Etyka w pracy
Ratownika
Medycznego
Kodeks Etyki Zawodowej
Ratownika Medycznego
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika
Medycznego został przyjęty na I
Ogólnopolskim Kongresie Ratowników
Medycznych w Krakowie. Za stworzenie i
opracowanie kodeksu odpowiada Zarząd
Społecznego Komitetu Ratowników
Medycznych. Kodeks został przyjęty na
konferencji w dniach 11-12 października 2013
roku.
Najważniejsze zasady
kodeksu
Podstawową zasadą Kodeksu jest obowiązek
niesienia pomocy wobec każdej osoby znajdującej
się w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia, bez
względu na jej wiek, rasę, wyznanie, narodowość,
poglądy, stan majątkowy i inne różnice.
Przy wykonywaniu medycznych czynności
ratunkowych ratownik medyczny nie powinien
wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe.
Ma za to obowiązek systematycznego
uzupełniania i doskonalenia swojej wiedzy oraz
umiejętności zawodowych.
W przypadku popełnienia przez ratownika
medycznego poważnej pomyłki, błędu lub
wystąpienia nieprzewidzianych powikłań w trakcie
medycznych czynności ratunkowych, ratownik
medyczny powinien od razu poinformować o nich
pacjenta i podjąć działania mające zapobiec ich
następstwom.
W czasie wykonywania medycznych czynności
ratunkowych, ratownik musi zachować trzeźwość i
nie podlegać działaniu jakichkolwiek środków
psychoaktywnych. Nie wolno mu również żądać od
pacjentów lub ich bliskich dodatkowego
wynagrodzenia, ani też uzależniać wykonywania
medycznych czynności ratunkowych od uzyskania
korzyści materialnych.
Etyka podejmowanych działań
przez Ratownika
Ratownik medyczny może nie podjąć lub
odstąpić od medycznych czynności
ratunkowych w zgodzie ze świadomą wolą
pacjenta lub w oparciu o wskazania wiedzy
naukowej, pozostając jednak w zgodzie z
zasadami prawa oraz etyki.
Tajemnica zawodowa Ratownika
1. W granicach obowiązującego prawa ratownik medyczny przestrzega
tajemnicy zawodowej, w tym zachowuje w tajemnicy wszystkie
wiadomości o stanie osoby znajdującej się w sytuacji zagrożenia życia i
zdrowia uzyskane w związku z wykonywaniem medycznych czynności
ratunkowych.
2. Śmierć człowieka nie zwalnia ratownika medycznego z obowiązku
zachowania tajemnicy zawodowej.
3. Informowanie rodziny lub innych osób powinno być uzgodnione z
pacjentem. W przypadku pacjenta nieprzytomnego ratownik medyczny
może udzielić dla jego dobra niezbędnych informacji osobie, co do
której jest przekonany, że działa ona w interesie pacjenta.
4. Ratownik medyczny ma prawo do ujawnienia zauważonych faktów
zagrożenia dla zdrowia, życia, zagrożenia wykluczeniem społecznym,
jak również zagrożenia bezpieczeństwa publicznego odpowiednim
urzędom i instytucjom.
Etyka Resuscytacji
Zasada działania w imię korzyści pacjenta
oznacza działanie pracowników ochrony zdrowia
mające na celu przyniesienie pacjentowi korzyści —
rozważając zarówno korzyść, jak i ryzyko.
Najczęściej
oznaczać to będzie podjęcie resuscytacji, czasami
jednak — nie podejmowanie RKO. Zasada działania
w imię korzyści pacjenta może również zawierać
wychodzenie naprzeciw społecznym potrzebom, np.
wdrożenie programu publicznego dostępu do
defibrylacji.
Etyka Resuscytacji
C.D.
Zasada nieczynienia krzywdy. Resuscytacja nie
powinna być podejmowana w sytuacjach nie rokujących
powodzenia lub jeśli nie życzył sobie tego pacjent (wola
pacjenta wyrażona wtedy, kiedy jest w pełni władz
umysłowych).
Zasada sprawiedliwości oznacza obowiązek
rozłożenia
działań w społeczeństwie w imię korzyści z równoczesnym
uwzględnieniem ryzyka. Resuscytacja powinna być
dostępna dla wszystkich, którym może przynieść korzyść
— w zakresie dostępnych środków.
Etyka Resuscytacji
C.D.
Zasada autonomii pacjenta odnosi sie do
podejmowania przez pacjenta świadomych decyzji
w swoim własnym imieniu — nie poddawaniu się
decyzjom podejmowanym za niego przez lekarzy
lub pielęgniarki. Zasada ta była wdrażana na
przestrzeni ostatnich 30 lat jako wynik ustaleń,
takich jak Helsińska Deklaracja Praw Człowieka wraz
z jej modyfikacjami i uzupełnieniami. Zasada ta
wymaga, aby pacjent był odpowiednio
poinformowany, świadomy, nie podlegał naciskom
oraz aby jego decyzje i preferencje były
konsekwentne