Sposoby

neutralizacji

zjawisk

terrorystycznyc

h

Działania neutralizujące

skutki terroryzmu

Sławomir Petelicki

twierdzi, że

jedyną

skuteczną bronią w walce z terroryzmem, są

działania jednostek antyterrorystycznych

(przemoc zwalcza się przemocą).

Całkowicie przeciwstawny pogląd

reprezentował

Icchak Rabin

. W trakcie

kampanii Izraela przeciwko OWP w Libanie w

1982 stwierdził:

Terroru nie można przerwać

poprzez wojnę. To kompletna bzdura

Czy użycie siły wobec terrorystów

jest jedynym wyjściem?

Nie, gdyż przemoc jest jedynie składową

całego ciągu wydarzeń składających się na
akt terroru

i to na dodatek nie

najważniejszą.

Przemoc w akcie terroru:

• jest sposobem zaznaczenia swojej

obecności;

• wzmacnia przekaz, przesłanie;
• daje pewność, że przekaz ten zostanie

właściwie nagłośniony w mediach.

USA a terroryzm

Cztery najważniejsze zasady polityki

Stanów Zjednoczonych względem

terroryzmu

ustanowione w okresie prezydentury

J. Cartera, to:

Żadnych ustępstw względem

terrorystów, żadnych

negocjacji ani układów z nimi

USA nie prowadzą żadnych rozmów

(przynajmniej oficjalnie) z

ugrupowaniami, stosującymi metody

terrorystyczne. W swej polityce

zakładają także, iż nie można w

żadnym wypadku spełniać żądań

grup terrorystycznych.

Doprowadzić terrorystów

przed oblicze

sprawiedliwości

Amerykanie za wszelką cenę będą

poszukiwać i tropić terrorystów,

bez względu na to, jak dużo czasu

to zajmie.

Izolować i naciskać na kraje

wspierające terroryzm, aby zmusić

je do zmiany swojej polityki

Punkt ten jest głównym elementem

prowadzonej przez Stany Zjednoczone

wojny z terroryzmem.

Usprawiedliwił on ataki na Afganistan i Irak.

Administracja G. W. Busha stwierdziła, iż

sama izolacja nie wystarcza, niezbędne

jest wywarcie presji, w tym także przy

użyciu siły.

Wzmacniać możliwości

przeciwdziałania terroryzmowi innych

krajów, które współpracują ze Stanami

Zjednoczonymi i wymagają wsparcia

Amerykanie nie są w stanie ingerować w

wewnętrzną politykę swych sojuszników

(przykład Arabii Saudyjskiej), wobec

czego mogą przeciwdziałać

terroryzmowi poprzez szkolenia, czy też

pomoc sprzętową w tym zakresie.

Wzmacnianie możliwości polega także

na współpracy wywiadów.

Narodowa Strategia Walki z

Terroryzmem

(National Strategy for Combating

Terrorism).

• Ogłoszona została 14 lutego 2003

przez prezydenta USA George’a W.
Busha

• Określono w niej cele, które należy

osiągnąć w „Wojnie z Terroryzmem”

• Było to tzw. „4D”

Defeat, Deny,

Deminish, Defend – zwalczać,
odmawiać, osłabiać, bronić

Pierwszy element „zwalczać”

Odnosi się do

zwalczania terroryzmu wszelkimi

dostępnymi środkami

– dyplomatycznymi,

legalnymi, ekonomicznymi, wywiadowczymi,

policyjnymi i w końcu zbrojnymi (zarówno

bezpośrednimi, jak i pośrednimi),

przy

pomocy identyfikacji zagrożenia

(ustalenie

kto jest terrorystą, jakie organizacje stosują

metody terrorystyczne),

ustalenia lokalizacji

terrorystów i ich ugrupowań

oraz w końcu

zlikwidowania zagrożenia przy użyciu

odpowiednich środków i metod

.

Drugi element „odmawiać”

Odnosi się do odmawiania poparcia

(finansowego i

politycznego)

oraz legitymacji ugrupowaniom,

stosującym metody terrorystyczne.

Sposoby działania:

1.

wywieranie wpływu politycznego na kraje

sponsorujące terroryzm;

2.

ustanowienie i przestrzeganie międzynarodowych

standardów w kwestii zwalczania terroryzmu;

3.

wzmocnienie i podtrzymanie międzynarodowych

wysiłków, zmierzających do walki z terroryzmem.

Element „odmawiania” dotyczy zarówno braku

poparcia przez Stany Zjednoczone, jak i zwalczania

terroryzmu sponsorowanego przez państwo.

Trzeci element „osłabiać”

Odnosi się do niszczenia podłoża terroryzmu,

a także do sprawienia,

iż metoda terrorystyczna nie przynosi

korzyści i przez to jest bezużyteczna.

Metody służące osiągnięciu celu to:

poszukiwanie partnerów we wspólnej

walce z terroryzmem, z którymi można

będzie wygrać wojnę ideologiczną.

Czwarty element „bronić”

Obrona terytorium Stanów Zjednoczonych oraz

obywateli przed atakami terrorystycznymi;

działania zapobiegające aktom terroryzmu

wymierzonym w obywateli amerykańskich

poza granicami ich kraju.

Metodą jest wcielenie w życie strategii

bezpieczeństwa wewnętrznego oraz

zintegrowanie środków zmierzających do

ochrony obywateli amerykańskich poza

granicami kraju.

Inne elementy

przeciwdziałania

terroryzmowi

Program „Nagrody za

sprawiedliwość”

(Rewards for Justice)

Polega na wypłacaniu wysokich (do 25

mln $) nagród finansowych za

wszelkie informacje prowadzące do

schwytania, bądź też zlikwidowania

najgroźniejszych terrorystów.

Inne

elementy przeciwdziałania

terroryzmowi

Wprowadzona na mocy tzw. Patriot Act z 26

października 2001 roku Lista Organizacji

Terrorystycznych (Terrorist Exclusion List,

TEL).

Członkowie organizacji, wpisanych na listę mogą być

pociągnięci do odpowiedzialności – przede

wszystkim w kwestiach emigracyjnych.

Na mocy Aktu amerykańskie władze mogą

deportować bądź też zakazać wjazdu osobom

udzielającym poparcia tym organizacjom.

Konwencje i akty

antyterrorystyczne

Konwencja tokijska z 14 września 1963 r.

w sprawie

przestępstw i niektórych innych czynów popełnionych na
pokładzie statków powietrznych;

Konwencja ONZ z 14 grudnia 1973 r.

o zapobieganiu

przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko
osobom korzystającym z ochrony międzynarodowej;

Konwencja ONZ z 14 grudnia 1979 r.

przeciwko braniu

zakładników;

Konwencja ONZ z 1977 r.

w sprawie zwalczania

terrorystycznych zamachów bombowych;

Konwencja ONZ z 7 grudnia 1999 r.

w sprawie zwalczania

finansowania terroryzmu.

Konwencje i akty

antyterrorystyczne

1977 - Pod auspicjami Rady Europy przyjęto

regionalną,

europejską konwencję o zwalczaniu terroryzmu.

1999 - podczas Szczytu Waszyngtońskiego szefowie

państw i rządów NATO w

Deklaracji Waszyngtońskiej i

Komunikacie ze Szczytu Waszyngtońskiego

potępili

terroryzm i potwierdzili kontynuowanie działań mających
na celu zwalczanie terroryzmu w oparciu o zobowiązania
międzynarodowe i prawo własne państwa.

2005 -

państwa Grupy Szanghajskiej

(Rosja, Chiny,

Tadżykistan, Kirgistan i Kazachstan

) tworzą centrum

antyterrorystyczne do walki z handlem bronią i
narkotykami

NATO a terroryzm

Problematyka zwalczania terroryzmu

znalazła swoje odzwierciedlenie w

dokumentach końcowych Szczytów

NATO w Rydze (2006) i w Bukareszcie

(2008).

Ważnym aspektem jest też realizowany

wewnątrz NATO

Program Obrony Przeciwko Terroryzmowi

W Rydze zobowiązano się do trwałego

i solidarnego zaangażowania na rzecz
pomyślnego zakończenia operacji i
zwiększenia pomocy dla afgańskich sił
bezpieczeństwa.

Potwierdzono trwałość zaangażowania NATO w

Kosowie na rzecz bezpieczeństwa i stabilności
w regionie.

Podjęto decyzję o kontynuacji zaangażowania w

misję szkoleniową w Iraku oraz o poszerzeniu
oferty sojuszniczej w tym zakresie.

NATO a terroryzm

W Bukareszcie zdecydowano o

zwiększenia obecności militarnej

członków NATO w Afganistanie.

Podjęto również decyzję, że Polska

będzie miała w Afganistanie

samodzielną strefę odpowiedzialności.

NATO a terroryzm

Strategia Bezpieczeństwa

Narodowego

W przyjętej przez Radę Ministrów w listopadzie 2007

r.

Strategii Bezpieczeństwa Narodowego

Rzeczypospolitej Polskiej

za „konieczne i bardzo

ważne” uznano działania państwa w zakresie
bezpieczeństwa wewnętrznego, z uwzględnieniem
zagrożenia terroryzmem.

Wymieniono tu m.in. potrzebę budowy i wdrożenia

nowoczesnego zintegrowanego systemu
zarządzania kryzysowego oraz budowę „Systemu
Ochrony Ludności” w skład którego wejdą „System
Ostrzegania i Alarmowania Ludności” oraz
„Zintegrowany System Ratowniczego”.