Nowe teorie w zakresie

anatomii patologicznej w

oświeceniu i XIX wieku

Patologia – to rozległa nauka badająca zmiany
chorobowe zachodzące w ustroju pod
wpływem bodźca chorobotwórczego w
budowie narządów i tkanek, jak i w ich
czynności. Patologia stara się ustalić
mechanizmy powstawania chorób i ich
objawów.

Na początku XIX w panowały dwie teorie
odnoszące się do przyczyn choroby:
1.Choroby mogą być samoistne.
2.Mogą być wywołane czynnikami
działającymi z zewnątrz.

Miazmaty – warunki środowiska takie jak
wilgoć, brud czy niedożywienie.

Miazmaty uważano za podstawowe warunki
rozwoju choroby.

Zwolennikiem teorii miazmatów był R. Virchow

Giovanni Battista Morgagni (1682 – 1771)

Twórca nowoczesnej teorii choroby – teorii

narządowej. Uważał ze choroba zlokalizowana
jest w narządzie. Jako pierwszy powiązał
objawy kliniczne choroby z pośmiertnymi
zmianami narządowymi i wskazał na nie, jako
na przyczynę, a nie skutek.

Marie Francois Xavier Bichat (1771-1802)

Ojciec współczesnej patologii i histologii

mimo pracy bez mikroskopu, wprowadził do
medycyny pojęcie tkanki, wyznawał pogląd,
że choroba atakuje raczej tkanki niż narządy.

Wyodrębnił 21 rodzajów tkanek, które w

różnych kombinacjach tworzą organy ciała
ludzkiego. Nie znał jeszcze teorii
komórkowej

.

Karl von Rokitansky (1804-1878)

Uważał ze choroba powodować może

zmiany we krwi, a podtrzymywanie sił chorego
pomaga w jej zwalczeniu.
Był zwolennikiem teorii Hipokratesa, że istotą
choroby są zmiany nieprawidłowe w sokach
organizmu a zwłaszcza „skażenie krwi”.
Uważał ze siły witalne organizmu są
podstawowym narzędziem w walce z chorobą
a wszelkie środki farmakologiczne, jeżeli nie są
zbędne to mogą tylko wspomagać w leczeniu.

R. Virchow

(1821-1902)

Twórca teorii patologii komórkowej, która,

choć błędna przyczyniła się do rozwoju
współczesnej patologii. Jako jeden z
pierwszych wykonywał biopsje, sformułował
pojęcie białaczki i amyloidozy, pozostawił
cenne prace na temat nowotworów,
 zakrzepów, zatorów i gruźlicy, zajmował się
także mianownictwem medycznym.
Rozszerzył teorię komórkową (omnis cellula e
cellula).

Teoria komórkowa Virchowa:

Organizm był sumą oddzielnych i

samodzielnych komórek, które są wieczne i
niezmienne. Obalił teorie swobodnego
tworzenia się komórek z substancji
pozakomórkowej i zastąpił ją doktryną
komórkowego następstwa wskazując na
istnienie ciągłości substancji żywej.



T. Brzeziński, Historia medycyny, 1988



http://en.wikipedia.org



http://
www.britannica.com/EBchecked/topic/64643/M
arie-Francois-Xavier-Bichat

Bibliografia



Wykonali:



Paulina Lachowska



Wojciech Grabczak