Wykonanie:
Gaca Magdalena
Studia mgr semestr III
Kwiecień 2012

BOGACTWA

DNA

MORSKIEGO

1.

Wstęp - Jak to się zaczęło?

2.

Genaza powstania złóż mineralnych

3.

Poszukiwania- czyli metody badania dna
morskiego

4.

Wiercenia

5.

Analiza odwiertów

6.

Podsumowanie

PLAN PREZENTACJI

ROZKŁAD

ORGANIZMÓW

Sedymentacja

RUCHY

TEKTONICZNE

Sedymentacja

1.

W czasach antycznych,
ropa

jest

zbierana

z

powierzchni.

2.

W XIX wieku, stosuje się
odwierty na głębokość do
kilkudziesięciu metrów.

3.

Dzisiaj

wierci

się

na

głębokość dochodzącą do
kilku tysięcy metrów.

Badaniem dna morskiego zajmują się geolodzy
i geofi zycy:



Grawimetria mierzy zmiany siły ciężkości i
daje wskazówki co do natury i głębokości
położenia warstw w zależności od ich gęstości.



Magnetometria mierzy, najczęściej z pokładu
samolotu,

zmiany

pola

magnetycznego.

Otrzymuje się wtedy ogólne rozeznanie w
głębokości

rozmieszczenia

warstw

krystalicznych, w których nie ma szans na
znalezienie ropy.



Sejsmika, polegająca na przeprowadzaniu
prawdziwego badania USG wnętrza Ziemi

BADANIA DNIA MORSKIEGO

BADANIA DNA MORSKIEGO –

SESJMIKA



Do rozpoznania budowy geologicznej głębszych warstw dna
morskiego stosuje się profi lowanie sejsmiczne i
sejsmoakustyczne.



Stosowanie różnej częstotliwości i mocy fal akustycznych
umożliwia prześwietlenie skał budujących dno morskie,
dotarcie do różnych głębokości i z różną dokładnością. Im
większa moc i niższa częstotliwość fal akustycznych, tym
głębiej możemy zajrzeć w głąb warstw osadowych. Wyższe
częstotliwości pozwalają na rozpoznanie drobniejszych
struktur i cieńszych warstw, ale ograniczona jest wówczas
głębokość penetracji.



W zależności od stosowanej aparatury, możliwe jest
poznanie budowy geologicznej dna do głębokości kilku
kilometrów i identyfi kacji warstw o miąższości od
kilkudziesięciu metrów do kilkunastu centymetrów.



Oprócz morskich metod sejsmicznych, stosowanych do
rozpoznania głębokich struktur skorupy ziemskiej lub
poszukiwań naftowych, stosuje się wysokorozdzielczą
sejsmikę refl eksyjną i metody sejsmoakustyczne.

Pobieranie próbek osadów z powierzchni dna
morskiego, a tym bardziej penetracja dna
morskiego za pomocą różnego rodzaju próbników,
jest o wiele trudniejsze niż na lądzie. Próbniki i
sondy są na ogół ciężkie i wymagają użycia
odpowiednich urządzeń dźwigowych i spokojnego
morza. Zależnie od celu badań stosuje się różnego
rodzaju przyrządy, począwszy od najprostszych
czerpaków zgarniających osad z powierzchni dna.

SONDOWANIE DNA

Czerpak typu Van Veena do poboru
próbek osadów z powierzchni dna
morskiego

Sonda rdzeniowa wibracyjna

Sonda typu box corer
do poboru rdzeni o
nienaruszonej
strukturze

Sonda typu OSCOR do poboru osadów
piaszczystych.

Sondy typu
Niemisto do poboru
rdzeni osadów
mulistych



Morze utrudnia stosowanie bezpośrednich metod
badawczych, pozwala za to na dużo szersze niż na lądzie
stosowanie różnego rodzaju metod pośrednich,
zwłaszcza metod akustycznych.



Metody akustyczne pozwalają poznać rzeźbę dna
morskiego oraz zajrzeć w głąb skorupy ziemskiej.
Jeszcze w początkach XX wieku głębokość morza
mierzono sondą ciężarkową. Skonstruowanie w czasie I
wojny światowej echosondy, a następnie zastosowanie
jej do celów naukowych, umożliwiło kolosalny postęp w
poznaniu rzeźby dna mórz i oceanów. Obecnie do
badania rzeźby dna, poza klasycznym profi lowaniem
echosondażowym, stosuje się echosondy wielowiązkowe
i sonary boczne. Tradycyjna echosonda jednowiązkowa
pokazuje profi l dna morskiego, wzdłuż trasy statku

MORSKA AKUSTYKA

Schemat działania
echosondy
jednowiązkowej

Przykłady profili dna zarejestrowanych przy użyciu
echosond jednowiązkowych o różnej częstotliwości
sygnału akustycznego



Obraz dna morskiego uzyskany za pomocą echosondy
wielowiązkowej

porównać

można

do

zdjęcia

lotniczego lub satelitarnego, wykonanego pionowo
nad powierzchnią terenu. Echosondy wielowiązkowe
śledzą dno w pasach odpowiadających trasie statku i
szerokości,

w

przybliżeniu,

równej

dwukrotnej

głębokości akwenu. Wyniki tych pomiarów pozwalają
budować precyzyjne modele przestrzenne dna i
rozpoznawać nawet stosukowo niewielkie obiekty, np.
pojedyncze głazy.

ECHOSONDY WIELOWIĄZKOWE

WIERCENIA

1. mocowanie wyciągu
2. wieża wiertnicza
3. ruchomy wyciąg
4. hak
5. głowica płuczkowa (wtryskująca
płuczkę)
6. przewód doprowadzający płuczkę
7. stół obrotowy obracający rury
wiertnicze
8. wielokrążek
9. silniki
10. pompa płuczkowa
11. osadnik
12. aparat wiertniczy
13. cement zabezpieczajacy otwór
14. obudowa otworu
15. obciążenie kolumny
16. narzędzie wiercące

WERYFIKACJ

A

W momencie osiągnięcia pewnej założonej głębokości,
wiertacze przeprowadzają pomiary pewnych wielkości,
uzyskując "diagrafy". Pomiary te polegają na wprowadzeniu
sondy elektronicznej do otworu i zmierzeniu parametrów
fizycznych skały. Wyniki potwierdzają lub zaprzeczają
hipotezom stawianym na podstawie poprzednich badań
skał. Specjalista, zwany w żargonie, "inżynierem złoża",
zajmuje się analizowaniem diagrafów.

POBIERANIE RDZENIA –

ANALIZA GRUNTU

Rdzeń wiertniczy
dostarcza danych na
temat pochodzenia,
natury skały,
przemieszczenia
warstw, struktury skały,
jej porowatości,
występowania w niej
płynów i osadów.

TEST WIELKOŚĆI PRZEPŁYWU

1. węglowodory wypływają pod

ciśnieniem

2. zwężka
3. manometr mierzący ciśnienie

wypływającej cieczy

Poprzez kalibrowany otwór
pozwala sie ropie na swobodny
wypływ, przez kilka godzin lub
dni. Mierzy się zebraną ilość oraz
zmiany ciśnienia na dnie szybu.
Zbieramy w ten sposób więcej
informacji o przewidywanej
wydajności złoża

.



Na podstawie interpretacji profi li
sejsmoakustycznych, skorelowanych z
profi lami wierceń, wykonuje się przekroje
geologiczne, a wykorzystując przekroje w
regularnej siatce, można przygotować mapy i
modele wybranych warstw



Poprawna mapa -> poprawne miejsce odwiertu
->kochane pieniążki ; )

PODSUMOWANIE



Dziękuje za uwagę : )

DZIĘKUJE ZA UWAGĘ