Pielęgnacja i

monitorowanie chorego

nieprzytomnego

Monitorowanie układu

krążenia

• a) czynność elektryczna serca: EKG-przy pomocy trzech

elektrod umieszczonych na klatce piersiowej tak aby

uzyskać QRS o dużej amplitudzie (monitor 24h)

• b) tętno: metoda palpacyjna (tętnica szyjna, udowa,

promieniowa); czujniki elektryczne

• c) ciśnienie:

• 1) metoda pośrednia: sfingomanometr (zakładany na ramie

lub udo), średnie ciśnienie tętnicze (MAP-mean arterial

pressure).MAP=ciś rozkurczowe+1/3(ciś skurczowe-ciś

rozkurczowe) mmHg.

• 2) metoda bezpośrednia: kaniula założona do wnetrza

tętnicy.

• 3) OCŻ (ośrodkowe ciśnienie żylne)- żyła główna górna-

określa objętość krwi krążącej, czynność prawej komory i

napięcie układu żylnego, prawidłowa wartość 1-10 mmHg.

Monitorowanie układu

oddechowego

• a. częstość i objętość oddechów

(respirator), prawidłowa częstość
oddechów 12-20/min, objętość
minutowa 900-1000ml/10kg/min.

• b. saturacja: pulsoksymetr (wysycenie

hemoglobiny tlenem)- norma 96-100%.

• c. kapnometria: pomiar procentowej

zawartości CO2 w wydychanym
powietrzu.

Monitorowanie temperatury

• Metody pomiaru temperatury:
• a. nieinwazyjne: skóra, dół pachowy,

przewód słuchowy zewnętrzny, jama
ustna

• b. inwazyje: doprzełykowa (temp

centralna), doodbytnicza.

• Norma na skórze 36,6°C, centralna

tem>około 1°C.

Monitorowanie bilansu

płynowego

• Średnie zapotrzebowanie dorosłego

człowieka na wodę wynosi około 1500-

3000ml na dobę. Wzrasta przy: gorączce,

oparzeniach, przegrzaniu, przyśpieszonym

oddechu i tracheotomii.

• a. pomiar ilości podawanych płynów
• b. pomiar ilości wydalanego moczu

(diureza min 500ml/dobę).

• c. codzienna kontrola elektrolitów (bad

laboratoryjne).

Pielęgnacja chorego

nieprzytomnego

• 1.Układ oddechowy:
• a. ogrzewanie ,nawilżanie ,oczyszczanie gazów

oddechowych.

• b. drenaż ułożeniowy: pozycja pozioma na plecach,

pozycja pozioma na boku, pozycja pozioma na boku

z rotacją do przodu, pozycja pozioma na boku z

rotacją do tyłu, pozycja Trendelenburga (głowa niżej

nóg).

• c. oklepywanie klatki piersiowej (na wdechu), dłonią

w kształcie miseczki.

• d. odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych (przez

10-15 s jałowym cewnikiem, po odsysaniu należy

rozprężyć płuca workiem Ambu).

• 2.Pielegnacja skóry i błon śluzowych:
• a. codzienna toaleta przy użyciu ciepłej wody i

mydła.

• b. dezynfekcja okolic krocza, sztucznego odbytu,

przetok.

• c. ochrona oczu- żele ochronne, gaziki z wodą

destylowaną.

• d. oczyszczanie przewodów nosowych.
• e. usuwanie woskowiny z przewodów słuchowych

zewnętrznych.

• f. zmiana pozycji chorego co 2h w celu

zapobieżenia odleżynom.

• 3.Układ kostno-stawowy:
• a. ruchy bierne we wszystkich

stawach łącznie ze stawem
skroniowo-żuchwowym.

• b. masaż leczniczy.

Żywienie enteralne

• Żywienie enteralne polega na

wprowadzeniu sondy do żołądka lub
dwunastnicy przez nozdrza
ewentualnie wykonaniu jejunostomii.
Długość sondy możemy obliczyć
mierząc odległość od nozdrza do płatka
ucha a następnie od ucha do wyrostka
mieczykowatego. Obecnie używa się
cienkich zgłębników o grubości 8-10G.

Wskazania i przeciwwskazania

do żywienia enteralnego

Wskazania: zaleca się przy niedostatecznym

odżywianiu powyżej 5 dni.

Przeciwwskazania:
-wstrząs
-niedokrwienie jelit
-niedrożność mechaniczna lub porażenna
-ciężka biegunka
-zapaleniu trzustki (jejunostomia)
-przetoka jelitowa z dużą utratą wydzieliny
-stany pooperacyjne przewodu pokarmowego

Mieszanki odżywcze

• 1.Mieszanki odżywcze zawierają

węglowodany, tłuszcze, białka, a także
dodatki: glutaminę, błonnik, karnitynę.

• 2.Mieszanki specjalne: dieta bezresztkowa,

cukrzycowa, wątrobowa, mocznicowa.

• Mieszanki podaje się przez sondę

aparatem do przetaczania w czasie nie
krótszym niż 10-12 godzin aby zapobiec
podrażnieniu przewodu pokarmowego i
biegunce.

Powikłania

• a. zatkanie sondy
• b. aspiracja treści żołądkowej do

układu oddechowego.

• c. biegunka (30% pacjentów)

Żywienie parenteralne

• Żywieniem parenteralnym nazywamy

podawanie substancji odżywczych do
dużych naczyń krwionośnych. Może
wspomagać lub całkowicie zastąpić
żywienie enteralne.

Wskazania

-ostre zaburzenia metaboliczne jeżeli dochodzi do utraty masy

ciała przekraczającej 10-15% wartości wyjściowej

-okresy okołooperacyjne
-istniejące wskazania do wstrzymania żywienia doustnego i

oszczędzanie przewodu pokarmowego

-zespół jelita krótkiego
-ciężkie ostre zapalenie trzustki
-oparzenia powyżej 20% powierzchni ciała
-okres chemio i radioterapii
-przetoki przewodu pokarmowego
-ostre fazy choroby Leśniewskiego-Crohna
-ostra i przewlekła niewydolność nerek
-śpiączka wątrobowa
-jadłowstręt psychiczny

Powikłania

• a. repozycja cewnika
• b. hiperglikemia (podaż insuliny)
• c. hipofosfatemia
• d. stłuszczenie wątroby
• e. hiperkapnia
• f. uszkodzenie błon lipidowych (oksydacyjne

działanie WKT)

• g. upośledzenie utleniania (zator tłuszczowy)
• h. atrofia błony śluzowej jelita (translokacja

bakterii)

• i. zapalenie pęcherzyka żółciowego (zastój żółci)