Struktura
katalogowa
systemu Linux

PRZYGOTOWAŁ: JAKUB PRZEWORSKI

Wstęp

Na pierwszy rzut oka, oznaczenia dysków czy partycji linuksowych,
dla osób pracujących pod Windowsem, są niezrozumiałe. Weźmy np.
oznaczenie dysku C: czy D: występujące w Windowsie. Jaką ono
niesie informację? Wiemy tylko tyle, że C: jest partycją systemową
ale nie wiemy np. czy partycja D: znajduje się obok C: na tym
samym dysku czy zajmuje całą przestrzeń dyskową na dysku
drugim. Nie wiemy również czy mamy do czynienia z dyskiem ATA
czy SATA. Oczywiście, informacje te możemy uzyskać korzystając z
narzędzi systemowych czy programów trzecich.

Nazywanie dysków i partycji w Linuksie jest inne, choć w
rzeczywistości oznaczenia te są bardzo proste i logiczne oraz niosą
konkretne informacje.

Dyski HDD

Zacznijmy od oznaczenia dysków ATA i SATA. Etykieta hdx (hda,
hdb, itd.) informuje nas o tym, że mamy do czynienia z dyskiem
ATA. W przypadku dysków SATA oznaczenie przyjmie postać sdx
(sda, sdb, itd.). W niektórych dystrybucjach nie stosuje się już
nazewnictwa hdx, tylko wszystkie dyski są oznaczane jako sdx.

I tak, w zależności od rodzaju posiadanych
dysków: Dysk pierwszy będzie posiadał
etykietę hda lub sda, dysk drugi hdb lub sdb
trzeci hdc lub sdc, i tak dalej.

Pamięć Flash

Na koniec kilka słów o oznaczeniu napędów FDD (dyskietki),
CD/DVD oraz nośników wymiennych takich jak karty pamięci (Flash)
czy dyski przenośne. Napędy FDD (stacja dysków 3.5'') oznacza się
etykietą fd0 (dyskietka A) i fd1 (dyskietka B). Przyjęto, że stacje
dysków CD/DVD oznaczane są jak dyski ATA (hdx). Ostatnimi czasy,
oznaczenie to zaczyna tracić na rzecz etykiety scd0, scd1, etc. Karty
pamięci i dyski przenośne/wymienne oznaczane są jak dyski SATA
(sdx).

Partycje

W systemie operacyjnym Linux wyróżniamy partycje główne i
rozszerzone/logiczne. Partycji głównych można być co najwyżej 4. W
przypadku gdy chcemy mieć więcej partycji niż 4, to można
stworzyć 3 partycje główne, jedną rozszerzoną, na której będą
partycje logiczne. Partycje główne w Linuksie są numerowane od 1
do 4, a partycje logiczne od 5 do 8, niezależnie czy partycji
podstawowych jest 4 czy mniej.

Przykład etykiet i ich
prawidłowe czytanie:

/dev/hda1 - pierwsza
partycja na dysku ATA
primary master
/dev/sdb4 - czwarta
partycja na dysku SATA
primary slave
/dev/hdc - dysk ATA
secondary master
/dev/sdd1 - pierwsza
partycja na dysku SATA
secondary slave

Główne katalogi w systemie Linux

/bin - zawiera w sobie pliki binarne
(wykonywalne) podstawowych narzędzi
systemowych, które są niezbędne do pracy
w trybie wieloużytkownikowym.
/boot - zawiera w sobie pliki
odpowiedzialne za bootowanie
(uruchamianie) systemu oraz jądro systemu
/dev - zawiera w sobie pliki odpowiedzialne
za obsługiwanie urządzeń jak np. cdrom.
Generalnie pliki w tym katalogu
odpowiadają za komunikację system -
urządzenia komputera.

Główne katalogi w systemie Linux

/etc - zawiera w sobie globalne pliki konfiguracyjne, ustawienia
systemowe
/home - jest miejscem, w którym tworzy się katalog domowy
użytkownika lub użytkowników (/home/nazwa_użytkownika), a w
nim dodatkowo podkatalogi jak: dokumenty, muzyka, obrazy.
Możemy tworzyć również swoje własne według potrzeb.
/lib - zawiera w sobie skompilowane biblioteki niezbędne do
uruchamiania systemu a także moduły jądra systemu