Nie bój sie strachu

Krew na

zasiew

100 mln prześladowanych chrześcijan

Wzrosło prześladowanie chrześcijan w Afryce -

wynika z badań Międzynarodowego
Dzieła Chrześcijańskiego „Open Doors” (Otwarte
Drzwi). Według opublikowanego w Niemczech
rocznego raportu o prześladowaniach
wyznawców Chrystusa podobnie jak w latach
ubiegłych pierwsze miejsce zajmuje
komunistyczna Korea Północna. Open Doors,
międzynarodowa i ponadwyznaniowa
organizacja szacuje, że na całym świecie
liczba prześladowanych wyznawców Chrystusa
wynosi ponad 100 mln.
Sprawozdanie obejmuje okres
od 1 listopada 2011 r. do grudnia 2012 r.

Pierwsza dziesiątka krajów, gdzie chrześcijanie są

najbardziej prześladowani:

Korea Północna,

Arabia

Saudyjska, Afganistan, Irak, Somalia, Malediwy,
Mali, Iran, Jemen,

Erytrea.

Osiem krajów z pierwszej

dziesiątki jest państwami islamu,

Korea Północna

jest komunistyczna,

natomiast

afrykańska Erytrea

zarządzana jest przez dyktatora marksistę.

Korea

Północna jedenasty rok z rzędu otwiera listę hańby.

Spośród 50 krajów prześladowań, to na jej terenie
dochodzi do najbrutalniejszych aktów zwalczania
chrześcijaństwa. Według danych Open Doors w
obozach pracy (gdzie eksterminuje się fizycznie
ludzi) przebywa od 50 do 70 tys. chrześcijan (na
200 tys. osadzonych). Prześladowania przybrały na
sile po objęciu władzy przez syna Kim Dzong Ila,
Kim Dzong Una.

Korea Północna

"Światowy Indeks Prześladowań ma być inspiracją

i zachętą do modlitwy, pomocy i
zdobywania wiedzy czy też świadomości wśród
wierzących chrześcijan, na temat losu ich
rodzeństwa w Chrystusie Panu”. Od
ponad 50 lat Open Doors jest obecne
na pierwszej linii frontu, gdzie dodaje sił
prześladowanym chrześcijanom działającym w
ukryciu, reprezentującym Kościół katakumbowy.

W stolicy kraju Pjongjang pełne przepychu

budynki, pomniki ku chwale „Wielkiego Wodza”
i wizerunki „Umiłowanego Przywódcy” mają
świadczyć o potędze reżimu. – To oficjalny
obraz. Głodujące, osierocone dzieci żyjące z
wyrzuconych resztek do niego nie należą.

Soon Ok Lee

była lojalną urzędniczką partii, gdy w 1986 r.

została

aresztowana i skazana za czyn, którego nie

popełniła.

Zanim zapadł wyrok, przez 14 miesięcy

przetrzymy-

wano ją w chłodnej celi, torturowano, kopano po głowie.
Straciła osiem zębów, ma sparaliżowaną lewą część twarzy.

– Przy temperaturze minus 35 stopni wywlekano mnie
nago na zewnątrz i kładziono na lodzie. Nazywano to „torturami
zamrażającymi”. Bolesne ich skutki odczuwam do dziś –

opowiada.

Była świadkiem tortur, jakim poddawano chrześcijan w obozach
pracy. Nadzorcy obozowi uważali chrześcijan za chorych
psychicznie. Mówiono „szaleni, którzy wierzą w niebo”.

-

Początkowo im wierzyłam, ale gdy poznałam

chrześcijan, zrozumiałam, że nie byli szaleni.
Po prostu wierzyli w Boga, w Jezusa.

Ok Lee

opowiada

- Chrześcijanom w obozach nawet

nie wolno było patrzeć w niebo. Pracować musieli z twarzą
skierowaną ku ziemi, po 16–18 godzin dziennie. – Nasze ciała
były zniszczone. Ludzie dostali skrzywienia pleców i garbów,
niektórzy mierzyli przez to tylko 130 cm. Wszędzie wystawały
kości.

Chrześcijanie trafiali do obozów tylko dlatego,
że wierzyli w Jezusa.

Zdumiewająca była ich wiara w obliczu tortur.
– Chwytali się za ręce i śpiewali pieśni, razem
odmawiali modlitwy, co było zakazane.
Nadzorcy masakrowali ich, kopiąc po twarzy.
A oni nawet wtedy wzywali Jezusa. Wołali:

Panie,

Panie!

Soon Ok Lee została zwolniona z obozu w 1993 r.
W dniu, gdy miało to być ogłoszone, wszystkich 6 tys.
więźniów zostało wyprowadzonych na plac apelowy.
Byliśmy przerażeni, bo tak działo się przy egzekucjach.
Gdy komandor wywołał moje imię, wszyscy więźniowie
spojrzeli na mnie. Oczy chrześcijan, którzy nie mogli podnosić

głów,

bo groziła im za to cela izolacyjna lub śmierć, wyrażały prośbę:

„Idź do świata i mów, jak tu cierpimy! Inaczej zginiemy i

nikt

nie dowie się o tym”

. Po zwolnieniu z obozu Soon uciekła do

Korei

Południowej. Tam przyjęła chrzest. Swoje wstrząsające przeżycia
opisała w książce

„Pozwólcie mi być waszym głosem”

.

Open Doors przygotowuje jej polskie wydanie.

Afganistan - opowiada Said

Musa

Bili mnie i torturowali pałkami. Mówili,

bym wyrzekł się Chrystusa. Gdy odmówiłem,

nazwali mnie brudnym

odszczepieńcem. Usiłowali

wydobyć ze mnie nazwiska innych chrześcijan.

Powiedziałem, że nie znam nikogo. Zaczęli więc bić

mnie ponownie pięściami i pałkami oraz kopali. Pluli

mi w twarz i drwiąc, przezywali Jezusem

Chrystusem. Udawałem, że jestem

głuchy i niemy. Co miałem robić?

Starałem się nie słuchać tego, co mówią, gdy

wyzywali mnie od brudasów i odszczepieńców.

Jedyne, co mogłem, to modlić się za ich dusze.

Ta historia wydarzyła się w 2011 roku. Said jest

nieugięty. Dziennikarzowi, któremu w obecności
więziennych strażników i innych funkcjonariuszy
pozwolono się z nim spotkać, powiedział:
„Szybciej umrę, niż wyrzeknę się swojej wiary.
Nie dbam, czy ukrzyżują mnie głową w dół. Mój
duch pozostanie żywy. Lękam się tylko Boga”.

Pakistan

Asia Bibi (właściwie: Asia Noreen) jest

chrześcijanką. Razem z mężem i pięciorgiem

dzieci mieszkała w pakistańskiej

wiosce Ittanwali, gdzie spośród 1500 rodzin tylko

3 wyznają Chrystusa. Mieszkała – bo od wielu

miesięcy przebywa w więzieniu. A od listopada

ubiegłego roku, gdy w jej sprawie zapadł wyrok,

siedzi w celi śmierci. Ma zostać zabita

za „bluźnierstwo”, którego się

rzekomo dopuściła. Jej droga krzyżowa zaczęła

się

19 czerwca 2009 roku

.

Tego dnia Asia Bibi, kolejny raz
nakłaniana przez znajome do

przejścia

na islam, opowiedziała im o nauce
Jezusa. I zakończyła: „Jezus

Chrystus

umarł za nasze grzechy, a potem zmartwychwstał, a

tego

nie uczynił Mahomet”. Słysząc to, muzułmanki podniosły
krzyk, pobiły Asię i uwięziły ją. Z umieszczonych na me-
czecie głośników podano komunikat, że „bluźnierczyni”
zostanie przewieziona po wsi z zaczernioną twarzą na

ośle.

Chrześcijanie jednak zaalarmowali policję, a ta zabrała
kobietę do aresztu.

Tam okazało się, że Asia jest oskarżona na

mocy obowiązującej w Pakistanie ustawy o

bluźnierstwie. Ustawa ta przewiduje, że

ktokolwiek znieważy proroka Mahometa,

podlega karze śmierci. A

za znieważenie Mahometa można uznać

cokolwiek, nawet wyrzucenie wizytówki

mężczyzny o imieniu Muhammad (czyli

Mahomet). 17 listopada 2011 r., po 16

miesiącach aresztu, Asia Bibi została skazana

na śmierć i oczekuje teraz w strasznych

warunkach na wykonanie wyroku. Sprawa

nie jest jeszcze ostatecznie przesądzona, bo

Sąd Najwyższy ma rozważyć odwołanie, jakie

złożyła rodzina chrześcijanki.

Rodzina Asi Bibi
z ministrem ds.
mniejszości

Jej cela to zamknięte pomieszczenie, bez okien,

dwa metry na trzy. Z dachu cieknie woda,
stęchlizna, smród. Ekskrementy musi sprzątać
sama, przy czym nie dostaje środków czystości. Nie
ma prawa nawet do spaceru na zewnątrz,
nie widziała światła słonecznego od miesięcy. Przez
całe dnie nic nie mówi, bo nie ma do kogo.
W celi jest monitoring, bo wielu więźniów
oskarżonych o bluźnierstwo nie
doczekuje wyroku. Boi się więc. Ale ma potężną
wiarę. Modli się całymi dniami. Bóg jest w jej oczach
największym skarbem, jaki ma. Ufa Mu i wierzy,
że jest w tym wszystkim jakiś sens, że
komuś to pomoże i że Bóg wyciągnie ją
w końcu z więzienia.

Chiny

Reżim komunistycznych Chin chce kontrolować

wszystkie dziedziny życia. Wolność religijna
w tym kraju nie istnieje. Ilekroć ktoś z zewnątrz
krytykuje tę sytuację, władze Chin nazywają
to „atakiem obcego mocarstwa” na ich „wewnętrzne sprawy”.
Do tych „obcych mocarstw” zalicza się także Watykan. Dlatego wielu
biskupów i kapłanów wiernego papieżowi Kościoła „podziemnego” siedzi
w więzieniach. W marcu 2009 roku chiński ksiądz Francis Gao Jianli
z Fengxiang został poproszony przez burmistrza na rozmowę o zabranym
Kościołowi majątku. Ksiądz przyszedł do ratusza na własnych nogach,
ale opuścił budynek na noszach, bo pobili go wezwani przez burmistrza
ochroniarze.
W tym samym czasie w diecezji Zhengding, 30 marca 2009 roku
o 4.00 nad ranem, pięciu milicjantów weszło do domu 74-letniego,
schorowanego biskupa Jia Zhiguo i wywiozło go w nieznanym kierunku.

biskup Jia Zhiguo

Irak

31 października 2011 roku w kościele w

centrum

Bagdadu trwała wieczorna Msza. Nagle do

budynku

wtargnęło 9 terrorystów z bombami

przywiązanymi

u pasów. Domagali się uwolnienia swoich kompanów z organizacji
terrorystycznej. Na widok zamachowców ks. Wassim Sabih prosił ich
z krzyżem w dłoni, żeby wzięli jego, ale zostawili wiernych w spokoju.
W odpowiedzi jego ciało przeszyła seria z automatu. Podczas akcji Sił
Bezpieczeństwa zginęli wszyscy terroryści, ale jeden z nich zdążył
zdetonować bombę. Śmierć poniosło 58 osób, 70 odniosło rany.
Tego samego dnia jedna z irackich organizacji terrorystycznych ogłosiła,
że chrześcijanie są dla nich „pełnoprawnym celem”.
Na dowód tego w listopadzie 10 bomb i pocisków moździerzowych
eksplodowało w domach chrześcijan w różnych częściach Bagdadu.
Te ataki sprawiły, że wielu z nich ucieka w spokojniejsze miejsca.
Arcybiskup Iraku zaapelował do wszystkich chrześcijan o pomoc.

Chrześcijanie opłakują zabitych
w bagdadzkim kościele. Kobieta
trzyma zdjęcie dwóch kapłanów,
którzy tam zginęli.

Arabia

Saudyjska

W Arabii Saudyjskiej nie ma ani jednego Kościoła chrześcijańskiego.

Specjalna policja religijna robi tam „naloty” nawet na domy prywatne,

jeśli dowie się, że modlą się tam niemuzułmanie albo

właściciel zawiesił na ścianie obraz.

Wielu chrześcijan zostało w ostatnim czasie aresztowanych, na

przykład za po-siadanie Biblii. Nie wolno w tym kraju nosić nawet

krzyżyka. Dwa lata temu funkcjonariusz saudyjskiej policji religijnej

zabił własną córkę, gdy dowiedział się, że opisała w internecie swoje

nawrócenie na chrześcijaństwo. Pół roku później władze aresztowały

za podobne „przestępstwo” 28-letniego Hamoud Bin Saleha.

Mężczyzna ten kilka lat temu był świadkiem publicznego ścięcia trzech

Pakistańczyków skazanych za narkotyki. Widok wywołał wstrząs.

Bin Saleh zaczął zgłębiać islamską historię i oparte na Koranie

prawo. „Byłem przekonany, że nieszczęśni Pakistańczycy

zostali straceni zgodnie z islamskimi zasadami

tylko dlatego, że byli biedni i nie mieli ani

pieniędzy, ani wysokich stanowisk, które umo-

żliwiałyby im wpłacenie kaucji” – napisał na swoim blogu.

Ponieważ studiował potem w Jordanii, uzyskał dostęp do Biblii.

Jej lektura sprawiła, że spotkał Jezusa i wybrał Go

jako swojego Pana i Boga.

Hamoud Bin

Saleh

Jeśli z danych statystycznych wynika, że w ciągu

dwóch tysiącleci około

70 milionów

chrześcijan

zabitych zostało za wiarę, to aż

45,5 miliona

z nich (czyli

65%

) stanowią męczennicy XX wieku". (A.

Socci, Mroki nienawiści, s. 24)

Niestety, rozpoczynające się trzecie tysiąclecie

przynosi przerażające wieści o setkach tysięcy

zamordowanych za wiarę, o setkach

milionów chrześcijan brutalnie prześladowanych za

wierność Panu Jezusowi. Według danych

Pomocy Kościoła w Potrzebie, ok.

170 tys

. chrześcijan

rocznie ginie śmiercią męczeńską, co daje średnio

jedno morderstwo na każde

3 minuty

. W

ponad

70 krajach

świata chrześcijanom odmawia się

prawa do wolności religijnej;

200 mln

chrześcijan jest

brutalnie prześladowanych, a dalsze

350 mln

doznaje

dyskryminacji z powodu swojej wiary.

Męczeństwo św. Hipolita – 235 rok

„Krew męczenników jest

posiewem chrześcijan”

– napisał Tertulian w III wieku. Choć w „cywilizowanym

świecie” wiele dziś mówi się o tolerancji, walczy się

z karą śmierci, piętnuje się kary cielesne,

prześlado-wania chrześcijan wcale nie ustają.

Przeciwnie – w ostatnich latach nasilają

się. Właśnie chrześcijanie są dziś spośród

wszystkich żyjących na świecie ludzi najczęściej

prześladowani. Wyznawcom Chrystusa

w wielu krajach, zwłaszcza muzułmańskich, nie wolno

publicznie przyznawać się do swojej wiary.

Na postawie:
- Małego Gościa Niedzielnego marzec 2011
- Internet strona Open Doors