Prawne

podstawy

udzielania

pierwszej

pomocy

Straszny w naszym społeczeństwie jest

fakt, że na widok wypadku, czy osoby

potrzebującej pomocy 90% ludzi odwraca

się w druga stronę.

Tłumaczą się po prostu banalnymi

wymówkami, a takie zachowanie jest

bardzo częstym powodem czyjejś śmierci

lub kalectwa.

Nadmierne "bohaterstwo" i zbędna, a

zarazem szkodliwa pomoc jest równie

niedopuszczalna.

W świetle prawa, zgodnie z artykułem

164 kodeksu karnego, prawny

obowiązek udzielania pomocy wygląda

następująco:

• § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w

położeniu grożącym bezpośrednim
niebezpieczeństwem utraty życia,
ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego
rozstroju zdrowia nie udziela pomocy,
mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub
innej osoby na niebezpieczeństwo utraty
życia lub poważnego uszczerbku na
zdrowiu - podlega karze pozbawienia
wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek
opieki nad osobą narażoną na
niebezpieczeństwo, podlega karze
pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat
5

§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w §
1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do roku.

§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo
określone w § 1-3 sprawca, który z własnej
woli usunął grożące niebezpieczeństwo.

§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w
§ 3 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
(a nie z urzędu)

USTAWA O PAŃSTWOWYM

RATOWNICTWIE MEDYCZNYM

• Rozdz. 1 art. 4.

Kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się
w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub
jest świadkiem zdarzenia powodującego taki
stan, w miarę posiadanych możliwości i
umiejętności, ma obowiązek niezwłocznego
podjęcia działań zmierzających do
skutecznego powiadomienia o tym zdarzeniu
podmiotów ustawowo powołanych do
niesienia pomocy osobom w stanie nagłego
zagrożenia zdrowotnego.

• Rozdz. 1 art. 5.

1. Osoba udzielająca pierwszej pomocy,
kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz
podejmująca medyczne czynności ratunkowe
korzysta z ochrony przewidzianej w ustawie z
dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U.
Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) dla
funkcjonariuszy publicznych.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może
poświęcić dobra osobiste innej osoby, inne niż
życie lub zdrowie, a także dobra majątkowe w
zakresie, w jakim jest to niezbędne dla
ratowania życia lub zdrowia osoby znajdującej
się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Podsumowując

-Każdy człowiek ma obowiązek udzielania pierwszej pomocy, chyba że zagraża to
życiu i zdrowiu jego lub innych ludzi. Jeśli nie udzieli się 1 pomocy to grozi nam
kara do 3 lat pozbawienia wolności.

-dopóki udzielasz pomocy z dobrymi intencjami ("chcę pomóc a nie zaszkodzić"),
to z prawnego punktu widzenia nic Ci nie grozi, nawet jeżeli uczynisz uszczerbek
na zdrowiu u osoby, której pomagasz (połamane żebra podczas reanimacji itp.).

- Nie podlega karze ten, kto w celu ratowania życia lub zdrowia poszkodowanego
narazi inne dobra osobiste lub majątkowe
(godność, nietykalność osobistą, rzeczy o znacznej wartości majątkowej) czyli w
zakresie niezbędnym np. odepchnie osobę przeszkadzającą w udzielaniu 1
pomocy, lub w celu ratowania życia użyje np. jedwabnego szala do zatamowania
krwawienia.

-Podstawową czynnością przy udzielaniu pierwszej pomocy jest zawiadomienie
służb ratunkowych