LAMPA OSCYLOSKOPOWA

Lampa oscyloskopowa składa się z próżniowej bańki szklanej, w jednej części rozszerzo­nej i tworzącej ekran pokryty substancją fosforyzującą, z wyrzutni elektronowej oraz z dwóch płaskich kondensatorów, których okładki są umieszczone w płaszczyznach wzajemnie prosto­padłych umożliwiając poziome i pionowe odchylanie wiązki elektronów. W przypadku gdy kondensatory są nienaładowane, wiązka elektronów emitowana przez wyrzutnię pada prostopadle na ekran tworząc plamkę świetlną. Po naładowaniu jednego z kondensatorów elektrony są przyciągane przez dodatnią, a odpychane przez ujemną okładkę kondensatora, co powoduje odpowiednie odchylenie wiązki i równoczesne przesunięcie świe­cącego punktu na ekranie. Jeżeli jednak do okładek kondensatora zostanie doprowadzone na­pięcie przemienne, wiązka elektronów odchylana na przemian do góry i na dół zakreśli na ekranie linię pionową. Aby otrzymać wykres zmian napięcia w funkcji czasu, należy równocze­śnie nadać wiązce ruch w płaszczyźnie poziomej. Do tego celu służy drugi kondensator, do którego okładek doprowadza się napięcie wzrastające liniowo do pewnej wielkości, a następ­nie spadające gwałtownie do zera. Takie impulsy napięcia zwane piłokształtnymi są wytwarza­ne przez generator podstawy czasu. Utworzona wówczas krzywa jest obrazem wypadkowego odchylenia wiązki elektronów, przedstawiającym zmienność napięcia doprowadzanego do okładek kondensatora w funkcji czasu. Istnieją lampy oscyloskopowe ze sterowaniem elektro­magnetycznym, które zamiast kondensatorów mają dwie cewki do poziomego i pionowego odchylania wiązki elektronów.

---