Lampa

oscyloskopowa

LAMPA

OSCYLOSKOPOWA-

POJĘCIE

Lampa oscyloskopowa

(

z łac.

oscillare kiwać się i gr. skopein, patrzeć

)-

to lampa obrazowa charakteryzująca się
elektrostatycznym odchylaniem wiązki
elektronów. Elektrony emitowane przez
katodę formowane są w wąską wiązkę w
dziale elektronowym (katoda też jest
częścią działa elektronowego).

cd.

Wiązka elektronów wytworzona przez
podgrzany drucik –katodę-wysłana zostaje
w kierunku ekranu, ilość elektronów-
jasność plamki- reguluje potencjał cylindra
Wehnelta, natomiast ostrość- potencjały
anod przyspieszających, zwiększających
jednocześnie prędkość elektronów. Nie
odchylona wiązka trafia dokładnie w środek
ekranu i rysuje tam świecący punkt. Do
odchylenia wiązki tak, aby mogła trafić w
każdy punkt ekranu, służą dwie pary płytek
odchylających- jedna dla kierunku
pionowego, druga dla poziomego.

BUDOWA

K - katoda, G - grzejnik katody, W - siatka, A1, A2, A3 - anody, X -

płytki odchylania poziomego, Y - płytki odchylania pionowego, A4
– elektroda ekranująca, E- ekran, P - powłoka grafitowa, O -
osłona szklana

ZASADA

DZIAŁANIA

Obwód żarzenia podgrzewa do wysokiej

temperatury katodę, która emituje elektrony.

Między katodą i anodą powstaje pole

elektryczne, w którym ujemnie naładowane

elektrony emitowane z katody są przyciągane

do anody. Czym większe jest napięcie anody,

tym silniej przyciągane są elektrony. Na

drodze między katodą, a anodą elektrony

nabierają prędkości, są skupiane w cienką

wiązkę, po czym uderzają w ekran pokryty

specjalną substancją zwaną luminoforem.

Elektrony uderzając w luminofor tracą swą

energię, a energia ta zamienia się na światło,

zwykle koloru zielonego.

cd.

Między katodą, a główną anodą umieszczone

są dodatkowe elektrody, między innymi

siatka, które umożliwiają regulację ilości

elektronów biegnących do anody. Ewentualne

dodatkowe anody tworzą tak zwane soczewki

elektronowe, umożliwiające takie

ukierunkowanie strumienia elektronów,

inaczej mówiąc ich zogniskowanie, że trafiają

one w jedno miejsce ekranu, tworząc

świecący punkt (plamkę) o średnicy poniżej 1

milimetra

.

ZALETY

Zaletą lamp oscyloskopowych jest prosta

konstrukcja urządzenia – nie wymagająca

skomplikowanych układów dodatkowych,

jak w przypadku lamp kineskopowych, oraz

bardzo szybka praca – płytki odchylające

mają niewielką pojemność i nie wymagają

dużych energii nawet przy

częstotliwościach rzędu setek MHz.

WADY

Wadą lamp oscyloskopowych

jest niewielki kąt odchylania

strumienia – wynosi on

zaledwie kilka – kilkanaście

stopni, co powoduje, że lampy

są albo długie, albo mają

niewielki ekran. Największe

osiągalne w praktyce przekątne

ekranu to kilkanaście

centymetrów.

Lampy oscyloskopowe były też

wykonywane

jako dwustrumieniowe

– były to w zasadzie dwie

niezależne lampy w jednej bańce ze wspólnym

ekranem. Szczególnym przypadkiem lamp

oscyloskopowych były lampy

pamiętające

.

Zawierały w sobie dodatkową elektrodę, która

zbierała ładunek i mogła go długo (kilkanaście

godzin i więcej) przechowywać oddziałując na

bieg strumienia elektronów. Wykorzystywane

były do fotografowania pojedynczych szybkich

przebiegów, oraz jako pamięć wczesnych

maszyn cyfrowych.

WYKORZYSTYWANIE

Lampa oscyloskopowa- przeznaczenie

jest do

zobrazowania przebiegów

wielkości

elektrycznych badanych

zmieniających się w czasie lub w

zależności między wielkościami

elektrycznymi badanymi najczęściej

umożliwia wizualizacje przebiegów

elektrycznych i ocenę ich kształtu oraz

pomiar okresu częstotliwości i amplitudy.

Oraz przesunięcia fazowego (2 kanały)

ZASTOSOWANIE

Lampy oscyloskopowe w

postaci kineskopu znajdują

między innymi zastosowanie

w sprzęcie komputerowym do

wprowadzania danych i

wyprowadzania wyników.

Wykonała:

KL.IIaTE