcemy
uzyska, stosujemy odpowiednią
kolorystykę
• Przyjmuje się, że w miejscach
reprezentacyjnych, w celu podkreślenia ich
rangi stosuje się kontrastowy dobór barw
• W przypadku miejsc zacisznych,
romantycznych stosujemy barwy
harmonizujące z otoczeniem, stonowane,
np. w ciepłej lub chłodnej tonacji
• Dążymy, żeby kwietniki były położone
w pobliżu miejsc przeznaczonych do
odpoczynku i przy ciągach pieszych (w
niedalekim zasięgu obserwatora)
• W sąsiedztwie ławek wybiera się raczej
rośliny o spokojnych, stonowanych
barwach, oddziałujących uspokajająco
– Szczególnie cenne są rośliny pachnące w
takich miejscach
• Przy projektowaniu wzoru i dobieraniu
wysokości roślin pamiętamy o skrótach
perspektywicznych
• Przy kolejnych sezonowych obsadzeniach
dokonuje się zmian pod względem barw i
wielkości roślin oraz wzoru
–
Takie przeobrażenia dodają dynamiczności
kompozycji wnętrza ogrodowego
• Zawsze bliżej obserwatora powinny się
znajdować rośliny niższe
–
Należy określić główne punkty obserwacji i do
nich dostosować właściwe wysokości roślin
–
Szczególny przypadek: kwietnik w tzw.
wgłębniku, lub otoczony tarasem widokowym
• Kwietnik jest b. dobrze widoczny i nie podlega
niekorzystnym zniekształceniom opytcznym
• Wzór kwietnika powinien być tak
zaprojektowany, aby był dobrze
widoczny dla obserwatora
– Dlatego ważne jest, żeby kwietnik został
usytuowany w miejscu
nasłonecznionym; w ten sposób
stworzymy najlepsze warunki do
wyeksponowania walorów
dekoracyjnych roślin (kwiaty,
przebarwiające się liscie)
Etapy projektowania
koncepcyjnego kwietników
sezonowych
• 1. analiza terenu
– Prześledzenie charakteru otoczenia, stylu
kompozycyjnego obiektu, określenie wartości
kulturowych miejsca i kierunku ekspozycji
kwietnika
• 2. wstępny szkic
– Określamy kształt, wielkość, wzór kwietnika
• 3. dobór plam barwnych
– Dobieramy kolorystykę, odpowiednią do
charakteru obiektu i na poszczególne pory roku
• 4. dobór roślin
– Dobieramy gatunki na kolejne sezonowe
obsadzenia kwietnika, zgodnie z
przyjętymi plamami barwnymi i ustaloną
ekspozycją (odpowiednia wysokość roślin)
• 5. analiza przyjętej kompozycji
– Sprawdzamy przyjęte rozwiązania
poprzez wykonanie szkiców sytuacyjnych
z określonych punktów widokowych,
uwzględniających proporcje wnętrza,
wzoru, wysokości roślin i ich barwy
• 6. projekt koncepcyjny
– Rzut z góry w skali, dobiera się
oznaczenia graficzne
Rabaty bylinowe
• Z roślin wieloletnich zielnych
zimujących w gruncie
• To formy kwiatowe o charakterze
trwałym, zakładanymi raz na wiele lat
i ozdobnymi przez cały rok
• Rośliny dobieramy gł. pod względem
plastycznym, uwzględniając ich walory
dekoracyjne w poszczególnych porach
roku a także siedliskowym
Zasady projektowania rabat
bylinowych
• Wymaga bardzo dobrej znajomości
roślin
• Kształty rabat powinny być
dostosowane do specyfiki i tradycji
miejsca
• Są na ogół nieregularne, ze względu
na silny rozwój bylin oraz wieloletni
charakter nasadzeń
• Występuje punkt kompozycyjny w
postaci jednej lub kilku efektownych,
długo kwitnących roślin, tworzących
szkielet założenia
• Pozostałe rośliny, będące
dopełnieniem kompozycji,
rozmieszczone są wokół punktu
• Gatunki dobieramy z uwzględnieniem
siły wzrostu i dekoracyjności w masie
lub pojedynczych egzemplarzy
• Rabaty bylinowe zakładamy w miejscach
bardziej zacisznych, o romantycznym
charakterze – stąd na ogół kolorystyka
powinna być bardziej stonowana
• W celu uzyskania głębi rabaty na
pierwszym planie stosujemy rośliny o
barwach ciepłych i czystych, a na drugim
– o barwach zimnych i mieszanych
• Trudność w doborze kolorystyki – ogromna
zmienność w ciągu sezonu; jedne gatunki
zakwitają, inne przekwitają
• Projekt – aby rabata była ozdobna przez
cały rok
• Aby rośliny nie zasłaniały się nawzajem
• Wyższe z tyłu, niższe z przodu
• Uwaga na byliny, których części
nadziemne są niepozorne lub zasychają
w ciągu lata (w ich sąsiedztwie sadzi się
gatunki o bujnym wzroście, które będą
zasłaniać zamierające części bylin)
• Jeżeli nie usuniemy z niektórych roślin
przekwitłych kwiatostanów, to rabata
może zyskać walory dekoracyjne zimą
• Rozwój bylin na wiosnę jest bardzo
zróżnicowany – znaczenie przy
projektowaniu zmienności sezonowej
rabaty
• Wymagania siedliskowe roślin są
jednym z najistotniejszych czynników
decydujących o doborze roślin na
rabatę
• Przy dobieraniu bylin na rabaty
zacienione, znajdujące się pod koronami
drzew pamiętamy o pH
– Przy drzewach liściastych/iglastych
• Rabaty bylinowe w terenach zieleni:
– Samodzielne nasadzenia
– Uzupełnienie kompozycji parkowych – razem
z drzewami i krzewami
– Charakter regularny (rzadko) lub nieregularny
– Jako nasadzenia gruntowe lub w pojemnikach
(ale nie zostaną na zimę w pojemniku)
• Byliny znajdują szerokie
zastosowanie w nasadzeniach
specjalnych:
– Ogrody różane
– Wrzosowiska
– Ogrody traw
– Ogrody monokulturowe
– Ogrody skalne i alpinaria
– Ogrody roślin wodnych i przywodnych
Etapy projektowania
koncepcyjnego rabat
bylinowych
• 1. analiza terenu
– Prześledzenie charakteru otoczenia, stylu
kompozycyjnego obiektu, określenie wartości
kulturowych miejsca i kierunku ekspozycji
rabaty
• 2. wstępny szkic
– Określamy kształt i wielkość rabaty bylinowej
• 3. dobór plam barwnych
– Wybór głównej tonacji i akcentów barwnych
skontrastowanych z nią (ożywienie kompozycji)
• 4. analiza warunków siedliskowych
– Analiza warunków glebowych, wodnych i
świetlnych
• 5. dobór roślin
– Zgodnie z przyjętymi plamami barwnymi,
warunkami siedliskowymi i ustaloną
ekspozycją (wysokość roślin)
• 6. analiza przyjętej koncepcji
– Poprzez wykonanie szkiców sytuacyjnych
z określonych punków widokowych
– Rabata może odgrywać dominującą rolę w
jednym sezonie, ale dekoracyjna powinna
być przez cały okres wegetacyjny
• 7. projekt koncepcyjny
– Rzut z góry, widoki, dobieramy
oznaczenia graficzne