Cykl pentozo-
fosforanowy.
Przebieg i znaczenie procesu.
Marta Pokorska
Co to jest?
Szlak pentozofosforanowy-
jest alternatywną droga utleniania glukozy.
W procesie tym z trzech cząsteczek
glukozo-6-fosforanu powstają 3 cząsteczki
CO2 i 3 reszty 5-węglowe. Te ostatnie
zostają następnie tak przekształcone , że
regenerują się z nich dwie cząst. Glukozo-
6-P i cząst. związku pośredniego
gliceroaldehydo-3-P. Ponieważ dwie cząst.
Tego aldehydu mogą formować glukozo-6-
P, w omawianym szlaku może dochodzić
do całkowitego utlenienia glukozy.
Zapis ogólny reakcji:
3(glukozo-6-P) + 6NADP
+
→
3CO
2
+2(glukozo-6-P)
+gliceraldehydo-3-P + 6
NADPH +6 H
+
Enzymy omawianego szlaku znajdują się
w cytozolu. Reakcje szlaku można
podzielić na dwa etapy: oksydacyjny i
nieoksydacyjny. W pierwszym
glukozo-6-P ulegają odwodorowaniu i
dekarboksylacji rybulozo-6-P. W
drugim etapie wymieniony fosforan
pentozy ulega przekształceniu w toku
wielu reakcji z powrotem do glukozo-6-
P, głownie z udziałem transketolazy i
transaldolazy. W etapie oksydacyjnym
wytwarza się NADPH, zaś w
nieoksydacyjnym - prekursory rybozy.
Schemat Cykl
pentozo-fosforanowy.
3. Szlak pentozofosforanowy łączy
się:
- przez glukozo-6-P i fruktozo-6-P ze
szlakiem glikolitycznym
- przez aldehyd-3-P z przemianą
pośrednią glicerolu
Cykl dostarcza
organizmowi:
a) ufosforylowanej D-rybozy- niezbędna do biosynt.
nukleotydów, a tym samym do powst. kw. nukleinowych
b) zreduk. NADP służący jako równoważnik redukcyjny
(ważny dla zwierząt→ gdyż nie mają możliwości do
fotosyntezy, podczas, której oprócz ATP wytwarzany jest
również NADPH), niezbędny do syntez redukcyjnych:
- biosyntezy kw. tłuszcz., zw. steroidowych, kw. L-askorbiowego
- przekształceń rybozy w 2- deoskyrybozę
- przekształceń kw. foliowego w aktywny biologicznie kw.
tetrahydrofoliowy
- w minimalnym stopniu może uczestniczyć w przekazywaniu
elektronów i protonów na łańc. oddech.
c) współuczestniczy w wytwarzaniu endogennego CO
2
-
wykorzystywany przez org. do:
- biosyntezy karbomailofosforanu do procesów karboksylacji
- umożliwia wzajemne przekształcanie się monaz
Bibligrafia:
Biochemia kregowców Wacław
Minakowski,
PWN Warszawa 2005 ISBN 83-01-
14467-X