Święte Triduum Paschalne

Wielki Piątek Męki Pańskiej,
22 kwietnia

Iz 52, 13 – 53, 12; Ps 31;
Hbr 4, 14-16; 5, 7-9;
J 18, 1 – 19, 42

Wielki Czwartek, 21
kwietnia

Wj 12, 1-8. 11-14; Ps
116B;
1 Kor 11, 23-26;
J 13, 1-15

Wigilia Paschalna w
Wielką Noc,
23 kwietnia

Rdz 1, 1 – 2, 2; Ps 104 lub Ps
33;
Rdz 22, 1-18; Ps 16;
Wj 14, 15 – 15, 1; Psalm z: Wj
15;
Iz 54, 4a. 5-14; Ps 30;
Iz 55, 1-11; Psalm z: Iz 12;
Ba 3, 9-15. 32 – 4, 4; Ps 19;
Ez 36, 16-17a. 18-28; Ps 42
lub Ps 51;
Rz 6, 3-11;
Ps 118;
Mt 28, 1-10

Jezus, wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata

do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. (…) A
wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy.
I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był
przepasany. (…) „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili,
jak Ja wam uczyniłem”.

Pójdźmy z pokłonem

Pocałunek

jednego

człowieka

wydał Go na śmierć, ale właśnie
wówczas, kiedy tylko stał się
aktem

naszej

zdrady,

zapowiedzią

przemocy

i

cierpienia, cała ludzkość została
zbawiona,

odkryła

faktyczne

oblicze Boga, do którego może
powrócić, aby żyć. Tak: „aby żyć”,
ponieważ razem z Nim żyje tylko
ten, kto jest z Chrystusem.

Całując

Chrystusa,

całujemy

wszystkie rany świata, rany całej
ludzkości, te otrzymane i te
zadane, te które nam zadano, i
te, które myśmy zadali innym.
(…) Całując Chrystusa, całujemy
także nasze własne rany, a więc
te, które pozostawił na nas brak
miłości

okazany

nam

przez

innych.

Wielka Sobota, 23 kwietnia

Dzień pogrzebania Boga. Czy nie jest to jednak

przypadkiem nasz dzień? Czy nasz wiek nie zaczyna być

Wielką Sobotą, dniem nieobecności Boga; dniem, w

którym także uczniowie noszą w swoich sercach pustkę, i

to coraz większa? (…)

Zstąpił do piekieł

To swoiste wyznanie Wielkiej Soboty oznacza, że

Chrystus przekroczył bramę samotności, że zszedł do

nieosiągalnej i nie dającej się przezwyciężyć naszej

otchłani. Oznacza także, że w najbardziej mrocznej nocy,

której nie zdoła przeniknąć żadne słowo, w której

poruszamy się z lękiem jak dzieci wyrzucone na dwór,

daje się jednak słyszeć głos, który nas woła; można

dostrzec rękę, która nas podtrzymuje i prowadzi. Tak oto

nie dająca się wyrazić samotność człowieka zostaje

pokonana przez Tego, który się w niej znalazł. W ten

sposób bramy piekieł zostały pokonane (…).

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalne – rok A (tom 3). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, 24 kwietnia

Dz 10, 34a. 37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4 albo 1 Kor 5, 6b-8; J 20, 1-9

„Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu,
bo zmartwychwstał, jak powiedział” (…). Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu z
bojaźnią i wielką radością i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął
przed nimi i rzekł: „Witajcie!”. One zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i
oddały Mu pokłon.

Powiedz nam, Maryja, gdzieś Pana widziała ?
Widziałam Go po męce, trzymał chorągiew w ręce.
Alleluja!

Kochani,

życzymy Wam głębokiego przeżycia czasu Świętego
Triduum Paschalnego, by spotkanie z Umęczonym i
Zwycięskim Panem zanurzyło Was w niepojętej miłości
Boga

do

każdego

z

nas.

A z tego doświadczenia na pewno popłynie wielka
wdzięczność, radość i siła, by w tym życiu się nie
poddawać, ale mężnie iść za Zbawicielem drogą pełnienia
woli Bożej. Alleluja, Jezus żyje!!!

Błogosławionych Świąt Wielkanocnych!

Siostry Loretanki i Redakcja „Różańca”