MICHALINA JOACHIMIAK
MIROSŁAWA WITTSTOCK
JOANNA MAZUREK
WIOLETTA SYREWICZ
ALEKSANDRA STRUŚ
CELE, ZADANIA ORAZ UPRAWNIENIA
KOMÓREK REALIZACYJNYCH
KOMÓRKI REALIZACYJNE
Komórki realizacyjne są formacją o charakterze mundurowo-
-policyjnym, działającą na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 r.
o kontroli skarbowej, a także na podstawie wytycznych opartych
na przepisach procedury karnej, które zazwyczaj są podstawą działania
służb policyjno-mundurowych. Komórki realizacyjne działają w ramach
organizacyjnych kontroli skarbowej. Grupie inspektorów i pracowników
kontroli skarbowej przysługuje umundurowanie i broń służbowa.
Kryteria oraz tryb przydziału broni służbowej określa rozporządzenie
Ministra Finansów z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie broni służbowej
i umundurowania pracowników kontroli skarbowej.
Uprawnienie pracownika komórki realizacyjnej
do umundurowania i do broni służbowej
powstaje z dniem zatrudnienia i wygasa z dniem
rozwiązania stosunku pracy lub przeniesienia pracownika
na inne stanowisko, na którym broń nie przysługuje.
W zależności od rodzaju przydzielonych zadań
służbowych pracownikowi przysługuje broń podstawowa,
na którą składa się broń palna bojowa i amunicja, jak
również broń dodatkowa, czyli broń gładkolufowa i
pistolety maszynowe.
Rozporządzenie Ministra Finansów określa:
1) rodzaje broni przysługujące członkom komórek
realizacyjnych
2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej;
3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących
komórkę realizacyjną;
4)
sposób
noszenia
umundurowania
i
znaków
identyfikujących
jednostkę
organizacyjną
kontroli
skarbowej;
5)
normy
umundurowania,
uwzględniające
okres
używalności jego składników;
6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania
czynności służbowych, zasady jego przyznawania i
użytkowania.
Pracownicy
komórek
realizacyjnych,
działając
w
przedmiotowym trybie uprawnień określonych w Rozdziale
2a ustawy o kontroli skarbowej, nie muszą wszczynać
postępowania
kontrolnego
czy
też
postępowania
przygotowawczego w sprawie o wykroczenia i przestępstwa
skarbowe. Działania te mogą być prowadzone jako odrębna
część realizacji zadań ustawowych kontroli skarbowej.
Uprawnienia kontroli skarbowej oraz zasady użycia
środków przymusu bezpośredniego i broni palnej stanowią
oddzielny tryb działania kontroli skarbowej, właściwy
niemal wyłącznie dla komórek realizacyjnych.
CELE I ZADANIA KOMÓREK REALIZACYJNYCH
Zasadniczym celem działania grup realizacyjnych jest
skuteczna walka z szarą strefą. Minister Finansów strefę
tę definiuje jako działalność gospodarczą
niezgłoszoną do opodatkowania oraz dochody
nieznajdujące
pokrycia
w
ujawnionych
źródłach
przychodu.
Szara strefa obejmuje działalność zarobkową, niemającą
charakteru przestępczego, prowadzoną bez wnoszenia
odpowiednich opłat, płacenia stosownych podatków i bez
przestrzegania obowiązujących norm prawnych. Do
szarej strefy można zaliczyć zarówno zarejestrowanych
podatników nie w pełni deklarujących swoje dochody, jak
i osoby niezidentyfikowane, niezarejestrowane, działające
poza systemem podatkowym.
Od szarej strefy należy odróżnić czarną strefę, która dotyczy
dochodów z działalności o charakterze przestępczym. Należy przy
tym zaznaczyć, że często następuje przenikanie się strefy szarej i
czarnej, ponieważ w wielu przypadkach działania mające na celu
unikanie płacenia podatków łączy się bezpośrednio z aktywnością
przestępczą.
Szara strefa wywiera ujemny wpływ na całą gospodarkę i jest
zjawiskiem szczególnie negatywnym z punktu widzenia budżetu
państwa, ponieważ powoduje obniżenie dochodów budżetowych.
Oddziałuje również w negatywny sposób na
konkurencyjność gospodarki, stawiając podmioty z tej strefy w
uprzywilejowanej sytuacji w porównaniu do podmiotów działających
legalnie, szczególnie w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw.
Działania
pracowników
kontroli
skarbowej
prowadzone w stosunku do podmiotów
działających na styku szarej i czarnej strefy nierzadko
narażają ich na niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub
życia, ze względu na szczególną aktywność w tym
obszarze zorganizowanych grup przestępczych.
W
celu
podniesienia
poziomu
bezpieczeństwa
pracowników kontroli skarbowej, a także do zwalczania
patologii związanych z szarą strefą stosowane są
działania komórek realizacyjnych z wykorzystaniem
specjalnych uprawnień przysługujących ich pracownikom.
Komórka
realizacyjna
Ministerstwa
Finansów
funkcjonująca
jako
Wydział
Realizacyjny
w
Departamencie Kontroli Skarbowej jest
najliczniejsza w Polsce (16 etatów). Jest to komórka
właściwa do prowadzenia działań na terytorium
całego kraju oraz do wspierania i koordynacji
działań
pozostałych
komórek
organizacyjnych
utworzonych w urzędach kontroli skarbowej, a także
do nadzoru nad nimi.
Do podstawowych zadań ministerialnej komórki
realizacyjnej, poza pomocą Głównemu Inspektorowi
Kontroli Skarbowej w zapewnieniu ochrony
fizycznej i technicznej inspektorom i
pracownikom, a w uzasadnionych przypadkach także
innym osobom, organom i instytucjom państwowym,
należy również, w ramach koordynacji i nadzoru nad
terenowymi komórkami realizacyjnymi, zlecanie im zadań
i czynności do realizacji.
Istotn
ym zadaniem Wydziału Realizacyjnego Ministerstwa
Finansów jest prowadzenie szkoleń i egzaminów dla
pracowników komórek realizacyjnych z użycia broni,
środków przymusu bezpośredniego, taktyki, techniki działań
specjalnych itp. Do jego zadań należy również prowadzenie
wspólnie z komórkami kadrowymi naboru pracowników do
komórek realizacyjnych i wywiadu skarbowego, w
zakresie testów sprawności fizycznej.
W ramach nadzoru nad siedmioma pozostałymi
komórkami realizacyjnymi działającymi w Urzędach Kontroli
Skarbowej, w celu ujednolicenia użytkowanego we
wszystkich komórkach realizacyjnych z całego kraju
wyposażenia: broni, środków przymusu bezpośredniego,
środków ochrony indywidualnej, umundurowania, jak
również w celu zapewnienia zakupu produktów o
wysokiej
jakości,
Wydział
Realizacyjny
Ministerstwa
Finansów powinien opiniować wnioski o zakupy
dokonywane centralnie.
UPRAWNIENIA KOMÓREK REALIZACYJNYCH
Inspektorzy i pracownicy komórek realizacyjnych mają prawo do:
•
legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości, jednak tylko w toku
realizacji ustawowych zadań, czyli głównie w trakcie postępowania
kontrolnego
•
zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń,
bagażu i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach
Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego
•
zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu
przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów
przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i
pobierania ich próbek oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego
paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego
•
przeprowadzania doprowadzenia, o którym mowa w art.
4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz.
628), lub konwoju, o którym mowa w art. 4 pkt 3 tej
ustawy
•
zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek
organizacyjnych,
przedsiębiorców
i
organizacji
społecznych, jak również zwracania się w nagłych
wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej
pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa
PRACOWNIKOM KONTROLI SKARBOWEJ
PRZYSŁUGUJE PRAWO KORZYSTANIA
Z UPRAWNIEŃ W NASTĘPUJĄCYCH SYTUACJACH:
1) ujawniania i kontroli niezgłoszonej do opodatkowania
działalności gospodarczej
2) kontroli źródeł pochodzenia majątku oraz przychodów
nieznajdujących
pokrycia
w
ujawnionych
źródłach
lub
pochodzących ze źródeł nieujawnionych
3) zapobiegania i ujawniania przestępstw związanych z korupcją,
popełnianych przez osoby zatrudnione lub pełniące służbę w
jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do
spraw finansów
4) w związku z zapewnieniem przez Głównego Inspektora Kontroli
Skarbowej, przy pomocy wyodrębnionych komórek organizacyjnych
kontroli skarbowej, ochrony fizycznej i technicznej inspektorom
i pracownikom, a w uzasadnionych przypadkach także innym
osobom, organom i instytucjom państwowym
5) w związku z zapewnieniem przez dyrektora urzędu
kontroli skarbowej, przy pomocy wyodrębnionych komórek
organizacyjnych kontroli skarbowej, ochrony fizycznej i
technicznej inspektorom i pracownikom, a za zgodą
Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej także innym
osobom, organom i instytucjom państwowym.
Z wyżej wymienionych uprawnień pracownicy komórek
realizacyjnych mogą również korzystać w związku z
wszczętym postępowaniem kontrolnym lub postępowaniem
w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz w sprawach
o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.
UMIEJSCOWIENIE KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH
URZĘDÓW KONTROLI SKARBOWEJ
1. Komórka w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów
publicznych – 16 etatów / „(…) komórka organizacyjna właściwa do
prowadzenia działań na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także w
zakresie koordynacji działań komórek organizacyjnych utworzonych w
urzędach kontroli skarbowej oraz nadzoru nad nimi” – art. 11 g ust. 2 ustawy
o kontroli skarbowej/.
2. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Białymstoku – 10 etatów
3. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Katowicach – 10 etatów
4. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Lublinie – 10 etatów
5. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Olsztynie – 10 etatów
6. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Poznaniu – 10 etatów
7. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Rzeszowie – 10 etatów
8. Komórka w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Szczecinie – 10 etatów.
Obowiązujące do końca lipca 2010 r. rozporządzenie Ministra
Finansów kolejność tworzenia komórek realizacyjnych w poszczególnych
województwach uzależniało od wielkości województwa, specyfiki
występujących zagrożeń naruszenia prawa na jego terenie, uwarunkowań
organizacyjnych
związanych
z
przejęciem
zadań
regionalnych
inspektoratów celnych oraz od posiadanych środków finansowych.
Zgodnie z obecnie obowiązującym zarządzeniem
Ministra Finansów Nr 27 z dnia 26 lipca 2010 r. komórki
organizacyjne Urzędów Kontroli Skarbowej (komórki
realizacyjne) nie zmieniły dotychczasowej lokalizacji, za
wyjątkiem nowopowstałej komórki organizacyjnej
w Szczecinie.
Podział komórek realizacyjnych i ich rozmieszczenie
na terytorium kraju uwzględnia uwarunkowania
związane z przystąpieniem Polski w 2004
r. do Unii Europejskiej i przesunięciem wschodniej
granicy UE na linię wschodniej granicy Polski. Komórki
realizacyjne przejęły również zadania zlikwidowanych
komórek administracji celnej.