Jednostki

leksykalne C++

(służą do budowania instrukcji

języka)

1.identyfikatory,
2.słowa kluczowe,
3.stałe,
4.literały

łańcuchowe,

5.znaki

przestankowe

6.operatory.

LEKSYKA - słownictwo, ogół wyrazów
języka

IDENTYFIKATORY

nazwy

Małe i wielkie litery, cyfry,
znak podkreślenia.

Uwagi:

•pierwszy znak musi być literą lub
podkreśleniem,

•standardowo kompilatory C++
biorą pod uwagę pierwsze 32
znaki

•rozróżniane są małe i duże litery

np.

nazwa, Andrzej,

funkcja, funkcja_X, X1, x1

różne identyfikatory:

ANDRZEJ, Andrzej,
AndrzeJ

SŁOWA KLUCZOWE

Specjalne identyfikatory

(

niepodzielny ciąg znaków

)

zarezerwowane

dla

ściśle

określonych celów i mogą być
wykorzystywane tylko zgodnie
z ich przeznaczeniem

asm
auto
break
case
cdeal
_cdeal
__cdeal
char
class
const
continue
_cs
__cs
default
delete

do
double
_ds
__ds
else
enum
_es
_export
__export
extern
far
_far
__far
_fastcall
__fastcal
l

float
for
friend
goto
huge
_huge
__huge
if
inline
int
interrrup
t
_interrup
t
__interru
pt
_loadds
__loadds

long
near
_near
__near
new
operator
pascal
_pascal
private
protecte
d
public
register
return
_savearg
s
__

savearg

_seg
__seg
short
signed
sizeof
_ss
__ss
static
struct
switch
templat
e
this
typedef
union
unsigne
d

virtual
void
volatile
while

STAŁE

Literały typu:

ich

ich wartości

nie ulegają

zmianie

Stałe znakowe

(literały) – ciąg złożony

z jednego

’x’ ’R’

lub więcej znaków ujęty w pojedyncze
apostrofy

\n \t \b (tzn. sekwencje ucieczki)

cha
r

int

Stałe zmiennopozycyjne

– należą do podzbioru

liczb rzeczywistych

0.0 .26 2. -84.17 notacja dziesiętna z
kropką

1.18e12 -5.6789E-3 4e6 notacja
wykładnicza

Długość domyślna literału zmiennoprzecinkowego to
double; long duble – trzeba dopisać l, L;

Dokładność wymuszona -84.17f .89F
3.14165e-8L

float .
..

Stałe całkowite

– liczba

całkowita

87 037 0x12 0X7

int
...

dziesiątkowy; ósemkowy; szesnastkowy typ
unsignet – u

128 u 1024UL 1L 8Lu



nowy wiersz (newline)



tabulacja pozioma (horizontal tab)



tabulacja pionowa (vertical tab)



cofnięcie (backspace)



przesunięcie do początku wiersza (carriage return)



nowa srona (tormfeed)



sygnał dźwiękowy (alert)



ukośnik (backslash)



znak zaputania (question mark)



pojedynczy cudzysłów (single quote)

\’



Podwójny cudzysłów (double quote)

\”



Sekwencja pozwalająca zapisać dowolny znak

\ooo

ooo

– oznacza zapis w systemie ósemkowym liczby co

najwyżej trzycyfrowej, przedstawiającej wartość znaku w

kodzie ACII; przykłady:

(sygnał dźwiękowy

(znak pusty, null)

\14

(nowy wiersz)

\062

(„2”)

STAŁE -

deklaracje

stałych

#define identyfikator
ciąg_znaków

#define stala 9.81

#define nazwa ``Politechnika``

Definiujemy: stałą, funkcję, słowo kluczowe potem

podmieniane na wartość lub użyte w instrukcjach

warunkowych dla preprocesora

const typ_stałej
identyfikator=ciąg_znaków;

const float stala=9.81;

const char *nazwa=``Politechnika``;

LITERAŁY

ŁAŃCUCHOWE

Ciąg o długości zero lub więcej znaków

ujęty w podwójne apostrofy (cudzysłów)

zakończony znakiem o kodzie zero `\0`

``abcd`` - reprezentacja wewnętrzna to 5

znaków a b c d 0

ZNAKI

PRZESTANKOWE

[ ] ( ) { } , ; : ...

* = #

Nawiasy kwadratowe

[ ]

– do definiowania tablic lub

wskazywania ich elementów
np.

char str[20];
double tab[10][20][1];
Tab[1][5][4]=25;

Nawiasy okrągłe

( )

– m.in. do grupowania wyrażeń,

wskazywania wywołań funkcji i listy parametrów

np.

p=0.5*(a+b)*h;

funkcja();

Nawiasy klamrowe

{ }

– nawiasy logiczne

podobnie jak BEGIN END, wskazują tzw. instrukcję
złożoną.
np.

if (x!=y)
{

p=x;
q=x*y;

}

Przecinek

- służy m.in. do oddzielenia

argumentów funkcji
np.

funkcja(x,y,z);
funkcja1(a,b,cd,x1);

Średnik

;

- oznacza zakończenie instrukcji.

np.

a=c/y;
d=a*c;

ZNAKI

PRZESTANKOWE

Dwukropek

- wskazuje, że poprzedzający go ciąg

znaków powinien zostać potraktowany jako etykieta

np.

start:
y=x++;
z=y++;

Wielokropek

...

– znajduje zastosowanie przy

deklarowaniu

funkcji

zmiennej

liczbie

parametrów

np.

funkcja(int x, ...);

funkcja1(int y, char z, ...);

Znak gwiazdki

- mnożenie, do deklarowania

zmiennych wskaźnikowych

np.

int *wl;

char **wznaki;

Znak równości

- do oddzielania deklaracji

zmiennej od części inicjującej tę zmienną.
np.

int tab[3]={1,2,3};

Znak

- oznacza dyrektywę preprocesora

np.

#include <math.h>

OPERATORY

• OPERATORY ARYTMETYCZNE

(addytywne, multiplikatywne, in- i dekrementacji),

• OPERATORY LOGICZNE,
• OPERATORY BITOWE,
• OPERATORY RELACYJNE,
• OPERATORY PRZYPISANIA,
• OPERATOR WARUNKOWY,

((a++)+b)--;

c=(a, b+a, b*b)%(a>>4,

b<<2);

++c*=(a!=0)?a:b++;

•OPERATOR WYLICZENIOWY,
• OPERATORY WYBORU SKŁADOWYCH,
• OPERATORY POBRANIA ADRESU ZMIENNEJ

ORAZ DOSTĘPU DO ZMIENNEJ WSKAZYWANEJ,

• OPERATOR POBRANIA ROZMIARU,
• OPERATORY DOSTĘPU DO SKŁADOWYCH KLASY,
• OPERATORY DYNAMICZNEGO PRZYDZIAŁU PAMIĘCI,
• OPERATORY INDEKSOWANIA I WYWOŁANIA FUNKCJA,
• OPERATOR KONWERSJI.

OPERATORY

OPERATORY ARYTMETYCZNE

OPERATOR

ZNACZENIE

Operatory

addytywne

Dodawanie

Odejmowanie

Operatory

multiplikatywn

Mnożenie

Dzielenie

Reszta z

dzielenia

Np.
c=a*b;
d=a/b;
e=a+b;
f=a-b;
g=a%b; // (13%2
wynik 1)

OPERATORY ARYTMETYCZNE

Operatory zwiększania
(inkrementacji) i zmniejszania
(dekrementacji)

Dekrement

acja

Inkrementa

cja

Przedrostk

owy

Przyrostko

Operatory przedrostkowe najpierw
zwiększają (++) lub zmniejszają
(--) wartość zmiennej o 1 a
następnie ją przypisują

Np.

int m=3, n=1,r;
r=(m++)+(++n); // zmienna r
=5
//dla
r=(++m)+(++n); // zmienna r
=6

OPERATORY RELACYJNE

OPERATO

ZNACZENIE

Mniejszy

Mniejszy lub równy

Większy

Większy lub równy

Równy

Nierówny

Np.
int a,b,xx;
a=10;
b=3;
xx=a>=b; // xx zostanie przypisana
wartość 1 (prawda)

OPERATORY LOGICZNE

OPERATO

ZNACZENIE

Negacja

Koniunkcja

Alternatywa

Np.
int a,b,c,d;
a=1;
b=0;
c=a&&b; // c zostanie przypisana
wartość 0
d=a||b; // d zostanie przypisana
wartość 1

„0”

„1”

„0
”

„1”

koniunkcja

(&)

alternatywa

(|)

Iloczyn
logiczny
„i”

Suma
logiczna
„lub”

OPERATORY BITOWE

OPERATO

ZNACZENIE

Bitowa koniunkcja

Bitowa alternatywa

Bitowa różnica

symetryczna

Bitowa negacja

Przesunięcie w lewo

Przesuniecie w prawo

Działają na uporządkowanym ciągu bitów, które
jak wiadomo przyjmują wartości 1 lub 0

Operator

przesunię

cia

OPERATORY PRZYPISANIA

OPERATOR

ZASTOSOWANI

ZNACZENIE

a=b

a+=b

a=a+b

a-=b

a=a-b

a*=b

a=a*b

a/=b

a=a/b

a%=b

a=a%b

<<=

a<<=b

a=a<<b

>>=

a>>=b

a=a>>b

a&=b

a=a&b

a|=b

a=a|b

a^=b

a=a^b

Np.

int a=5,b=10,c=2;

a+=b; // zmienna
a=15
c*=b; // zmienna
c=20

OPERATOR WYLICZENIOWY

PRZECINKOWY

Operator

wyliczeniowy

(przecinkowy)

–

służy

utworzenia wyrażenia złożonego z
ciągu

wyrażeń

składowych

oddzielonych

przecinkami

(wyrażenia składowe oblicza się
od lewej do prawej). Wyrażenie
złożone

użyte

instrukcji

przypisania musi być ujęte w
nawiasy.

Np.

int a=1, b;
a+=10;
b=(a++,a+=10,a/2); //
zmienna b=11

Np.

int n=10, i=2, k=4, wynik;
wynik=(n-=i, k+=2, i*=5, i++); //
zmienne n=8, k=6 i=10, wynik=11

Typy danych w
C++

Typ danych

definiuje

zakres lub zbiór
dopuszczalnych wartości
dla stałej, zmiennej,
wyrażenia, funkcji oraz
zbiór dopuszczalnych
operacji wykonywanych na
tych wartościach. Określa
też format zapisu w
pamięci.

Typy proste

(skalary)

arytmetyczne (całkowite i

rzeczywiste)

- wskaźnikowe,

- referencyjne.

Typy danych w
C++

Typy

strukturalne

(złożone)

- tablice

- struktury,

- unie,

- klasy.

typ wyliczeniowy

typ void

Typy całkowite

(skończone , przeliczalne podzbiory zbioru liczb

całkowitych)

Słowa kluczowe określające typy całkowite

char

typ znakowy

int

typ całkowity

long

typ tzw.długich liczb

całkowitych

signed

liczby ze znakiem

short

typ tzw.krótkich

liczb całkowitych

unsigned

liczby bez znaku

Typy całkowite

(skończone , przeliczalne podzbiory zbioru liczb
całkowitych)

Typ

Rozmiar

w bitach

min

max

unsigned

char

8, jeden

znak

255

char,

signed

char

8, jeden

znak

-128

127

int, signed

int

-32768

32767

unsigned

int

65535

long

unsigned

int

4294967

295

long

signed int

2147483

648

2147483

647

char a, b=’F’;

int x, y=2;

long k;

inicjowanie

składnia

typ całkowity identyfikator[=wartość zainicjowana

Deklaracje

inicjacja

zmiennych całkowitych

Typy rzeczywiste

(skończone , przeliczalne
podzbiory zbioru liczb
rzeczywistych)

Typ

Rozmi

ar w

bitach

min

max

Liczba

znaczący

ch cyfr

float

3.4E-38

3.4E38

double

1.7E-

308

1.7E30

long

double

3.4E-

4932

1.1E49

Typy rzeczywiste

(skończone , przeliczalne podzbiory zbioru liczb
rzeczywistych)

Pojęcie znaczących cyfr

Liczbę rzeczywistą w pamięci komputera

zapisuje się w postaci dwóch liczb (mantysa,

cecha)

L=mantysa*10

cecha

Dla

float

liczba 1254986719873674.678

zostanie zapisana w 0.125498 E16

A więc zostanie zaokrąglona do

wartości: 1254980000000000

float a, b=123.16e10;

double x, y=-145.67;

long double k;

inicjowanie

składnia

typ rzeczywisty identyfikator[=wartość
zainicjowana

Deklaracje i inicjacja zmiennych
rzeczywistych

Typy strukturalne

to uporządkowane,
wspólne zbiory
obiektów tego
samego lub różnego
typu

Typy

strukturalne

(złożone)

tablice

- struktury

- unie

- klasy

Zmienne zdolne do przechowywania
więcej niż jednej wartości
jednocześnie nazwano zmiennymi
strukturalnymi (agregatami danych)

Tablica to ciąg obiektów (grupa zmiennych) tego

samego typu, które zajmują ciągły obszar w pamięci



Korzyść – zamiast nazywania każdej zmiennej

osobno wystarczy powiedzieć odnoszę się do n-

tego elementu tablicy



Jeśli chcesz mieć 20 zmiennych typu int, to

zbuduj tablicę:

int a[20] ;

Definicja rezerwuje w pamięci miejsce dla 20 liczb

typu int

Rozmiar tak definiowanej tablicy musi być stałą,

znaną już w trakcie kompilacji. Kompilator musi

już wtedy wiedzieć ile miejsca ma zarezerwować

na tablicę

Rozmiar tablicy nie może być ustalony w

trakcie pracy programu (dynamiczna alokacja

tablicy)

cout << ”Jaki chcesz rozmiar tablicy?” ;

int rrr ;

cin >>rrr ;

int a[rrr] ;

//Błąd !!!

Jak należy rozumieć deklarację tablicy - definicja w komentarzu

char zdanie [80] ;

//zdanie jest

tablicą 80
//elementów typu char

float numer [9] ;

//numer jest tablicą
//9 elementów typu float

int *wskaz [20] ;

//wskaz jest tablicą 20 elementów

//będących wskaźnikami (adresami)

//jakichś obiektów typu int

Wartość rrr jest jeszcze - w czasie kompilacji
nieznana

Tablice można tworzyć



Typów fundamentalnych (z wyjątkiem void)



Typów wyliczeniowych (enum)



Wskaźników



Innych tablic

oraz, o czym później



Z obiektów typu definiowanego (czyli

klasy)



Ze wskaźników do pokazywania na

składniki klasy

Typy tablicowe

Struktura danych zawierająca uporządkowany
zbiór obiektów tego samego typu - odpowiada
matematycznemu pojęciu wektora, macierzy
itd.

Zasady tworzenia tablic:

- każdy element tablicy ma przydzieloną

swoją „skrzynkę” pamięci o unikalnym

numerze (indeksie) od 0 - n

- wszystkie elementy tablicy muszą być

tego samego typu

- tablica ma jedną wspólną dla wszystkich

elementów nazwę

Tablica jednowymiarowa -
wektor

Numer elementu
tablicy

Wartości
poszczególnych
elementów tablicy

Indeks elementu
tablicy

12.1

0.78

2.3

2.0

12.7

Indeks

elementu tablicy określa jak daleko,
licząc od początku tablicy jest
przesunięty dany element

Zasady indeksowania elementów tablic

-elementy tablicy wskazujemy za pomocą
indeksów,

-indeksy numerujemy od 0,

-numer elementu tablicy nie odpowiada
jego indeksowi

C++
domyślnie
liczy
zaczynając
od 0

Deklaracja tablic
jednowymiarowych

float

tablica1

[5]

;

Nazwa –

identyfikator

tablicy

Typ danych

każdego

elementu

tablicy

Rozmiar tablicy–

liczba elementów

tablicy

12.1

0.78

2.3

2.0

12.7

Elementy tablicy:

tablica1[0] tablica1 [1] tablica1 [2] tablica1 [3]

tablica1 [4]

element

tablica1 [5] – nie istnieje

wpisanie czegoś

do tego elementu nie jest sygnalizowane jako błąd – nie jest to
sprawdzane, następuje zniszczenie czegoś co jest w pamięci
bezpośrednio za tablicą

float tablica1 [5] ;
int z ;

podczas próby zapisu czegoś do elementu

tablica1 [5]

= 15

zostanie zniszczona treść zmiennej z, bo akurat została

umieszczona w pamięci bezpośrednio za tablicą

tablica1

w pętlach wyczytywania lub wpisywania najlepiej stosować zapis z

miękką nierównością

for (i=0 ; i<rozmiar ; i++) ...

zamiast z

twardą nierównością

for (i=0 ; i<=rozmiar-1 ; i++) …

Dostęp, wprowadzanie i

wyprowadzanie elementów

tablicy jednowymiarowej

for (int i=0; i<10; i++)

{

cout<<„podaj kolejny element
tablicy”;

cin>>tab1[i];

}

Wprowadzenie
elementów

tablicy tab1

for (int i=0; i<10; i++)

{

cout<<„tab1[„<<i<<„]=”<<tab1[i
]<<endl;

}

Wyprowadzenie
elementów

tablicy tab1

tab1[2];

Dostęp do 3 elementu tablicy
tab1

Tablica dwuwymiarowa -
macierz

Indeks wiersza
tablicy

Wartości
poszczególnych
elementów tablicy

Indeks kolumny
tablicy

Deklaracja tablic
dwuwymiarowych

float tab2 [5]
[6];

nazwa –

identyfikator

tablicy

typ danych

każdego

elementu

tablicy

liczba kolumn

tablicy

liczba wierszy

tablicy

Dostęp, wprowadzanie i

wyprowadzanie elementów

tablicy dwuwymiarowej

for (int i=0; i<5; i++)

for (int j=0; j<6; j+

cin>>tab2[i]

[j];

Wprowadzenie
elementów

tablicy tab2

for (int i=0; i<10; i++)

for (int j=0; j<6; j++)

cout<<tab2[i]

[j]<<endl;

Wyprowadzenie
elementów

tablicy tab2

tab2[0]
[0];

Dostęp do 1 elementu tablicy

tab2
o indeksie 00

Inicjowanie wartości

początkowych elementów

tablic

int
tab[4]={45,56,5,8};

lub

int tab[]={45,56,5,8};

int tabela[2][4]={

{45,56,5,8}

{4,6,78,6}

};

lub

int tabela[2]
[4]={45,56,5,8,4,6,78,6};

Wyprowadzenie liczb w odwrotnej kolejności

#include <iostream.h>
#define nmax 10

main()
{

int tab[nmax], n,i;
cout<<”podaj

liczbe

elementow

tablicy”<<endl;

cin>>n;
cout<<”Podaj liczby”<<endl;
for (i=0; i<n; i++)

cin>>tab[i];

cout<<”Liczby

odwrotnej

kolejnosci”<<endl;

for (i=n-1; i>=0; i--)

cout<<tab[i]<<endl;

}

Rzeczywistość jest co najmniej

trójwymiarowa a nawet

wymiarowa

int lib[5][6][3]
[10];

int book[5]
[6][3];

Tablice znakowe



Każdy znak alfanumeryczny ma swą

reprezentację liczbową w kodzie

ASCII



Aby odróżnić ciąg znaków (liter) od

innych kończy się go znakiem o

kodzie \0 - NULL i wtedy mówimy, że

jest to

string



Rozmiar stringu jest zawsze większy o 1 (długość

– liczba liter+

- znak pusty, null

w C++ teksty (łańcuchy znaków)

przechowuje się w tablicach typu char

char tekst
[101];

char *tekst="Dowolny";

zadeklarowano

„wskaźnik(*) tekst”
wskazujący na początek podanego tekstu

Deklaracja tablicy na tekst
składający się z maksymalnie
100 znaków

char tekst [ ]
="Dowolny";

char tekst [8]="Dowolny";

Inicjowanie tablic znaków

char tekst [ ]
={'D','o','w','o','l','n','y','\0'};

Przykład:



char t1[1] = { ”a” } ; //

błąd string (\0) to drugi element



char t2[1] = { ’a’ } ; //ok. wpisujemy tylko 1 literę

Warto zapamiętać



Tablica składa się z elementów tego

samego typu,



Tablica dwuwymiarowa ma wiersze i

kolumny,



Tablica trójwymiarowa ma wiersze

(wysokość), kolumny (szerokość) i

stronice (głębokość),



Tablice deklarujemy jak zwykłe

zmienne proste (long tablica[3][5][4];),



Wymiary tablicy powinny być

zdefiniowane jako stałe,



Do elementu tablicy odwołujemy się

za pomocą współrzędnych (

indeksów

Warto zapamiętać



Można inicjować elementy tablicy

podczas deklaracji tej tablicy (int

t[2]={4,6};),



Przy wprowadzaniu (cin) i

wyprowadzaniu (cout) elementów tablic

wykorzystujemy tyle pętli „for” ile

wymiarów posiada dana tablica,



W C++ tablica znakowa jest

interpretowana jako łańcuch znaków,

czyli string,



Teoretycznie możemy tworzyć tablice

o dowolnie dużej ilości niezależnych

(ortogonalnych) wymiarów. Dla każdego

dodatkowego wymiaru musimy

zastosować kolejną współrzędną.

Typy proste

(skalary)

arytmetyczne (całkowite i

rzeczywiste),

- wskaźnikowe,

- referencyjne.

Typy danych w
C++

Typy

strukturalne

(złożone)

- tablice,

- struktury,

- unie,

- klasy.

typ wyliczeniowy

typ void

- typ
wyliczeniowy

Służy

deklarowania

grupy

stałych

całkowitych

zwarty

sposób

(chcemy

przechować nie tyle liczbę co informację
liczbową)

Stałe otrzymują domyślnie kolejne wartości
całkowite poczynając od 0

Składnia

enum {stała1, stała2, stała3, ..., stałan};

wartość=

1 2

np. enum {ford, fiat, opel, mercedes};

enum {stała1=10, stała2, stała3, ...,

stałan};

Kolejne przyjmą wartości 11 12 itd.

Chcemy za pomocą liczb określać jakieś działanie układu

pomiarowego

Zmienna o nazwie

co_robic.

Do niej będziemy wstawiali liczbę

określająca żądaną

akcję

start_pomiaru

odczyt_pomiaru

zmiana_probki

zniszczenie_probki

Typ wyliczeniowy

definiuje się wg schematu:

enum akcja {

start_pomiaru = 0

odczyt_pomiaru = 1

zmiana_probki = 54

zniszczenie_probki = 55 } ;

Zdefiniowaliśmy nowy typ o nazwie

akcja.

A oto definicja zmiennej tego

typu:

akcja co_robic ;

(

co_robic

jest zmienną, do której można podstawić

tylko

tę, jedną

z wartości określonych w liście wyliczeniowej)

operacje legalne:

operacje nielegalne:

co_robic = zmiana_probki ;

co_robic = 1 ;

co_robic = start_pomiaru ;

co_robic = 4 ;

Dzięki temu nawet przez nieuwagę nie wpiszemy do

zmiennej czegoś innego, niż z listy, nawet jeśliby by coś

pasowało jako wartość liczbowa

typ wyliczeniowy i

zmienne

Składnia (definicja nowego typu i jego zmiennych)

enum

nowy_typ

{stała1, stała2, ..., stałan} zm_1,

zm_2=stała2;

nazwa

nowy typ

lista stałych wyliczeniowych

zmienne

nowego typu

z inicjacją

Np.

enum miesiac {styczen, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec,

lipiec};

miesiac x=luty;

enum boolean {falsz, prawda} nie=fałsz, tak=prawda;

boolean

- typ zmiennej przechowujący wartość logiczną True (prawda) lub False (fałsz).

Jest to jeden z czterech predefiniowanych typów boolowskich (Boolean,

ByteBool

WordBool

LongBool

). Powinno używać się właśnie typu Boolean, pozostałe trzy

zapewniają kompatybilność z innymi językami i bibliotekami systemu operacyjnego.

- typ void
(próżny)

Słowo to stoi w miejscu gdzie normalnie stawia się
nazwę typu

Typ, który posiada pusty zbiór wartości

Użyteczny szczególnie w zastosowaniu do
funkcji, które nie zwracają żadnej wartości

void *p ;

wskaźnik

wskazywania na

obiekt nieznanego typu

void funkcja ( ) ;

deklaracja mówi, że

funkcja nie będzie zwracać żadnej wartości

Typy proste

(skalary)

- arytmetyczne (całkowite i
rzeczywiste)

- wskaźnikowe,

- referencyjne.

Typy danych w
C++

Typy

strukturalne

(złożone)

- tablice,

- struktury,

- unie,

- klasy.

- typ wyliczeniowy,

- typ void

Typ wskaźnikowy

(wskaźnik)

Wskaźnik (

zmienna wskazująca

)

zmienna

zawierająca

adres

początku

obszaru

pamięci,

którym zapamiętane są wskazywane

dane

czyli

wartością

wskaźnika jest

adres

zmiennej

FF00

wskaźnik i
jego
wartość
(zawartość)

Typ wskaźnikowy

(wskaźnik)

wartością wskaźnika jest adres zmiennej

dane

miejsce w pamięci
począwszy od
bajtu o nr FF00
zawierające dane

Deklarowanie

zmiennej wskaźnikowej

(deklarowanie wskaźnika)

int

*numer;

Została zadeklarowana zmienna

numer

, która wskazuje

dane typu

int

* operator wskazania

(wyłuskania)

Deklarowanie zmiennej

wskaźnikowej

(deklarowanie wskaźnika)

Aby zmienna wskazująca podawała

adres konkretnej zmiennej, na którą

ma on wskazywać należy użyć

operatora adresowego (referencji) &,

który przypisze odpowiedni adres

zmiennej

numer=&zmien

na;

& operator adresu

(referencji)

A tak wygląda przypisanie adresu zmiennej znakowej a,

do wskaźnika znakowego b:

char a ;

char* b ;

b = &a

;

ustawienie wskaźnika na obiekt a



Operator & oznacza adres zmiennej obok niej stojącej (po prawej

stronie). Od teraz gdy zmienimy wartość b, zmienimy automatycznie

wartość a, i odwrotnie

Ważne:



Do wartości wskaźnika odnosimy się poprzedzając go gwiazdką



Do adresu wskaźnika odnosimy się samą nazwą (bez gwiazdki)



nie powinniśmy się nim (wskaźnikiem) posługiwać, jeżeli nie

przypiszemy mu żadnego adresu, lub adres NULL (czyli zerowy),

gdyż może się to skończyć błędem, którego nie zasygnalizuje

nam kompilator



Wskaźnik służący do pokazywania na obiekty jednego typu nie

nadaje się do pokazywania na obiekty innego typu

(wyjątek od tej reguły przy dziedziczeniu)

Napisz

program,

którym

zadeklarujesz wskaźnik do pewnej

zmiennej oraz przypiszesz mu

odpowiedni adres.
Następnie

spraw,

aby

wartość

zmiennej

została

wypisana

ekranie na dwa sposoby:

1. poprzez bezpośrednie odniesienie

do zmiennej

2. poprzez wskaźnik

Spraw również, aby na ekranie

został wypisany adres zmiennej (na

dwa sposoby)

#include <iostream.h>
#include <conio.h>

int ala=155; //

deklaracja i inicjacja zwykłej zmiennej

ala

int *zyga; //

deklaracja wskaźnika

main()
{
clrscr();

zyga=&ala; //

inicjacja wskaźnika by wskazywał adres

zmiennej ala

cout<<"Wzrost Ali="<<ala<<endl;
cout<<"Wzrost Ali wg Zygi: "<<*zyga<<endl;
cout<<"Adres Ali="<<&ala<<endl;
cout<<"Adres Ali wg Zygi: "<<zyga<<endl;
getch();
return 0;
}

Wzrost Ali=155
Wzrost Ali wg Zygi=155
Adres Ali: 0x8f9304ce
Adres Ali wg Zygi: 0x8f9304ce

0x…-heksadecymalny
0…-oktalny

Typ referencyjny (odniesienie)

Typ referencyjny określany czasem jako

odniesienie, służy do wprowadzenia dodatkowej

nazwy dla obiektu użytego w definicji jako wartość

początkowa

Zmienne typu referencyjnego służą do reprezentacji

innych zmiennych w programie

czyli

wartością zmiennej typu referencyjnego jest inna

zmienna

Zmienne typu referencyjnego w praktyce

służą do przekazywania parametrów do

funkcji oraz zwracania wartości funkcji

Deklarowanie zmiennej

referencyjnej

int x,

&rx=x;

typ zmiennej referencyjnej i zmiennej

nazwa zmiennej

operator i nazwa zmiennej referencyjnej

inicjacja

zmiennej referencyjnej

Deklaracja zmiennej referencyjnej

musi być połączona z jej inicjacją

Deklarowanie zmiennej

referencyjnej

double pos=56, &r_pos=pos;

zmienna referencyjna r_pos związana

ze zmienną pos

int i, n=10, &ri=n;
ri=n;

zmienna referencyjna ri związana ze zmienną i

przyjmuje wartość 10

float x=10f;
int &r_licz=x;

zmienna referencyjna r_licz jest zmienną typu

całkowitego

Ważne:



Przed nazwą zmiennej typu referencyjnego znak &

Gdyby opuścić &, powstałaby zwykła zmienna



Zmienna typu referencyjnego musi być natychmiast

inicjowana



Wartość zmiennej i wartość referencji do tej zmiennej

jest taka sama



Jeśli w trakcie działania programu zmienimy wartość

zmiennej? - Wtedy wartość referencji będzie

odpowiadała nowej wartości zmiennej



Jeśli zmienimy wartość referencji, wówczas zostanie

zmieniona wartość zmiennej, do której odnosi się

referencja a także wartość wszystkich innych

referencji

Typ referencyjny -

ograniczenia

Nie wolno konstruować:

- referencji do referencji

float

&&rx;

- wskaźników zmiennych referencyjnych

int

&*wsk_ref;

- tablic referencji

double

&_ref[100];

Wskaźniki i tablice



W języku C++ istnieje ścisła zależność pomiędzy

wskaźnikami i tablicami



Każda operacja na zmiennej indeksowanej może być

wykonana za pomocą wskaźników (za pomocą wskaźników

operacje są wykonywane szybciej)



Podczas kompilacji nazwa tablicy jest automatycznie

przekształcana na wskaźnik jej pierwszego elementu
(nazwa tablicy jest równocześnie adresem jej początku)

Ale także:



wskaźniki w funkcjach mogą zmieniać wartość

przysyłanych do nich argumentów



Dają dostęp do specjalnych komórek pamięci



Rezerwują obszary pamięci

tab[ ]

kompilacja

wtab=tab

równoważne

wtab=&tab[0]

stała wskaźnikowa (nazwa tablicy)

zmienna wskaźnikowa

Zmienna wskaźnikowa może ulegać zmianie :

działanie

wtab=wtab+1

zmienia wskazanie na

wtab=&tab[1]

„Mechanika ruchu wskaźnika”

Mamy definicje:

int *wskaznik ;

//def. wskaznika

int tablica [10] ;

//def.tablicy

To instrukcja

wskaznik = & tablica [n] ;

//ustawienie

wskaznika

-wskaźnik ustawia się na elemencie tablicy o

indeksie

(int)

Wydruk tablicy

tab

przy użyciu wskaźników

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main()

{

clrscr();

int tab[]={0,1,2,3,4,5,6,7,8,9},*wtab;
wtab=tab;

lub wtab=&tab[0] poniewaz

tab==&tab[0];

for (int i=0;i<10;i++)

cout<<"tab["<<i<<"]="<<*wtab++<<endl;

getch();

return 0;

}

tab[0]=

0
tab[1]=

1
tab[2]=

2
tab[3]=

3
tab[4]=

4
tab[5]=

5
tab[6]=

6
tab[7]=

7
tab[8]=

8
tab[9]=

Kopiowanie tablicy tab1 do tab2 przy użyciu

wskaźników

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main()

{

clrscr();

int tab1[]={0,1,2,3,4,5,6,7,8,9},*wtab1,tab2[10],*wtab2;

wtab1=tab1;

//lub wtab1=&tab1[0] poniewaz

tab1==&tab1[0];

wtab2=tab2;

//lub wtab2=&tab2[0] poniewaz

tab2==&tab2[0];

while (wtab2<&tab2[9])

*wtab2++=*wtab1++;

for (int i=0;i<10;i++)

cout<<"tab2["<<i<<"]="<<*wtab2++<<endl;

getch();

return 0;

}

Wskaźniki i tablice znaków

(łańcuchy)

W języku C++ wszystkie operacje na łańcuchach

są wykonywane za pomocą wskaźników do znaków

łańcucha

Przypomnienie:

łańcuch jest ciągiem znaków zakończonych

znakiem '\0'

z tych powodów należy deklarować łańcuchy

char *tekst="ZABAWA";

char tekst[ ]="ZABAWA";

char *tekst="ZABAWA";

wtekst=&tekst[0];

//wtekst=tekst;

wtekst=wtekst+1;

//wtekst=&tekst[1]; czyli

*wtekst == 'A'

Kopiowanie łańcucha ze zmiennymi

indeksowanymi

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

#include <string.h>

main()

{

clrscr();

char start[]="ABCD1111", cel[]="EFGH2222";

int i=0;

cout<<"Lancuch cel przed kopiowaniem: "<<cel<<endl;

for (i=0;i<strlen(start);i++)

//while ((cel[i]=start[i])!='\0')

cel[i]=start[i];

//i++;

cout<<"Lancuch cel po kopiowaniu: "<<cel<<endl;

getch();

return 0;

}

Kopiowanie łańcucha przy użyciu wskaźników

#include <iostream.h>

#include <conio.h>

main()

{

clrscr();

char *start="ABCD1111", *cel="EFGH2222", *pomoc=cel;

cout<<"Lancuch cel przed kopiowaniem: "<<cel<<endl;

while (*cel++=*start++)

;

//cel=cel-9;

cout<<"Lancuch cel po kopiowaniu: "<<pomoc<<endl;

//<<cel<<

getch();

return 0;

}

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74
Slide 75
Slide 76
Slide 77
Slide 78
Slide 79
Slide 80
Slide 81
Slide 82

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
C++ Wykład IV 2006 2007 M Ch
Wyklad z ekonomiki 2006-2007, WZ-stuff, semestr 2, nauka o przedsiębiorstwie
Wstęp do socjologii - Wykłady Motak - 2006-2007, Religioznawstwo, Wstęp do socjologii
samorzad, WSB - III semestr - zaoczne - Administracja - lista studentów - 2006/2007 - prawo samorząd
zestawy-labC++-kolokwium 2 2006-2007, Politechnika Śląska MT MiBM, Semestr III, Języki programowania
Wykład 3.10.2006, studia, semestr III, prawo cywilne
C Wykład III 2005 2006 s
A Charakterystyka hodow bud etu 2006 pop, Finanse Publiczne, Wykład III
KPA wyklady 2006-2007, Historia sądownictwa administracyjnego
Wykłady 2006-2007 dr Brygida Kuźniak, PRAWO, ROK 3, Prawo ROK II - semestr I, ORGANIZACJE MIĘDZYNARO
III lek zagadnienia 2006 2007
III lek zagadnienia 2006 2007
Wykład III;28.10.2007, Uczelnia - notatki, dr Dorota Piontek

więcej podobnych podstron

C++ Wykład III 2006 2007 M Ch

Document Outline