Stosunki państwa
piastowskiego z
zakonem krzyżackim

Marta Małyszek

Jagoda Tomczak

Michał Wojciechowski

kl. 2tt

Zakon Krzyżacki pojawił się na ziemiach polskich w 1226r.
Został

on

sprowadzony

przez

księcia

Konrada

Mazowieckiego, który nadał mu w lenno ziemię chełmińską .
Konrad

nie

wiedział

nic

o wielkich planach Hermanna von Salzy zakreślającym
Krzyżakom szerokie perspektywy, których głównym celem
było stworzenie na uzyskanych i podbitych w przyszłości
ziemiach niezależnego państwa zakonnego. W mniemaniu
nieświadomego

wydarzeń

w Siedmiogrodzie księcia Mazowieckiego nadane i zdobyte
terytoria podlegać miały jego władzy. Konrad nie zdawał
sobie

także

sprawy

z tego, że nawracanie pogan było dla Krzyżaków sprawą
podrzędną
i - jak się później okazało - zaniedbywaną. Świadczył o tym
najlepiej ich stosunek do podbitych Prusów, wśród których
jeszcze w XVI w., mimo ponad dwustu lat należenia do
państwa zakonnego, utrzymywało się pogaństwo. Jednak gdy
biskup Chrystian sprawujący kontrolę, nad prawdziwością
dokumentu o nadaniu zakonowi w lenno ziemi chełmińskiej ,
został porwany przez Prusów krzyżacy sfałszowali umowę i
zamiast lenna przywłaszczyli sobie ziemię chełmińską.
Zadaniem zakonu była chrystianizacja Prus. Prusowie byli
ludem bałtyckim, spokrewnionym z Litwinami i Łotyszami.
Zamieszkiwali ziemię późniejszych Pras Książęcych i
Warmii .

Dopiero w 1231 r. rozpoczęli Krzyżacy stawiać pierwsze kroki zbrojne,
skierowane przeciw Prusom. Zajęli wówczas trzy grody należące do
nawróconego wcześniej szlachcica Pipina, który powrócił następnie do
pogaństwa. Wydarto mu wnętrzności i przybito koniec jelita do pnia
dębu. Torturowany musiał biegać wokół drzewa aż do wyzionięcia
ducha. Tym potwornym czynem i zagrabieniem dóbr ofiary rozpoczął
Zakon Krzyżacki zbożne dzieło chrystianizacji Prus albo raczej
realizowanie podboju ziem pogańskich, a następnie również i
chrześcijańskich, głownie polskich. Towarzyszyły tym podbojom
niesłychane zbrodnie i gwałty, uprawiane przez cały czas istnienia
Zakonu. Zakon okazał się bezwzględny, mordował i zajmował coraz to
nowe obszary aby w roku 1283 zakończyć podbój Prus. W 1233 r.
uderzyli Krzyżacy na Pomezanię i zajęli ją dzięki pomocy wojskowej
książąt polskich, w tym Świętopełka pomorskiego. Pokojowa misja
biskupa Chrystiana straciła rację bytu, a on sam dostał się, ku
zadowoleniu Krzyżaków, do niewoli jednego z plemion pruskich. Jego
stolicę - sławny w dziejach Pomorza nadwiślańskiego Zantyr - pozyskał
niebawem Zakon i uczynił go ośrodkiem komturii czyli okręgu
administracyjno-wojskowego, siedzibą konwentu, składającego się z
12 rycerzy i 6 księży. W następnych wiekach powstało silne i wrogo
nastawione do Polaków i swych sąsiadów państwo. W roku 1237 Zakon
Krzyżacki wchłonął Zakon Kawalerów Mieczowych.

W 1280 lub w 1281 r. konwent zantyrski przeniesiono do będącego w
budowie zamku malborskiego. Po zagrabieniu w latach 1308 - 1309 przez
Krzyżaków Pomorza Gdańskiego zamek ten znalazł się pośrodku państwa
zakonnego, w korzystnym pod względem gospodarczym , komunikacyjnym i
militarnym punkcie. W związku z tym stolicę Zakonu przeniesiono z Wenecji
do Malborka. Na czele państwa krzyżackiego stał wielki mistrz, podległy
kapitule generalnej. Rozbudowana do ogromnych rozmiarów warownia
malborska zasłynęła z walorów militarnych, a także z niebywałego bogactwa
oraz ze wspaniałych biesiad w towarzystwie białogłów doprowadzanych z
miejscowego zamtuza, utrzymywanego przez stołeczny konwent. Skarbiec
Zakonu pęczniał od złota ściąganego z podbitych ziem, zdobywanego
podczas łupieskich wypraw wojennych lub osiąganego z gospodarki
folwarcznej i handlu zamorskiego. W ogromnym karwanie czyli zbrojowni
oraz rozległych piwnicach zgromadzone były olbrzymie zapasy wyposażenia
wojennego, na Przedzamczu pracowały stale warsztaty zbrojeniowe, a w
sąsiedztwie zamku na specjalnie wyznaczonych placach odbywały się
codziennie w wyznaczonych godzinach ćwiczenia wojskowe załogi.
Już w XIII w. pojawili się nad Nogatem koloniści niemieccy, m. in. ze Śląska i
założyli obok zamku osadę nazwaną "Marienburg", obdarzoną przez
Krzyżaków w 1276 lub może w 1286 r. prawem miejskim chełmińskim.
Największe nasilenie osadnictwa przypada na wiek XIV i wtedy też nastąpiła
lokacja większości istniejących na Żuławach Malborskich wsi, najczęściej
tam, gdzie istniały od dawna słowiańskie osady. Ich mieszkańcy pozostawali
na ogół na swoim miejscu, ale władza sołecka i zakładane z czasem karczmy
dostawały się w ręce przybyszów niemieckich.

W przywilejach lokacyjnych wymieniane są nazwiska polskie,
a także podawana narodowość mieszkańców; np. w akcie z
1321 r. występuje Hannos - Pole czyli Hanusz - Polak. Nazwy
osad uległy wprawdzie germanizacji, lecz w wielu pozostał
rdzeń polskiego miana. Obok wsi powstało na omawianych
obszarze

szereg

majątków

ziemskich

rządzonych

bezpośrednio przez urzędników krzyżackich.
Krzyżacy zajęli Pomorze Gdańskie i urządzili rzeź gdańszczan
(1308r.). Zapoczątkowało to długotrwały konflikt między
polską
a zakonem krzyżackim. Poprzedzeniem tego faktu miała być
pomoc krzyżaków w wypędzenia Brandenburczyków z
Gdańska, o którą zwrócił się Łokietek. Myślał, że w ten sposób
uratuje

Pomorze

od zagłady ze strony Brandenburczyków. Krzyżacy szybko
umocnili swoje pozycje nad Bałtykiem – zdobyli Tczew , a
następnie

gród

w Świeciu , co oddało w ich ręce całe Pomorze Gdańskie. Król
Władysław chciał odzyskać ziemie utracone na rzecz
krzyżaków. Zawarł sojusz z Wielkim Księstwem Litewskim,
przypieczętowaniem tęga był ślub jego syna Kazimierza z
Aldoną córką Giedymina w roku 1325. Natomiast krzyżaków
wsparł władca Czech Jan Luksemburski, roszczący pretensje
do polskiej korony. Mimo , że stroną zaczepną byli Polacy ,
wkrótce musieli przejść do obrony.

Łokietek poprowadził taką wojnę z krzyżakami wyniku, której
Polska utraciła ziemię dobrzyńską i Kujawy. Podczas jednej, z
wypraw zakonu, w roku 1331 wojsko polskie odniosło
zwycięstwo w bitwie pod Płowcami, Wydarzenie to przerwało
mit o ,,niepokonanych'' Krzyżakach. Po śmierci Władysława
Łokietka ( 1333), królem Polski został Kazimierz Wielki, Za
jego

panowania

uregulowano

sprawę

pretensji

Luksemburskich i Śląska. Jan Luksemburczyk zrzekł
się prawa do korony polskiej. Kazimierz mimo wielkich starań
nie odzyskał Śląska. Rozpatrzono również spór polsko-
krzyżacki. Ziemia dobrzyńska i Kujawy zostały przyznane
Polsce, jednak ziemia
Chełmińska i Pomorze Gdańskie, miały stać się wieczystą
darowizną. Jednak wyrok ten nie zadawalał , rzecz jasna ,
polskich aspiracji...Ostatecznie to porozumienie nie weszło w
życie. Król Kazimierz Wielki zawarł , więc osobny układ z
Karolem Robertem, który był jednym z rozjemców w sporze
polsko-krzyżackim jego postanowieniem było, że jeżeli król
polski nie doczeka się męskiego potomka, to władzę na tronie
polskim obejmie dynastia Andegawenów. Węgry natomiast
zobowiązały się do udzielenia pomocy Polsce przeciw
Krzyżakom

oraz

poparcia

jej

w

ekspansji

na księstwo włodzimiersko-halickie.

Papież Benedykt XII bullą z 4 maja 1338 roku rozpoczął
kolejny proces z krzyżakami. Sędziami byli Francuzi i
nuncjusze apostolscy w Polsce. Zdążyli oni przez osiem
miesięcy przesłuchali 126 świadków, Wyrok wydany w
Warszawie, nakazywał zwrot Pomorza , ziemi chełmińskiej,
michałowskiej i Kujaw . Jednak papież odmówił zatwierdzenia
postanowienia. Dopiero w roku 1343 w Kaliszu doszło do
obustronnego porozumienia. Polska na mocy podpisanego
traktatu pokojowego odzyskała Kujawy i ziemię dobrzyńską,
lecz zakon zatrzymał Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską ,
jako ,,darowiznę’’. Co miało podkreślać , że król Polski nadał
Krzyżakom ziemie z niejako własnej , nieprzymuszonej woli.
W przyszłości mogło to stanowić podstawę do roszczeń dla
królewskich następców. Mimo , że król polski zachowa
tytuł ,,pana i dziedzica Pomorza’’, na rewizję kaliskich
postanowień trzeba było czekać jeszcze ponad sto lat .
Dopiero wielka wojna z Polska w latach 1410 – 1411
zakończyła okres świetności Zakonu Najświętszej Maryji
Panny

Domu

Niemieckiego

w

Jerozolimie

,

czyli

niezapomnianych Krzyżaków.

1226 r. -

Książę Konrad I Mazowiecki sprowadził do Polski Zakon Krzyżacki,

1231 r. -

Pierwsze kroki zbrojne Krzyżaków skierowane przeciwko Prusom ,

1233 r. –

Krzyżacy uderzają na Pomezanię (dzięki pomocy wojsk polskich),

1237 r. –

„wchłonięcie” przez Zakon Krzyżacki Zakon Kawalerów Miechowych,

1280 lub 1281 r. –

przeniesienie konwentu zantyrskiego do zamku

malborskiego (zamek w budowie),

1283 r. –

zakończenie podboju Prus ,

1308 r. -

Zakon podstępnie zajmuje Pomorze Gdańskie,

1308 r. –

rzeź Gdańska,

1320 r. -

Polska odwołuje się do papieża, ale sąd w Inowrocławiu nie uznaje

polskich roszczeń,

1325 r. –

ślub Kazimierza (syn Władysława I Łokietka) z Aldoną (córką

Giedymina),

1329 – 1333 r. –

Wojna między Krzyżakami a ich czeskimi sojusznikami,

1331 r. -

bitwa pod Płowcami,

1333 r. –

śmierć Władysława I Łokietka, królem polski został Kazimierz III

Wielki,

1334 r. –

Kongres wyszehradzki,

1226 r. -

Książę Konrad I Mazowiecki sprowadził do Polski Zakon Krzyżacki,

1231 r. -

Pierwsze kroki zbrojne Krzyżaków skierowane przeciwko Prusom ,

1233 r. –

Krzyżacy uderzają na Pomezanię (dzięki pomocy wojsk polskich),

1237 r. –

„wchłonięcie” przez Zakon Krzyżacki Zakon Kawalerów Miechowych,

1280 lub 1281 r. –

przeniesienie konwentu zantyrskiego do zamku

malborskiego (zamek w budowie),

1283 r. –

zakończenie podboju Prus ,

1308 r. -

Zakon podstępnie zajmuje Pomorze Gdańskie,

1308 r. –

rzeź Gdańska,

1320 r. -

Polska odwołuje się do papieża, ale sąd w Inowrocławiu nie uznaje

polskich roszczeń,

1325 r. –

ślub Kazimierza (syn Władysława I Łokietka) z Aldoną (córką

Giedymina),

1329 – 1333 r. –

Wojna między Krzyżakami a ich czeskimi sojusznikami,

1331 r. -

bitwa pod Płowcami,

1333 r. –

śmierć Władysława I Łokietka, królem polski został Kazimierz III

Wielki,

1334 r. –

Kongres wyszehradzki,

KALENDARIUM:

1338 r. –

bulla papieża Benedykta XII,

1339 r. –

Kolejny sąd papieski w Warszawie,

1343 r. -

Pokój wieczysty w Kaliszu (odzyskujemy Kujawy i ziemię

dobrzyńską, pozostałe ziemie zostają w rękach Krzyżaków jako
"jałmużna" od króla Polski),

1410 – 1411r. -

wybuch I wielkiej wojny z Zakonem,

1410 r. -

Zwycięska bitwa pod Grunwaldem,

1411 r. -

Pokój toruński (zakończono I wojnę z Zakonem Litwa

odzyskała
Żmudź, a Mazowsze dostało ziemię zawkrzeńską),

1454 - 1466 r. -

II wielka wojna z Zakonem( trzynastoletnia),

1466 r. -

II pokój toruński (na mocy którego państwo krzyżackie stało

się
lennem Polski, zaś każdy nowy mistrz miał obowiązek składać
władcom Polski hołd lenny) ,

1519 – 1521 r. –

wojna z Zakonem Krzyżackim ,

1525 r. -

hołd pruski i sekularyzacja,

1525 r. -

likwidacja Zakonu Krzyżackiego (traktat krakowski),

1338 r. –

bulla papieża Benedykta XII,

1339 r. –

Kolejny sąd papieski w Warszawie,

1343 r. -

Pokój wieczysty w Kaliszu (odzyskujemy Kujawy i ziemię

dobrzyńską, pozostałe ziemie zostają w rękach Krzyżaków jako
"jałmużna" od króla Polski),

1410 – 1411r. -

wybuch I wielkiej wojny z Zakonem,

1410 r. -

Zwycięska bitwa pod Grunwaldem,

1411 r. -

Pokój toruński (zakończono I wojnę z Zakonem Litwa

odzyskała
Żmudź, a Mazowsze dostało ziemię zawkrzeńską),

1454 - 1466 r. -

II wielka wojna z Zakonem( trzynastoletnia),

1466 r. -

II pokój toruński (na mocy którego państwo krzyżackie stało

się
lennem Polski, zaś każdy nowy mistrz miał obowiązek składać
władcom Polski hołd lenny) ,

1519 – 1521 r. –

wojna z Zakonem Krzyżackim ,

1525 r. -

hołd pruski i sekularyzacja,

1525 r. -

likwidacja Zakonu Krzyżackiego (traktat krakowski),

KALENDARIUM:

KONRAD

I

MAZOWIECKI

Urodzony ok. 1187 r., zmarł 31
sierpnia 1247 r., młodszy syn
Kazimierza Sprawiedliwego i Heleny.
Po śmierci Mieszka Starego w 1202
r. objął rządy nad Kujawami i
Mazowszem. Wspólnie ze swym
bratem,

Leszkiem

Białym,

podejmował wyprawy zbrojne na Ruś
i przeciw Prusom. Konrad był żonaty
z Agafią, księżniczką nowogrodzko-
siewierską. Z małżeństwa tego
pochodziło

dziesięcioro

znanych

dzieci: Bolesław I, Kazimierz I,
Siemowit I, Eudoksja, Ludmiła,
Ziemomysł,

Salomea,

Judyta,

Dubrawka, Mieszko.

WŁADYSŁAW

I

ŁOKIETEK

Urodzony w 1260 lub 1261 r.,
zmarł 2 III 1333 r. w Krakowie,
gdzie został pochowany; syn
księcia Kazimierza kujawskiego i
jego trzeciej żony Eufrozyny, córki
księcia

opolsko-raciborskiego

Kazimierza I; ożeniony z Jadwigą,
córką Bolesława Pobożnego, z
którą

miał

sześcioro

dzieci:

Kunegundę, Stefana, Władysława,
Elżbietę, Kazimierza III Wielkiego
i Jadwigę.

KAZIMIERZ III WIELKI

Urodzony 30 IV 1310 r. w Kowalu,
zmarł 5 XI 1370 r. w Krakowie, król
polski od 1333 r., ostatni z Piastów;
syn Władysława Łokietka i  Jadwigi, córki
księcia

wielkopolskiego 

Bolesława Pobożnego. Od młodości
przygotowywany

do

objęcia

tronu,

w ostatnich latach panowania ojca bierze
aktywny udział w rządzeniu krajem.
Kazimierz był żonaty cztery razy: z
Aldoną Anną Giedyminówną ożenił się
w 1325 roku (2 córki: Elżbieta i
Kunegunda), z Adelajdą Heską ożenił
się w 1341 roku (małżeństwo nie miało
potomstwa, w 1354 roku Kazimierz
rozpoczął starania w Rzymie o jego
unieważnienie), z Krystyną Rokiczaną
w

1356

roku

zawarł

małżeństwo

morganatyczne

(król,

będący

w prawnym małżeństwie z Adelajdą
Heską, popełnił bigamię), z Jadwigą
Żagańską wziął ślub w 1365 roku (trzy
córki: Anna, Kunegunda i Jadwiga).

Zamek wielkich mistrzów krzyżackich

 

Gotycki zamek w Malborku wybudowany w latach
1274-1457 jest jedną z największych twierdz Europy
średniowiecznej. Powierzchnia jaką zajmuje zamek malborski
wynosi około 20ha. Składa się ona z trzech odrębnych
członów: zamku niskiego, zamku średniego, zamku wysokiego.
Zamek był siedzibą mistrzów Zakonu Krzyżackiego oraz stolicą
Państwa Krzyżackiego w latach 1309-1457.

Aldona Anna Giedyminówna

-

księżniczka litewska i królowa Polski z

dynastii Giedyminowiczów, córka wielkiego księcia Litwy Giedymina i
prawdopodobnie Jewny. Była żoną króla Polski Kazimierza Wielkiego. Po
przybyciu do Polski przyjęła chrzest oraz imię Anna. Ok. 16 października 1325
w Krakowie miał miejsce ślub Aldony Anny z Kazimierzem. Księżniczka
urodziła Kazimierzowi dwoje dzieci: Elżbietę i Kunegundę. Aldona Anna
Giedyminówna urodziła się 1311–1313 r., zmarła najprawdopodobniej 25
maja1339 i została pochowana w katedrze wawelskiej w Krakowie.

Hermann von Salza, herbu Lilium -

urodzony ok. 1179 r., zmarł

najprawdopodobniej 20 marca 1239 r. w Salerno – wielki mistrz zakonu
krzyżackiego w latach 1210-1239, faktyczny twórca potęgi zakonu.

Christian z Oliwy –

urodzony w 1180 r., zmarł 4 grudnia 1245 r., misjonarz,

cysters, biskup Prus, założyciel zakonu rycerskiego braci dobrzyńskich,
pierwszy pasterz Grudziądza i ziemi chełmińskiej.

Giedymin, także Gedyminur. -

urodzony ok. 1275 r., zm. w grudniu 1341 r.

pod Wieloną, wielki książę litewski w latach 1316–1341, założyciel dynastii
Giedyminowiczów, dziad Jagiełły. Giedymin miał ośmiu synów i sześć córek.

LEKSYKON:

Jan I Luksemburski -

Jan Ślepy (czes. Jan Lucemburský, niem. Johann von

Luxemburg) urodzony 10 sierpnia 1296 r., zmarł 26 sierpnia 1346 r. pod Crécy –
syn cesarza rzymsko-niemieckiego Henryka VII, od 1309 hrabia Luksemburga,
od 1310 król Czech, w latach 1310-1335 tytularny król Polski. W 1310 r. Jan
Luksemburski ożenił się z Elżbietą, córką króla Czech Wacława II (z tego
małżeństwa miał 4 córki i 3 synów). W 1334 r. Jan Luksemburski ożenił się z
Beatrycze, córką Ludwika de Burbon ( z tego małżeństwa miał córkę i syna). Jan
I Luksemburski miał także syna z nieślubnego związku.

Karol Robert -

urodzony 1288 r., zmarł 16 lipca 1342 r., pierwszy z

Andegawenów na tronie węgierskim (od 1308), koronowany w 1310 roku. Syn
Karola Martela, tytularnego króla Węgier w latach 1290-1295 i Klemencji
Habsburg. 6 lipca 1320 poślubił Elżbietę, córkę Władysława I Łokietka, króla
polskiego. Para miała 5 synów. Przed poślubieniem Elżbiety, Karol doczekał się
syna ze związku pozamałżeńskiego.

Benedykt XII -

właściwie Jacques Fournier, urodzony ok. 1280 r. w Saverdun,

prowincji Tuluza, zmarł we Francji - 25 kwietnia 1342 r. w Awinionie - Francuz,
papież od 20 grudnia 1334 r. Drugi papież "niewoli awiniońskiej". Przez swoich
wysłanników rozstrzygnął na korzyść Korony Królestwa Polskiego spór z
zakonem krzyżackim w procesie warszawskim w 1339 r.

LEKSYKON:

Zakon Krzyżacki

(

Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu

Niemieckiego w Jerozolimie

) -

to jeden z największych zakonów

rycerskich, które powstał w 1190 r. w Palestynie. Słynna siedziba Krzyżaków
to zamek w Malborku (Malbork). Malbork stał się miejscem Krzyżaków w
efekcie ich sprowadzenia przez Konrada I Mazowieckiego w latach1228-
1230. W ciągu następnych 50 lat podbili ziemie Prusów i utworzyli tam
własne państwo. W latach 1308-1309 zajęli Pomorze Gdańskie, co stało się
przyczyną konfliktów z Polską. W Polsce przyjęto ich pod nazwą „Krzyżacy”.

Litwini -

lud bałtyjski zamieszkujący nad dolnym Niemnem. W XIII w. pod

presją ekspansji krzyżackiej Litwini stworzyli własne państwo, które do
największej potęgi doszło w XVI w. pod rządami Giedymina. Od XIII w.
Litwini często najeżdżali ziemie polskie, oprócz krótkiego epizodu z połowy
XIII w. władcy litewscy pozostali poganami aż do unii z Polską w 1385r.

Prusowie –

lud bałtyjski podzielony na wiele plemion, zamieszkujący w

średniowieczu ziemie między dolną Wisłą a Niemnem. Mimo prób
chrystianizacji Prusowie pozostali przy pogaństwie. W XII i XIII w. często
najeżdżali ziemie polskie i pomorskie. W XIII w. ziemie pruskie podbili
Krzyżacy, odtąd Prusowie ulegli stopniowej germanizacji – ich język zanikł
ostatecznie w XVII w.

LEKSYKON:

Brandenburgia –

marchia saska ze stolicą w Brandenburgu, założona w

poł. XII w. na terenach odebranych Słowianom połabskim. W efekcie
ekspancji na wschód margrabowie brandenburscy rozciągnęli swoje
panowanie poza Odrę, gdzie założyli Nową Marchię następnie próbowali
zająć Pomorze Gdańskie i część Wielkopolski. Od II poł. XIII w.
Brandenburczycy toczyli częste wojny graniczne z Piastami

.

Kongres wyszehradzki –

odbyty w Wyszehradzie (na Węgrzech) w

1335 r., zjazd monarchowców: węgierskiego, czeskiego i polskiego.
Podczas obrad uzgodniono wykupienie przez Kazimierza III Wielkiego (za
20 tys. Kop groszy) czeskich pretensji do tronu polskiego.

Pokój kaliski –

zawarty w lipcu 1343 r., pomiędzy Polską a

Krzyżakami, na mocy której Kazimierz III Wielki zrzekł się Pomorza
Gdańskiego oraz ziem polskich zajętych wcześniej przez zakon, Krzyżacy
natomiast zwrócili Polsce Kujawy i ziemię dobrzyńską, opanowane
podczas wojny z Władysławem I Łokietkiem

.

LEKSYKON:

Bitwa pod Płowcami –

stoczona 27 września 1331r. Pod Płowcami na

Kujawach, nierozstrzygnięta bitwa między wojskami polskimi
dowodzonymi przez Władysława I Łokietka a oddziałami krzyżackimi
powracającymi z Prus po łupieskim rajdzie na Kujawy i Wielkopolskę. W
pierwszej fazie walki Polacy rozbili kolumnę krzyżacką konwojującą łupy,
w drugiej – wycofali się wobec nadejścia głównych sił przeciwnika.

Rzeź Gdańska –

nazwa nadana w tradycji historycznej wydarzeniom,

które rozegrały się w Gdańsku 13 listopada 1308r., gdy po zajęciu
miasta Krzyżacy wymordowali gdańszczan przeciwnych ich rządom
(głównie mieszczan niemieckich, zwolenników Brandenburgii). Liczba
zabitych, wahająca się od kilku do kilkuset, stanowi przedmiot dyskusji
historyków.

LEKSYKON:

Dziękujemy

za uwagę

:)

Dziękujemy

za uwagę

:)