PRZYSIĘGA HIPOKRATESA

Paulina Lachowska

Wojciech Grabczak

Izabela Adamowicz

Czasy Hipokratesa…



Przysięgam na Apollina, lekarza, na Asklepiosa, Hygieę i Panaceę oraz
na wszystkich bogów i boginie, biorąc ich za świadków, że wedle mej
możności i zdolności będę dochowywał tej przysięgi i tego
zobowiązania. Mistrza mego w tej sztuce będę szanował na równi z
rodzicami, będę się dzielił z nim swym mieniem i na żądanie zaspokajał
jego potrzeby; synów jego będę uważał za swych braci i będę uczył ich
swej sztuki, gdyby zapragnęli się w niej kształcić, bez wynagrodzenia i
żadnego zobowiązania z ich strony; prawideł, wykładów i całej
pozostałej nauki będę udzielał swym synom, synom swego mistrza oraz
uczniom, wpisanym i związanym prawem lekarskim, poza tym nikomu
innemu. Będę stosował zabiegi lecznicze wedle mych możności i
zdolności ku pożytkowi chorych, broniąc ich od uszczerbku i krzywdy.
Nikomu, nawet na żądanie, nie podam śmiercionośnej trucizny, ani
nikomu nie będę jej doradzał, podobnie też nie dam nigdy niewieście
środka na poronienie. W czystości i niewinności zachowam życie swoje i
sztukę swoją. Nie będę kroił, nawet cierpiącego na kamień, lecz
pozostawię to mężom, którzy rzemiosło to wykonują. Do jakiegokolwiek
wejdę domu, wejdę doń dla pożytku chorych, wolny od wszelkiej chęci
krzywdzenia i szkodzenia, jako też wolny od pożądań zmysłowych, tak
względem niewiast jak mężczyzn, względem wolnych i niewolników.
Cokolwiek bym podczas leczenia czy poza nim w życiu ludzkim ujrzał
czy usłyszał, czego nie należy rozgłaszać, będę milczał, zachowując to
w tajemnicy. Jeżeli dochowam tej przysięgi i nie złamię jej, obym
osiągnął pomyślność w życiu i pełnieniu swej sztuki, ciesząc się
uznaniem ludzi po wszystkie czasy; w razie jej przekroczenia i złamania
niech mię los przeciwny dotknie.



Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν,
καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν
κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε.
Ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν
ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν
ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι,
καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ
καὶ ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης
μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ
διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ
ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί. Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ' ὠφελείῃ
καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ
εἴρξειν. Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ
ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν
φθόριον δώσω. Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ
τέχνην τὴν ἐμήν. Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ
ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε. Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω,
ἐσελεύσομαι ἐπ' ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης
καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων
σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων. Ἃ δ' ἂν ἐν θεραπείῃ
ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή
ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος εἶναι τὰ τοιαῦτα.
Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη
ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς
τὸν αἰεὶ χρόνον. παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.

Przysięga żydowska



Boże, stworzyłeś ciało człowieka w nieskończonej dobroci. Złączyłeś w nim niezliczone
siły, stale działające, jak w wielu urządzeniach, tak aby zachować w całości ten piękny
dom zawierający jego nieśmiertelną duszę i siły te działają w największym porządku,
zgodzie i harmonii, jakie można sobie wyobrazić. Lecz jeśli słabość lub gwałtowna
pasja zakłócą tę harmonię, siły te zadziałają jedna przeciwko drugiej i ciało powraca do
prochu, z którego przybyło. Zesłałeś następnie człowiekowi Posłańców choroby, które
zapowiadają zbliżanie się niebezpieczeństwa i nakazałeś mu, by przygotował się na ich
zwalczanie. Wieczna Opatrzność wyznaczyła mnie, bym czuwał nad życiem i zdrowiem
Twoich stworzeń. Oby miłość do sztuki, którą wykonuję, była dla mnie cały czas
motorem mojego działania. Oby nigdy chciwość ani skąpstwo, ani żądza sławy lub
wielkiego rozgłosu nie zaprzątały mojego umysłu, gdyż są one wrogami prawdy i
dobroczynności i łatwo mogłyby mnie zwieść i sprawić, że zapomniałbym o moim
wzniosłym celu czynienia dobra Twoim dzieciom. Obdarz mnie siłą serca i umysłu, tak
aby gotowe one były służyć bogatym i biednym, dobrym i złym, przyjaciołom i wrogom
i obym w pacjencie moim widział tylko cierpiącego bliźniego. Gdyby lekarze bardziej
uczeni ode mnie chcieli udzielić mi rady, obdarz mnie ufnością w posłuszeństwie
uznania ich, ponieważ zgłębianie nauki jest bezmierne. Nie jest dane jednej osobie, aby
widziała to wszystko, co widzi wielu. Obym był umiarkowany we wszystkim, z
wyjątkiem zgłębiania wiedzy; obym w tym, co tego tyczy, był nienasycony; obdaruj
mnie siłą i możliwością korygowania tego, czego się nauczyłem, poszerzania zakresu
wiedzy, gdyż nie zna ona granic, i umysł ma również nieograniczone możliwości, aby
każdego dnia wzbogacać się nowymi zdobyczami. Dzisiaj może odkrywać on swoje
wczorajsze błędy, a jutro może zobaczyć w nowym świetle to, co wydawało mu się
pewne dzisiaj. O Boże, wyznaczyłeś mnie, abym czuwał nad życiem i śmiercią Twoich
stworzeń. Oto jestem, gotowy do wypełnienia mojego powołania. Amen

Przysięga chrześcijańska



Przysięgam na Boga

Wszechmogącego w Trójcy
Jedynego, biorąc Go za świadka,
że wedle swoich sił i osądu
[sumienia] przysięgi tej i tej
pisemnej umowy dotrzymam…
(dalej tekst przysięgi
Hipokratesa)

Przysięga muzułmańska



Przysięgam na Boga Wszechmogącego: mieć zawsze wzgląd
na Boga, wykonując mój zawód; chronić życie ludzkie we
wszelkich jego stadiach i we wszelkich okolicznościach,
robiąc wszystko, co w mojej mocy, by ratować je od śmierci,
choroby, bólu, niepokoju; zachowywać ludzką godność,
szanować prywatność ludzi i dochowywać ich tajemnic; być
przez cały czas narzędziem boskiego miłosierdzia,
rozciągając moją medyczną opiekę na bliższych i dalszych,
pełnych cnót i grzesznych, przyjaciół i wrogów; nie ustawać
w zdobywaniu wiedzy, użytkując ją dla dobra, a nie przeciw
ludzkości; szanować moich nauczycieli, uczyć młodszych,
być bratem dla członków medycznej profesji, złączonych w
pobożności i miłosierdziu; wyznawać moją wiarę prywatnie i
publicznie, unikając wszystkiego, co mogłoby splamić mnie
w oczach Boga, Jego Apostola i mojego pełnego wiary
bliźniego. Niech Bóg będzie świadkiem tej Przysięgi



Po zbrodniach dokonanych przez

lekarzy niemieckich podczas II
wojny światowej, Światowa
Organizacja Lekarzy podczas
swojego zjazdu w Genewie w
1948 r. opracowała nowożytną
wersję przysięgi – deklarację
genewską, zmienianą następnie
w latach 1968, 1983, 1994 i
2005.

Deklaracja genewska (1945 r.)



W chwili przyjęcia mnie do grona członków zawodu
lekarskiego, ślubuję uroczyście, że poświęcę moje życie
służbie ludzkości. Będę otaczał moich nauczycieli
należną im wdzięcznością i czcią. Będę wykonywał swój
zawód sumiennie i z godnością. Będę szanował
powierzone mi tajemnice nawet po śmierci pacjenta.
Wedle wszelkich moich możliwości będę dbał o honor i
szlachetne tradycje zawodu lekarskiego. Moi koledzy
będą moimi braćmi. Nie dopuszczę do tego, by
argumenty religijne, narodowościowe, rasowe, partyjne
lub klasowe mogły wpływać na mnie w wykonywaniu
mojego obowiązku wobec chorego. Zachowam
najwyższy respekt dla życia ludzkiego od chwili jego
poczęcia, nawet pod wpływem groźby nie użyję mojej
wiedzy lekarskiej przeciwko prawom ludzkości.

Deklaracja genewska (1983 r.)



W chwili przyjęcia mnie do grona członków zawodu
lekarskiego uroczyście przyrzekam poświęcić me życie
służbie ludzkości. Będę odnosił się do moich nauczycieli z
należnym im szacunkiem i wdzięcznością. Będę wykonywał
swój zawód sumiennie i z godnością. Zdrowie chorego
będzie moją główną troską. Będę zachowywał powierzone
mi tajemnice, nawet po śmierci chorego. Ze wszystkich
mych sił będę dbać o zachowanie godności i szlachetnych
tradycji zawodu lekarskiego. Moi koledzy będą mi braćmi.
Nie dopuszczę do tego, by względy religijne, narodowe,
rasowe, polityki partyjnej lub pozycji społecznej mogły
wpływać na moje obowiązki wobec mego chorego.
Zachowam najwyższy szacunek dla życia ludzkiego od jego
początku. Nawet pod wpływem groźby, nie użyję mojej
wiedzy lekarskiej przeciwko prawom ludzkości. Przyrzekam
to uroczyście, z własnej woli, na mój honor!

Deklaracja genewska (2005 r.)



Przysięgam uroczyście że:
życie moje poświęcę służbie ludzkości;
nauczycieli moich szanować będę za wiedzę, którą im zawdzięczam;
zawód mój wykonywać będę z sumiennością i godnością;
troska o zdrowie chorych będzie moim pierwszym obowiązkiem;
powierzone mi ich tajemnice szanować będę;
podtrzymywać będę ze wszystkich moich sił honor i szlachetne
tradycje mego zawodu;
koledzy moi będą mi braćmi;
nie dopuszczę, by religijne, narodowe, rasowe, polityczne lub
społeczne względy były przeszkodą w spełnianiu mego obowiązku
wobec cierpiącego;
mieć będę najwyższy szacunek dla życia ludzkiego już od chwili jego
poczęcia;
nie użyję mej wiedzy lekarskiej przeciw prawom ludzkości nawet pod
presją groźby;
z własnej woli, na mój honor uroczyście oświadczam, że tej przysięgi
dochowam.

Przyrzeczenie lekarskie w Polsce



Przyjmuję z szacunkiem i wdzięcznością dla moich Mistrzów
nadany mi tytuł lekarza i w pełni świadomy związanych z nim
obowiązków przyrzekam: obowiązki te sumiennie spełniać;
służyć życiu i zdrowiu ludzkiemu; według najlepszej mej
wiedzy przeciwdziałać cierpieniu i zapobiegać chorobom, a
chorym nieść pomoc bez żadnych różnic, takich jak: rasa,
religia, narodowość, poglądy polityczne, stan majątkowy i
inne, mając na celu wyłącznie ich dobro i okazując im należny
szacunek; nie nadużywać ich zaufania i dochować tajemnicy
lekarskiej nawet po śmierci chorego; strzec godności stanu
lekarskiego i niczym jej nie splamić, a do kolegów lekarzy
odnosić się z należną im życzliwością, nie podważając
zaufania do nich, jednak postępując bezstronnie i mając na
względzie dobro chorych; stale poszerzać swą wiedzę
lekarską i podawać do wiadomości świata lekarskiego
wszystko to, co uda mi się wynaleźć i udoskonalić.
PRZYRZEKAM TO UROCZYŚCIE!