Rzęsistek pochwowy

( Trichomonas vaginalis)

1)

Epidemiologia

2)

Obraz kliniczny

3)

Diagnostyka

4)

Leczenie

Epidemiologia:

Rzęsistek pochwowy to pasożyt bytujący

w narządach płciowych i moczowych
człowieka wywołujący chorobę dróg
moczowo-płciowych - rzęsistkowicę
(trichomonadiosis).

Najlepsze warunki znajduje w narządach rodnych kobiet, ale

można go spotkać w przestrzeni podnapletkowej

mężczyzn oraz początkowej części cewki
moczowej u obojga płci.

Według danych WHO na całym świecie notuje się

ponad 333 mln przypadków chorób
przenoszonych drogą płciową, w tym ponad 170
mln

przypadków rzęsistkowicy.



rodzaje rzęsistka występujące w organizmie
człowieka:

- Pochwowy ( T. vaginalis),
- Policzkowy (T. tenax),
- Jelitowy (T. hominis).



budowa :

Rzęsistek to pierwotniak (

czyli

mikroskopijny jednokomórkowiec zdolny do
wykonywania wszystkich czynności życiowych

) z

klasy wiciowców, co oznacza, że
posiada wici ( 4 ) jako organella
ruchu (

podobną funkcję pełni również u

rzęsistka błonka falująca

).

Ciało jest kształtu owalnego lub

gruszkowatego, długości 10-30 µm.

Elementy budowy rzęsistka:
- pellikula, tj. błona kom. otaczająca ciało rzęsistka

(

funkcja: ochroni, umożliwia przenikanie substancji odżywczych,

wydalanie resztek pokarmowych oraz zmiany kształtu ciała

);

- cytoplazma, jako macierz
dla organelli kom. (

składa się z

warstwy zewnętrznej – ektoplazmy i wewnętrznej

- endoplazmy

)

- 4 wici oraz błonka falująca,
jako struktury umożliwiające
ruch postępowy;
-

kinetosomy

( ciałka podstawowe

wici, umożliwiające ich ruch);

- aksostyl (zbud. z mikrotubul),
stanowiący istotną część cytoszkieletu;

- jądro kom.

(nośnik materiału genetycznego);

- układ Golgiego

(wytwarza szczególny rodzaj enzymów,

które są magazynowane w specjalnych pęcherzykach );

- kinetosomy

( ciałka podstawowe

wici, umożliwiające ich ruch);

-włókna parabazalne

(odchodzą od kinetosomów,
z ap. Golgiego tw. aparat parabazalny);

- retikulum endoplazmatyczne

(przemiany

białek i węglowodanów, usuwanie toksyn);

- kosta

(pręcik podstawowy, wzdł. Błonki

falującej, zbud z wł. poprz.prąż.);

- hydrogenosomy

(odpowiedniki

mitochondriów, pełniące funkcje energetyczne);

- fagolizosomy z enzymamiproteolicznymi.



oddychanie:

wymiana gazowa odbywa się całą powierzchnią ciała.



odżywianie:

T.v. odżywia się nabłonkiem dróg rodnych i moczowo-płciowych oraz

płynami ustrojowymi.



rozmnażanie:

Rzęsistek rozmnaża się bezpłciowo. Przy każdym jego podziale powstaje

nowy organizm. Można znaleźć go w organizmie we

wszystkich stadiach rozwoju
(wiciowej, amebowej, cystopodobnej
i formach przejściowych) .
Zarazić się nim można przez:
- usta, - narządy płciowe,
- odbytnicę - wdychanie powietrza
Po jego wniknięciu do wnętrza
człowieka, ma miejsce stopniowe
zarażanie całego organizmu.

Rzęsistki jeśli znajdą się w niekorzystnych warunkach
lub grozi im zagłada (w wyniku obrony systemu
immunologicznego) mogą wydzielać substancje
rogowe lub galaretowate, które tworzą dookoła
ochronną otoczkę).

Obraz kliniczny:

Objawy u kobiet:

- zaburzenia w oddawaniu moczu,
- świąd, pieczenie narządów płciowych
- upławy zielonkawe lub żółtawe,

pieniste, o niemiłej woni,

- wypryski wokół warg sromowych,
- stan zapalny,
- owrzodzenia śluzówki pochwy,
- bóle podczas stosunków płciowych,
- zaburzenia miesiączkowania,
- alkaliczny odczyn wydzieliny pochwy

U 10-50% chorych zarażenie

przebiega bezobjawowo

Objawy u mężczyzn:

- swędzenie cewki moczowo-

płciowej,

- zapalenie żołędzia i (lub) napletka,
- szklista wydzielina z prącia

(głównie poranna),

- zaburzenia w oddawaniu moczu
- rzadziej zapalenie gruczołu

krokowego czy najądrzy.

U 15-50% mężczyzn zarażonych

rzęsistkiem pochwowym którzy są
zwykle partnerami seksualnymi
zarażonych kobiet, objawy
chorobowe nie występują.

Profilaktyka:

unikanie przygodnych stosunków

płciowych, przestrzeganie zasad higieny, wystrzeganie się
publicznych wanien, miednic i cudzych przyborów
higienicznych.

Diagnostyka:



Wykonanie tzw. bezpośredniego materiału

mokrego z wydzieliny pochwowej u kobiet,
u mężczyzn z wydzieliny z cewki moczowej,
wydzieliny spod napletka albo wydzieliny z gruczołu
krokowego lub nasienia; zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn

można badać osad moczu;

Obecność T.v. stwierdzana jest podczas oglądania

powyższego materiału pod mikroskopem.



Barwienie metodą Giemsy.



Wykonanie posiewu na podłożu diagnostycznym do hodowli
rzęsistka pochwowego.



Test genetyczny, polegający na wykrywaniu obecności DNA
Trichomonas vaginalis.

Leczenie:

Leki p/pierwotniakowe:
większość szczepów rzęsistka

pochwowego jest szczególnie wrażliwa
na metronidazol i jego pochodne
(wskaźnik wyleczeń około 95%).

Częstość samoistnych wyleczeń szacuje

się na 20-25%.

Dziękuję za uwagę!