Ochrona Lasów
Mariola Wybult grupa II
Celem ochrony przyrody w Polsce jest
zachowanie różnorodności biologicznej, zachowanie
dziedzictwa geologicznego, zapewnienie ciągłości istnienia
gatunków i stabilności ekosystemów, kształtowanie
właściwych postaw człowieka wobec przyrody, a także
przywracanie do stanu właściwego zasobów i składników
przyrody. Ustawa o ochronie przyrody z 16 października
1991 roku cele ochrony przyrody definiuje
jako zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz
odnawianie zasobów i składników przyrody, w
szczególności dziko występujących roślin i zwierząt
oraz kompleksów przyrodniczych i ekosystemów.
Ochrona przyrody
natury estetycznej (rekreacyjne) – aby
podziwiać i móc odpocząć,
gospodarcze – aby pozyskiwać surowce i
rozwijać gospodarkę,
przyrodniczo-naukowe – aby badać
gatunki dla młodszych pokoleń; aby
tworzyć leki,
społeczne – aby odpoczywać,
historyczno-naukowe – dla pokoleń.
Do najważniejszych
powodów, dla których stosuje się ochronę
przyrody, należą:
Lesistość Polski
Ustawa o ochronie przyrody z dnia
16kwietnia 2004 roku ustanowiła następujące formy ochrony
przyrody:
parki narodowe ,
rezerwaty przyrody,
parki krajobrazowe,
obszary chronionego krajobrazu,
obszary Natura 2000,
pomniki przyrody,
stanowiska dokumentacyjne,
użytki ekologiczne,
zespoły przyrodniczo-krajobrazowe,
ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów.
Formy ochrony przyrody w Polsce
Lesistość – wskaźnik
dotyczący stopnia
pokrycia lasem określonej
powierzchni; jest to stosunek
procentowy powierzchni
porośniętej lasami do całkowitej
powierzchni danego obszaru.
Obecnie powierzchnia lasów w
Polsce wynosi 9066 tys. ha co
odpowiada lesistości 29,0%.
Struktura gatunkowa
polskich lasów
W Polsce w znacznym
stopniu przeważają lasy
iglaste nad lasami
liściastymi, w których
gatunkiem dominującym
jest sosna zwyczajna .
Struktura gatunkowa
lasów ulega
przemianom zwiększany
jest udział
drzewostanów
liściastych.
sosna zwycz.; 69,91%
świerk posp.; 6,08%
dąb; 6,08%
brzoza ; 5,88%
olsza; 5,37%
buk; 4,15% jodła posp.; 2,53%
Struktura gatunkowa polskich
lasów
Na podstawie ustawy z dnia 28 września 1991 roku
możemy definiować las jako :
Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:
1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty
roślinnością leśną – drzewami i krzewami oraz runem
leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony:
a) przeznaczony do produkcji leśnej
b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w
skład parku narodowego
c) wpisany do rejestru zabytków;
2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod
wykorzystywane dla potrzeb gospodarki
leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji
wodnych
linii podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny
pod liniami energetycznymi,
szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także
wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia
turystyczne.
Na podstawie ustawy z dnia 28
września 1991
gospodarka leśna – działalność leśną w zakresie
urządzania, ochrony i zagospodarowania
lasu ,utrzymania i powiększania zasobów i
upraw leśnych,
gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z
wyjątkiem skupu – drewna,
żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia,
zwierzyny oraz płodów runa leśnego,
a także sprzedaż tych produktów oraz
realizację pozaprodukcyjnych
funkcji lasu;
Gospodarkę leśną prowadzi
się według następujących
zasad:
1) powszechnej ochrony
lasów;
2) trwałości utrzymania
lasów;
3) ciągłości i
zrównoważonego
wykorzystania wszystkich
funkcji lasów;
4) powiększania zasobów
leśnych.
W celu zapewnienia powszechnej ochrony
lasów właściciele lasów są obowiązani
do kształtowania równowagi w ekosystemach
leśnych, podnoszenia naturalnej
odporności drzewostanów, a w szczególności
do:
1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych
zapobiegających powstawaniu i rozprzestrzenianiu się
pożarów;
2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie
pojawiających i rozprzestrzeniających się organizmów
szkodliwych;
3) ochrony gleby i wód leśnych.
1) minister właściwy do spraw środowiska –
w lasach stanowiących własność
Skarbu Państwa;
2) starosta – w lasach niestanowiących
własności Skarbu Państwa.
Nadzór nad
gospodarką leśną
sprawują:
2. W lasach, przez które przebiega granica powiatów,
nadzór nad gospodarką leśną sprawuje starosta, na
którego terenie znajduje się większa część obszaru lasu.
3. Starosta może, w drodze porozumienia, powierzyć
prowadzenie w jego imieniu spraw z zakresu nadzoru, w
tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej
instancji, nadleśniczemu Lasów Państwowych.
3a. W przypadku powierzenia zadania, o którym mowa w
ust. 1 pkt 2, starosta przekazuje środki na realizację tego
zadania.
4. Nadleśniczy prowadzi powierzone przez starostę
sprawy, o których mowa w ust.2 i 3, po zapewnieniu przez
powierzającego środków finansowych na te cele.
Dziękuję za uwagę !