1
ZAAWANSOWANE ZABIEGI
RESUSCYTACYJNE
U OSÓB DOROSŁYCH
Bartosz Zagajewski
Nie reaguje ?
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne
- udrożnij drogi oddechowe
- poszukaj oznak krążenia
-RKO 30 :2 do czasu podłączenia defibrylatora
Określ mechanizm zatrzymania krążenia
Określ rytm
serca
Podczas RKO
Rozpoznaj i wyeliminuj odwracalne przyczyny
Jeśli dotychczas nie zrobiłeś
- sprawdź położenie i kontakt elektrod
- sprawdź drożność dróg oddechowych/zaintubuj
- tlen
- wkłucie i.v.
- podawaj adrenalinę 1 mg co 3 - 5 min
- rozważ podanie amiodaronu,
Defibrylacja wskazana
(VF/VT bez tętna)
Defibrylacja
150-360J (dwufazowa)
360J (jednofazowa)
Natychmiast podejmij RKO 30:2
przez 2 min
Defibrylacja nie wskazana
(PEA/asystolia)
Natychmiast podejmij RKO 30:2
przez 2 min
2
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Oceń obecność oznak
życia – nieprzytomny,
nie porusza się, nie
oddycha
Poszukaj obecności
tętna na tętnicy szyjnej
– nie dłużej niż
10 sek.
Jeśli masz jakiekolwiek
wątpliwości natychmiast
rozpocznij
RKO
3
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Wykonaj 30 uciśnięć klatki
piersiowej,
a po nich 2 oddechy
Utrzymuj drożność dróg
oddechowych
i prowadź wentylację mechaniczną
płuc stosując najwłaściwszy,
natychmiast dostępny sprzęt
worek samorozprężalny z maską
twarzową
Wdech wykonuj przez sekundę i
podaj objętość, która spowoduje
uniesienie klatki piersiowej – tak
szybko jak to możliwe podaj tlen
4
Rytmy serca skojarzone z zatrzymaniem
krążenia dzieli się na dwie grupy
rytmy do defibrylacji (VF/VT)
rytmy nie do defibrylacji (asystolia,
czynność elektryczna bez tętna –PEA)
Zasadniczą różnicą w leczeniu tych dwóch
grup jest konieczność wykonania defibrylacji u
pacjentów
z VF/VT
Później wykonywane czynności (uciskanie
klatki piersiowej, drożność dróg oddechowych
i wentylacja, dostęp dożylny, leki) są wspólne
dla obu grup
5
6
Migotanie komór
Migotanie komór
i
i
częstoskurcz
częstoskurcz
komorowy bez tętna
komorowy bez tętna
Rytmy
defibrylacyjne
Zapis EKG
7
• drobnofaliste migotanie
komór
• grubofaliste migotanie
komór
• częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS
MIGOTANIE KOMÓR
8
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Gdy dostępny jest defibrylator przyłóż
łyżki do klatki piersiowej pacjenta i oceń
rytm - jeśli dostępne są elektrody
samoprzylepne naklej je nie przerywając
uciśnięć
Przerwa na ocenę rytmu powinna być jak
najkrótsza
Gdy zostanie potwierdzony rytm do
defibrylacji (VF/VT) naładuj defibrylator
i wykonaj 1 wyładowanie (150-200 J dla
defibrylatorów dwufazowych lub 360 J dla
jednofazowych)
9
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Bezpośrednio po wyładowaniu bez
oceny rytmu podejmij BLS (uciski i
oddechy 30:2) rozpoczynając od
30 uciśnięć klatki piersiowej
nawet jeśli defibrylacja była
skuteczna, przez kilkanaście
sekund akcja skurczowa serca
jest nieefektywna
często defibrylacja wywołuje
trwającą kilkanaście sekund
asystolię
10
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Kontynuuj uciśnięcia przez 2 minuty, a
następnie oceń rytm
Przeszkolony członek zespołu powinien
podjąć próbę intubacji jeżeli się powiedzie
i drogi oddechowe zostaną zabezpieczone
kontynuuj uciśnięcia 100/min i oddechy
10/min.
W przypadku braku powodzenia odroczenie
intubacji do ROSC.
Po wykonaniu prawidłowej intubacji
wentylacja powinna być prowadzona
asynchronicznie w stosunku do uciśnięć klatki
piersiowej
Gdy zespół resuscytacyjny liczy więcej osób
nie przerywając masażu zapewnij wkłucie
dożylne
11
Zaawansowane
zabiegi
resuscytacyjne
Po 2 min przerwij na chwilę
resuscytację i oceń rytm jeśli
utrzymuje się VF wykonaj kolejną
defibrylację (360 J jednofazowa/150-
360 J dwufazowa)
i
niezwłocznie podejmij uciski klatki
piersiowej
Po 2 min oceń rytm gdy utrzymuje
się VF/VT natychmiast wykonaj
defibrylację, po czym kontynuacja BLS
Po 3 defibrylacji podaj 1 mg
Adrenaliny
i 300 mg Amiodaronu.
12
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Utrzymuj sekwencję: lek –
wyładowanie – BLS - ocena
rytmu
Czas pomiędzy zaprzestaniem
uciśnięć klatki piersiowej a
wykonaniem wyładowania
powinien być jak najkrótszy
Adrenalina podana przed
wyładowaniem będzie
rozprowadzana masażem
13
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Przy utrzymującym się
migotaniu komór rozważ
kolejną dawkę 150 mg
Amiodarone i.v.
14
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Gdy 2 min po wyładowaniu rytm
zostanie oceniony jako
uporządkowany (zespoły są regularne
i wąskie) spróbuj ocenić tętno
Gdy rytm jest zorganizowany,
a masz wątpliwości czy tętno jest
obecne kontynuuj uciskanie klatki
piersiowej
Jeśli nastąpił powrót spontanicznego
krążenia zacznij opiekę
poresuscytacyjną
15
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne
Leki w resuscytacji – mają zdecydowanie
drugorzędowe znaczenie. Nie ma żadnych
wiarygodnych badań potwierdzających, że
podanie jakiegokolwiek leku zwiększa
przeżycie do wypisu ze szpitala – zalecenia
podania leków są wynikiem eksperymentów na
zwierzętach
adrenalina
leki antyarytmiczne
magnez -
niezalecany
wodorowęglan sodu –
niezalecany
atropina -
niezalecana
16
VF/VT bez tętna
2
min
RK
O
2
min
RK
O
2
min
RK
O
150J-
200J
Sprawd
ź Rytm
Sprawd
ź Rytm
Sprawd
ź Rytm
2
min
RK
O
Sprawd
ź Rytm
200J-
360J
200J-
360J
A
d
re
n
a
li
n
a
1
m
g
200J-
360J
2
min
RK
O
A
m
io
d
a
ro
n
3
0
0
m
g
Czas od NZK do przybycia służb ratowniczych
powyżej 5 min. i nie prowadzona RKO przez
świadków
VF/VT bez tętna
2
min
RK
O
2
min
RK
O
150J-
200J
Sprawd
ź Rytm
Sprawd
ź Rytm
2
min
RK
O
Sprawd
ź Rytm
200J-
360J
200J-
360J
A
d
re
n
a
li
n
a
1
m
g
200J-
360J
2
min
RK
O
A
m
io
d
a
ro
n
3
0
0
m
g
NZK < 5
min
Czas od NZK do przybycia służb ratowniczych poniżej
5 min.
i prowadzona RKO przez świadków
2 minuty
2 minuty
ZMĘCZENIE!
20
21
Rytmy
niedefibrylacyjne
Asystolia
Asystolia
i
i
aktywność
aktywność
elektryczna bez
elektryczna bez
tętna - PEA
tętna - PEA
PEA
Aktywność elektryczna bez tętna jest
definiowana jako aktywność
elektryczna serca (widoczna w zapisie
EKG), której nie towarzyszy efektywny
hemodynamicznie skurcz
mięsień czasami jeszcze się kurczy,
ale nie powoduje to fali tętna
dającej się wyczuć na dużych
naczyniach
PEA często wywoływane jest przez
odwracalne przyczyny, które mogą
zostać zidentyfikowane i
skorygowane
22
PEA i asystolia
Jeśli po rozpoczęciu monitorowania
pojawi się asystolia lub PEA
kontynuuj BLS 30:2
W przypadku asystolii wykonaj
protokół potwierdzenia asystolii
Podaj adrenalinę tak szybko, jak
tylko uzyskasz dostęp
donaczyniowy/doszpikowy
Nie przerywając RKO sprawdź, czy
elektrody są dobrze przymocowane,
czy istnieje dobra łączność
pomiędzy pacjentem i monitorem
23
Tak szybko jak to możliwe zabezpiecz
drożność dróg oddechowych, aby
umożliwić wykonywanie uciśnięć klatki
piersiowej bez przerw na wentylację
Po 2 min. sprawdź ponownie rytm gdy
jest uporządkowany zbadaj tętno, gdy
są wskazania wykonaj defibrylację, gdy
utrzymuje się asystolia kontynuuj RKO
W każdym przypadku asystolii
przeanalizuj zapis pod kątem obecności
załamków P – jeżeli są obecne rozważ
konieczność wykonania stymulacji
PEA i asystolia
24
PEA i asystolia
Jeśli są jakiekolwiek wątpliwości, czy
rytm to asystolia, czy niskonapięciowe
migotanie komór, kontynuuj uciskanie
z wentylacją, gdyż próba defibrylacji
niskonapięciowego VF nie przywróci
rytmu z perfuzją może ona tylko
pogłębić uszkodzenie mięśnia
sercowego zarówno z powodu
działania impulsu elektrycznego, jak i z
powodu spadku przepływu
wieńcowego
25
26
Potencjalnie
Potencjalnie
odwracalne
odwracalne
przyczyny
przyczyny
zatrzymania
zatrzymania
krążenia
krążenia
4 H – 4 T
Potencjalnie odwracalne przyczyny NZK
Podczas każdego zatrzymania krążenia
należy wziąć pod uwagę przyczyny lub
stany, w stosunku do których istnieje
specyficzne leczenie
Dla ułatwienia zapamiętania podzielono
je na dwie grupy po 4 w zależności od
litery na jaką się zaczynają (w języku
angielskim)
H (hipoksja, hipowolemia,
hiperkaliemia, hipotermia)
T (tamponada, toksemia, tension,
thrombosis)
27
HIPOKSJA
Zminimalizuj ryzyko hipoksji
upewniając się, że rurka jest we
właściwym miejscu, a płuca
wentylowane są 100% O2
Sprawdź, czy klatka piersiowa
wystarczająco się unosi i osłuchaj
obustronnie szmery oskrzelowe
Kontroluj umieszczenie rurki przy
pomocy kapnometru ( EtCO2
świadczy również o skuteczności
masażu
i istnieniu wymiany gazowej)
28
HIPOWOLEMIA
Najczęściej do NZK w przebiegu
hipowolemii jest spowodowana
krwotokiem
Krwotok może być wynikiem urazu, ale
również pękniętego tętniaka aorty,
krwawienia z żylaków przełyku lub
wrzodów żołądka i dwunastnicy
Należy podjąć próbę uzupełnienia
objętości śródnaczyniowej przez szybkie
przetaczanie płynów
Najczęściej jedynym skutecznym
leczeniem jest próba chirurgicznego
opanowania krwawienia
29
HIPERKALIEMIA
A także hipokaliemia, hipokalcemia,
kwasica
i inne zaburzenia metaboliczne
wykrywamy je przy pomocy badań
dodatkowych
Niekiedy wywiad zebrany od rodziny może
sugerować przyczynę
niewydolność nerek duże
prawdopodobieństwo wysokiego
poziomu potasu
w przypadku hiperkaliemii,
przedawkowania blokerów kanału
wapniowego i hipokalcemii podczas
resuscytacji wskazane jest podanie
chlorku wapnia
30
HIPOTERMIA
Podejrzewaj hipotermię w każdym przypadku
utonięcia oraz u chorych znalezionych w
plenerze w okresie jesienno-zimowym
Obniżenie temperatury głębokiej poniżej 26ºC
może być jedyną przyczyną NZK
Resuscytacja i defibrylacja mogą być
nieskuteczne bez wzrostu temperatury do
30ºC
Hipotermia jednocześnie działa ochronnie na
OUN (znaczne zmniejszenie zapotrzebowania
na tlen, co wydłuża okres bez uszkodzenia
mózgu)
Należy prowadzić resuscytację z
jednoczesnym ogrzewaniem chorego
Ustalanie temperatury wyłącznie za pomocą
termometrów elektronicznych – jama nosowo-
gardłowa, błona bębenkowa, odbytnica
Chory nie jest martwy, dopóki nie jest ciepły
i martwy
31
ODMA PRĘŻNA
W wypadku podejrzenia odmy
prężnej (uraz, wykonywane
niedawno wkłucie do żyły
centralnej, odma samoistna) nawet
bez potwierdzenia radiologicznego
w trakcie resuscytacji należy
wykonać nakłucia jamy opłucnowej
np. grubym wenflonem, aby
zmniejszyć ciśnienie w jamie
opłucnowej
Zazwyczaj powoduje to szybki
sukces zabiegów resuscytacyjnych
32
TAMPONADA
Rozpoznanie tamponady jest
trudne, gdyż brakuje jej
charakterystycznych objawów
(Triada Beck’a)
Należy ją podejrzewać przy
penetrujących urazach klatki
piersiowej stanowią one
wskazanie do nakłucia worka
osierdziowego i ratunkowej
torakotomii
33
TOKSYCZNE SUBSTANCJE
Przy braku wywiadu rozpoznanie
zatruć jest najczęściej możliwe
tylko po wykonaniu badań
laboratoryjnych
Zazwyczaj leczenie w zatruciach
jest wyłącznie objawowe, rzadko
istnieje możliwość podania odtrutki
34
ZATOR T. PŁUCNEJ
Masywny zator tętnicy płucnej jest
częstą przyczyną zatrzymania
krążenia
Jeśli podejrzewasz, że do NZK doszło
z jego powodu rozważ
natychmiastowe podanie leku
trombolitycznego (streptokinaza 1,5
mln j, alteplaza 15-30 mg)
Po zastosowaniu trombolizy należy
kontynuować resuscytację jeszcze
przez ok. 60-90 min)
35
Drogi podawania leków
Droga dożylna
centralna
obwodowa – podany lek należy
„przepłukać”
20 ml 0,9%NaCl i unieść kończynę
Droga doszpikowa
polecana u dzieci
może być stosowana też u dorosłych – leki
podawane do jamy szpikowej osiągają
stężenie w osoczu porównywalne z czasem
po podaniu do żyły centralnej
Dostęp dotchawiczy –
niezalecany
, stężenie
leku w surowicy jest nieprzewidywalne
36
Leki w NZK
Adrenalina
Podstawowy lek stosowany w
każdym rodzaju zatrzymania
krążenia – dawka 1mg co 3-5 min
działanie alfa-adrenergiczne
powoduje skurcz naczyń, który
zwiększa ciśnienie perfuzji
wieńcowej i mózgowej
większy przepływ wieńcowy
powoduje wzrost częstości i
amplitudy VF i zwiększa
prawdopodobieństwo skutecznej
defibrylacji oraz szanse
przywrócenia krążenia po
defibrylacji
37
Leki w NZK
Atropina
Asystolia podczas zatrzymania
krążenia jest raczej spowodowania
pierwotną patologią serca niż
nadmiernym napięciem nerwu
błędnego, więc rutynowe podanie
dawki Atropiny
nie jest obecnie
zalecane
w asystolii i PEA.
38
Leki w NZK
Leki antyarytmiczne
w porównaniu do lignokainy i placebo
zastosowanie Amiodaronu w opornym na
defibrylację migotaniu komór poprawia
czas przeżycia do przyjęcia do szpitala
leki antyarytmiczne włącza się gdy VF/VT
utrzymuje się po 3 defibrylacjach
po 3 defibrylacjach podaje się 300 mg
Amiodaronu iv, w nawracającym migotaniu
można podać kolejną dawkę 150 mg
następnie należy włączyć wlew 900
mg/dobę
jeśli amiodaron jest niedostępny
alternatywę stanowi lignokaina 1mg/kg
nie zaleca się podawania lignokainy po
podaniu cordarone
39
Magnez
Rutynowe stosowanie magnezu w
NZK
nie jest rekomendowanena
,
chyba że podejrzewa się torsades
de pointes -zastosować w dawce 2g
(10 ml 20%MgSO4)
Leki w NZK
Leki w NZK
Wodorowęglan sodu
rutynowa podaż wodorowęglanu sodu
podczas zatrzymania krążenia, RKO lub
po ROSC
nie jest zalecana
podaj wodorowęglan sodu
(dawka 50 mmol), gdy do NZK dochodzi
w przebiegu hiperkaliemii jub zatrucia
trójcyklicznymi antydepresantami
41
Drogi oddechowe i
wentylacja
Intubacja tchawicy jest najlepszym
sposobem zabezpieczenia dróg
oddechowych, ale powinna być
wykonywana tylko przez personel
przeszkolony i posiadający
doświadczenie
Laryngoskopię powinno się
wykonywać bez przerywania uciśnięć
klatki piersiowej – krótka przerwa
może być potrzebna w chwili
wprowadzenia rurki między struny
głosowe (max. 10 sek.)
Żadna próba intubacji nie może być
dłuższa niż
30 sek.
42
Wentylacja
Od momentu intubacji prowadź uciskanie klatki
piersiowej z częstością 100/min bez przerw na
wentylację
Prowadź wentylację z częstością 10/min
Unikaj hiperwentylacji
Jeśli nie ma osób wyszkolonych w intubacji
alternatywę stanowią Combitube, maska
krtaniowa, rurka krtaniowa
Od chwili udrożnienia dróg oddechowych jednym
z powyższych przyrządów podejmij próbę
uciskania klatki piersiowej bez przerw na
wentylację
Jeśli pojawia się przeciek powietrza
upośledzający wentylację powróć do sekwencji
30:2
43
44
Defibrylacja
Defibrylacja
Jest jedną z niewielu interwencji co do
których udowodniono, iż poprawia wyniki
leczenia w zatrzymaniu krążenia
w mechanizmie VT/VF
Prawdopodobieństwo skutecznej
defibrylacji zmniejsza się z upływem
czasu
Wczesna defibrylacja wykonywana przez
świadków (AED) zdecydowanie poprawia
wskaźnik przeżycia do wyjścia ze szpitala
(nawet do 75% jeżeli wykonana była
w ciągu 3 min od NZK)
45
Defibrylacja oznacza przerwanie
fibrylacji czyli migotania
Osiągnięcie tego jest możliwe, gdy
przez serce przechodzi prąd stały
prowadzący do jednoczasowej
depolaryzacji elektrycznej
krytycznej masy mięśnia
sercowego, co pozwala na
odzyskanie kontroli przez tkankę
stanowiącą naturalny rozrusznik
mięśnia sercowego (węzeł SA)
46
Defibrylacja
Mechanizm defibrylacji
sukces zabiegu zależy od dostarczonej do
mięśnia sercowego wystarczającego
natężenia prądu
Znaczna część prądu przepływa przez inne
struktury klatki piersiowej, omijając serce
O sukcesie defibrylacji decydują też inne
czynniki
stan metaboliczny pacjenta
stopień uszkodzenia mięśnia sercowego
podawane leki
47
Czynniki wpływające na skuteczność
defibrylacji
Impendancja transtorakalna
wielkość elektrod - u osób dorosłych średnica 12
cm (suma ich powierzchni nie mniejsza niż 150
cm
2
)
odpowiednia substancja (żel) pomiędzy
elektrodami
a skórą
odległość pomiędzy elektrodami i ich
ustawienie (umożliwiające maksymalny przepływ
prądu przez mięsień sercowy)
ucisk wywierany na łyżki 8 kg
czas trwania wyładowania
faza wentylacji (opór mniejszy przy mniejszej
objętości płuc – w czasie wydechu)
jeśli to możliwe powinno się usunąć owłosienie
48
Energia wyładowania
użycie zbyt silnego prądu może
uszkodzić mięsień sercowy
w defibrylatorach jednofazowych
pierwsze
i kolejne wyładowania przeprowadza
się energią 360 J
w defibrylatorach dwufazowych
pierwsze wyładowanie 150-200 J,
następne
200-360 J (w zależności od kształtu
krzywej i wskazówek producenta
konkretnego modelu)
49
Czynniki wpływające na skuteczność
defibrylacji
Defibrylatory dwufazowe
defibrylatory klasyczne mają falę jednofazową
(prąd między elektrodami płynie tylko w jednym
kierunku)
defibrylatory dwufazowe podają prąd, który
przez czas wyładowania płynie najpierw w
kierunku dodatnim, a przez resztę wyładowania
płynie w kierunku ujemnym (sterowanie
elektroniczne)
ta odmiana fali okazała się lepsza obniżeniu
ulega próg defibrylacji, a energia wyładowania
potrzebna do skutecznej defibrylacji ulega
obniżeniu
po wyładowaniu dwufazowym wydłuża się okres
refrakcji, co sprzyja zablokowaniu
nawracających fal migotania
mniejszy kondensator mniejsza waga
przy mniejszej mocy prądu mniejsze uszkodzenia
50
Czynniki wpływające na skuteczność
defibrylacji
Względy bezpieczeństwa
Zawsze należy uwzględniać
bezpieczeństwo członków zespołu
resuscytacyjnego
Kontynuowanie uciśnięć klatki piersiowej
podczas ładowania defibrylatora
Unikać wilgoci w otoczeniu lub na ubraniu
uwaga na mokre podłoże i buty
Unikać kontaktu z ciałem pacjenta, w
trakcie wyładowania nie można dotykać
wózka, noszy, sprzętu do wentylacji i
infuzji dożylnych
Osoba defibrylująca powinna dotykać tylko
izolowanych łyżek defibrylatora
51
Przed wyładowaniem powinien ostrzec
pozostałych członków zespołu i upewnić
się, że nikt nie ma kontaktu z
poszkodowanym
Defibrylator należy ładować dopiero po
umieszczeniu elektrod na klatce piersiowej
Zawsze przed odłożeniem łyżek należy je
rozładować
Nigdy nie rozładowujemy defibrylatora
przez pocieranie łyżek o siebie
Miejsce łyżek jest na klatce lub na
defibrylatorze
52
Względy bezpieczeństwa
Względy bezpieczeństwa
Odłączyć źródło tlenu od pacjenta i odsunąć
je na odległość co najmniej 1 metra od jego
klatki piersiowej
Alternatywnie można pozostawić worek
samorozprężalny lub respirator podłączony
do rurki intubacyjnej, pod warunkiem, że
jest to zamknięty układ oddechowy
54
Zaburzenia rytmu
serca
Bradykardia
Bradykardia
Częstoskurcz z wąskimi
Częstoskurcz z wąskimi
QRS
QRS
Częstoskurcz z szerokimi
Częstoskurcz z szerokimi
QRS z tętnem
QRS z tętnem
Bradykardia
Bradykardia to czynność serca <60/min.
(bradykardia bezwzględna – czynność serca
<40/min.)
Ocena stanu pacjenta: stabilny/niestabilny
Objawy niepokojące:
NIBP <90 mm Hg,
HR <40/min.
Komorowe zaburzenia rytmu
Niewydolność serca
W przypadku obecności objawów
niepokojących należy podać atropinę 0,5 mg
i.v. i jeśli to konieczne powtarzać tę dawką
co 3-5 minut do całkowitej dawki 3 mg.
Gdy stan pacjenta jest niestabilny pomimo
podania atropiny należy wykonać stymulację
przezskórną lub wlew z adrenaliny
stymulację przezskórną
wlew adrenaliny w dawce 2-10 µg/min.,
miareczkowany do uzyskania poprawy
stanu pacjenta
Bradykardia
Częstoskurcz z wąskimi
zespołami QRS
Częstoskurcze z wąskimi zesp. QRS
mogą być:
1.
miarowe: tachykardia zatokowa,
częstoskurcz z węzła zatokowo-
przedsionkowego SVT, częstoskurcz
przedsionkowo-komorowy (w zesp.
WPW), trzepotanie przedsionków
2.
niemiarowe: migotanie przedsionków
AF, trzepotanie przedsionków ze
zmiennym blokiem p-k.
Częstoskurcz z wąskimi
zespołami QRS
Pacjent niestabilny:
Ból w klatce piersiowej
Duszność
Zaburzenia świadomości
BP <90 mm Hg
Należy wykonać kardiowersję
elektryczną (120-150-200 J)
Można podać adenozynę (6-12-12 mg) w
czasie gdy przygotowuje się kardiowersję
o ile nie opóźni to jej wykonania
Częstoskurcz z wąskimi
zespołami QRS
Pacjent stabilny: należy rozważyć
stymulację nerwu błędnego przez masaż
zatoki szyjnej
(o ile nie ma przeciwwskazań), próbę
Valsalvy. W przypadku nieskuteczności
tych manewrów należy podać adenozynę.
Częstoskurcz z wąskimi
zespołami QRS
Częstoskurcze z szerokimi zesp. QRS mogą
być:
1.
miarowe: tachykardia komorowa,
nadkomorowa tachykardia z blokiem
pęczka Hisa – leczenie: amiodaron
300 mg i.v. przez 20-60 min., a
następnie we wlewie 900 mg przez 24
godziny
2.
niemiarowe: migotanie przedsionków
AF
z towarzyszącym blokiem odnogi
pęczka Hisa, polimorficzny VT
(Torsades de pointes) – leczenie:
kardiowersja elektryczna
Częstoskurcz z szerokimi
zespołami QRS z tętnem
Pacjent niestabilny:
Ból w klatce piersiowej
Duszność
Zaburzenia świadomości
BP <90 mm Hg
Częstoskurcze z szerokimi zespołami QRS
rzadko występują bez niepokojących
objawów
Częstoskurcz z szerokimi
zespołami QRS z tętnem
Pytania?