Ósma niedziela zwykła

27 lutego 2011 r.

Starajci

e się

naprzód

o

królest

wo

Boga

(…), a

wszystk

o

będzie

wam

dodane

Iz 49, 14-15; Ps 62; 1 Kor 4, 1-5; Mt 6, 24-34

Ewangelia według św. Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów Nikt nie może dwom panom

służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował;
albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć
Bogu
i Mamonie. Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje
życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie
przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż
odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie
zbierają

do

spichrzów,

a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?
Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do
wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie?
Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A
powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak
ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do
pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej
was, małej wiary? Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co
będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o
to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że
tego wszystkiego potrzebujecie.

Starajcie się naprzód o królestwo

Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie
troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie
troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy.

Bóg jest moim Ojcem

Pragnę skierować raz jeszcze do wszystkich współczesnych ludzi gorący

apel, który wyznaczył początek mojej pasterskiej posługi: „Nie lękajcie się!
Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! (…) Chrystus wie, «co jest w
człowieku». On jeden! A dzisiaj człowiek tak często nie wie, co w nim jest, co jest w
głębi jego umysłu i serca. Tak często jest

niepewny sensu swojego życia na ziemi

niepewny sensu swojego życia na ziemi.

Szarpie nim niepewność, która przeradza się w rozpacz. Pozwólcie zatem – proszę
Was, błagam Was z pokorą i ufnością – pozwólcie Chrystusowi mówić do człowieka.
On jeden ma słowa życia – tak, życia wiecznego”.

Otwarcie drzwi Chrystusowi, przyjęcie Go w sferę własnego

człowieczeństwa nie tylko nie jest zagrożeniem dla człowieka, lecz stanowi jedyną
drogę wiodącą do uznania człowieka w pełni jego prawdy i do wyniesienia jego
wartości. Ta synteza Ewangelii i codziennego życia będzie najwspanialszym i
najbardziej przekonywającym świadectwem ludzi świeckich, że nie lęk, ale

poszukiwanie Chrystusa i przylgnięcie doń decydują o stylu życia i wzrastaniu

poszukiwanie Chrystusa i przylgnięcie doń decydują o stylu życia i wzrastaniu

człowieka,

człowieka, o nowych sposobach egzystencji, bardziej zgodnych z ludzką godnością.

Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici, 34

Boże, oto ja, twoje stworzenie. W tej samej chwili jestem słaby i piękny; biedny i bogaty;
wątpiący i ufający. Spraw, abym potrafił doskonalić w sobie Twój «obraz i podobieństwo», aby
żyć
w świętości mojego powołania i w wolności dzieci Bożych.
Boże, oto ja, biedny grzesznik, świadomy swojej duchowej nędzy, ale jednocześnie pewny
Twojego nieskończonego miłosierdzia. (…) Udziel mi łaski, bym pozostał zawsze otwarty na
dialog, zawsze wrażliwy na potrzeby innych, zawsze gotowy na bezinteresowną i pełną
poświęcenia służbę wobec najbardziej potrzebujących.

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek.

Modlitwa jest dla mnie
wzniesieniem serca, prostym
spojrzeniem ku Niebu,
okrzykiem wdzięczności
i miłości zarówno w
cierpieniu, jak i radości.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus.